Οταν ήμουν 19-21 είχα λιώσει κυριολεκτικά το starcraft και το expansion το broodwar.Άπειρες ώρες βραδυνά,και να περιμένω να πάει 23:00 γιατί ο οτε και η επακ χρεώσεις από κάποια φάση και μετά αλλάξανε πάρα πολύ.Μπορώ να πω ότι είχα εθιστεί με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Το κακό με τα παιχνίδια και την ψηφιακή τεχνολογία είναι ότι αντικειμενικά δεν σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο σε κάτι,αλλά πολλές φορές σε κόβουν και σου ρίχνουν στάχτη στα μάτια για πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή σου και στην κοινωνία γενικά.
Τι θέλω να πω?Οσο starcraft και wow και να παίξεις δεν κάνεις καλύτερο άνθρωπο τον εαυτο σου.Ίσως διασκεδάζεις,ίσως παιρνάς κάπως την ώρα,αλλά η πραγματική ομορφιά της ζωής είναι το να κάνεις πράγματα για σένα στον πραγματικό κόσμο,και παράλληλα ένα μικρό μέρος της ζωής ας είναι και τα παιχνίδια.
Το κακό είναι όταν παίζεις για να παίζεις.Εγώ σταμάτησα να παίζω νέα παιχνίδια και γενικά στον υπολογιστή δεν έχω σχεδόν κανέναν.
Μόνο κατι whdload games σε amiga,και την πλήρη συλλογή mame που όμως σπάνια (λιγότερο απο 1 φορα τον χρόνο ανοίγω για να παίξω).
Όταν βλέπω παιδιά να καίγονται με παιχνίδια κτλ,προβληματίζομαι.Καλύτερα θα ήταν να γράφεις δικά σου παιχνίδια,να κάνεις κάτι δικό σου,να δημιουργείς,παρά να καίγεσαι πάνω στο ίδιο πράγμα ξανά και ξανά...
Οχι ότι καταδικάζω αυτούς που παίζουν,αλλά λυπάμαι για αυτούς που παίζουν επειδή πρέπει να παίξουν χωρίς να το θέλουν ουσιαστικά.
Γιατί το λέω?Γιατί απο κάποια φάση και μετά είχα εθιστεί και έπαιζα μόνο και μόνο απο συνήθεια...οπότε σιγα σιγα το έκοψα και μετά απο κάποια φάση καθόλου.
Αν πραγματικά είσαι εθισμένος θα φανεί από το εξής,άσε να περάσει μια βδομάδα χωρίς να παίξεις καθόλου,και μετά άσε να περάσουν άλλες 2 μέρες χωρίς.
Αν τα καταφέρεις δεν είσαι εθισμένος.Αν νιώσεις περίεργα...ε ίσως ήρθε ο καιρός να σκεφτείς ότι απλά είσαι και εσύ λίγο εθισμένος (χωρις να σημαίνει ότι είναι απαραίτητα κακό).