Δηλαδή το κτίριο του Λυκείου το έχεις μόνο σαν ανάμνηση. Εγώ απ' το λύκειο έχω πολύ άσχημες αναμνήσεις και δεν θέλω να περνάω ούτε απ' έξω αλλά δυστυχώς από εκεί περνάει το αστικό που μας πηγαίνει στο κέντρο της πόλης (η γραμμή που περνάει μέσα από την συνοικία που μένω εννοώ)... Αντιθέτως από το Δημοτικό είχα καλές αναμνήσεις όπως και απ' το Γυμνάσιο και χαίρομαι πάντα όποτε περνάω έξω από αυτά τα κτίρια...αλλά για να μπω στο θέμα του thread θυμάμαι νοσταλγικά την πρώτη μέρα στο σχολείο και στο νηπιαγωγείο,Δημοτικό και Γυμνάσιο. Είχε κάτι το μαγικό όλη αυτή η διαδικασία,στην αρχή αγιασμός,μετά να χωριστούμε σε τμήματα,να μπούμε στην αίθουσα (με την οποία προσπαθούσαμε να εξοικειωθούμε) να μας μοιράσουν τα βιβλία και να γνωρίσουμε την δασκάλα ή τον δάσκαλο, καθηγήτρια/ ή (αν ήταν καινούργια/ ος δηλαδή να μην τον είχαμε άλλη χρονιά) και μετά κλασικά να φύγουμε νωρίτερα.
Αντιθέτως στο λύκειο ή πρώτη μέρα ξεκίνησε με εκκλησιασμό (λόγω της φύσεως του Λυκείου που ήμουν), μόνο αγόρια και ηλικίες απο 15 μέχρι 50 ,κατι ψευτονταηδες μεγαλύτεροι να θέλουν να μας ψαρώσουν ,τα βιβλία μας τα μοίρασαν αλλού για αλλού ,οτι να ναι στην κυριολεξία εκείνη η πρώτη μέρα και οι καθηγητές με μια ειρωνεία μονίμως. Γενικά η πρώτη μέρα στο στρατό μου θύμισε εκείνη την μέρα αγιασμού στο λύκειο
