Ρετρό Ποδήλατα

[Omenforever]

«Χάρος»: Ποδήλατο μεγάλου μεγέθους και παλιάς σχεδίασης, συχνά με δύο σέλες(η μία πάνω στο «καλάμι») και λιγότερο συχνά με πινακίδα κυκλοφορίας…! Δημοφιλές στην τρίτη ηλικία.

«Αγωνιστικό»: Το ποδήλατο με το γνωστό καμπύλο τιμόνι που μας έλεγαν οτι μας «καμπουριάζει»(χεχε). Απαραίτητη η σχάρα στο πίσω μέρος…

Ποδήλατο με μακριά οβάλ σέλα: Εξαιρετικά άνετο αλλά δύσκολο να σηκωθεί «σούζα».

«Σπαστό ποδήλατο»: Το αποκαλούμενο και «γυναικείο»(...). Mπορούσαν να «σπάσουν» σε δύο μέρη τραβώντας ένα μικρό μοχλό στο κάτω μέρος.

Ποδήλατα Φρανκεστάιν: Ο σκελετός μπορεί να ήταν από αγωνιστικό, το τιμόνι από BMX και οι πειραματισμοί δεν είχαν τέλος...

Δημοφιλείς μάρκες: Motobecane, Velosolex(?), Velamus

Απαραίτητα αξεσουάρ: Dynamo(lol), σχάρα, κλειδαριά με συνδυασμό(ατέλειωτες ώρες cracking…), κοντέρ με δείκτη, τρόμπα(χεχε), μεταλλικοί προφυλακτήρες, κουδούνι.

 

[telonio]

Λοιπόν οταν ήμουν μικρός είχα ποδήλατο και έκανα βόλτες με αυτό σχεδόν όλη ημέρα. Τα χρόνια πέρασαν και το ποδήλατο αντικαταστάθηκε απο το αυτοκίνητο. Μετά απο πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του '04, ενω ήμαστε με εναν κολλητό μου στη Ζάκυνθο και χωρίς αυτοκίνητο (Ωμέγα λάθος), ρίχνει την καταπληκτική ιδέα να νοικιάσουμε ποδήλατα για να δούμε και κανένα άλλο μέρος εκτός απο τον ρημάδι τον Λαγανά. Γιατί καλές και οι τουρίστριες δεν λεω αλλα να δούμε και κανένα αρχαιολογικό χώρο. Οικονομικά μια χαρά και παρ'ολλα τα χρόνια που πέρασαν δεν ειχα ξεχάσει να το οδηγώ. Αλλα μου βγήκε η γλώσσα ρε παιδί μου. Τόσες ανηφόρες πάνω κάτω. Ο κολλητός μου να την έχει καταβρεί με το ποδήλατο και εγω να έχω φτύσει αίμα. Δυο μέρες τα κρατήσαμε. Μετα δεν αντέξα και πήγαμε και νοικιάσαμε αμάξι αφου γκρίνιαζα απο το πρωί μέχρι το βράδυ. :silly:

 

[Aardvark]

Ωχ και μου θυμισατε το κοκκινο BMX μου.Ειχα το ονειρο μου το ποδηλατο μου ειχα μια ζωη μπροσταα. :icon_cry:

 

[akmakas]

Εγώ είχα και έχω ακόμα ένα cross ποδήλατο με ταμούρα και πισω ανάρτηση παρακαλώ..Το είχα αγοράσει από τον Τερζή 16.000 δρχ.Ποδηλατάρα.....

 

[Erynies]

Αχχχ ποδήλατα! Όλα τα παιδιά στη γειτονιά είχαμε απο ένα. Κάθε απόγευμα συναντιόμασταν στις κούνιες και κάναμε γύρω γύρω το τετράγωνο (δεν μας άφηναν να πάμε πιο μακριά lol).Αλλά θα ήθελα να μάθω πώς βγήκε αυτό που λένε οτι δεν το ξεχνάς ποτέ..πριν κανά χρόνο δοκίμασα το ποδήλατο του ξαδερφού μου και σακατεύτηκα! Είχα ένα μικρό πρόβλημα ισορροπίας..το ξεπέρασα- αφού σκοτώθηκα 2-3 φορές- αλλά παρέμεινε το πρόβλημα στο σταμάτημα! Ελπίζω να το λύσω αυτό το καλοκαίρι..

 

[audiodee]

Εγώ είχα ένα πολύ ωραίο ποδηλατάκι.

Μικρό, με μια μεγάλη πλαστική ρόδα μπροστά με το πετάλι ενσωματωμένο σε αυτήν, χωρίς αλυσίδα φυσικά, και τα λάστιχα ήταν λεπτά και συμπαγή, δεν φούσκωναν. Πίσω είχε ένα οριζόντιο σίδερο με δυο μικρές ρόδες, σαν μικρογραφία "γουρούνας".

Θυμάμαι σαν ο μικρότερος από όλα τα παιδιά της γειτονιάς, όλοι έτρεχαν με κανονικά παιδικά ποδήλατα, κι εγώ έτρεχα από πίσω με αυτό!

Πολύ αργότερα γράφτηκα στο δημοτικό και το άφησα..

Μετά ακολούθησε ένα κανονικό παιδικό ποδήλατο, αργότερα ένα BMX, και πολύ αργότερα ένα ελαφρύ αγωνιστικό "κριάρι" με ταχύτητες.

 

[Maddog]

Αυτό που μου έχει μείνει εμένα δεν ήταν τόσο το δικό μου που ήταν ένα συνηθισμένο εώς βαρετό Velamos, αλλά ενός φίλου.

Το συγκεκριμένο δεν είχε καθόλου συμβατικά φρένα και σταματούσες με "κόντρα" (δηλαδή κάνοντας απότομα πετάλι ανάποδα!)

Ενώ στα συνηθισμένα ποδήλατα που γνώριζα το ανάποδο πετάλι απλώς δεν έκανε τίποτα, σε εκείνο προκαλούσε ένα θεαματικότατο μπλοκάρισμα του πίσω τροχού που (αν ήσουν τυχερός και δεν σκοτωνόσουν) "κοκάλωνε" το ποδήλατο σε ελάχιστα μέτρα, μάλλον λιγότερο από ότι με τα συνηθισμένα φρενάκια-μανέτες της πλάκας που είχαν τα περισσότερα ποδήλατα της παρέας.

Όπως καταλαβαίνετε το βρίσκαμε άκρως απολαυστικό να σταματάμε έτσι και το ποδήλατο αυτό είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες σε όλη την παρέα! Αφού έχουμε ακόμα όλα τα δόντια μας στην θέση τους, πάλι καλά...

 

[candy]

Αυτά τα δοξασμένα ποδηλατάκια πραγματικά μας έχουν ταξιδέψει πολύ στα παιδικά μας χρόνια.Θυμάμαι που τα καλοκαίρια τα χρησιμοποιούσαμε για να πηγαίνουμε βόλτες με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς στην παραλία, να αγοράζουμε τα ψώνια του σπιτιού (γάλα,παγωτά,εφημερίδες και τα σχετικά), να πηγαίνουμε στο αγαπημένο μας μαγαζί με τα ένδοξα ηλεκτρονικά της εποχής και να τρώμε ότι ψιλά είχαν περισσέψει από τα ψώνια (μετά είχαμε την pacmam να μας κυνηγάει με την παντόφλα στο σπίτι) .Είχα το όνειρό μου, το ποδήλατό μου κι όλα έμοιαζαν σωστά, που λέει και ο Μακεδόνας.

Αλήθεια θυμάμαι κάποιο περίεργο ποδήλατο (τρελή μόδα στην Αμερική) που μας είχαν φέρει δώρο αρχές 90.Ουσιαστικά ήταν μια ρόδα με σέλα, χωρίς τιμόνι, που όταν ανέβαινες το μόνο που προλάβαινες να κάνεις ήταν να φωνάξεις μαμαααα!!!Η συνέχεια γνωστή, απλά κατέληξε στην αποθήκη εκεί που του άξιζε να είναι από την αρχή (πρέπει να ήταν ύπουλο όπλο των ορθοπεδικών ιατρών).:suspect:

 

[Alucard]

Το ποδήλατο ήταν το πρώτο μέσο το οποίο με έκανε να αισθανθώ ελεύθερος για πρώτη φορά.

Δε θυμάμαι τη μάρκα του ποδηλάτου, ούτε πόσες ταχύτητες είχε, θυμάμαι όμως να αλωνίζω ώρες ολόκληρες ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριουδάκι όπου τα καλοκαίρια πήγαινα για διακοπές. Ήξερα πως θα πάω με αυτό όσο μακριά και γρήγορα ήθελα χωρίς να κουραστώ ιδιαίτερα.

Γυρνούσα πίσω πιστεύοντας πως είχα περάσει κάποια μεγάλη περιπέτεια που οδηγούσα μέχρι τα όρια του χωριού. Σιγά μην με καταλάβαινε κανένας πόσο ωραία είχα περάσει. Την επόμενη ημέρα εξάλλου το ποδήλατο με περίμενε για να ξαναζήσω νέες εμπειρίες. Θα παρατηρούσα και πάλι τη ζωή του χωριού τρέχοντας και βλέποντας σε λίγα λεπτά ψαράδες, βάρκες, δίχτυα, νοικοκυρές να καθαρίζουν τις αυλές τους, παππούδες να πίνουν καφέ παίζοντας τάβλι στα καφενεία, αποτυπώνοντας τις εικόνες αυτές στη μνήμη μου. Περνούσα τόσο γρήγορα από μπροστά τους όσο γρήγορα περνά μια θύμηση.

Χωρίς να με παρατηρούν και να ρωτούν. Τί να ρωτήσεις άλλωστε ένα παιδί πάνω σε ένα ποδήλατο; Απλά θυμάσαι.... τον ίδιο σου εαυτό επάνω στη θέση του αναβάτη.

Αυτό το αίσθημα και η αναζήτηση της ελευθερίας με συντροφεύουν ακόμη και σήμερα.

Φταίει το ποδήλατο, φταίει ο χαρακτήρας μου... το ποδήλατο σήμαινε και συμβόλιζε για μένα, ελευθερία...

 

[Wally]

Μεχρι τα 13 μου, μονο που δεν το επαιρνα στο κρεβατι για υπνο το ποδηλατο μου.

Ηταν ενα cross (King's Boy) με 4 αμορτισερ,ταμπουρα,3 ταχυτητες,χωρις πλαστικα και gay αξεσουαρ...full metal (whimps and posers leave the hall )

Εκανα τη μεγαλυτερη μ..... της ζωης μου οταν στη μετακομιση αποφασισα να το πεταξω...

 

[gtsamour]

Είχα φάει κάτι σαβούρες με ένα Velamus που είχα.... τα είχα σκοτώσει τα πόδια μου,

 

[starsky]

και γω ειχα cross,ατελειωτες διαδρομες...λιγο βαρυ ομως

τα bmx με κοντρα ειχαν πολυ πλακα!

 

[phil_vr]

Το πρωτο μου ποδηλατο ηταν ενα μπλε Radiant με μακρια σελα που σηκωνοταν σουζα με το παραμικρο! Αργοτερα και βλεποντας την τρελα που οι φιλοι μου αρχιζαν να παιρνουν BMX, κατεληξα σε ενα frankenstein velamus(?) (Δεν θυμαμαι καθολου - ηταν μια απομιμιση απο Stingray/Schwinn) με μπορντω σκελετο, τις δικες του ροδες (με κοντρα), που εξοπλιστηκε με τρακτερωτα λαστιχα, τιμονι BMX, και μονο λαιμο στην σελα, που αυτη ηταν μαρκας aeroyal, τελευταια λεξη της μοδας στα BMX τοτε! Το καλο με αυτο ηταν οτι ο σκελετος του ηταν παναλαφρος σε σχεση με ολα τα υπολοιπα ποδηλατα των φιλων μου, και αυτο μεταφραζοταν σε antigravity οπλο! Ολοι το θελαν για να μαθουν να κανουν τα τρικ πιο ευκολα!

Αργοτερα παραχωρησε την θεση του σε ενα BXM Turbo, που ηταν αντιγραφη απο τα αμερικανικα GT Performer, με νικελ σκελετο, και μαυρες ζαντες μαγνησιου οπως μαυρα ηταν και τα λαστιχα, χειρολαβες, σελα, καθως και λοξο λαιμο για την σελα (σημα κατατεθεν των Performer).

Και εκεινες τις εποχες, βολτες απο το πρωι μεχρι το βραδυ, ιδιαιτερα στις καλοκαιρινες διακοπες. Και μιας και αναφεραμε retro ποδηλατα και BMX, η πιο "εντος θεματος" movie, ειναι το RAD.

[video=youtube;vcZEFL_RR-8]

Με ενα φανταστικο intro και ενα φοβερο κομματι απο τον John Farnham (και με ιδια συνταγη για τους τιτλους τελους), με τους καλυτερους BMX riders (Fiola, Osborn, Yanez, Romano, Aparijo) να συμμετεχουν ως κασκαντερ, η ταινια αυτη σημαδεψε για παντα τα 80's και οσους ειχαν τρελα με τα BMX τοτε!

Υπηρξε και αλλη μια, αυστραλεζικης παραγωγης οπου σε αυτη εκανε τα πρωτα της βηματα η Nicole Kidman! Η ταινια ονομαζοταν BMX Bandits και αν και ειχε ομορφη πλοκη (παιδια με BMX χαλανε τα σχεδια συμμοριας ληστων) απουσιαζαν τα αδιανοητα για την εποχη τρικ των αναβατων του RAD!

Ενα μικρο αποσπασμα απο την εισαγωγη και αρχη της ταινιας..

[edit]


Αυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο επειδή ο λογαριασμός YouTube με τον οποίο σχετίζεται έχει τερματιστεί. [edit]

Και οι δυο ειναι αγαπημενες λογω του αντικειμενου, και ειναι στην καρδια μου, αλλα και στην κατοχη μου! Ακομα θυμαμαι τελη 80 εψαχνα να βρω ποιος συγγενης ειχε διαθεσιμο βιντεο και ιδεα πως να συνδεσει δυο βιντεο επειδη ηθελα να την γραψω και να την βλεπω συνεχεια!! Ας ειναι καλα η digital εποχη και τα DVD που διατηρουν τετοιους θησαυρους με τον καλυτερο τροπο! Τι εποχες τοτε ομως... ποδηλατα, ξενοιασια, καμια 20αρια παιδια, γυροβολιες στις γειτονιες, επιστροφη σπιτι με γδαρμενα γονατα η και εννιοτε στραβωμενη ροδα απο τα ατσαλα αλματα(!), και ξανα τα ιδια απο το πρωι της επομενης μερας..

..

 

[MamaMyrto]

Εγώ είχα ένα Εγγλέζικο Ράλεη (συλλεκτικό) ποδήλατο του 1975, με πολλά μέρη του φτιαγμένα στο χέρι, 7 ταχήτητες, κουδουνάκι, μπροστινό καλάθι και σχάρα, χρώματος χακί μεταλικό, οβάλ μπεζ δερμάτινη σέλα με πλάτη και μπέζ λάστιχα πολύ πολύ λεπτά (σαν γυνεκείο τσόπερ ήταν)!!! Όταν μου το έφερε ο πατέρας μου έπαθα εγγεφαλικό:animeek: !!! Εγώ περίμενα ένα bmx σαν του αδερφού μου κι αυτός μου έφερε το μουσείο:animrolleyes: εν έτη 1990!!!

-Δεν υπάρχει περίπτωση!!! Είναι για την γιαγιά αυτό!!! Θα με κοροηδεύουν τα παιδιά!!!

-Μα είναι από τα καλύτερα ποδήλατα που φτιάχτηκαν ποτέ...

-Δεν με νοιάζει!!! Είναι προιστορικό!!!

Όταν όμως άρχισαν οι βόλτες και οι μακρυνότερες εξορμήσεις... το ερωτεύτηκα !!! Ακόμη και σήμερα θυμάμαι έντονα τον πολύ ιδιαίτερο ήχο που έκανε εν κινήσει(ένα γλυκό και γρήγορο τσκ-τσκ-τσκ-τσκ-τσκ)... Ήταν το ωραιότερο ποδήλατο απ' όλα (για'μένα) και στενοχορήθηκα πολύ όταν έμαθα ότι πριν μερικά χρόνια το χάρησε ο πατέρας μου σε κάποιον συλλέκτη...

-Αφού δεν σου άρεσε! μου είπε όταν τον ρώτησα "Γιατί?"... Δεν θυμάσαι που με έβριζες μια εβδομάδα όταν στο έφερα?

Τί να του έλεγα?

 

[pitsunami]

Το πρώτο μου ποδήλατο ήταν ένα σπαστό μικρούτσικο μπλέ, το οποίο μετά από κανιβαλισμούς σε βουνά με κοτρώνες έσπασε στην μέση!

Δέυτερο ήταν ένα μεγαλύτερο αλλά δεν μου άρεσε και δεν θυμάμαι την καταληξή του...όπως πέρασαν απο τα χεράκια μου ένα παλίο αγωνιστικό και ένα cross με τις σούστες πισω!

Αφού μετακόμισα στην επαρχία τσίμπησα αμέσως ένα mountain με ταχύτητες και τα ρέστα,το οποίο έτρεξε χιλιάδες χιλιόμετρα!!Φυσικά το είχα κατασπάσει και είχαν αλλαχτεί τα πάντα εκτός απτον σκελετό!

Την άλλη βδομάδα θα πάω να πάρω ένα καινούριο mountain να νιώσω ξανά μετά απο 12 χρόνια τον άνεμο στην ιδρωμένη μου μάπα!!!

 

[phil_vr]

Την άλλη βδομάδα θα πάω να πάρω ένα καινούριο mountain να νιώσω ξανά μετά απο 12 χρόνια τον άνεμο στην ιδρωμένη μου μάπα!!!

Με το καλο να το παρεις pitsunami. Πολυ καλη σκεψη, και βαλε και καμια φωτο οταν το παρεις!

Μου φαινεται θα αρχισω να ψαχνω κομματια απο την αρχη, για να ξαναφτιαξω ενα BMX οπως το Turbo που ειχα πριν δυο δεκαετιες.. Περισσοτερο για να το βλεπω και να μου φερνει ομορφες αναμνησεις. Και αυτη τη φορα θα ειναι GT (ουτε και εχω ιδεα τι προελευσεως ηταν τα Turbo που φερναν τα ελληνικα ποδηλαταδικα! - GT Performer σκελετο του 84-87 θα βρω ανετα)!

..

 

[nessie]

Δηλαδή εγώ είμαι η μόνη που δεν ξέρει ποδήλατο;

Η αλήθεια είναι ότι στα 14- 15 μου (!) προσπάθησα να μάθω ή μάλλον να με μάθουν (ποτέ δεν είναι αργά, σκέφτηκα)- αλλά τα παράτησα όταν έπεσα σε ένα αυτοκίνητο (παρκαρισμένο ευτυχώς! Ευτυχώς για μένα, για τον ιδιοκτήτη δεν ξέρω... ).

Πάντως όταν ακούω μια διαφήμιση που λέει:

"Ξέρεις ποδήλατο; Έτσι θα μάθεις και αγγλικά...", απορώ και εξίσταμαι:

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ! :animangry:

Όπως καταλάβατε σας ζηλεύω...

 

[teflon]

Σε κανα μήνα θα κάνω βόλτες με ένα τέτοιο.........:loco:

 

[MrCadillac]

το πρωτο μου ποδηλατο ηταν ενα panonia σε στυλ κρος, το οποιο εκανα κατι τρελα σταντ , ανεπτυσα ταχυτητα πηδαγα απο το ποδηλατο και εκεινο συνεχιζε να πηγαινει ευθεια για καμποσο ακομα πριν σκασει κατω (αβυσως το παιδικο μυαλο). Το επομενο ηταν ενα bianchi κρος μαυρο με χρυσα σιριτια αμορτισερ μπρος πισω και τρεις ταχυτητες στο κεντρο, αγορασμενο απο τον κασιματη στον πειραια. Θυμαμαι οτι ηταν οτι πιο μουρη μπορουσα να εχω εκεινη την εποχη, μου τρεχανε τα σαλια σε καθε βολτα, σε αντιστοιχια σημερα η βολτα με μια lamborghini θα μπορουσε να συγκριθει. τελικα μετα απο χρονια εγκαταλελημενο στο υπογειο το πηρε ο παλιατζης. :frypan: μαμακιες που εχω κανει .....

 

[krios]

Υπήρχαν κι αυτά στους δρόμους τότε (τα καλοκαίρια κυρίως). Τα έφερναν μαζί τους τα παιδιά των ομογενών όταν έρχονταν για διακοπές στην Ελλάδα. Εγώ που είχα ανταλλάξει μια φορά το δικό μου με ένα τέτοιο, γκρεμοτσακίστηκα στη μέση του δρόμου διότι το τιμόνι ήταν υπερευέλικτο... που να το κουμαντάρεις;