Πρώτη Μέρα στο Σχολείο!

[DianaTheSuperstar91]

Εγώ στο δημοτικό έκλαιγα παραμονές της σχολικής χρονιάς που άρχιζε, μετά είχα θετική ενέργεια και όλη η χρονιά μου πήγαινε καλά.

Φέτος είναι η τελευταία χρονιά που θα ξυπνήσω πρωί πρωί για να πάω στο σχολείο. Θα μου λείψει ειλικρινά.

 

[RIO]

Το μεγαλύτερο ζόρι το είχα τραβήξει, όταν ήταν να παω πρώτη γυμνασίου.Όχι μόνο, γιατί θα ήταν εντελώς διαφορετικό το κλίμα, αλλά για τον εξής λόγο.Υπήρχε ένα απαράδεκτο "έθιμο",κατά το οποίο οι της δευτέρας, υποδέχονταν τα πρωτάκια με μια ωραία... κλωτσοπατινάδα! Μιλάμε για πολύ ξύλο,οχι αστεία.3-4 άτομα πάνω σε έναν και άλλα τέτοια ωραία.Απο το άγχος μου, δεν είχα κοιμηθεί ολο το βραδύ.Τελικά με βαριά καρδιά, ξεκίνησα για το σχολείο.Στο δρόμο, αν με έβλεπε κανείς θα νόμιζε, πως παω για εκτέλεση.Στην είσοδο τέλικα δείλιασα και δεν μπήκα.Πέριμενα, να τελειώσει πρώτα ο αγιασμός.Όταν αργότερα είδα τους συμμαθητές μου,όλοι σχεδόν ηταν κατακόκκινοι απο την υποδοχή.Την δεύτερη μέρα την γλιτώσαμε με ένα κυνηγητό στα στενά, γύρω απο το σχολείο.μετά βαρέθηκαν και μας παράτησαν.Πάλι καλα.Θυμό κρατάω μάλλον για τους καθηγητές, οι οποίοι ήξεραν τι συνέβαινε κάθε χρόνο, αλλά ποτε δεν ασχολήθηκαν...

 

[Dimitrios]

Εγώ θυμάμαι αρκετά καλά την εικόνα της πρώτης μου μέρας στο σχολείο...(α' Δημοτικού). Τώρα το δημοτικό δεν θυμάμαι πως λέγονταν. Είναι αυτό όμως που βρίσκεται δίπλα απο το 53ο Λύκειο Αθηνών στα Σεπόλια.

 

[dimitris261]

Μέρα που ναι σήμερα, ξανανοίγω το νήμα...

Λίγο πολύ, τα συναισθήματα ίδια. Κόμπος στο στομάχι, η μυρωδιά της αίθουσας, των καινούριων βιβλίων και η αγωνία το προηγούμενο βράδυ, έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου. Γενικά την πρώτη μέρα στο σχολείο, όπως και την πρώτη μέρα στο στρατό, τη θυμάμαι με λίγη νοσταλγία και λίγη αναγούλα. Τι μας περιμένει άραγε; Οι μύθοι λίγες μέρες πριν, έδιναν κι έπαιρναν: Ο τάδε καθηγητής είναι μπαμπούλας, ο τάδε καινούριος δάσκαλος βαράει αλύπητα, γι αυτό το επίθετό του είναι έτσι (αλήθεια, ο δάσκαλός μου στην Δ και Ε δημοτικού, είχε ένα επίθετο, που σε ψιλοτρόμαζε κάπως και της πρώτες μέρες, τον κοιτάγαμε σαν χ@@@α, μετά όμως έγινε ο καλύτερος δάσκαλος που είχα) το τάδε παιδί (γυμνάσιο) έμεινε 6 φορές και πάει φαντάρος τα καλοκαίρια και φθινόπωρο ξανάρχεται σχολείο (ο πρόδρομος της τμηματικής θητείας). Έ, δεν ήθελε και πολύ να πάμε ψαρωμένοι στην αίθουσα...

 

[joe]

το τάδε παιδί (γυμνάσιο) έμεινε 6 φορές και πάει φαντάρος τα καλοκαίρια και φθινόπωρο ξανάρχεται σχολείο (ο πρόδρομος της τμηματικής θητείας). Έ, δεν ήθελε και πολύ να πάμε ψαρωμένοι στην αίθουσα...

XAXAXAXXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA oμολογω οτι ο τοπικος φιδεμπορας σας ειχε εμπνευση

 

[krem13]

εγώ γενικά πήγαινα αρκετά χαλαρός (και ήρεμος) τις πρώτες μέρες,μεγάλο πρόβλημα (και άγχος) όμως είχα στη πρώτη μέρα της πρώτης γυμνασίου εξ αιτίας μιας φήμης που υπήρχε ότι τα μεγαλύτερα παιδιά συνήθιζαν να κάνουν εκείνη τη μέρα σε όσα πρωτάκια έπιαναν το λεγόμενο "κολωνάτο" το οποίο είχε ως εξής,4 μεγαλύτερα παιδιά έπιαναν το θύμα από τα άκρα και το έριχναν,αφού πρώτα είχαν πάρει φόρα,στη κοντινότερη κολώνα (συγκεκριμένα προβολείς μιας και είχαμε γήπεδο μπάσκετ στο προαύλιο) με τα πόδια ανοιχτά ,ευτυχώς δεν επαληθεύτηκε!

 

[pooky(1)]

A, πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο, είχα πάει έχοντας κατεβάσει κάτι υπολείμματα φιάλης από αυτά που σερβίραμε στο σκυλάδικο.

Πήγαν να με μπαγλαρώσουν αλλά από το φόβο μου, ξέρασα πάνω σε 4 που έρχονταν απειλητικά να με τουλουμιάσουν. Κορυφαία φάση, είχαν καλέσει τους δικούς μου στο σχολείο για να παρατηρήσουν ότι πάω "κάπως". Τους κόπηκε η όρεξη μόλις αντίκρισαν το πατέρα μου που στα νιάτα του ήταν μπαούλο τρίφυλλο και "ψάλτης" στην τοπική "εκκλησία" (πιστεύω το πιάσατε το υπονοούμενο). Βέβαια είχα μπει στη μπούκα του γυμνασιάρχη άσχημα, αλλά στο τέλος με παράτησε στην ησυχία μου.

Άλλες εποχές. Σήμερα ξύπνησα με ένα στομάχι κάρβουνο ακούγοντας από χτες τον ανιψιό μου ότι ξεκινάει σχολείο. Όχι ότι κοιμήθηκα και πολύ εδώ που τα λέμε, αυτή η αίσθηση "σχολικίλας", "αγιασμού" και "προαυλίου" ακόμα και σήμερα στα 41 μου, μου δημιουργεί ρίγη αναγούλας.

 

[Clemence]

εσάς έρχονταν οι μανάδες μαζί την πρώτη μέρα? εμένα ποτέ

γενικά μισούσα το σχολείο και ακόμα περισσότερο την πρώτη μέρα της χρονιάς! η μόνη ευτυχισμένη μέρα που θυμάμαι ήταν η τελευταία! δε θα'θελα να ξαναπάω ό,τι κι αν μου τάζανε :angry:

 

[Omenforever]

Μου την έδινε τρελά που "έπρεπε" την πρώτη μέρα κάθε νέας σχολικής χρονιάς να φοράμε όλοι τα καλά μας... Ας μη σχολιάσω επίσης κάτι λογύδρια που έβγαζαν, μετά τον αγιασμό, κάποιοι επιθεωρητές εκπαίδευσης, κληρικοί, διευθυντές και λοιπές σημαίνουσες προσωπικότητες, για να μας τονίσουν την προσφορά του σχολείου. Μιλάμε για την αποθέωση της μπουρδολογίας, αλλά έβρισκαν και τα έκαναν...

 

[Bambinella]

Ας μην ξεχναμε τους ανθρωπους που μας εμαθαν γραμματα και μας εκαναν εν μερει, αυτο που ειμαστε σημερα.

Στο τελος του βιντεο υπαρχει αφιερωση σ' αυτους...

 

[pooky(1)]

Ας μην ξεχναμε τους ανθρωπους που μας εμαθαν γραμματα και μας εκαναν εν μερει, αυτο που ειμαστε σημερα.

Δεν ξεχνώ ποτέ τους ανθρώπους που μου έμαθαν "γράμματα" ειδικά κάτι κολλημένους θρησκόληπτους "καθηγητές", τους μαθηματικούς μου στο Λύκειο που ήθελαν ιδιαίτερο για να μου βάλουν βαθμό και να με περάσουν την τάξη, μια άπλυτη φιλόλογο που ερχόταν στην αίθουσα μεθυσμένη, κάτι κομματόσκυλα που μας έκαναν προπαγάνδα υπέρ του Σοβιέτ και φυσικά κάτι γυμνασιάρχες που ήθελαν να το παίξουν Θεοί.

Το αποτέλεσμα θα ήταν να είμαι σήμερα άνεργος αν δεν είχα πάρει απόφαση να τα γράψω όλα κανονικά και να κάνω ότι γούσταρα στη ζωή μου, χώρια από νόρμες και καθωσπρεπισμούς.

Φυσικά και δεν τους ξεχνώ, κάθε μέρα εύχομαι αν έχουν όλοι τους κακά στερνά.

 

[Bambinella]

Oλοι αυτοι pooky, σε σενα ετυχαν?

Δοξα τω Θεω, εμεις δεν ειχαμε τετοια κρουσματα, και θελω να πιστευω πως αυτοι που αναφερεις ειναι η εξαιρεση και οχι ο κανονας.

Νομιζω πως παντοτε υπηρχαν πολλοι αξιοι λειτουργοι στα σχολεια, χωρις αυτο δυστυχως να σημαινει πως δε βλεπουμε και διαφορα παρατραγουδα.

 

[pooky(1)]

Οι μύγες μέσα στο γάλα φαίνονται και δυστυχώς αυτές μαγαρίζουν το σύνολο.

 

[Kambia]

Μην μου ξεφεύγετε όμως από το θέμα. Ας επικεντρωθούμε στην πρώτη μέρα στο σχολείο :flower:

 

[Clemence]

Δεν ξεχνώ ποτέ τους ανθρώπους που μου έμαθαν "γράμματα" ειδικά κάτι κολλημένους θρησκόληπτους "καθηγητές", τους μαθηματικούς μου στο Λύκειο που ήθελαν ιδιαίτερο για να μου βάλουν βαθμό και να με περάσουν την τάξη, μια άπλυτη φιλόλογο που ερχόταν στην αίθουσα μεθυσμένη, κάτι κομματόσκυλα που μας έκαναν προπαγάνδα υπέρ του Σοβιέτ και φυσικά κάτι γυμνασιάρχες που ήθελαν να το παίξουν Θεοί.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να είμαι σήμερα άνεργος αν δεν είχα πάρει απόφαση να τα γράψω όλα κανονικά και να κάνω ότι γούσταρα στη ζωή μου, χώρια από νόρμες και καθωσπρεπισμούς.

Φυσικά και δεν τους ξεχνώ, κάθε μέρα εύχομαι αν έχουν όλοι τους κακά στερνά.

χιχιχι αν δεν είχα να κάνω από μικρή με γιατρούς θα έπαιρνα όρκο πως δεν υπάρχει χειρότερη φάρα από δασκάλους και καθηγητές ... πουλημένα κομπλεξικά ανθρωπάκια που έχουν καταστρέψει πολλές παιδικές ψυχές χωρίς να έχουν ποτέ τα κότσια να τα βάλουν με ανθρώπους της ηλικίας τους ... οι εξαιρέσεις υπάρχουν μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

βέβαια ήταν και άλλες εποχές τότε, ούτε οι γονείς έδιναν ποτέ δίκιο στο παιδί τους, ούτε ήταν εύκολο να καταγγείλει κανείς ... αλλά έπρεπε να ήμουν τώρα μαθήτρια και θα έπεφτε πολύ γέλιο

 

[pooky(1)]

Μπορώ να πω ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Μη κρίνουμε από τις σημερινές εποχές, τότε δεν μπορούσες να κάνεις και πολλά.

Επικρατούσε ακόμα το αξίωμα του "δασκάλου" ο οποίος ήταν στο απυρόβλητο και ο κάθε τυχάρπαστος που το έπαιζε "παιδαγωγός" έβγαζε τα κόμπλεξ του πάνω στα παιδιά. Σε διπλανό μου τμήμα πάντως, πατέρας παιδιού είχε δείρει άσχημα καθηγητή γιατί σε ερώτηση "τι εφημερίδα διαβάζει ο πατέρας σας" είχε διαφωνήσει για τις πολιτικές πεποιθήσεις της οικογένειας (εν έτη 1985) και είχε βρίσει το παιδί δημόσια και ανάρμοστα. Τον συγκεκριμένο "καθηγητή" τον είχε σαπίσει έξω από το σχολείο απόγευμα την ώρα που σχολάγαμε. Στο Χολαργό έχουμε ένα δασάκι δίπλα από το σχολείο που πήγαινα και δεν ήταν περιφραγμένο τότε, εκεί λύνονταν πολλές "διαφορές".

Σιγά τα βλαστάρια τους καθηγητές που είχαμε. Όχι ότι δεν υπήρχαν καλοί, αλλά από τη στιγμή που δεν τόλμαγαν να μιλήσουν κόντρα σε κατεστημένα "αν δεν σου κάνω ιδιαίτερο σε θάβω" ήταν και αυτοί μια από τα ίδια.

Την πρώτη μέρα του σχολείου του, το παιδί μου θα είναι άρρωστο πάντως. Αν μπορούσα να αποφύγω παντελώς το "παιδαγωγικό" σύστημα ακόμα καλύτερα.

 

[RIO]

Σε διπλανό μου τμήμα πάντως, πατέρας παιδιού είχε δείρει άσχημα καθηγητή γιατί σε ερώτηση "τι εφημερίδα διαβάζει ο πατέρας σας" είχε διαφωνήσει για τις πολιτικές πεποιθήσεις της οικογένειας (εν έτη 1985) και είχε βρίσει το παιδί δημόσια και ανάρμοστα.

Τέτοιες "παιδαγωγικές" ερωτήσεις, τις πρόλαβα και στο δικό μου σχολείο. Άλλη μια απόδειξη, οτι παλαιότερα δεν ήταν όλα καλώς καμωμένα...

 

[patousaki]

Στο Χολαργό έχουμε ένα δασάκι δίπλα από το σχολείο που πήγαινα και δεν ήταν περιφραγμένο τότε, εκεί λύνονταν πολλές "διαφορές".

AΘΑΝΑΤΟ ΔΑΣΑΚΙ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ!!!

(παίζει να έχω μια ψιλοϊδέα για ποιούς καθηγητές θα μπορούσες να μιλάς...*. Η αλήθεια είναι ότι πόζαραν διάφορα μοντελάκια καθηγητών που σε έκαναν να σιχαθείς την εκπαίδευση εν γένει...)

Και ξαναγυρνάμε στην πρώτη μέρα του σχολείου...

Δημοτικό-Γυμνάσιο ούτε που θυμάμαι!

Θυμάμαι -αμυδρά- όμως προνήπιο (!!!). Στην αλλοδαπή...

Έχω μεγαλύτερη αδελφή που την έβλεπα καθημερινά τρισευτυχισμένη να πηγαίνει σχολείο, να έχει φίλες και γενικά να τα περνάει ζάχαρη. Την ίδια ώρα εγώ μένω στο σπίτι, με τη μαμά μου η οποία δε δούλευε τότε, και έχω φάει στη μάπα μοναξιά και τα ίδια και ίδια παιχνίδια...

Έχω ΦΑΓΩΘΕΙ το νήπιο να πάω με το ζόρι "σολείο", ζαλώνομαι καθημερινά τσαντούλα άσχετη (πιθανότατα κάποια της μαμάς μου), και κλαίω και οδύρομαι στην πόρτα γιατί δε φεύγω και εγώ...

Μετά από ένα 12μηνο πιέσεων, οι δικοί μου ενέδωσαν και δηλώνοντας ψευδή ηλικία με πήραν στο προνήπιο της γειτονιάς!!!

Θυμάμαι ακόμη τον ενθουσιασμό που είχα! Μιλάμε για έκσταση, όχι απλά χαρά!

Μαγικές στιγμές, καθώς την ξένη γλώσσα δεν τη μιλούσα με αποτέλεσμα να κάθομαι σε μια γωνίτσα (πανευτυχής παρ΄όλα αυτά), με τη γνωστή στάση "W" που μέχρι σήμερα υιοθετώ όταν κάθομαι, και να παίζω μόνη μου όλες τις ώρες.

Με την παραλαβή των παιδιών, ρώτησαν τους γονείς μου αν έχουν αντιληφθεί κάποια ήπια σημεία ...αυτισμού (ακόμη τη λέξη ούτε που την ξέραμε στην Ελλάδα)!!! 8):

Τελικά, έγινα κολλητή με ένα αγοράκι ...Κουβεϊτιανής προελεύσεως (αλάλου και αυτό) και ζούσα τις καλύτερες ημέρες της ζωής μου!

ΤΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ...

* ...pooky, εγώ σε μεθυσμένη -για να μην πω τύφλα κατάσταση- θυμάμαι καθηγητή μαθηματικό... Ήταν αυτός που είχε πει σχετικά με επίλυση εξίσωσης σε συμμαθητή μου -προσπαθώντας ταυτόχρονα να ισορροπήσει- την αμίμητη ατάκα "τίποτα δεν είναι λάθος, αρκεί να είναι σωστό" , ανοίγοντας έτσι νέους ορίζοντες στην φιλοσοφία, το μεταφυσικό και την ψυχιατρική.

 

[pooky(1)]

Η καθηγήτρια που σου λέω, στο Χολαργό, τα έπινε παρέα με τον καθηγητή που λες patousaki.

Ήταν το ζευγάρι μπέκρο-καψούρα του σχολείου. Βρώμαγαν και έζεχναν στις 10 το πρωί ούζο. Ευτυχώς δεν έκοβαν κανένα και τα διαγωνίσματα που, αμφότεροι έβαζαν, ήταν αστεία. Τον μαθηματικό δεν τον είχα ποτέ.

(Βλέπω το δασάκι έχει φήμη που έχει φτάσει στο UK!!!!!!!! Γύρνα πίσω είναι φανταστικά στο Χολαργό τώρα πια....!!!!!!!!!!!! Καμία σχέση με το αίσχος των '90s... )

 

[don dokken]

Ας μην ξεχναμε τους ανθρωπους που μας εμαθαν γραμματα και μας εκαναν εν μερει, αυτο που ειμαστε σημερα.Στο τελος του βιντεο υπαρχει αφιερωση σ' αυτους...

μμμμμμ...μαλιστα.

Τριτη και τεταρτη δημοτικου,ειχα ενα τυπο για δασκαλο,(Στεφανος Δ.)απο τη Λευκαδα,που σε καθε διδακτικη ωρα τον περναν τηλεφωνο 4-5 γκομενες

(που το ξερω;ειχε δωσει εντολη,μονο οταν με ζητανε γυναικες θα με διακοπτετε)

Καπνιζε συνεχως και αδιαλειπτως εν ωρα μαθηματος και καθε τοσο εβγαζε το μαντηλι του και εριχνε κατι χλεπονες που αν γινω πιο παραστατικος θα προκαλεσω αηδια..

Την ειχε πεσει στη θεια μου που μ επαιρνε απ το σχολειο καμμια φορα..

Το 83 στον τελικο Αμβουργο-Γιουβεντους τον πιασαν εξω απ το ΟΑΚΑ για μαυρη αγορα εισητηριων(το εγραψαν οι εφημεριδες)

Λιγα χρονια μετα τον ξανατσιμπησαν με φουντα..



οχι,στη θεια μου δεν την εχω πεσει...