ARETARA
RetroNuts!
- Joined
- 1 Σεπ 2010
- Μηνύματα
- 2.136
- Αντιδράσεις
- 2.279
Ραντεβού με μια άγνωστη (1968)
Retrodb: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A1%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%BF%CF%8D_%CE%BC%CE%B5_%CE%BC%CE%B9%CE%B1_%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7
Μία σημαντική αισθηματική-δραματική ταινία συζητά το παρόν θέμα. Είναι το "Ραντεβού με μια άγνωστη" του 1968, της εταιρείας Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης σε σενάριο Πάνου Κοντέλη και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Δεύτερος τίτλος "Για μια νύχτα έρωτα".
Το θέμα - το καστ. Μια νεαρή γυναίκα, η Χριστίνα (Έλενα Ναθαναήλ) κατηγορείται για φόνο και προφυλακίζεται. Μέσα από την ανάγνωση στο δικαστήριο του προσωπικού της ημερολογίου παρακολουθούμε πώς εκτυλίσσεται η ζωή της μέχρι την μέρα του εγκλήματος...
Η Χριστίνα ζει μια άνετη αλλά συμβατική ζωή σε μια μουντή επαρχιακή πόλη, σύζυγος ενός εισαγγελέα (Δημήτρης Μυράτ). Μια ξαφνική καταιγίδα θα γίνει αιτία να γνωριστεί με έναν ερημίτη ζωγράφο, τον Αλέξη (Γιάννης Βόγλης). Η αμοιβαία έλξη εξελίσσεται σε ερωτική σχέση. Ωστόσο τα πράγματα κρέμονται από μια κλωστή...
Ο ερχομός της κόρης του εισαγγελέα Ειρήνης (από τον πρώτο του γάμο, Ann Lonnberg) ταράζει την ηρεμία της οικογένειας. Η τυχαία συνάντηση Χριστίνας-Αλέξη-Ειρήνης θα φέρει τη ρήξη των δύο πρώτων. Η Ειρήνη, με την αμερικανική κουλτούρα, δεν θα επιχειρήσει να μπει στην πορεία των πραγμάτων και θα φύγει. Σταδιακά η Χριστίνα θα επαναπροσεγγίσει τον εισαγγελέα και θα απομακρυνθεί από τον Αλέξη. Τυφλωμένος από το πάθος του ο τελευταίος θα απαγάγει τη Χριστίνα που όμως θα βρει την ευκαιρία να τον σκοτώσει...
Ξαναγυρνώντας σε παρόντα χρόνο και ενώ αναμένεται η εξέλιξη και η κατάληξη της δίκης ο εισαγγελέας θα πρέπει να αποφασίσει. Να μείνει ή να φύγει; Το τέλος και η απάντηση θα δοθεί στον σιδηροδρομικό σταθμό την ώρα που φεύγει το τρένο...
Σχόλια. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα δραματική ταινία. Ο χώρος της επαρχίας καταρχήν, ασυνήθιστος εν γένει στον ελληνικό κινηματογράφο, καθίσταται ως η περιοχή δράσης. Το μεσοαστικό - μεγαλοαστικό εύπορο περιβάλλον σε μία πόλη "που δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα" και όλα ακολουθούν την ρουτίνα του χρόνου. Η πνιγηρή ατμόσφαιρα όπου η νεαρή κοπέλα δεν μπορεί να αναπνεύσει. Οι συμβάσεις και οι τύποι, οι κοινωνικές υποχρεώσεις και οι αυστηρά καθορισμένοι ρυθμοί απαγορεύουν αυτό που η ίδια λέει μέσα στην ταινία ότι αναζητούσε, ένα όνειρο. Η γνωριμία με τον ζωγράφο-αφορμή για την μικρή της επανάσταση. Η επανάκαμψη και το αναπόφευκτο τέλος. Μολονότι αρκετά προβλέψιμη στην εξέλιξή της η ταινία, εντούτοις διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή. Σε αυτό καίρια συμβάλλει και η σκηνοθετική ματιά του Βασίλη Γεωργιάδη, ενός σπουδαίου δημιουργού που δεν αρκείται στην περιγραφή αλλά εμβαθύνει και ψυχογραφεί τους ήρωες. Και βέβαια με άξιους συμπαραστάτες τους ερμηνευτές.
Καταλυτική η παρουσία της Ναθαναήλ σε ένα ρόλο τον οποίο ενσαρκώνει πειστικότατα με μια φρεσκάδα που έρχεται σαφώς σε αντίθεση με το συντηρητικό περιβάλλον. Πολύ καλός και ο Μυράτ με το εντυπωσιακό παράστημα και τον ήρεμο λόγο του έχει μία από τις καλύτερές του ερμηνείες. Ο Βόγλης είχε θετική συνεισφορά, αν και θα περίμενα περισσότερα. Το δροσερό πέρασμα, τέλος, της νεότατης Lonnberg δίνει μια ανοιχτόχρωμη πνοή στη βαριά ατμόσφαιρα του έργου.
Εντύπωση επίσης μου έκανε η πολύ καλή φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη και οι εξαιρετικοί φωτισμοί (δείτε για παράδειγμα την τελευταία σκηνή με τον εισαγγελέα). Η μουσική τέλος, του Χρήστου Λεοντή, λιτή και απέριττη προσθέτει το αναγκαίο χρώμα στην ταινία. Να σημειώσω και δύο μουσικές στιγμές τέλος που μου έκαναν εντύπωση: Η σύνθεση Prelude to Act III του Richard Wagner (πρελούδιο 3ης πράξης) και το Goodnight Irene των Weavers.
Μικρά-μικρά.
1) Αρκετά landmarks από την περιοχή που γυρίστηκε είναι διαθέσιμα (δείτε και παρακάτω στις φωτογραφίες). Ωστόσο δεν έγινε δυνατό να εξακριβωθεί με σιγουριά. Γίνεται μνεία για τη Φλώρινα και υπάρχουν λήψεις στα Μετέωρα (εκδρομή) ωστόσο η θάλασσα και ο σιδηροδρομικός σταθμός μπερδεύουν κάπως τον εντοπισμό. Αν υπάρχει κάποια περαιτέρω πληροφορία, ας αναφερθεί.
2) Η στιγμή που η νεαρή Ειρήνη παραγγέλνει nes-frappe....
Τιμητικές διακρίσεις. Η ταινία απέσπασε (δικαίως) το βραβείο Αʼ γυναικείου ρόλου (Έλενα Ναθαναήλ) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968.
Απόσπασμα. Η Χριστίνα σκέφτεται την συνέχεια μετά την επίσκεψη στον ζωγράφο...
"...Ήταν μια απερισκεψία...αναγκάστηκα να παίξω θέατρο...είπα ψέμματα...Πώς φέρθηκα τόσο ελαφρά...Ο άντρας μου το λέει συχνά αυτό: Μπορεί να χάσει κανείς το παιχνίδι από μία και μόνη άστοχη κίνηση...".
Φωτογραφίες.
1. Ο εισαγγελέας με τον πρόεδρο του δικαστηρίου (Λυκούργος Καλλέργης) λίγο πριν την έναρξη της δίκης. Διακρίνονται και οι σχετικές φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας.
2. Μία από τις πολλές εξαιρετικές λήψεις με τη Χριστίνα στο παράθυρο του σπιτιού του Αλέξη κατά το ηλιοβασίλεμα.
3. Ο Αλέξης.
4. Κολάζ από landmarks της περιοχής.
5. Η Ειρήνη.
Retrodb: http://retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A1%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%BF%CF%8D_%CE%BC%CE%B5_%CE%BC%CE%B9%CE%B1_%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7
Μία σημαντική αισθηματική-δραματική ταινία συζητά το παρόν θέμα. Είναι το "Ραντεβού με μια άγνωστη" του 1968, της εταιρείας Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης σε σενάριο Πάνου Κοντέλη και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Δεύτερος τίτλος "Για μια νύχτα έρωτα".
Το θέμα - το καστ. Μια νεαρή γυναίκα, η Χριστίνα (Έλενα Ναθαναήλ) κατηγορείται για φόνο και προφυλακίζεται. Μέσα από την ανάγνωση στο δικαστήριο του προσωπικού της ημερολογίου παρακολουθούμε πώς εκτυλίσσεται η ζωή της μέχρι την μέρα του εγκλήματος...
Η Χριστίνα ζει μια άνετη αλλά συμβατική ζωή σε μια μουντή επαρχιακή πόλη, σύζυγος ενός εισαγγελέα (Δημήτρης Μυράτ). Μια ξαφνική καταιγίδα θα γίνει αιτία να γνωριστεί με έναν ερημίτη ζωγράφο, τον Αλέξη (Γιάννης Βόγλης). Η αμοιβαία έλξη εξελίσσεται σε ερωτική σχέση. Ωστόσο τα πράγματα κρέμονται από μια κλωστή...
Ο ερχομός της κόρης του εισαγγελέα Ειρήνης (από τον πρώτο του γάμο, Ann Lonnberg) ταράζει την ηρεμία της οικογένειας. Η τυχαία συνάντηση Χριστίνας-Αλέξη-Ειρήνης θα φέρει τη ρήξη των δύο πρώτων. Η Ειρήνη, με την αμερικανική κουλτούρα, δεν θα επιχειρήσει να μπει στην πορεία των πραγμάτων και θα φύγει. Σταδιακά η Χριστίνα θα επαναπροσεγγίσει τον εισαγγελέα και θα απομακρυνθεί από τον Αλέξη. Τυφλωμένος από το πάθος του ο τελευταίος θα απαγάγει τη Χριστίνα που όμως θα βρει την ευκαιρία να τον σκοτώσει...
Ξαναγυρνώντας σε παρόντα χρόνο και ενώ αναμένεται η εξέλιξη και η κατάληξη της δίκης ο εισαγγελέας θα πρέπει να αποφασίσει. Να μείνει ή να φύγει; Το τέλος και η απάντηση θα δοθεί στον σιδηροδρομικό σταθμό την ώρα που φεύγει το τρένο...
Σχόλια. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα δραματική ταινία. Ο χώρος της επαρχίας καταρχήν, ασυνήθιστος εν γένει στον ελληνικό κινηματογράφο, καθίσταται ως η περιοχή δράσης. Το μεσοαστικό - μεγαλοαστικό εύπορο περιβάλλον σε μία πόλη "που δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα" και όλα ακολουθούν την ρουτίνα του χρόνου. Η πνιγηρή ατμόσφαιρα όπου η νεαρή κοπέλα δεν μπορεί να αναπνεύσει. Οι συμβάσεις και οι τύποι, οι κοινωνικές υποχρεώσεις και οι αυστηρά καθορισμένοι ρυθμοί απαγορεύουν αυτό που η ίδια λέει μέσα στην ταινία ότι αναζητούσε, ένα όνειρο. Η γνωριμία με τον ζωγράφο-αφορμή για την μικρή της επανάσταση. Η επανάκαμψη και το αναπόφευκτο τέλος. Μολονότι αρκετά προβλέψιμη στην εξέλιξή της η ταινία, εντούτοις διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή. Σε αυτό καίρια συμβάλλει και η σκηνοθετική ματιά του Βασίλη Γεωργιάδη, ενός σπουδαίου δημιουργού που δεν αρκείται στην περιγραφή αλλά εμβαθύνει και ψυχογραφεί τους ήρωες. Και βέβαια με άξιους συμπαραστάτες τους ερμηνευτές.
Καταλυτική η παρουσία της Ναθαναήλ σε ένα ρόλο τον οποίο ενσαρκώνει πειστικότατα με μια φρεσκάδα που έρχεται σαφώς σε αντίθεση με το συντηρητικό περιβάλλον. Πολύ καλός και ο Μυράτ με το εντυπωσιακό παράστημα και τον ήρεμο λόγο του έχει μία από τις καλύτερές του ερμηνείες. Ο Βόγλης είχε θετική συνεισφορά, αν και θα περίμενα περισσότερα. Το δροσερό πέρασμα, τέλος, της νεότατης Lonnberg δίνει μια ανοιχτόχρωμη πνοή στη βαριά ατμόσφαιρα του έργου.
Εντύπωση επίσης μου έκανε η πολύ καλή φωτογραφία του Νίκου Γαρδέλη και οι εξαιρετικοί φωτισμοί (δείτε για παράδειγμα την τελευταία σκηνή με τον εισαγγελέα). Η μουσική τέλος, του Χρήστου Λεοντή, λιτή και απέριττη προσθέτει το αναγκαίο χρώμα στην ταινία. Να σημειώσω και δύο μουσικές στιγμές τέλος που μου έκαναν εντύπωση: Η σύνθεση Prelude to Act III του Richard Wagner (πρελούδιο 3ης πράξης) και το Goodnight Irene των Weavers.
Μικρά-μικρά.
1) Αρκετά landmarks από την περιοχή που γυρίστηκε είναι διαθέσιμα (δείτε και παρακάτω στις φωτογραφίες). Ωστόσο δεν έγινε δυνατό να εξακριβωθεί με σιγουριά. Γίνεται μνεία για τη Φλώρινα και υπάρχουν λήψεις στα Μετέωρα (εκδρομή) ωστόσο η θάλασσα και ο σιδηροδρομικός σταθμός μπερδεύουν κάπως τον εντοπισμό. Αν υπάρχει κάποια περαιτέρω πληροφορία, ας αναφερθεί.
2) Η στιγμή που η νεαρή Ειρήνη παραγγέλνει nes-frappe....
Τιμητικές διακρίσεις. Η ταινία απέσπασε (δικαίως) το βραβείο Αʼ γυναικείου ρόλου (Έλενα Ναθαναήλ) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968.
Απόσπασμα. Η Χριστίνα σκέφτεται την συνέχεια μετά την επίσκεψη στον ζωγράφο...
"...Ήταν μια απερισκεψία...αναγκάστηκα να παίξω θέατρο...είπα ψέμματα...Πώς φέρθηκα τόσο ελαφρά...Ο άντρας μου το λέει συχνά αυτό: Μπορεί να χάσει κανείς το παιχνίδι από μία και μόνη άστοχη κίνηση...".
Φωτογραφίες.
1. Ο εισαγγελέας με τον πρόεδρο του δικαστηρίου (Λυκούργος Καλλέργης) λίγο πριν την έναρξη της δίκης. Διακρίνονται και οι σχετικές φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας.
2. Μία από τις πολλές εξαιρετικές λήψεις με τη Χριστίνα στο παράθυρο του σπιτιού του Αλέξη κατά το ηλιοβασίλεμα.
3. Ο Αλέξης.
4. Κολάζ από landmarks της περιοχής.
5. Η Ειρήνη.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
)
