Ρετρό Χιονοπτώσεις

[θανος]

νομιζω οτι ταιριαζει εδω φοβερο βιντεο αν και για να πω την αληθεια τον λυπηθηκα λιγο

 

[ARETARA]

Η χιονόπτωση του Δεκεμβρίου 1988 ήταν η χειρότερη που έχω ζήσει ποτέ. Θυμάμαι είχαν καλυφθεί τα πάντα με χιόνι και μέσα στη Θεσσαλονίκη ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κινηθείς είτε με τα πόδια είτε με όχημα. Η πόλη έκανε πολλές μέρες να συνέλθει. Μια πολύ αναλυτική εικόνα δίνει το ακόλουθο video της ΕΤ3 με παρουσιαστές τον Μανόλη Κανάρη και τη Μαρία Χούκλη. Βλέπουμε μεταξύ άλλων τον τότε Υπουργό Μακεδονίας - Θράκης Στέλιο Παπαθεμελή, τον πρόεδρο της ΑΕΚ Στράτο Γιδόπουλο στο Καυτατζόγλειο, την Ταβέρνα Ηρακλειώτης έξω από την ΕΤ 3 στο Πεδίο Άρεως, το χιονισμένο Νοσοκομείο Παπανικολάου, το live τηλεφώνημα στο στούντιο από ανταποκριτή και αρκετά άλλα. Συλλεκτικό.

 

[milntov]

On 30/6/2014 at 8:41 ΜΜ, θανος said:

νομιζω οτι ταιριαζει εδω φοβερο βιντεο αν και για να πω την αληθεια τον λυπηθηκα λιγο

Ειδα το βιντεο και το θυμηθηκα.Ζηλευα γιατι στα Γιαννενα δεν ειχε καθολου χιονι τοτε!!μονο ηλιο λαμπρο και κρυο!!Οταν η Αττικη εχει μεγαλους χιονιαδες απ τα βορεια ακομα και σε χαμηλα υψομετρα των βορειων προαστιων η ακομα και στο κεντρο δυστηχως συνηθως στα Γιαννενα και στο μεγαλυτερο μερος τις δυτικης ελλαδας ο καιρος ειναι καθαρος με ηλιο.

 

[Wally]

Ριξε και μια ματια εδω για εξτραχιονακι στη πρωτευουσα  

 

[Steppenwolf]

Η πρώτη φορά που είχα πιάσει χιόνι στα χέρια μου ήταν σε προσχολική εκδρομή στον Τυμφρηστό. Έτρεξα ακράτητος προς τους λευκούς όγκους και προσπάθησα να φτιάξω μια χιονόμπαλα. Στα μισά της προσπάθειας ένιωσα τα γυμνά χέρια μου να πονάνε αφόρητα και με πήραν τα κλάματα. Δυστυχώς δεν είχαμε προνοήσει για γάντια.

Στην Αθήνα χιόνιζε κάπου-κάπου, αλλά δεν «το έστρωνε». Παρακολουθούσα απ' τη μπαλκονόπορτα πώς το χιόνι έλιωνε με το που άγγιζε την άσφαλτο ή το πεζοδρόμιο. Καμιά φορά «έμενε» στην κεραμιδοσκεπή απέναντί μας— συνήθως το πολύ μέχρι το πρωί.

Επιτέλους ένα χειμώνα «το έστρωσε» όχι μέσα στην πόλη, αλλά στον Υμηττό. Πήγαμε λοιπόν κι εμείς με το αμάξι εκδρομή στο βουνό οικογενειακώς, αν και δεν διαθέταμε αντιολισθητικές αλυσίδες, να χορτάσουμε χιόνι. Πριν επιστρέψουμε είχα τη φαεινή ιδέα να πάρουμε μαζί και για το σπίτι! Το στοίβαξα πάνω στο καπό και την οροφή του αυτοκινήτου. Δεν θυμάμαι, μπορεί να έφτιαξα κι έναν μίνι χιονάνθρωπο, που δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστο να βλέπεις πάνω σε καπό αυτοκινήτου που επέστρεφε από εξόρμηση σαν τη δική μας. Όταν φτάσαμε σπίτι, χτύπησα όλα τα κουδούνια της πολυκατοικίας και κάλεσα τ' άλλα παιδιά να παίξουμε. Φτιάξαμε στο παρτέρι δίπλα στην είσοδο έναν αξιοπρεπή χιονάνθρωπο, που άντεξε κάμποσες μέρες.

Αυτοί που, παιδιά, παρατηρούσαν με απελπισία τ' όνειρό τους να εξαϋλώνεται αφού είχε γίνει πραγματικότητα για dt, θα με καταλάβουν.

Où sont les neiges d'antan?

Υ.Γ. Involuntary memory:

Σκηνή από τον «Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες» σε κινούμενα σχέδια. Η νεαρή Ινδή προστατευόμενη του Φιλέα Φογκ φτάνει στην Αγγλία και βλέπει για πρώτη φορά στη ζωή της λευκές νιφάδες να πέφτουν απ' τον ουρανό. Ανοίγει την παλάμη της αβρής χειρός της να πιάσει μία, αλλά εκείνη λιώνει αμέσως.

 

[Uskoke]

πολύ ωραίο ποίημα, έχει και τον ιστορικό αόριστο των γαλλικών.

 

[Steppenwolf]

πολύ ωραίο ποίημα, έχει και τον ιστορικό αόριστο των γαλλικών.

Ρετροκαταστάσεις ήδη από το 1461.