Πότε είδατε για πρώτη φορά Candy-Candy

[domniki]

Ημουν Πεμπτη δημοτικου, το 1985, οταν ειδα για πρωτη φορα Candy-Candy. Τοτε το προγραμμα της ΕΡΤ αρχιζε στις 17:00 και μεχρι τις 18:00 ειχε παιδικα, που φυσικα δεν χαναμε ποτε με την αδερφη μου.

Ετσι ξεκινησα να βλεπω κ'εγω, οπως ολα τα παιδακια, την γιαπωνεζικη σειρα, που πραγματικα λατρεψα. Μαζευα φυσικα και τα χαρτακια της Panini Θυμαμαι χαρακτηριστικα τα 3 γραμματα στο δεξι κατω ακρο της οθονης, που εμφανιζονταν στο τελος καθε επεισοδιου.

 

[kyriazisv]

Θαρρώ πως ήταν το 1986 ή το 1987 και μάλιστα σε ασπρόμαυρη τηλεόραση! Το θυμάμαι πολύ αμυδρά! Θυμάμαι κι εγώ πως βλέπαμε κινούμενα σχέδια από τις 17:00 περίπου μέχρι τις 18:00 και μετά στην αυλή για παιχνίδι!

Κάποια στιγμή αγόρασαν η θεία μου έγχρωμη τηλεόραση και μαζί με τα ξαδέρφια μου κάθε απόγευμα λίγο μετά τις 16:30 μαζευόμασταν στο σαλόνι της θείας μου και περιμέναμε να αρχίσουν τα 'παιδικά'!

 

[domniki]

κάθε απόγευμα λίγο μετά τις 16:30 μαζευόμασταν στο σαλόνι της θείας μου και περιμέναμε να αρχίσουν τα 'παιδικά'!

Κ'εγω θυμαμαι οτι περιμεναμε μπροστα στην τηλεοραση που εδειχνε το "ρολόι της ΕΡΤ" και δεν περνουσε ο χρονος #)

 

[Turrican]

Πραγματικά αδυνατώ να φέρω στο μυαλό μου την πρώτη φορά που είδα το anime. Σίγουρα όμως θυμάμαι την έκρηξη συναισθημάτων που προκάλεσε στην παιδική ψυχή μου. Μετά τον θάνατο του Anthony ένοιωσα ότι για εμένα είχε τελειώσει η σειρά.

 

[Juanita]

Εγώ ήμουν σε προχωρημένη ηλικία... 17 χρονών όταν είδα για πρώτη φορά την Κάντυ.

Την Κάντυ την "ήξερα" από τις αρχές του '80. Χωρίς να γνωρίζω την ιστορία της, μάζευα μανιωδώς τα αυτοκόλλητά της (όχι Panini, αυθεντικά ... γιαπωνέζικα ) που στόλιζαν τα λευκώματα της εποχής.

Προβολή συνημμένου 58189

Πέρασαν χρόνια μέχρι τη στιγμή που ανακάλυψα τα αυτοκόλλητα της Panini στο περίπτερο. Τα έδειξα στη διπλανή μου στο σχολείο μετά παρεσίας λέγοντάς την την προϊστορία και με προσγείωσε απότομα λέγοντάς μου πως η Κάντυ προβάλλεται κάθε Παρασκευή στην ΕΤ1 και τότε παιζόταν ο δεύτερος κύκλος απ΄όπου ήταν και το άλμπουμ.

Δε χρειάστηκε περαιτέρω διευκρίνηση για το ποιά ήταν η Κάντυ.

Κάθε Παρασκευή δούλευε βίντεο γιατί ήμουν και πολυμαθής:αγγλικά, γαλλικά και πιάνο και δεν προλάβαινα εκείνη την ώρα.

Στρωνόμουν όμως με την άνεσή μου αργά το βράδυ και απολάμβανα τις περιπέτειες της αγαπημένης Κάντυ.

Ίσως γι αυτό να έγινα Αλμπερτικιά αφού στο δεύτερο κύκλο η σχέση Κάντυ Τέρρυ διαρκώς ολίσθαινε προς την καταστροφή ενώ εκείνη του Άλμπερτ με την Κάντυ έβγαινε στο προσκήνιο...

Όσο για τον πρώτο κύκλο, το καλοκαίρι του ΄87 τον έβαλε σε επανάληψη καθηλώνοντάς με στον καναπέ με το δάκρυ να πέφτει κορόμηλο αλλά με την αισιοδοξία στα ύψη αφού ήδη γνώριζα την κατάληξη...

 

[Λορένα]

Ειδα την καντυ στην πρώτη της πρόβολή, όταν ήμουν περιπου στην 2η δημοτικου(πανω-κατω). Αλλά οχι από την αρχη. Είδα την σκηνη στο δρόμο για το Μεξικό που τους κυνηγούσαν ληστές. Φοβηθηκα πολύ, και δεν καταλαβα και πολλά. Αλλά δεν μπόρεσα να την ξαναδω γιατι εχασα τις μερες και τις ωρες προβολης, και δεν ειχα καταλαβει ότι θα ειχε και συνεχεια. Αργοτερα ειδα πάλι μια σκηνη, στο κολεγιο, το βράδυ που τους πιανουν τσακωτους στο σταυλο. Και παλι δεν το παρακολουθησα.

Μέχρι που διαβασα από την ξαδερφη μου, το Νο 6 τευχος του περιοδικού της καντυ, και αρχισα να το αγοράζω συστηματικά. Και έτσι γνώρισα την καντυ μέσα απο το manga. Κάπου εκει αρχισα να το παρακολουθώ και στην τ.ν. απο τα επεισόδια όταν ήταν νοσοκόμα όμως, και μαλλον εκει που εψαχνε τον Τερρυ στο Σικάγο (αλλά δεν τον βρήκε). Είδα ολόκληρη την καντυ στην τ.ν. στην 2η της προβολή, αρκετά χρόνια μετά.

Επειδη δεν "χόρτασα" το anime, θεωρουσα αυτό ως καλυτερο. Το manga το παρατηρουσα μεχρι την τελευταια λεπτομερεια, δυστυχώς ομως, εχασα τα περιοδικά, εδώ και πολλα χρόνια. Προσφατα όμως που ειδα και τα δυο, ψηφιζω, και με διαφορά manga. Αποδιδει τέλεια το συναισθημα.

 

[domniki]

Θυμαμαι οτι ειχα δει την σειρα απο το 1ο επεισοδιο, οταν η κυρια Πονυ και η αδελφη Μαρια βρισκουν την Καντυ και την Αννυ στο χιονι. Επειδη ημουν πρωι-απογευμα στο σχολειο, ειχα χασει αρκετα επεισοδια, με κορυφαιο τον θανατο του Αντονυ, που το ειδα μετα απο χρονια στην επαναληψη, το καλοκαιρι του '89.

Το επεισοδιο που δεν ειχα δει ΠΟΤΕ ηταν το 101, οταν η Καντυ λεει στην Αννυ και στον Αρτσυ οτι χωρισε με τον Τερρυ και προσπαθει να τον ξεπερασει με εργασιοθεραπεια.

 

[Kambia]

Θυμαμαι και γω οτι ειδα πρωτη φορα την Candy το '85. Απο το πρωτο μαλιστα επισοδειο αλλα οχι μεχρι το τελος! Θυμαμαι καθαρα μεχρι και τον θανατο του Anthony και αποσπασματικα τον Terry.

Βεβαια τοτε δεν ηταν απο τα αγαπημενα μου παιδικα. Καταφερα να τα δω ολα στα 31 μου χαρη στην υπεροχη δουλεια των CIGP

 

[Elena]

Από ότι θυμάμαι την Κάντυ την είδα για πρώτη φορά γύρω στα 4 το '89. Αν και ήμουν αρκετά μικρή..ακόμα θυμάμαι τις εικόνες και τα συναισθήματα που μου είχε προκαλέσει! Είχα πάρει πολλές πίκρες για να αντέξω να το δω όλο!! Η αποχώρηση της Άννι, το πόσο άσχημα περνούσε η Κάντυ με την Ελίζα και το Νηλ..και με αποκορύφωμα ο θάνατος του Άντονυ!! Εκεί λύγισα..Δεν άντεξα άλλο και σταμάτησα να το βλέπω. Που και που μόνο έβλεπα κανένα επεισόδιο, χωρίς να καταλαβαίνω ακριβώς τι γίνεται..

Αλλά το απίστευτο είναι ότι τα έβλεπε η μαμά μου. Πράγμα που δεν το ήξερα!! Πάω κι εγώ πριν κανά δύο μήνες να της πω με περηφάνεια ότι βρήκα τα επεισόδια της Κάντυ και επιτέλους θα δω το τέλος!! Κι εκείνη cool γυρνάει και μου λέει.."Α, δεν θυμάσαι..τελείωνει νομίζω με την Κάντυ να μαθαίνει ότι εκείνος ο ψηλός, ο ξανθός ήταν ο θείος και εκείνο το παιδί στο λόφο..Έτσι, δεν είναι?"

Πρέπει να είχα πολύ αστεία φάτσα..εκείνη τη στιγμή..

 

[domniki]

Αλλά το απίστευτο είναι ότι τα έβλεπε η μαμά μου. Πράγμα που δεν το ήξερα!! Πάω κι εγώ πριν κανά δύο μήνες να της πω με περηφάνεια ότι βρήκα τα επεισόδια της Κάντυ και επιτέλους θα δω το τέλος!! Κι εκείνη cool γυρνάει και μου λέει.."Α, δεν θυμάσαι..τελείωνει νομίζω με την Κάντυ να μαθαίνει ότι εκείνος ο ψηλός, ο ξανθός ήταν ο θείος και εκείνο το παιδί στο λόφο..Έτσι, δεν είναι?"

Πρέπει να είχα πολύ αστεία φάτσα..εκείνη τη στιγμή..

Απιστευτο :animeek: Φοβερη μαμα

 

[Juanita]

Μήπως να έλεγες και στη μαμά σου να γραφτεί στο forumaki μας;;;;;

 

[Elena]

Λες..ε? Τώρα που τα ξαναείδα..μαζί της τα έβλεπα (το ομολογώ!!).

Είναι και φανατική Αλμπερτικιά!!

 

[Juanita]

Δεν είναι τυχαίο Ελενά μου...

Η πλειοψηφία των "μεγάλων" σε ηλικία φαν είναι Αλμπερτικιές σε αντίθεση με τις μικρότερες ηλικίες που είναι κατά κόρον Τερρυκιές...

Στην ηλικία των 17 και άνω δε μας επηρέαζε τόσο ένας χωρισμός.

Αντίθετα η προοπτική για το καλύτερο μας έδινε φτερά...

 

[domniki]

Η πλειοψηφία των "μεγάλων" σε ηλικία φαν είναι Αλμπερτικιές σε αντίθεση με τις μικρότερες ηλικίες που είναι κατά κόρον Τερρυκιές...

Ημαρτον ρε juanita! Δεν εχουμε και τοση διαφορα ηλικιας! Αλλα τι να κανω που ο Αλμπερτ δεν ειχε ωραια φωνη ???

 

[Juanita]

Μην ξεχνάς Dom πως εσύ είδες την Κάντυ όταν έμπαινες στην εφηβεία ενώ εγώ πολύ αργότερα -και χρονολογικά και ηλικιακά- και η φάση με τον Τέρρυ όταν ήξερα πως υπάρχουν καλύτερα δεν με καταρράκωσε...

Όχι πως δε στενοχωρέθηκα... αλλά περισσότερο μου στοίχισε ο θάνατος του Άντονυ... Άλλωστε και αυτός ήταν από τις βασικές φιγούρες στα γιαπωνέζικα αυτοκόλλητα...Η μαμά της Έλενας ίσως να τα είχε προλάβει αν είναι περίπου στην ηλικία της αδερφής μου...

 

[nessie]

Δεν ξέρω πότε ακριβώς είδα για πρώτη φορά την Candy, πάντως πρέπει να ήταν πριν το 1986, γιατί θυμάμαι να είμαι στημένη μπροστά στην τηλεόραση μαζί με τις αδερφές μου, στο πρώτο μας σπίτι.

Από τότε, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν έχω ξαναδεί τη σειρά στην TV (πχ το '89 που αναφέρθηκε παραπάνω).

Υπάρχουν πάντως κάποιες σκηνές που όταν τις είδα από τα επεισόδια του CIGP, ένιωσα σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα...

Το κιτρινοκόκκινο (αλά μπορντοροδοκόκκινο) φόρεμα της Ελίζας :brick: , τους διαδρόμους του Αγίου Παύλου, την Candy με τη στολή της νοσοκόμας και σίγουρα τα λόγια της στο μικρό Jil:

"Aν στον ουρανό υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για τον φωτισμό της γης αυτός θα είναι ο πατέρας σου" (αυτό ήταν και το τελευταίο επεισόδιο που είχα δει... Γι'αυτό και η άγνοια κινδύνου τόσα χρόνια :fever: )

 

[domniki]

Το κιτρινοκόκκινο (αλά μπορντοροδοκόκκινο) φόρεμα της Ελίζας :brick: , τους διαδρόμους του Αγίου Παύλου, την Candy με τη στολή της νοσοκόμας και σίγουρα τα λόγια της στο μικρό Jil:

"Aν στον ουρανό υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για τον φωτισμό της γης αυτός θα είναι ο πατέρας σου" (αυτό ήταν και το τελευταίο επεισόδιο που είχα δει... Γι'αυτό και η άγνοια κινδύνου τόσα χρόνια :fever: )

Aχ, Nessie μου, αυτη η σκηνη ειναι οταν η Καντυ πηγαινει με το τρενο στη Νεα Υορκη, πριν το χωρισμο. Φανταζομαι το σοκ σου οταν ειδες τον χωρισμο πριν απο μερικους μηνες απο το CiGP...μακαρι να μπορουσαμε να σταματησουμε τον χρονο...

 

[Juanita]

Aχ, Nessie μου, αυτη η σκηνη ειναι οταν η Καντυ πηγαινει με το τρενο στη Νεα Υορκη, πριν το χωρισμο. Φανταζομαι το σοκ σου οταν ειδες τον χωρισμο πριν απο μερικους μηνες απο το CiGP...μακαρι να μπορουσαμε να σταματησουμε τον χρονο...

Έλα μωρέ... Ακριβώς επειδή δεν μπορείς να τον σταματήσεις έχει το χάρισμα να γιατρεύει κάθε (αισθηματική) πληγή!!!

Τα καλύτερα ήταν μπροστά!!!

 

[domniki]

Τα καλύτερα ήταν μπροστά!!!

Συμφωνω Juanita...αλλιως πρεπει να αυτοκτονησουμε ομαδικα recry:

 

[Juanita]

Το άσχημο είναι τη στιγμή που βιώνεις τον πόνο και δεν έχεις τη διαύγεια να δεις πως μπορεί η ζωή να σου ξαναχαμογελάσει.

Από τις πιό τραγικές στιγμές μετά το θάνατο του Άντονυ ήταν η σκηνή με την Κάντυ στο τραίνο της επιστροφής.

Δεν ξέρω τί την συγκράτησε από το να βάλει τέλος στη ζωή της...

Ίσως το ένστικτο της επιβίωσης που είναι πάντα δυνατότερο από κάθε ψυχολογική κατάρρευση...