Αναρωτιέμαι τι σε κάνει να το λες αυτό. Είναι όλα μέρος της ιστορίας αυτών των ανθρώπων που φυσικά, ως θνητοί, είχαν τα καλά τους και τα κακά τους. Δεν ξέρω γιατί πρέπει να θυμόμαστε μόνο τα μεν και όχι τα δε. Στον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου υπάρχει πολύ έντονο το "εγώ" και είναι κανόνας οι σταρ να καβαλάνε το καλάμι. Αυτό όμως κάνει να ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο εκείνοι που παρέμειναν άνθρωποι, αξιοπρεπείς, σεμνοί και με σεβασμό στο κοινό που τους ανέδειξε. Αν τα ισοπεδώσουμε όλα, και κάνουμε μόνο λιβανιστήρια σε όλους, δεν είναι ισοπέδωση;
Α, λοιπόν δεν έχεις ακούσει που πήγαινε σε μπουτίκ και έπαιρνε ρούχα, κι αν τολμούσε κάποιος να ζητήσει χρήματα τους έλεγε "εσύ θα έπρεπε να με πληρώνεις που σου κάνω διαφήμιση όταν τα φοράω"; (Δεν ήταν η μόνη που το έκανε αυτό).
