Πρώτη Μέρα στο Σχολείο!

[Aardvark]

Την θυμαστε αυτην την μερα που ερχοταν μια φορα τον χρονο καθε Σεπτεμβρη,κοιμοσασταν απο την αγωνια το προηγουμενο βραδυ;

Το πρωι ψαχνατε τι θα φορεσετε;

Oταν ανεβαινατε τα σκαλια ηταν το στομαχι κομπος;

Eιχα και εγω τις αγωνιες μου,αν θα με θυμουνται οι περσινοι (οι κολητοι πηγαιναν αλλου) αν θα πιασω καλο θρανιο ,οχι μπροστα αλλα ουτε και πισω πισω καπου κεντρο να κανω σκονακια ησυχα,και να βρω με ποιον θα κατσω,επιλογες τεραστιας σημασιας που θα σε συνοδευαν ολο τον χρονο.

Τωρα βεβαια Μαης μηνας θα πηγαινε περισσοτερο "Τελευταια μερα στο σχολειο" οποτε γραψτε και για αυτην.

Το πολυ πολυ να παιζατε μπουγελα.

 

[Kambia]

Το ιδιο αγχος και γω.

Ποιοι θα ειναι απο τους περσινους?

Θα εχουμε νεους μαθητες/τριες στην ταξη?

Παλι καινουρια δασκαλα θα μας βαλουν?

Που θα κατσω και με ποια?

Σε ποιο τμημα θα ειμαι? Στο πρωινο η στο απογευματινο?

 

[Λορένα]

Θυμαμαι την πρωτη μερα στο γυμνασιο.. Ειχα ξυπνησει απο τις 6 το πρωι, προκειμενου αν ετοιμαστω στην ωρα μου (εφευγα 8 παρα κατι..)

Είχα ηδη έτοιμα τα ρουχα μου, απο μια εβδομαδα νωριτερα, και όπως και οι άλλες μου φιλεναδες, ανυπομονουσαμε να παμε στην γειτονικη πολη, όπου ηταν το γυμνασιο-Λυκειο, γιατι το δημοτικο το περασαμε στο χωριο μας.

Κρυφη ελπιδα... να συναντησουμε και νεα πιο ομορφα αγορια.. :flower:

Αυτη ηταν και η μονη μερα που ξυπνησα νωρις. Απο τοτε μεεεεχρι και σημερα, αν δεν χτυπησει 10 φορες το ξυπνητηρι και σε παλαιοτερες εποχες, δεν εμπηγε και τις φωνες η μανα μου, δεν υπηρχε περιπτωση να σηκωθω.

οκ ενα προβλημα υπνου το εχω απο παντα ... #)

 

[Rygar]

Εγώ θυμάμαι την 1η μέρα στο Γυμνάσιο και την 1η μέρα της 4ης Δημοτικού που είχα αλλάξει και σχολείο, αφου θα ήμουν ανάμεσα σε νέους συμμαθητές. Δόξα το θεώ από τότε έχω κρατήσει 2-3 φιλίες καλές (μετράνε 26 χρόνια). Πάντως ήταν χαρακτηριστική η αίσθηση. Το καρδιοχτύπι που ένιωθες ήταν έντονο, λες και θα έσπαγε η καρδιά σου.

 

[kostas]

Πάντως ήταν χαρακτηριστική η αίσθηση. Το καρδιοχτύπι που ένιωθες ήταν έντονο, λες και θα έσπαγε η καρδιά σου.

Εγώ πάλι γιατί δεν ένιωθα τίποτα τέτοιο ρε παιδιά; Μια ζωή ό,τι να'ναι. Μόνο αργότερα στο Λύκειο ένιωθα κάτι χαρακτηριστικό τις πρώτες μέρες. Μια χαρακτηριστική βαρεμάρα!

 

[Juanita]

Εγώ ως η προσωποποίηση του "Σήμερα γάμος γίνεται σ΄ώραίο περιβόλι..

" και "Τρεις λαλούν

και δυό χορεύουν

..." περίμενα πως και τι να ανοίξουν τα σχολεία σχεδόν από τη στιγμή που γυρνούσα από τις διακοπές μου...

...Να έφταιγε το ότι ξυπνούσα τα πρωινά χωρίς να έχω τί να κάνω... το ότι μου έλειπαν οι φίλοι/ες μου και τα παιχνίδια μας στο προαύλιο...

το γεγονός πως μπορούσα να ουρλιάζω από χαρά χωρίς να μου εξφενδονίζει η μάνα μου παπούτσια... θα σας γελάσω... Το σίγουρο είναι πως πάντα πήγαινα περιχαρής στο σχολείο,

ουδέποτε με ένοιαζε τί ρούχα θα φορούσα εγώ ή οι φίλοι μου και ανυπομονούσα να πάρω τα καινούρια μου βιβλία που μύριζαν υπέροχα..

Το γεγονός πως κατά τη διάρκεια της χρονιάς δε συμμετείχε επ΄ουδενί ο Γιώργος Νταλάρας στα σχολικά δρώμενα είναι αλλουνού νηματίου ποστ...

Πάντως πρέπει να ήμουν από τα λίγα παιδάκια που πήγαινα κανένα 20' πριν χτυπήσει το κουδούνι για να παίξω... Σημειοτέον πως εξ απ' ανέκαθεν (δε θέλω σχόλια για τα ελληνικά μου ) ήμουν λάτρης του ύπνου...

 

[audiodee]

Με αγωνία είχα πάει στην πρώτη γυμνασίου, γιατί στην περιοχή μου μαζεύονταν όλα τα δημοτικά σχολεία σε 2 λύκεια. Ήσυχο παιδάκι εγώ, καθόμουν με τους παλιούς συμμαθητές μου που τους συνάντησα εκεί, δεν το είχα κανονίσει απο πριν. Καινούριους γνώρισα σιγά σιγα μέσα στην τάξη. Και φυσικά με τον διπλανό μου που τον είχα καβατζώσει από το δημοτικό, ατυχήσαμε και πιάσαμε το πρώτο θρανίο φάτσα-κάρτα στους καθηγητές. Κάτι σαν μουσικές καρέκλες που περίσσεψε το πρώτο θρανίο στη μέση.

Οι αναμνήσεις αυτές μου είναι λίγο αδιάφορες. Η πρώτη μέρα στο στρατό όμως ήταν εντελώς διασκεδαστική! Αυτήν θα θυμάμαι!

 

[dolly77]

Και εγώ θα σας μιλήσω για την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Βλέπετε αν και οικογένεια μεγάλη, η οικογένεια του μπαμπά μου, εγώ ήμουν από τα ξαδέλφια το μοναδικό κορίτσι και το μικρότερο σε ηλικία... καταλαβαίνετε τύχη τώρα εσείς... και σε μικρή επαρχιακή πολή να προσθέσω....

Οπότε την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο συναντηθηκάμε όλα τα ξαδέλφια και ξεκινήσαμε όλοι μαζί για να πάμε παρέα. Σκεφτείται το θέαμα, εγώ και 6 μαντράχαλοι να πηγαίνουμε όλοι μαζί ένα μπουλούκι στο δρόμο. Έχετε δει μια ταινία με τον Θ. Βέγγο οπου 7 Κρητικοί (αν δεν κάνω λάθος το νούμερο)συνοδεύουν την αδελφή τους στην Κρήτη για να την παντρέψουν με το ζόρι ....ένα τέτοιο πράγμα σκεφτείτε... Είμασταν πραγματικά για γέλια...

Ευτυχώς με το που φτάσαμε διαλυθήκαμε ησύχως και ο καθένας βρήκε την παρέα του...

Να σημείωσω ότι εγώ και 2 ακόμα ξαδέφια μου θα πηγαίναμε τότε Α΄Γυμνασίου, 2 στην Β΄Γυμνασίου και 2 στη Γ' Γυμνασίου....Πραγματικός λαός δεν νομίζετε....

 

[f2bnp]

Εγώ που τα ζω ακόμα τι να πω

Είμαι τώρα τρίτη Γυμνασίου.Έχω λίγο άγχος για το πως θα είναι το Λύκειο και φαντάζομαι περισσότερο όταν πατήσω μέσα.Ευτυχώς παρότι αλλάζω σχολείο έχω αρκετούς γνωστούς εκεί και φίλους και δεν θα είμαι σαν το ξέφραγκο αμπέλι.

Κάθε χρονιά που είναι να ανοίξουν τα σχολεία δυσκολεύομαι να κοιμηθώ την νύχτα και το πρωί νιώθω κάπως.ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

[Aardvark]

Να'σαι καλα f2bnp,με μεγαλωσες 20 χρονια με το ποστ σου,αλλα παραδοξως σε συμπαθησα πιο πολυ.

Χαιρομαι που εισαι στην παρεα μας.

 

[Juanita]

...Κάθε χρονιά που είναι να ανοίξουν τα σχολεία δυσκολεύομαι να κοιμηθώ την νύχτα και το πρωί νιώθω κάπως.ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Αχχχχ... κοίτα να τα ευχαριστηθείς όσο γίνεται περισσότερο γιατί - είναι σίγουρο - θα είναι από τα καλύτερά σου και όταν έρθεις στην ηλικία μας (σε κανα δυό χρόνια δλδ ) θα τα νοσταλγείς... Μου φαίνεται σα να 'ναι χτες, μα πάνε τόσα χρόνια...

 

[dolly77]

Αχχχχ... κοίτα να τα ευχαριστηθείς όσο γίνεται περισσότερο γιατί - είναι σίγουρο - θα είναι από τα καλύτερά σου και όταν έρθεις στην ηλικία μας (σε κανα δυό χρόνια δλδ ) θα τα νοσταλγείς... Μου φαίνεται σα να 'ναι χτες, μα πάνε τόσα χρόνια...

θα συμφωνήσω απόλυτα.... αυτά τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω.... δεν βλέπεις εμείς πως τα αναπολούμε....

 

[exetlaios]

Πρώτη μέρα στο νήπιο, αισθανόμουν ιδιαίτερα άβολα.

Δεν καταδέχτηκα να βγάλω το μπουφάν μου (και ας έβγαλα τη μπέμπελη),

και στο τέλος επέστρεψα σπίτι έχοντας ξεχάσει το καλαθάκι μου στο σχολείο !

Δράμα λέμε ...

 

[ΧΡΙΣΤΙΝΑ]

και η δική μου πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο, δεν μπορώ να πω ,πως στέφθηκε με επιτυχία.

ενώ όλα ήταν μια χαρά, το μεσημέρι, μετά το φαγητό, μας βάλανε για ύπνο. μέγα λάθος !!!!! επειδή δεν κοιμόμουν τα μεσημέρια, μετά απο λίγο, άρχισα να βαριέμαι μόνη μου ( αφού όλα τα υπόλοιπα παιδιά κοιμόντουσαν )

έτσι και εγώ, ξαναφοράω τα παπούτσια μου, ανοίγω το παράθυρο, φεύγω και γραμμή για το σπίτι ( ήθελα να παίξω με τα παιχνίδια μου )

(ευτυχώς το γεγονός διαδραματίστηκε στο χωριό και το νηπιαγωγείο ήταν πολύ κοντά στο σπίτι )

φυσικά δεν με ξαναέστειλαν

 

[Juanita]

...έτσι και εγώ, ξαναφοράω τα παπούτσια μου, ανοίγω το παράθυρο, φεύγω και γραμμή για το σπίτι ( ήθελα να παίξω με τα παιχνίδια μου )

....

φυσικά δεν με ξαναέστειλαν

Χαχαχαχα... Απίστευτη...

Φαντάζομαι την υπεύθυνη να έχει πάθει καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό μαζί μόλις διαπίστωσε πως έλειπες...

 

[theoritikos]

Εγώ θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα στο Δημοτικό!

Θυμάμαι τον πατέρα μου να μου περιγράφει πως είναι αυτό το καινούριο σχολείο, και ανυπομονούσα να έρθει αυτή η μέρα για να το δω με τα ίδια μου τα μάτια.

Με το που φτάνουμε όμως στο σχολείο, για κάποιο περίεργο λόγο βάζω τα κλάματα (μάλλον επειδή έβλεπα και τα άλλα παιδιά να κλαίνε), και δεν ήθελα να αποχωριστώ τον πατέρα μου!

Σαν μας βάλανε στην αίθουσα και καθίσαμε στα θρανία, ξέχασα τον λόγο που έκλαιγα!

Αυτός ο ενθουσιασμός για την καινούρια χρονιά, υπήρχε σε κάθε τάξη του δημοτικού και του Γυμνασίου. Όμως με το πήγα Λύκειο χάθηκε(είχα αρχίσει να βαριέμαι το σχολειό, και παρακαλούσα να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα!)

 

[pooky(1)]

θυμάμαι την πρώτη μέρα στο σχολείο χαρακτηριστικά, όπως και όλα τα shocks που πέρασα στη ζωή μου.

Έμπαινε το σχολικό στο πράυλιο και το κλάμα μέσα στο αμάξι εκκωφαντικό από ένα σωρό μαμόθρευτα που κλαίγαμε (και εγώ ο αρχιτενόρος) σαν αφιονισμένα!!!!

Το δημοτικό και το νηπιαγωγείο ήταν τα αγαπημένα μου. Ξένοιαστα χρόνια. Ποτέ μου δεν έζησα ξανά μέσα στη ξενοιασιά και ούτε θα τη ξαναβρώ, οπότε φιλάω τις αναμνήσεις αυτών των χρόνων σαν θησαυρό.

 

[Aardvark]

Να σου πω το νηπιαγωγειο συμφωνω ηταν κορυφαιο ,με θυμαμαι να κανω καμακι στις συμμαθητριες.

Οντως ηταν ξενοιαστο.

Και για να μην ανοιγω καινουργιο θρεντ ονοματι "Αναμνησεις απο το Νηπιαγωγειο",το καιω και θυμαμαι μια πρωτοχρονια μας ειχαν πει τι δωρο θελετε για τα χριστουγεννα ,θα ερθει ο ΑηΒασιλης στην γιορτη στο σχολειο και ηρθε και μου εφερε ενα καφε τεραστιο πλαστικο Τανκ,αυτο που του ζητησα.

Στο δημοτικο αρχισαν τα δυσκολα ,αυτα τα κλασματα ακομα τα θυμαμαι ,εδω μου εχουν κατσει.

 

[Gryzor]

Εγώ μόνο στο νηπιαγωγείο έκλαψα (πολύ), μέχρι να μου υποσχεθεί η μαμάκα μου στραγάλια και σταφίδες όταν γύριζα σπίτι. Νιαμ!

Στο δημοτικό την είχα δει ψύχραιμος, δεν υπήρχε πρόβλημα, αλλά νομίζω τσίμπησα παιχνιδάκι (προληπτικό)

 

[krios]

Η πρώτη μέρα στο νήπιο ήταν θεϊκή, επιτέλους δεν θα είχα από πάνω μου τους γονείς. Κι ενώ όλα τα παιδάκια έκλαιγαν, εγώ ανέβηκα στο καρεκλάκι, κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια τη μαμά μου και της είπα: εδώ είσαι ακόμα; Ακόμα γελάει όταν το θυμάται.