Ρετρο Φάρμακα και γιατροσόφια

[phil_vr]

Να εμπλουτισω και εγω το thread με επιπλεον φαρμακα και γιατροσοφια. Καθως μικρος o phil ειχε την χαρα να εχει ασθματικη βρογχιτιδα, αυτο σημαινει οτι ηρθα σε σφοδρο ερωτα με διαφορα φαρμακευτικα προιοντα. Απο οσα θυμαμαι:

Το σιροπι Safarol για τον εντονο και επανειλημενο βηχα το οποιο ηταν θεογλυκο, και δεν με χαλαγε καθολου να κατεβαζω κουταλιες της σουπας!

Ενα αλλο ροζ σιροπι το οποιο ειχε και το γνωστο διπλο κουταλακι εμπρος-πισω που ηταν η πικρα μετενσαρκωμενη σε υγρη μορφη! Το συγκεκριμενο μετα απο επανειλημενες γκριματσες και lips-wide-shut (κατα το eyes-wide-shut) που μαλλον εσπαζαν τα νευρα της μητερας μου, πασπαλιζοταν επιμελως με ζαχαρη (αν και η πικρα παρεμενε, απλα σπασμενη).

Καψουλες.. που ποτε δεν τις ελαβα στην κανονικη τους μορφη. Καθως οι δυο πρωτες αποπειρες να μου δωσει η μητερα μου καψουλες και να προσπαθησω να τις καταπιω ειχαν ως αποτελεσμα λεκε στο χαλι της (και της ελεγα, μην με ζοριζεις!), βρηκε την λυση με το να τις σπαζει και να αδειαζει το περιεχομενο σε κουταλι της σουπας, παλι αναμειγμενη με ζαχαρη.

Ενεσεις.. δυστηχως η ζαχαρη δεν μπορεσε να κανει τιποτα να γλυκανει το τερατουργημα αυτο της φαρμακευτικης! Παντα η επισκεψη στον γιατρο επικεντρωνοταν στο τι θα ελεγε στο τελος. Αν με κοιτουσε με τα φρυδια ανεβασμενα ηξερα τι παιζοταν. Θα ελεγε οπως παντα "Μαγκα μου.. δεν γινεται αλλιως.. ενεσεις!". Εκει με εχανε και ο μικρουλης phil αποκτουσε μια σφοδρη και επικτητη nemesis πασπαλισμενη με vengeance tendencies προς οτι εχει να κανει με γιατρους, που με ακολουθει μεχρι και σημερα! Απο το σημειο που θα ελεγε "ενεσεις", η καταδικη μου ειχε διαγραφει. Παρ ολα αυτα μπορει να ηταν υποφερτη αν ελεγε την μαγικη λεξη "μια φορα την μερα". εκει εδινε παρηγορια στον αρρωστο! Αν ομως ελεγε "πρωι-βραδυ" εκει ανοιγα το λιμανιστικο λεξιλογιο και εβρισκα τις πιο αρμοζουσες λεξεις προς στολισμα και συμμορφωσιν ιατρου! Φυσικα δεν τις ελεγα, αλλα ξερω πως με νιωθουν αρκετοι/τες που ειχαν την ατυχια να δοκιμασουν και αυτη την μορφη φαρμακων.

Ευκαλυπτος.. καθως ο βρασμενος ευκαλυπτος αποσυμφορει και ελευθερωνει την αναπνοη, σχεδον παντα σε στιγμες εξαρσης, θα βρισκομουν με μια πετσετα πανω απο μια κατσαρολα (μαρκας SEB με το κοκκινο τριγωνακι!) να αναπνεω τον ευκαλυπτο ως εξελιγμενη μορφη koala! Να πω οτι εχω αναπνευσει δεντρα ολοκληρα αν λαβω υποψιν τα κλαρια ευκαλυπτου που εχουν περασει απο το σπιτι μας. Περιεργη εμπειρια, αλλα πραγματικα λειτουργουσε.

Πανω κατω αυτα ειναι τα κυρια φαρμακα που ηρθα σε επαφη μικρος. Νομιζω οτι το Safarol ακομα κυκλοφορει. Πιο super φαρμακο δεν εχω παρει ποτε!

 

[Leon]

Ευκαλυπτος.. καθως ο βρασμενος ευκαλυπτος αποσυμφορει και ελευθερωνει την αναπνοη, σχεδον παντα σε στιγμες εξαρσης, θα βρισκομουν με μια πετσετα πανω απο μια κατσαρολα (μαρκας SEB με το κοκκινο τριγωνακι!) να αναπνεω τον ευκαλυπτο ως εξελιγμενη μορφη koala! Να πω οτι εχω αναπνευσει δεντρα ολοκληρα αν λαβω υποψιν τα κλαρια ευκαλυπτου που εχουν περασει απο το σπιτι μας. Περιεργη εμπειρια, αλλα πραγματικα λειτουργουσε.

Αυτό το έκανα και εγώ! Η πλάκα είναι ότι τελικά με έκανε χειρότερα, διότι όπως αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων, είμαι αλλεργικός στον ευκάλυπτο!

Άλλο γιατροσόφι που θυμάμαι είναι μια κουταλιά Ελληνικού καφέ με λεμόνι για τη διάρροια* (μπλιαχ) και τρίψιμο με Vix στο στήθος για το κρύωμα. Για στομαχόπονο ξεθυμασμένη Κόκα Κόλα και για γενική αδιαθεσία...ξεμάτιασμα...

*'Η για τον εμετό, μπορεί και για τα δύο, δεν θυμάμαι καλά.

 

[pooky(1)]

O Ελληνικός με το λεμόνι, είναι για το τσιρλιό!!!!!!!

 

[grtt]

Λοιπόν, θυμάμαι το κλασικό σιρόπι-αντιβίωση για τη γρίπη. Amoxil!!! Είχα την εντύπωση (και ελπίδα) ότι θα είχε καταργηθεί. Έτσι μου είχαν πει δηλαδή... Μέχρι που πριν από λίγο καιρό πονούσε το δόντι μου και ο οδοντίατρος μου (και καλός φίλος) μου είπε να πάρω amoxil του 1g... μόνο που δεν τον διαολόστειλα!!! Ευτυχώς κυκλοφορεί και σε χαπάκι. Δεν ξέρω γιατί αλλά ποτε δεν το χώνεψα το συγκεκριμένο φάρμακο και ας έλεγαν όλοι ότι είχε ωραία γεύση για να αρέσει στα παιδάκια. Μπλιαχ!!!

Καλά το Amoxil είναι all time classic, είναι αντιβιωτικό ευρείας χρήσης για πολλά πράγματα και κυκλοφορεί, όπως και συνταγογραφείται, ευρύτατα..

Ένα χάπι ελληνικής κατασκευής αλλά όχι ευρεσιτεχνίας, δηλαδή μπορεί να κυκλοφορεί με άλλα ονόματα αλλού, είναι το Αλγκόν, το οποίο είναι συνδυασμός ακετυλοσαλυκιλικού οξέος και παρακεταμόλης, δηλαδή με απλά ελληνικά συνδυασμός ασπιρίνης με Depon μαζί, ενώ περιέχει και καφεΐνη. Κυκλοφορούσε χρόνια, κάποια στιγμή σταμάτησε μετά ξανακυκλοφόρησε και νομίζω κυκλοφορεί ακόμα...

Κάτι που νομίζω ότι δεν κυκλοφορεί τώρα είναι η σουλφαμιδόσκονη, μια κίτρινη σκόνη που την έβαζαν σε τραύματα...

 

[krios]

Θυμήθηκα πως όταν άνοιγε η μύτη μου μου έβαζαν ένα κέρμα στη μέση του μετώπου και μου το πίεζαν μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία. (Πάντα ήλπιζα ότι θα μου το έδιναν και θα το ΄΄έτρωγα΄΄ σε γαριδάκια μετά)

 

[joe]

Eγω μικρος παθαινα αμυγδαλιτιδες αρκετα συχνα. Παραλληλα δεν γινοταν να τις βγαλω γιατι ηταν λεει ατροφικες αν και επιαναν πυον οταν αρρωσταινα. Συνεπεια πυρετοι 40. Το τι αντιβιωση εχω φαει δεν λεγεται. Οταν ημουν μικρος απηγγειλα στον προθαλαμο των ιατρειων ολα τα ονοματα των φαρμακων που ηξερα. Και ηταν παρα πολλα. You name it, το εχω παρει. Η μανα μου ειχε ενα τεραστιο συρταρι γεματο απο οτι μπορεις να φανταστεις, ενω οποτε πηγαιναμε διακοπες επαιρνε μια ολοκληρη σακουλα μαζι με τον πατερα μου να γκρινιαζει. Ακομα και τωρα αν αρρωστησω το 39-40 το εχω στην τσεπη αν δεν παρω εγκαιρως αντιβιωση. Συνεπεια βεβαια αυτου ειναι να πρεπει να παρω αντιβιωση για ελεφαντες γιατι τα απλα τα εχω για κουφετακια.

Το χειροτερο φαρμακο που ειχα παρει ποτε λεγοταν Κουιμπρον. Δεν θυμαμαι γιατι ηταν, αλλα ηταν ο εφιαλτης μου. Φαρμακι κανονικο! Μια που το επαιρνα και μια που ξερναγα. Μιλαμε για αντιδραση δευτερολεπτων. Τι ζαχαρη μου βαζανε, τι εκλεινα την μυτη. Τιποτα. Ηταν σε ενα λευκο κουτι με κοκκινη ετικεττα. Το φαρμακο ηταν κιτρινο.

 

[krios]

Μήπως έχεις ακουστά την tedosin; ήταν ότι έπρεπε για την αμυγδαλίτιδα, αλλά μύριζε βόθρο με κλούβιο αυγό!

 

[Birlas_Korkos]

Καλα παιδια το Amoxil μου το εδινε η μανα μου ,με τον πρωτο πονολαιμο για να μην παθω λεει πνευμονια και παω στο νοσοκομειο,αχετα αν δεν δουλευει μια στο απλο κρυολογημα και στην ιογενη φαρυγγιτιδα!!Προληπτικα λεει!!

Αλλη παντεντα της γιαγιας μου ,για τον πονοδοντο ,ηταν ενα βαμβακι με μπλε οινοπνευμα πανω στο μαγουλο,για να μην με ποναει απο μεσα το δοντι(ασχετα αν το δοντι ειχε σαπισει και ειχε αποστηματοποιηθει η μια ριζα του!!),καθως επισης και η γαρυφαλλινη για τον πονοδοντο!!(το επαιρνε ο παππους μου με θεαματικα αποτελεσματα...προφανως δεν ειχε αποστημα ριζας οπως εγω!!)

 

[Λορένα]

Λοιπόν...

Στα μερη μου, στα τσιμπηματα μελισσων, σφηκων κτλ βαζαμε ξυδι ή αγουρο σταφυλι.

Στα κρυώματα καναμε εντριβές με πετρελαιο και τσίπουρο.

Το τσιπουρο εμπαινε και στον πονοδοντο. όπως και η ....ριγανη! (μονο που αυτη διέλυε το δόντι με την συνεχιζομενη χρηση)

Στις λιποθυμιες, ο καλυτερος τροπος για να συνεφέρεις καποιον ηταν τα.. δυνατά χαστουκια

Εχω ακουσει για καταπλασμα απο.. ωμα ψαρια που εβαζες στα σπασμενα χερια ή ποδια (υποτιθετε γινοσουν καλα). Την συγκεκριμενη θεραπεια την εκανε καποιος γνωστος μου, την μερα που εδινε.. πανελληνιες εξετασεις (βρωμισε η αιθουσα.. βγηκαν ολοι εξω

Τελος.. θυμαμαι μικρη κατι ροζ ασπιρινες (παιδικες) που μου εδιναν οταν ειχα πυρετο. Στην Β' δημοτικου ο παιδιατρος αποφανθηκε πως ημουν μεγαλη και επεπρε να παιρνω τις κλασσικες. Απο.. κεινη την μερα, σπανια επαιρνα ασπιρινη και ας ψηνομουν στον πυρετο. Η μανα μου να με παρακαλα 4 και πλεον ωρες και να μην βγαζει αποτελεσμα (και να ψηνομαι οπως ειπα)

Τις θυμαται κανεις αυτες τις ασπιρινες? #)

 

[Stormwatch]

O Ελληνικός με το λεμόνι, είναι για το τσιρλιό!!!!!!!

Σημαντική παρατήρηση: ο ελληνικός να είναι σε σκόνη, άψητος δηλαδή.

Ένα φιλαράκι παρουσίασε τσιρλο-συμπτώματα ενώ είχε κατέβει κέντρο για ψώνια.Έχοντας ακούσει για το παραπάνω γιατροσόφι, θεώρησε σωστο να καθήσει σε ένα καφενείο και να κοπανήσει ένα κανονικό διπλό ελληνικό, με ολέθρια αποτελέσματα...

 

[nkarytia]

Τσίμπημα μελισσών, επάληψη με λάσπη από χώμα και ούρα παιδιού!

 

[billy]

Τελος.. θυμαμαι μικρη κατι ροζ ασπιρινες (παιδικες) που μου εδιναν οταν ειχα πυρετο.

Τις θυμαται κανεις αυτες τις ασπιρινες? #)

Nαί, όντως υπήρξαν !!

Ηταν μικρότερες σε μέγεθος απο τις άσπρες, και είχαν και πιο γλυκιά γεύση.

 

[krios]

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟΔΟΝΤΟ ΕΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ: ΟΥΖΟ - ΜΠΟΥΚΩΜΑΤΑ

 

[Haros]

Τσίμπημα μελισσών, επάληψη με λάσπη από χώμα και ούρα παιδιού!

Καλά και παιδιού να μην είναι την κάνει τη δουλειά

 

[kostas]

Απορώ πως δεν το ανέφερε κανείς μέχρι τώρα. Το Vicks

Δεν είναι γιατροσόφι, αλλά είναι πολύ διαδεδομένο και το παίρνεις χωρίς συνταγή. Εγώ πάντως το χρησιμοποιώ ακόμα και σήμερα.

 

[don dokken]

....doctor..doctor ..doctor...and doctor!(Chevy Chase)

λοιπον συν πολλων προαναφερθεντων,γιαουρτι για εγκαυματα,ρετσινι για πονους στη μεση,ξυδι για τσιμπηματα εντομων(το κανω κ σημερα για τα κουνουπια,δρα σε δευτερολεπτα)σκορδο για σπυρακια κ "κριθαρακι"στο ματι.. και το θεικο,που με βαλε απο νωρις στο κλαμπ των μπεκρηδων..ουισκυ με μελι και λεμονι!(για βηχα, πονολαιμο)το τελευταιο μαλιστα με συνταγη παιδιατρου στο κολωνακι και οχι στο καφενειο του χωριου!(παιρνω ορκο)!τωρα ,αν σας πω κι ολας οτι ολα αυτα συν τα προαναφερθεντα κατι κανουν,δεν ειναι γραφικοτητες κ προληψεις??και μερικα εξηγουνται ιατρικως,οπως ο καπνος σαν αιμοστατικο,η οι ξυραφιες με τις βεντουζες και οι βδελλες..και να πω και κατι αλλο..φανταστητε το σημερινο ΕΣΥ κ το ΕΚΑΒ πριν 50 χρονια..(ωραιο ε?)δε θα πρεπε να ζει κανεις σημερα!μ αυτα και μ αυτα τη βγαλανε οι πατεραδες κι οι παπουδες μας καθαρη( ε,με καποιες ..παραπλευρες απωλειες παντα)

 

[domniki]

Εκεινο που θυμαμαι ειναι ενα γιατροσοφι που εκανε η γιαγια μου για τα κοτσια (μυρμυγκιες). Εκλεβες αλατι και στην χαση του φεγγαριου το ετριβες με νερο πανω στο κοτσι. Θυμαμαι οτι το ειχα δοκιμασει αλλα δεν πετυχε. Το ιδιο καλοκαιρι στις διακοπες το κοτσι διαλυθηκε στη θαλασσα.

Καθως μικρος o phil ειχε την χαρα να εχει ασθματικη βρογχιτιδα, αυτο σημαινει οτι ηρθα σε σφοδρο ερωτα με διαφορα φαρμακευτικα προιοντα.

Δεν το πιστευω! Κ'εγω ειχα το ιδιο, ασθματικη βροχιτιδα! Επαιρνα διαφορα φαρμακα, εισπνοες aerolin, και πολυ συχνα σιροπι Phenergan, για το βηχα. Υπαρχει ακομα αυτο το σιροπι. Παλια υπηρχε και αλοιφη, που την χρησιμοποιουσαμε για τα τσιμπηματα των κουνουπιων. Ομως το πιο αποτελεσματικο σιροπι για τον αλλεργικο βηχα (εβηχα ωρες και δεν με περνουσε με τιποτα ο βηχας) ηταν ενα παρα μα παρα πολυ πικρο σιροπι, διαφανες σαν νερο, που αρκουσαν 1-2 σταγονες για να κανει το θαυμα του. Η μαμα μου μού το εδινε μονο σε εξαιρετικες περιπτωσεις, ειδικα βραδυ, οταν δεν μπορουσα να κοιμηθω απο το βηχα. Ηταν κατι το απιστευτο! Δρουσε ακαριαια και δεν θυμαμαι σ'ολη μου τη ζωη να εχω παρει τετοιο αποτελεσματικο φαρμακο. Το παιρναμε με ειδικη συνταγη γιατρου γιατι θεωρειται ναρκωτικο (θυμαμαι οτι τα πρεζονια σπαγανε τα φαρμακια για να το κλεψουν και επιναν ολο το μπουκαλι!). Νομιζω οτι τωρα εχει καταργηθει...ολα τα καλα φαρμακα καταργουνται

 

[krios]

Υποτίθεται ότι με ούρα περνάνε και οι χιονίστρες. Ναι σιγά...

 

[dolly77]

Ντιμεταπ για το κρυωμα. Αυτο το μωβ σιροπι που σου ερχοταν να το κατεβασεις με το μπουκαλι. Ο αδερφος μου παντως το εκανε και τον τρεχανε για πλυση στομαχου...

Και εγώ το ιδιο θα είχα πάθει αλλά με πρόλαβαν πριν το τελείωσω όλο το μπουκαλάκι και έτσι γλίτωσα το νοσοκομείο...

Πάντως εγώ θυμάμαι έντονα την γιαγιά μου, όταν ήταν κρυωμένος ο πατέρας μου ή ο παππούς μου να τους βάζει ποτήρια στην πλάτη...

Η διαδικασία ήταν απλή, τέσσερα με πέντε ποτήρια, σε ένα πηρούνι εδένε στην άκρη του ένα κομμάτι βαμβάκι και στο βαμβάκι ερίχνε άφθονο οινόπνευμα και μετά το ανάβε.

Έπαιρνε ένα-ένα ποτήρι, εβάζε μέσα το αναμένο βαμβάκι και μόλις ζεσταινόταν και "εξατμιζόταν" με τον τρόπο αυτό ο αέρας, το κολάγε πάνω στην πλάτη του αρρωστού και συνεχίζε την ίδια διαδικασία με τα υπόλοιπα ποτήρια... Έφοσον αυτά τελειώναν, τα σκεπάζε με μια κουβέρτα, ώστε να διατηρηθεί η θερμοκρασία όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν κρυώναν τα ποτήρια άρχιζαν και ξεκολάν από το δέρμα μόνα τους. Την επόμενη μέρα... καθώς και για αρκετές μετά ... όπου είχαν κολλήσει τα ποτήρια υπήρχαν μελανιές...

Τώρα αν αυτό βοηθούσε πραγματικά δεν ξέρω... αλλά κάποια ανακούφιση πρέπει να έδινε γιατί και ο πατέρας μου αλλά και ο παππούς μου, δεν παραπονέθηκαν ποτέ... το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα....

Ένα ακόμα "πρακτικό-γιατρικό" που θυμήθηκα ήταν το έμπλαστρο ΛΕΟΝΤΟΣ για τους πόνους στην πλάτη και τα πιασίματα..... #)

 

[nasos]

Και νομιζα οτι μονο σε μενα εφαρμοζαν γιατροσόφια

Λοιπον:

Για τις χιονιστρες με εβαζαν και παταγα στο χιονι , παγωναν τα δαχτυλα, σταματουσε η φαγουρα και την αλλη μερα ακομα χειροτερα και ξανα πάλι στο χιονι...

Επειδη ημουν αδυνατος για ''να ανοιξει η ορεξη'' , η γιαγια μου, ειπε να με αλειψουν με μελι...ολοκληρο, να με αφησουν για λιγο και να με ξεπλυνουν με νερο. Ενα βάζο με μελι χαλασαν που ηταν και ζαχαρωμενο κιολας! Οσο με ειδατε εσεις να παιρνω κιλα αλλο τοσο με ειδαν και οι δικοι μου

Φυσικα για πονοδοντο ,οπως αναφερθηκε και παραπάνω γαρυφαλελαιο και τσιπουρο.

Και τελος επειδη ειχα κι εγω πυωδεις αμυγδαλες , παλι η γιαγια μου ''εδωσε τη λυση''. Πηρε ενα μαντηλι απο αυτα που φορουσε στο κεφαλι, το γεμισε με σταχτη και το εστριψε (το εκανε δηλαδη σαν λουκανικο). Στη συνεχεια το περουελουσε με πετρελαιο και ηρθε εκει που ημουν ξαπλωμενος, το εδεσε στο λαιμο μου και το αφησε μια νυχτα . Το τι βρωμα ειχε δεν συζηταω. Μυριζαν κουβερτες, μαξιλαρια, εγω και το δωματιο για μερες. Και κανενα αποτελεσμα φυσικα.

Και τελος για τις μελισσες μας εβαζαν πανω στο τσιμπημα ενα μαχαιρι γιατι τραβουσε το κεντρι ελεγε, και μετα ξυδι.

Αυτά.