Προς υπεράσπιση των video games!

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας D@redevil
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Χμμμ... τεράστιο θέμα, για το οποίο αν πω όσα έχω να πω, θα με πάρει το ξημέρωμα κι ας είναι μόλις 11 το πρωί εδώ ακόμα...

Από τους γονείς μου δεν άκουγα τόσο τα "Θα στραβωθείς/αποβλακωθείς" ή "Βγες έξω να παίξεις" ή "Διάβασε για το σχολείο" (αν μη τι άλλο, ελέω μπάσκετ αθλούμουν παραπάνω από τα υπόλοιπα παιδιά, ενώ ευτυχώς εκείνη την εποχή μπορούσες ΚΑΙ videogames να παίζεις ΚΑΙ έξω με τους φίλους σου να βγαίνεις/παίζεις και τέλος είχαν αποδεχθεί ότι θα ασχολιόμουν με το σχολείο όσο χρειαζόταν για να είμαι μέσα στους 3-4 καλύτερους μαθητές της τάξης, αλλά ποτέ δεν θα θυσίαζα τις υπόλοιπες ασχολίες μου για να γίνω ο καλύτερος). Ίσως λοιπόν επειδή ήξεραν ότι απλώς θα αδιαφορήσω όπως τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου, απλώς επιστράτευαν άλλου είδους ψυχολογική βία, κυρίως με τη μορφή της ειρωνίας και του χλευασμού. Ήταν κλασική η εικόνα τόσο του πατέρα μου όσο και της μητέρας μου να μπαίνουν στο δωμάτιο και βλέποντάς με να παίζω κάτι στο NES να αρχίζουν με εντελώς περιφρονητικό και ειρωνικό ύφος τα "Άχου, αγκού... Κοίτα μωρέ, το μωράκι παίζει με τα παιχνιδάκια του!", "Θες μήπως να σου φέρω και την πιπίλα σου; Ε, θες;" :baby2: Και μιλάμε για όταν ήμουν στην ηλικία των 12-13 χρονών (πόσω μάλλον στα 18 μου όταν πια απέκτησα και το πρώτο μου PC...) Μην με ρωτάτε ποια ηλικία θεωρού(σα)ν οι γονείς μου φυσιολογική για να παίζεις videogames... :xm:

Από εκεί και πέρα, νομίζω πως το είχα γράψει και σε άρθρο μου στο PC master πως ο βασικός λόγος που ασχολήθηκα με τον ειδικό Τύπο, ήταν για... να έχω άλλοθι να παίζω videogames!!! Πλέον κάθε φορά που έμπαινε στο δωμάτιο κάποιος γονιός με διάθεση κραξίματος, έπαιρνε την πληρωμένη απάντηση "Δεν παίζω, ρε μάνα... Δουλεύω!" :darkglasses: :P

Άλλωστε και ο λόγος που επέλεξα να σπουδάσω σε σχολή Πληροφορικής, ήταν ότι στο (πολύυυ) βάθος του μυαλού μου βρισκόταν το παιδικό μου όνειρο να γίνω game developer, έστω και αν από τα... 6-7 μου μέχρι τα 27 μου δεν το είχα ανακοινώσει ποτέ σε κανέναν και ουσιαστικά κι ο ίδιος φοβόμουν να το παραδεχτώ στον εαυτό μου, γιατί το θεωρούσα μάλλον άπιαστο...

Για να κάνω πάντως και τον δικηγόρο του διαβόλου, μάλλον κι οι γονείς μου προσαρμόστηκαν τελικά στις συνθήκες και αγκάλιασαν το χόμπι μου που πλέον είχε γίνει κάτι παραπάνω από χόμπι. Όχι, δεν κατάφερα να τους κάνω gamers στα γεράματα (αν και το γέλιο που έχουμε ρίξει τις 2-3 φορές που παίξαμε οικογενειακώς Wii δύσκολα θα το ξεχάσω! :D ). Όμως όταν πριν από 3 και κάτι χρόνια τελειώνοντας το στρατό τους ανακοίνωσα διστακτικά ότι σκέφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και να το κυνηγήσω να γίνω game developer περιμένοντας να ακούσω αφορισμούς του τύπου "Τι παλιμπαιδισμοί είναι αυτοί; Άντε πήγαινε βρες δουλειά σε καμιά εταιρεία να βγάλεις κανένα φράγκο!", το πρόσωπό τους έλαμψε και το χαμόγελό τους έφτανε από το ένα αυτί στο άλλο, λέγοντάς μου πόσο ενθουσιασμένοι ήταν που ήθελα να κυνηγήσω ένα από τα παιδικά μου όνειρα (το έτερο, θεωρητικά το ζω, όσο τουλάχιστον μπορείς να θεωρηθείς "επαγγελματίας μπασκετμπολίστας" όταν αγωνίζεσαι στο πρωτάθλημα της Μ.Βρετανίας... :xm: ).

Σχετικά με φίλους τώρα, δεν μπορώ να πω πως είχα ποτέ πρόβλημα... Είτε θα ήταν κι οι ίδιοι gamers οπότε θα συζητάγαμε συνεχώς για αυτά είτε θα ήταν casual του τύπου "1-2 παιχνίδια τον χρόνο να μην κάθεται το τούμπανοPC/κονσόλα που πήρα χωρίς λόγο" οπότε συνήθως στις ελάχιστες φορές που θα συζητούσαμε περί gaming θα μου ζητούσαν να τους προτείνω κάποιον τίτλο είτε δεν θα είχαν καμία απολύτως σχέση (κυρίως κορίτσια), οπότε απλώς δεν θα συζητούσαμε. Από τη στιγμή πάντως που άρχισα να ασχολούμαι και επαγγελματικά με τον χώρο (και ως δημοσιογράφος και τα τελευταία χρόνια ως επίδοξος developer), όποιος με ρωτά τι κάνω και του απαντάω, γουρλώνει τα μάτια του και του ξεφεύγει μια κραυγή "Coool!!!". Και αυτό ισχύει για άντρες και γυναίκες, gamers και μη... Δείγμα του ότι έχουν αλλάξει οι καιροί; Ή απλώς το ότι εκτός Ελλάδος αντιμετωπίζουν το αντικείμενο διαφορετικά; Λίγο κι από τα δυο, μάλλον...

Τώρα για το αν με βοήθησαν στην υπόλοιπή μου ζωή, θα σας γελάσω, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά σε θέματα εξυπνάδας ή αντανακλαστικών, αφού δεν υπάρχει άμεσος τρόπος να ξέρω πώς θα ήμουν σε αυτούς τους τομείς αν δεν ήμουν gamer. Σίγουρα με βοήθησαν απίστευτα στην εκμάθηση της Αγγλικής, αν και προφανώς σε αυτό έπαιξαν εξίσου ή και μεγαλύτερο ρόλο και οι αγγλόφωνες ταινίες/σειρές (και σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τους θεούς της γλωσσομάθειας για το ότι γεννήθηκα σε μια χώρα όπου λόγω της εθνικής μας τεμπελιάς γλιτώνουμε από το ΕΓΚΛΗΜΑ των μεταγλωττίσεων!!! Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα...), σε βαθμό που ακόμα και τους πρώτους μήνες της διαμονής μου εδώ στην Αγγλία να με ρωτάνε άτομα όταν με γνώριζαν αν πήγα σχολείο εδώ...

Από εκεί και πέρα, επειδή αναφέρθηκε αρκετά προφανώς και μπορεί να γίνει επικίνδυνο αν φτάσει στο σημείο του εθισμού και της εμμονής, όπως όμως ισχύει (και συγχωρέστε μου την κλισέ ατάκα) με ΚΑΘΕ άλλο χόμπι ή ασχολία είτε πρόκειται για gaming είτε για συλλογή γραμματοσήμων, κηπουρική ή αγγειοπλαστική. Και ναι, είναι αλήθεια πως ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει κυρίως στα ΜΜΟ, λόγω της φύσης τους. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που αν και έχω παίξει πάνω από 2000 παιχνίδια στη ζωή μου, δεν έχω παίξει ούτε μισό ΜΜΟ (αν και κακά τα ψέματα, ο βασικότερος λόγος είναι πως ξέρω εκ των πρωτέρων ότι ουδέποτε θα είχα τον απαιτούμενο χρόνο να διαθέσω λόγω όλων των υπόλοιπων υποχρεώσεών μου... so many games, so little time...). Όμως (όπως ισχύει σε κάθε μορφή εθισμού) το μεγαλύτερο κομμάτι ευθύνης το φέρει ο ίδιος ο άνθρωπος και πραγματικά ελάχιστα λυπάμαι όταν ακούω ιστορίες για ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους γιατί έπαιζαν κάποιο ΜΜΟ για 3 μέρες συνεχόμενα χωρίς φαΐ...

D@redevil είπε:
Σε πολλές συζητήσεις που έχω κάνει και με άτομα από εδώ, κατέληξα ότι είμαι αυτή που είμαι, ΕΞΑΙΤΙΑΣ του gaming!
Πρέπει να το έχω ξανααναφέρει (κι εδώ), ότι, όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου δε μου έπαιρναν υπολογιστή, για όλους τους λόγους που αναφέραμε:

-Θα χαλάσουν τα μάτια μου

-Θα παραμελώ τα μαθήματά μου

-Θα σπαταλάω το χρόνο μου συνέχεια εκεί.

Συν, ότι τότε οι υπολογιστές ήταν πανάκριβοι! Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να μπουν δόσεις ή γραμμάτια (....τότε!). Αυτό, τέλος πάντων, μπορούσα να το ξεπεράσω σαν εμπόδιο (οι γονείς μου έγιναν θυσία για μένα - το λέω με μεγάλη ευγνωμοσύνη!), αλλά ο πατέρας μου ήταν ανένδοτος, γιατί νόμιζε ότι θα παραμελούσα τα μαθήματά μου.

Μερικά (2-3) χρόνια αργότερα, η μητέρα μου, μου είχε αγοράσει το SNES (επίσης πρέπει να το έχω ξανααναφέρει!), όταν μεσουρανούσε ακόμα το NES και δεν είχαν κυκλοφορήσει σχεδόν παιχνίδια για τη νέα αυτή κονσόλα! :)

Ήταν αυτή η κονσόλα (και το gameboy), που αργά αλλά σταθερά μου έβαζε τα φυτίλια ν΄ασχοληθώ με τους υπολογιστές: Τα παιχνίδια, η τεχνολογία, τα κυκλώματα, τα καλώδια, ο προγραμματισμός που κρυβόταν πίσω από κάθε παιχνίδι!..... Όταν τελικά μπήκα στη διαδικασία να σπουδάσω και να τελειώσω τη σχολή (είμαι μηχανικός πληροφοριακών συστημάτων ως προς την ειδικότητα), η μητέρα μου θυμήθηκε όλη την ιστορία και μου έλεγε: "Αν ήταν παιδί μου, ν' ασχοληθείς με τους υπολογιστές, βλακεία κάναμε που δε σε παίρναμε τότε που ζητούσες!... Αλλά πού να ξέραμε!". Κατά τραγική ειρωνία, ίσως αν μου έπαιρναν τότε υπολογιστή, τώρα να μην ασχολιόμουν.

Αν δεν ήταν το gaming, δε νομίζω ότι θα ασχολούμουν ποτέ! Και θα έχανα έναν απίστευτα μαγευτικό κόσμο! ;)
ΑΚΡΙΒΩΣ η ίδια περίπτωση και με μένα... Μάζευα λεφτά επί 1-2 χρόνια και κάπου στα 13-14 είχα αποφασίσει να πάρω το πρώτο μου PC. Τελικά, τελευταία στιγμή κι ενώ ήδη είχαμε αρχίσει να ψάχνουμε, οι γονείς μου κάνουν πίσω, λέγοντας πως αν αποκτήσω υπολογιστή θα ασχολούμαι όλη μέρα με αυτό και θα παραμελούσα σχολείο κ.λπ. Και μεταξύ μας, το πιο πιθανό είναι να είχαν δίκιο και ίσως αν είχα πάρει τότε PC, σήμερα να μην έκανα τίποτα από όλα όσα κάνω. Τελικά, το πρώτο μου PC το αγόρασα στα 18 μου όταν πια και πέρασα στο Τμήμα Πληροφορικής του Παν/μιου Αθηνών, οπότε και να ήθελαν, δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς πια κι ας μην ήταν ακόμα αναπόσπαστο στοιχείο κάθε σπιτιού όπως σήμερα. Πολλές φορές πάντως, τους έπιασα να λένε (όπως και οι δικοί σου) πως αν είχα υπολογιστή από μικρός, όταν δηλαδή ήθελα να πάρω, να είχα ήδη γνώσεις προγραμματισμού κ.λπ. και να μην μου έπαιρνε τόσα χρόνια να τελειώσω το Παν/μιο (αν και όσοι έχουν φοιτήσει σε ελληνικό ΑΕΙ, νομίζω πως ξέρουν ότι δεν ήταν αυτός δα ο λόγος...) ή ακόμα και τώρα να μου λένε πως όλο διαβάζουν για γνωστούς game developers που ξεκίνησαν να φτιάχνουν παιχνίδια πιτσιρικάδες και πως έτσι έπρεπε να είχα κάνει κι εγώ κ.λπ. Α ναι, ξέχασα να πω πως από εκεί που το θεωρούσαν ασχολία για μωρά, πλέον έχουν αλλάξει τόσο που όπου πετύχουν κάποιο άρθρο/είδηση που να έχει να κάνει με videogames το ξεκοκκαλίζουν και συνήθως με παίρνουν όλο χαρά τηλέφωνο εδώ στην Αγγλία να μου ανακοινώσουν τα "συνταρακτικά" νέα που διάβασαν...

-Νότη, Νότη, τα έμαθες; Ο τζίρος λέει των videogames ξεπέρασε τον κινηματογράφο και τη μουσική μαζί! Κοίτα να δεις!


-Εχμ, ναι, αυτό συμβαίνει εδώ και κάτι χρόνια...


 


-Νότη, Νότη, διάβασα ότι άνοιξε μια εταιρεία για videogames στο Χαλάνδρι και έχει βγάλει ένα παιχνίδι που λέει ότι πάει καλά! Πώς και δεν τους είχες ακουστά εσύ;



-Ναι μαμά, τους ξέρω, είχα πάει και στα γραφεία τους και τους είχα πάρει συνέντευξη πριν 3 χρόνια...


 


-Νότη, Νότη, έλεγε στις ειδήσεις για μια τεράστια έκθεση για videogames που θα γίνει την άλλη βδομάδα στο Λος Άντζελες! Πες το και στους άλλους από το site να το έχετε υπόψιν ώστε αν βγει καμιά σημαντική είδηση να τη γράψετε εγκαίρως!



-Εχμ, μπαμπά ξέχασες που είχα κλείσει τις προάλλες κάτι εισιτήρια για Αμερική; Τι νόμιζες ότι θα πάω να κάνω, προπονήσεις με τους Lakers;


//Ψιλο-off-topic: Χωρίς να θέλω να ξεκινήσω flame, έχω παρατηρήσει πως πολλά άτομα στο forum (και προφανώς όχι μόνο στο παρόν thread, εδώ και χρόνια το βλέπω να γίνεται) έχουν φτάσει στο σημείο να κάνουμε αυτά που κοροιδεύουμε με το να καταφέρονται με χλευαστικά σχόλια εναντίον άλλων ασχολιών. Ίσως δεν έχετε σκεφτεί πως το ότι εσείς επιλέξατε να μην ασχολείστε π.χ. με αθλητικά είτε ενεργά είτε παθητικά (και μπράβο σας και μαγκιά σας... Δεν πρόκειται να σε αναγκάσει κανείς να κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει/δεν σε ενδιαφέρει...), δεν σημαίνει ότι ισχύει το ίδιο και για τους υπόλοιπους που τρέφουν την ίδια -ή και μεγαλύτερη- αγάπη για τα videogames/υπολογιστές με εσάς. Μην φτάνουμε λοιπόν στο σημείο να γινόμαστε οι ίδιοι με αυτούς που κατηγορούμε ό,τι μας χλευάζουν επειδή παίζουμε videοgames... Κι εγώ π.χ. αδιαφορώ πλήρως για τα αυτοκίνητα (όταν ήμουν στην Ελλάδα το δικό μου το έβλεπα αποκλειστικά ως εργαλείο και όχι ως... προέκταση του εργαλείου μου και εδώ πραγματικά απολαμβάνω το ότι ζω σε μια πόλη όπου τα πάντα είναι σε απόσταση περπατήματος) ή να απεχθάνομαι π.χ. τα μπουζούκια, αλλά δεν θα κάτσω να γράψω "Ευτυχώς που κόλλησα με τα videogames αντί να κάθομαι να ψάχνω τι ζάντες κι εξάτμιση θα βάλω στο κάρο μου σαν τους άλλους τους καμμένους". (εντάξει, εξαιρούνται "αντικειμενικά" απαράδεκτες ασχολίες όπως η παρακολούθηση Τόυρκικων σίριαλ ή ριάλιτι... :P )
 
Προς απάντηση της τελευταίας σου παραγράφου, Άγγλε μπασκετμολίστα ( :P ) σχετικά με τα "αθλητικά" προσωπικά (και μόνο) μπορώ να σου απαντήσω ότι απεχθάνομαι θανάσιμα ότι έχει να κάνει με τη "στρογγυλή θεά". ΑΝΑΘΕΜΑ, δεν είναι στρογγυλή, ούτε θεά. Με τον αθλητισμό μπορείς να ασχοληθείς ακόμα και αν δεν έχει να κάνει με "μπάλα" . :P

Όσο για τα αυτοκίνητα, μόνο προέκταση του "εργαλείου" μου δεν τα είδα και δεν τα βλέπω, άλλωστε προς τι; Στο να βγάλω γκόμενα; 16 χρόνια με την ίδια γυναίκα είμαι και δεν την αλλάζω με τίποτε. Στη δουλειά που έκανα (τώρα τη βαριέμαι και αυτή) από τέτοιου είδους άτομα (θα γίνω ρατσιστής αν το γράψω διαφορετικά) άλλο τίποτε, άσχετο αν προτιμούσαν τους φραγγάτους παππούδες!!!! Φυσικά και ασχολήθηκα με drift, αλλά σιγά - σιγά έχασα το ενδιαφέρον μου, όταν μπήκαν στοιχεία από εταιρείες που μου έλεγαν τι θα κάνω, πότε και πώς. Οπότε επέλεξα να ασχολούμαι με το..... Forza Motorsport!!!!!!!!!!!!! Φυσικά και σήμερα ένα από αυτά που με συναρπάζουν είναι η ταχύτητα και ενδίδω στο πάθος μου συχνά - πυκνά, όταν έχω δίπλωμα μια και μου το έχουν αφαιρέσει πολλάκις. Σήμερα που γράφω δεν έχω, μου το αφαίρεσαν πριν μια έβδομάδα, πάλι. Γιατί καλή η τιμονιέρα, άλλη φάση το real thing!!!!!

Όσο για το "παν μέτρον άριστον", μάλλον "άχρηστον" θα έλεγα. Αν έχεις τη πολυτέλεια (δη την οικονομική) να λιώνεις στα games (δη σε μεγάλη ηλικία) κάντο. Δικιά σου η ζωή και κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα να πει τίποτε. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, με τα MMORGS θα είχα καεί, αλλά σιχαίνομαι οτιδήποτε ομαδικό, ( ........ οκ σχεδόν οτιδήποτε!!!!!!!! ) οπότε και απέχω γιατί δεν μου αρέσει να ξεβαφτίζομαι καθημερινά!!!!!!!!! :D

(Ρε θα σε δούμε ποτέ από κοντά; Άντε που χάθηκες; )
 
Μα δεν λέω ότι με ενοχλεί το να λέει κάποιος ότι απεχθάνεται π.χ. το ποδόσφαιρο/μπάσκετ κ.λπ. Φυσικά και είναι δικαίωμά του, όπως κι εγώ π.χ. απεχθάνομαι τα μπουζούκια, όπως είπα...

Αυτό που με ενοχλεί είναι τα στερεότυπα που βγαίνουν ότι π.χ. αν ασχολείσαι με τα videogames ΠΡΕΠΕΙ να απεχθάνεσαι τα σπορ. Και μάλιστα συνήθως αυτά τα στερεότυπα βγαίνουν από εμάς τους ίδιους τους gamers. Και δεν μιλάω μόνο με αφορμή το retromaniax, αλλά γενικότερα, αφού τέτοιες απόψεις έβλεπα για παράδειγμα και στο forum του PCmaster όταν ήμουν συντάκτης εκεί. Θυμάμαι μέλη να μιλάνε σε ένα παρόμοιο θέμα και να το θεωρούν δεδομένο ότι όλοι μας ΠΡΕΠΕΙ να μισούμε τα σπορ γιατί είμαστε gamers και "είμαστε ανώτεροι πνευματικά" από αυτούς που ασχολούνται με ποδόσφαιρο/μπάσκετ και "ξοδεύουν τα Σαββατοκύριακά τους χαζεύοντας 22/10 αμόρφωτους εκατομμυριούχους να κυνηγάνε ένα κομμάτι πετσί" κ.λπ.

Απλά θεωρώ πως είναι λίγο ειρωνικό σε συζητήσεις περί του αφορισμού που δεχόμαστε ως gamers γύρω από το χόμπι μας, να καταφεύγουμε σε αντίστοιχες πρακτικές απαξιώνοντας άλλα ενδιαφέροντα και άλλους ανθρώπους, ξεχνώντας ότι έτσι πέφτουμε στο επίπεδο αυτών που μας κατηγορούν για το χόμπι μας.

Άλλωστε και μέσα στο retromaniax υπάρχουν ουκ ολίγα μέλη που και με τα videogames ασχολούνται (ενεργά ή παθητικά) και με ποδόσφαιρο/μπάσκετ (ενεργά ή παθητικά). Κλασικό παράδειγμα ο alkis21.

//Ελπίζω να μην τα πάρεις προσωπικά τα παραπάνω... Απλώς όπως κατάλαβες έψαχνα μια αφορμή για να βγάλω κάποια πράγματα από μέσα μου... :P

//Τι να σου πω ρε συ, με έχει φάει η ξενιτιά... Ήρθα πέρσι το Πάσχα, μετά μόνο Χριστούγεννα και αυτό για μια βδομάδα (είχα αγώνα ανήμερα Πρωτοχρονιά... ανάθεμα τις βρετανικές παραδόσεις! :angry: ) και φέτος τα πάντα θα εξαρτηθούν από το αν/πότε θα βρω δουλειά μόλις τελειώσει η μπασκετική σεζόν και το project που δουλεύω στο Πανεπιστήμιο (αμφότερα ολοκληρώνονται τον Απρίλιο). Μάλλον μόνο για Αύγουστο το βλέπω πάντως. Όπως και να'χει, θα φροντίσω να ενημερώσω εγκαίρως για να οργανωθεί συνάντηση, αφού τα τελευταία 2,5 χρόνια σχεδόν όποτε έρχομαι Ελλάδα, τυχαίνει να οργανώνονται συναντήσεις/Κοπή-τη-πίτα(s) είτε την προηγούμενη είτε την επόμενη βδομάδα από αυτή που βρίσκομαι εκεί... :(
 
Α, ρε Νότη και σε μελετήσαμε στο meeting του mame.gr! Δεν πειράζει, θα βρεθούμε το καλοκαίρι!

Εννοείται ρε συ, τίποτε δεν λέω και δεν παίρνω επί προσωπικού! Αυτό έλειπε! Ο καθένας ασχολείται με ότι τον εκφράζει και τον πορώνει! Άλλωστε, τα περί "μπάλας" προσωπικά δεν ξεκίνησαν από τα games αλλά από το σχολείο, όπως έχω αναφέρει αλλού. Το μίσος για το σχολείο και τους "συμμαθητές" μεταφέρθηκε στα περί μπάλας αθλήματα μια και μισούσα θανάσιμα να τους ακούω Δευτέρες πρωί να ουρλιάζουν για τις ομαδάρες τους. Και εσύ και ο Alkis21 καλά κάνετε και πορώνεστε με αυτό που αγαπάτε. Αντίστοιχα τα δικά μου "αθλήματα" ουδεμία σχέση έχουν με τα δικά σου ενδιαφέροντα, ούτε με τα ενδιαφέροντα του πολύ κόσμου.

Βέβαια, με ότι και να ασχολούμαστε, το gaming είναι αυτό που μας ενώνει όλους τελικά. Και αυτό φαίνεται από κάτι συγκεντρώσεις, of pure gamers, σαν αυτή του περασμένου Σαββάτου στη Καλλιθέα επί σκέπης mame.gr!
 
Olorin είπε:
Αυτό που με ενοχλεί είναι τα στερεότυπα που βγαίνουν ότι π.χ. αν ασχολείσαι με τα videogames ΠΡΕΠΕΙ να απεχθάνεσαι τα σπορ.
Μα υπαρχουν ακομα τετοια στερεοτυπα? Σημερα που videogames παιζει και η κουτση μαρια? Ασχετα αν δεν ξερουν να ξεχωρισουν το farmville απο το skyrim.

Πιο συνηθισμενο ειναι το στερεοτυπο οτι ως αντρες πρεπει να ασχολουμαστε με μπαλα παρα οτι πρεπει να τη μισουμε ως gamers.
 
Τωρα που το θυμηθηκα χαρη στα video games εμαθα να διαβαζω ρουνικό αλφάβητο απο το γυμνάσιο :Ρ
 
billy είπε:
Ακριβέστατα!!!!

Και αυτά τα "πρέπει" να δεις πόσο μου αρέσουν και πόσο παθιασμένα τα ακολουθώ! Άσε προτιμώ την "Πέπη" !
 
Προσωπικές μαρτυρίες το πως τα videogames βοήθησαν την ζωή αρκετών ατόμων:

http://www.rpgfan.com/features/RPGs_as_Therapy/index.html

http://www.gamessavedmylife.com/

Προσωπικά τα video games μου έχουν προσφέρει αρκετά καλά πράγματα στην ζωή όπως στιγμιαίο, υγιές ξέσπασμα οργής (κυρίως με τα fightings όταν ήμουν πιο νέος), απόκτηση νέων φιλιών στην πραγματική ζωή που κρατάνε μέχρι και σήμερα (όπως μ' ένα άτομο σ' ένα άλλο ελληνικό forum που μας ένωσε το κοινό πάθος για το Grandia), το να έχω θετική στάση ζωής (κυρίως με RPG όπως το Grandia) και διάφορα άλλα.
 
Πολύ ενδιαφέρον τόπικ και αρκετά ενδιαφέρουσες οι απόψεις των μελών του retromaniax. Μάλιστα, πρόσφατα παρευρέθην σε μία έκθεση video games στην Πάτρα που το κύριο θέμα ήταν ανάδειξη του χώρου ως μία υπερδύναμη με σημαντική αύξηση των παικτών με το χρόνο. Μάλιστα σε κάτι διαγράμματα έδειξαν ότι αυτή τη στιγμή οι πωλήσεις video games έχουν περάσει αυτές των περιοδικών και των εφημερίδων, ενώ πλησιάζει εκείνες των ταινιών. Επί πλέον, τόνισαν για τις θέσεις εργασίας που προσφέρει ο χώρος της τεχνολογίας γενικότερα και πως μία χώρα όπως η Κορέα σώθηκε ενώ είχε φτάσει σε παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα. Δε θα αναλύσω όλη την έκθεση εδώ αλλά μακάρι τέτοια events να γίνονται πιο συχνά και η συμμετοχή του κόσμου να είναι ακόμη μεγαλύτερη!
 
Υπαρχει ηδη thread για την Games Expo 2012 εδω.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Video Games: Το καλύτερο μέσο για ξεσπάς αλλού τα νεύρα σου. :D

Και όχι, δεν σε αποβλακώνουν τα video games, η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ σε αποβλακώνει. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. ;)
 
Όσο κι αν στίψω το μυαλό μου δε θυμάμαι οι γονείς μου να μου λένε ότι με αποβλακώνουν τα βιντεοπαιχνίδια. Όλα τα άλλα μπορεί αλλά όχι αυτό. Παρ'όλα αυτά φυσικά και το είχα ακούσει από άλλους και εννοείται πως ούτε κι εγώ συμφωνώ. Όσον αφορά την τηλεόραση αυτή αποβλακώνει μόνο αν το επιτρέψει ο ίδιος ο θεατής πιστεύω. Δηλαδή αν κάποιος κάθεται και παρακολουθεί όλη τη μέρα τηλεόραση και βλέπει και τις διαφημίσεις για τα "έξυπνα" προϊόντα η πιο έξυπνη κίνηση είναι να αλλάζει κανάλι διότι με τόση πλύση εγκεφάλου στο τέλος θα υποκύψει και θα παρασυρθεί στην αγορά τους. Αντίθετα τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν τον παίκτη πιο οξυδερκή γιατί τον βάζουν να προσπαθεί να περάσει τα επίπεδα με το λιγότερο κόστος και έτσι πρέπει να σκεφθεί για την επόμενη κίνηση, να λύσει κομμάτια του "παζλ" κτλ.
 
Κι όμως όσο κι αν οι γονείς το λέγανε για άλλους λόγους,υπάρχουν περιπτώσεις που αποβλακώνεται μάλιστα κάποιος και σε πολύ μεγάλο βαθμό.Όπως πολύ σωστά διάβασα και για την τηλεόραση που με την κακή της χρήση αποβλακώνονται πολλοί θεατές,έτσι και στα video games το έχουμε αυτό και αναφέρω 3 παραδείγματα.(Με εξαιρέσεις φυσικά).

1)Όσοι μαζεύουν trophies "trophy hunters"απ οποιοδήποτε παιχνίδι υπάρχει .Δε μιλάω για τους συνειδητοποιημένους που μαζεύουν τρόπαια σε συγκεκριμένα παιχνίδια που τους αρέσουν αλλά για την υπόλοιπη κοινότητα.Όχι μόνο δε μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους,αλλά τραβάς τα μαλλιά σου και λες"Έχουν αποβλακωθεί"εντελώς πετυχαίνοντας ένα σκοπό που θέλουν οι εταιρίες παιχνιδιών βγάζοντάς τα.

2)Call Of Duty και λοιπές fps online δυνάμεις.Τόσο γρήγορη εναλλαγή εικόνων που δε βλέπει ο παίχτης τι γίνεται.Δε μιλάω για όλους όσους παίζουν αυτό το είδος φυσικά,αλλά για αρκετούς και ειδικά σε μικρότερες ηλικίες που το κεφάλι τους είναι καρφωμένο στην οθόνη χωρίς αντίληψη του τι συμβαίνει γύρω τους.

3)ΜΜΟ Dota,Starcraft,LOL,Lineage κτλ Μου έχει τύχει να παρευρεθώ σε net cafe και μπορώ να πω οτι είναι η επιτομή της αποβλάκωσης...Δεν νιώθουν όπως λένε και οι ίδιοι τι γίνεται γύρω τους,ζούνε στον δικό τους κόσμο,μιλάνε λες και είναι εξωγηίνοι και ακόμη και πυρηνική βόμβα να πέσει έξω,δε θα αντιδράσουν καθόλου.Αν τώρα όμως πέσει η σύνδεση ή ανέβει ο χαρακτήρας τους level ή αν χάσουν κάποιο pvp εκεί γίνεται Παγκόσμιος Πόλεμος...Α π ο β λ ά κ ω σ η.

Πάμε τώρα στο δια ταύτα,οι γονείς μου προσωπικά και ιδιαίτερα η μητέρα μου έλεγε το κλασικό "να μην παίζουμε πολύ και να διαβάζουμε",αλλά αν παίζαμε ποδόσφαιρο στις αλάνες δεν έλεγε τίποτα..Η κλασική δικαιολογία.Μια μητέρα μάλιστα έλεγε"Κλείστε την οθόνη,θα πάρει φωτιά η τηλεόραση"και μόνο που δε βάζαμε τα γέλια.

Η άποψη μου είναι οτι τα video games εξασκούν τις ικανότητες του παίχτη και το μυαλό του καθώς και αναπτύσσει την οξυδέρκειά του ατομικά και την ομαδικότητά του πάιζοντας με άλλους συμπαίκτες.Και με τη σωστή χρήση τους έχεις να βγεις ΜΟΝΟ κερδισμένος.

Προσωπικά,από τα video games έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος,έχω εξασκήσει σώμα και πνεύμα που λένε και ειδικά με τα δύσκολα παιχνίδια που έχω παίξει μέχρι σήμερα έχω εξασκήσει το μυαλό μου περισσότερο.Ναι και με τις υπέροχες ιστορίες πολλά από αυτά με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο στο πώς θα συμπεριφερθώ έξω από αυτά.Φυσικά και οι εφυέστατοι γρίφοι σε άλλα έχουν αναπτύξει τη δεξιοτεχνία μου.

Όσοι λένε οτι τα παιχνίδια σε αποβλακώνουν μόνο επειδή πρέπει να το πουνε ή επειδή το έχουν ακούσει από άλλους ή ακόμη επειδή δε μπορούν να κατανοήσουν το μεγαλείο των παιχνιδιών,ας κοιτάξουνε να βρούνε κανένα hobby να ασχοληθούν ή κάτι να αγαπήσουν και να αφήσουν το κύρηγμα...Άσε που πολλοί από αυτούς(αρκετοί είναι κομπλεξικοί)έχουν τα δικά τους hobbies όπως μηχανές ,αυτοκίνητα,μοντελισμό κτλ τα οποία θεωρούν οτι ο καθένας πρέπει να τα δέχεται ενώ οι ίδιοι δε μπορούν να αποδεχτούν οτι δε μπορούν να καταλάβουν ή να νιώσουνε.

Video games μέχρι τέλους,απλά.
 
H ειρωνεία είναι όταν βλέπεις όλες αυτές τις "έρευνες" για την αρνητική επιρροή των video games στα παιδιά και μετά βλέπεις ενήλικες - non gamers να εθίζονται με ανοησίες τύπου Farmville και Candy Crush Saga.

http://www.huffingtonpost.com/2010/10/28/alexandra-v-tobias-farmville_n_775264.html
 
Από τα πάντα (π.χ. από τη μπάλα) μπορείς να "αποβλακωθείς" ότι και αν σημαίνει αυτό (είσαι λίγο αλλού; ή σκότωσες την γείτονα; ). Όσο και αν 99.99% των gamers θα παίξουν για ώρες χωρίς να πάθουν τίποτα, θα υπάρχει εκείνη η περίπτωση που θα είναι σούπερ πρωτοσέλιδο στα νέα. Και ναι, μικροί και μεγάλοι μπορούν να αποβλακωθούν.

Ένα πράγμα όμως έχει αλλάξει. Υπάρχει δυνατή gaming culture. Το gaming δεν είναι πια η ενασχόληση ενός 5%. Δεν είσαι περίεργος άμα έχεις υπολογιστή. Αλλά τώρα μιας και κάθε καρυδιάς καρύδι έχει εισέλθει στο gaming αλλά και το gaming το ίδιο είναι πιο mainstream (οπότε news-worthy) θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά τέτοιες ειδήσεις για κάποιον που σκότωσε το γείτονα γιατί του έσπασε το playstation. Αλλά το αστείο είναι ότι δεν θα μπορούν να πάρουν χαζά μέτρα όπως απαγορεύστε όλα τα παιχνίδια γιατί απλά θα γίνει χαμός, δεν θα το επιτρέψει η κοινότητα, θα γίνει επανάσταση στο internet.

Από την άλλη, όταν κάποτε ασχολούσουν και δεν ήταν mainstream, ακόμα και αθώος gamer να ήσουν, να μην προκαλούσες κακό, ήσουν το στερεότυπο. Η πλειοψηφία ήταν προκατηλημένη και θεωρούσε πως τα παιχνίδια ή οι υπολογιστές φταίγανε για το ότι είσαι π.χ. πιο εσωστρεφής ή μη νορμάλ. Και δεν υπήρχε mainstream gaming community, να πεις "Έλα μωρέ, όλος ο κόσμος παίζει. Και οι μεγάλοι ακόμα καίγονται στο farmville". Δεν είναι οι δικαιολογίες/έρευνες που κάνουν το gaming πιο σοβαρό. Είναι πως δεν νοιώθουμε πια μειοψηφία. Μπορείς να το κάνεις χωρίς να το σκέφτεσαι πια γιατί όλοι είναι μπασμένοι μέσα στο κάψιμο και αυτοί που δεν είναι τους βλέπουν σαν παράξενους (Σήμερα, αν ΔΕΝ έχεις facebook θεωρείσαι περίεργος).

Προσωπικά δεν ψάχνω δικαιολογίες για το ότι παίζω games. Όταν το κάνω, ξέρω πως χάνω το χρόνο μου όπως και με όλα τα άλλα πράγματα στη ζωή μας. Από την άλλη δεν είχε σημασία το τι έκανα. Ακόμα και όταν μάθαινα να γράφω κώδικα στα 90s, ο κόσμος το θεωρούσε κακό ή πως γενικώς το να ασχολείσαι με υπολογιστή σαν χόμπυ, πέρα από τη δουλειά σου, ήταν το άκρο. Κάτι το δημιουργικό σαν και αυτό και πάλι αντιμετωπίζονταν με αρνητικότητα, γιατί ήταν για geeks, ήταν outside. Και με τα στερεότυπα πως χάθηκε η ζωή σου γιατί ασχολήθικες με αυτά. Δεν είχε διαφορά αν ήταν gaming ή κάτι πιο δημιουργικό. Και στις δύο περιπτώσεις θεωρούταν πως δεν είχες ζωή. Τώρα που αλλάξανε τα πράγματα θα σου λένε "Αααα, είσαι programmer. Χωρίς εσάς δεν θα είχαμε facebook. Μπράβο!"
 
Καλα η τηλεόραση και τα "νέα" πάντα θα βρήσκουν τρόπους να κατηγορούν τα games ή το internet αφού οι εκπρόσωποι της τηλεόρασης τα βλέπουν ως ανταγωνιστικά μέσα αποβλακωσης. Βεβαια δεν θα επρεπε να ανυσηχούν για τον τίτλο τουλάχιστον αφού ποτέ κανένα μέσο δεν θα ξεπεράσει την τηλεόραση σε αυτόν τον τομέα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παλιότερα τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να αποδείξουν πότε το gaming, πότε το Internet είναι βλαβερά, παρουσιάζοντας πλαστές ειδήσεις. Έχω χρόνια να διαβάσω στις εφημερίδες σχετική είδηση, μάλλον αποδέχτηκαν την ήττα τους από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης..
 
Ακόμα συνεχίζουν και το κάνουν. Στις ειδήσεις ακόμα βλέπω ρεπορτάζ για παιδεραστές που καραδοκούν να παγιδεψουν τα παιδια μας, τρομοκράτες που συννενοούνται μέσω FB, hackers που θα αρπάξουν την περιουσία μας και ιους που θα καταστρέψουν τις συσκευές μας. Δεν λέω ότι αυτά δεν γίνονται αλλά με εξαίρεση τους παιδεραστές δεν δίνουν και πολλές συμβουλές για το πως να τα αποφύγεις όλα αυτά. Απλώς τα λένε. Και με τον ιο που δεν σε αφηνε να δεις τα δεδομένα σου λέγανε απλά οτι πρέπει να πληρώσεις το ποσο που λέει ο ιος για να φύγει (που αμφιβάλω αν φευγει αφου πεσεις στην παγίδα και πληρώσεις) και δεν σου λέγανε να το δώσεις σε κάποιον να στο καθαρίσει απλά (από τους πιο ευκολους ιους να καθαρίσεις).

Και δεν έχει περάσει μήνας που είχα δει ρεπορταζ για τις ωρες που ξοδευουν οι νέοι στα net cafe να παίζουν lol υπενθυμίζοντας πάντα μία περίπτωση κάποιου που πέθανε στον υπολογιστή μετα από 3 μέρες συνεχόμενου gaming (λες και υπήρξαν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στον πλανήτη). Φυσικά το πρόβλημα υπάρχει αλλά με τις σάλτσες και τα φουσκώματα των δημοσιογράφων το κάνουν να φαίνεται σαν το τέλος του κόσμου.

Φυσικά ποτέ δεν ειδα ρεπορτάζ για την αποβλάκωση της τηλεόρασης, για την τρέλα με τα τούρκικα ή για τα ηλίθια ρεπορτάζ των ειδήσεων (μόδα των celebrity, κους κους) και την παραπληροφόρισή τους (γίνεται μια μικρή έκρηξη δίπλα στο σπίτι ενός φίλου χωρίς ζημιές και δίχνουν πλάνα από άλλο μέρος που εγινε χαμός και δώσε τρομοκρατία)

Ακόμα προσπαθούν κατά την άποψή μου.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ακόμα και τώρα που τα video games είναι mainstream, δυστυχώς εξακολουθούν ν' αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο για ό,τι κακό συμβαίνει στην κοινωνία. Και μάλιστα η κατάσταση έχει χειροτερεύσει: εκεί που κάποτε κατηγορούσαν τα video games λόγω βίας, τώρα τα κατηγορούν και για πολλά άλλα πράγματα όπως σεξισμό, προπαγάνδα κατά άλλων εθνών, προσβολή θρησκειών κ.ο.κ. ενώ σε άλλα media όπως κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές βλέπουμε τα ίδια και χειρότερα αλλά κανείς δεν τους βάζει χέρι γι' αυτό. Πάντα τα video games την πληρώνουν και πολλές φορές για ηλίθιους λόγους.

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_banned_video_games
 
Πίσω
Μπλουζα