Ρετρό Χριστούγεννα!

[demis]

http://www.youtube.com/watch?v=uEv93m9ymcU

 

[Max_brain]

Τα χριστουγεννα ηταν μαγικα ...οταν χιονιζε ,θυμαμαι πριν παρα πολλα χρονια ....που χιονιζε τις γιορτινες μερες ..κ...στολισμενα (κλαψ) , τα δωρα στο δεντρο ,που πηγαιναμε κρυφα και τα ανοιγαμε γιατι δεν αντεχαμε μεχρι τη πρωτοχρονια.Βασικα απο στολισμο δεν ηταν τιποτα το ιδιαιτερο ,αν κ τωρα εχω αναλαβει εγω το στολισμο ...και ειναι κατι παραπανω απο fabulous ..Φυσικα εννοειται τα καλαντα ,την παραμονη των Χριστουγεννων κ της Πρωτοχρονιας ,κ μετα για ψωνια..

 

[metal kristi]

η ημερα τον χριστουγενων ηταν μια πραγματικη μερα γιορτης για μενα

η μαμα μου φροντιζε παντα να φερνει διπλα στο κρεβατι παιδακια να με ξυπνουν με καλαντα ενω μυρωδιες απο διαφορα καλουδια να ξεχυνονται παντου

ενα φιλι με τα χρονια πολλα ντυσιμο με τα καινουργια ρουχα και μετα στην κουζινα που στρωμενο ενα τραπεζι τεραστιων διαστασεων περιμενε φορτωμενο με οτι μπορει να βαλει ο νους

και την μαμα να συνεχιζει να βαζει και αλλα η πορτα ανοιχτη και σερβιτσια ετοιμα για οποιον και να ερχοταν να κατσει να φαει και να ευχηθει

θυμαμε ακομα και ζητιανους τους περναγε μεσα να φανε

το σαλονι ετοιμο για το βραδυ που ηταν το παρτυ με παιδια φιλους ισαμε και 70 ατομα και την αλλη μερα το πρωι πλεον κουρασμενοι κα ικανοποιημενοι κατω απο το δεντρο να ανοιγουμε δωρα

 

[alkis21]

Ανάμεσα σε μερικές παλιές φωτογραφίες που μου έδωσε η μητέρα μου να σκανάρω για την ψηφιακή της κορνίζα, βρήκα και μια επίκαιρη. Παρατηρείστε το χαμόγελο ευτυχίας τη στιγμή που ανοίγω τα δώρα μου!

 

[pardalotzatziki]

Ανάμεσα σε μερικές παλιές φωτογραφίες που μου έδωσε η μητέρα μου να σκανάρω για την ψηφιακή της κορνίζα, βρήκα και μια επίκαιρη. Παρατηρείστε το χαμόγελο ευτυχίας τη στιγμή που ανοίγω τα δώρα μου!

Ωρια φωτο. Και δωρο ΕΠΑ! Τυχερε...

 

[mhtsaina]

Θυμάμαι το γάλα και τα κουλουράκια που αφήναμε σε ένα τραπεζάκι για να τα βρει ο Άγιος Βασίλης και να ξεκουραστεί λίγο από την πολλή δουλειά

Κι ότι μια χρονιά (γύρω στο 85 πρέπει να ήταν) πήγαμε να πούμε τα κάλαντα με την αδελφή μου και τα δύο μας ξαδέλφια στο χωριό της μητέρας μου που είχε 20 περίπου υπερήλικες κατοίκους κι όταν μας άνοιγαν την πόρτα και ρωτούσαμε το κλασικό "να τα πούμε;" οι περισσότεροι έβαζαν τα κλάμματα, είχαν πάνω από 15 χρόνια να περάσουν παιδάκια από κει παραμονή Χριστουγέννων. Κι από ό,τι θυμάμαι, η συγκίνησή τους συνοδευόταν κι από σεβαστό "μποναμά". Τα μοιράσαμε στο τέλος της μέρας στα 4 κι η μητέρα μας μας αγορασε και στις δύο αθλητικά και από μία bibi bo

 

[playmofreak]

Τη να πρωτοθυμηθώ απο εκείνα τα μαγικα χρόνια.???Χριστούγεννα πάντα στο χωριό.την ξύλόσομπα να γίνεται κόκκινη απο την θερμοκρασιά,το πρωινό μας ηταν ψωμί ζημωτό ,ελιές δικές μας,τυρί παραγωγής μας ,όπως και ένα πιάτο λάδι για τις απαραίτητες βουτιές και χλωρά κρεμμυδάκια και σκόρδα απο τον κήπο.όταν όλοι κοιμότανε το μεσημέρι και αρχίζοντας τις απογευματινές ώρες να σκοτινιάζει έβαζα την ασπρόμαυρη GRUNDIC να δώ ερτ1 που έβαζε κατι καταπληκτικά χριστουγενιατικα παιδικά.Την παραμονή στις 5 τα χαράματα ερχότανε ο παιδικός μου φίλος το Νικολιό να πάμε να πούμε τα κάλαντα σε όλο το χωριό .κατα της 12 το μεσημέρι σταματούσαμε για να μετρήσουμε τα κέρδη μας.400 αντε το πολύ 500 δραχμές εν έτη 1985 ήταν ο απολογισμός μίας γεμάτης μέρας,τα πενταράκια όσοι τα θυμάστε πήγαιναν σύννεφο και οι δραχμουλες.Φτωχοί ανθρωποι.αλλα με πλούσια και αγνη καρδιά γεμάτη αγάπη....ύστερα η προσμονή της Πρωτοχρονιάς ... κοιμόμουνα στρωματσάδα ανάμεσα σε δύο κρεβάτια και ο καλός Αγιος Βασίλης μου άφηνε το δώρο δίπλα μου.πόσες φορές ξύπνησα απο το χράτσ χρούτσ του χαρτιού περιτυλίγματος...γεμιστές κότες, βασιλόπιτες κουραμπιέδες ,μελομακάρονα,κανταίφια και πολύ μα πάρα πολύ παιχνίδι και ξεγνοιασια συντελούσαν ένα άκρος Χριστουγεννιατικο σκηνικό .Τα ομορφότερα Χριστούγεννα που θυμάμαι ακόμα μέχρι τώρα με γλυκιά νοσταλγία ήταν τα Χριστούγεννα του 1988-89.

 

[konc]

Μερικά παλαιότερα threads ανασταίνονται συγκεκριμένες μέρες του χρόνου Με χαρά διαβάζω πως αρκετοί ζήσαμε πραγματικά Χριστούγεννα ως παιδιά, υπέροχες αναμνήσεις που ευτυχώς κρατάμε ακόμα.

 

[marion1]

Απο τοτε που ημουν 3 και θυμαμαι, μεχρι τα 10-11 παραμονες Χριστουγεννων και Πρωτοχρονιας, εκανα ακριβως τα ιδια πραγματα!

Παραμονη Χριστουγεννων, πηγαινα μονο με τον μπαμπα, δεν ξερω γιατι ειχε καθιερωθει η μιση μερα να ειναι μονο δικη μας, ισως επειδη ποτε δεν τον εβλεπα πριν το απογευμα, με πηγαινε σε διαφορες φατνες που στολιζαν, στην παραλια και στο λουνα παρκ, πιο μικρη μου επαιρνε μπαλονι με τον αγιο βασιλη και απο εκεινες τις σπαστικες ροδες με χερουλι που τις κυλας και κανουν θορυβο, τρωγαμε βρωμιες απο καντινες... Επισης μια τετοια μερα αισθανθηκα επιτελους μεγαλη, ειχαμε καθισει στην καφετερια και παρηγγειλα κι εγω τον πρωτο μου καφε σε καφετερια. Μετα το απογευμα πηγαιναμε ολοι μαζι στη γιαγια και τον παππου, στη διαδρομη σταματουσαμε σε ενα συγκεκριμενο ανθοπωλειο και παιρναμε μια συγκεκριμενη γλαστρα. Η γιαγια ειχε καθε χριστουγεννα τα ιδια φαγητα και μετα το φαι πιναμε ελληνικο καφε, ακομα κι εγω οταν ημουν 4-5, κι επαιζα χαρτια με τον παππου.

Καθε παραμονη πρωτοχρονιας πηγαιναμε το απογευμα στην αλλη γιαγια και παππου οπου μαζευοταν ομως μεγαλο σοι. Η μανα μου μαγειρευε παντα φαι για να το παμε, γιατι της γιαγιας μου δεν τρωοταν ποτε τιποτα, εκανε κι εκεινη παντα τα ιδια, αλλα κανενας δεν της το λεγε. Ο μπαμπας με αναγκαζε να πω τα καλαντα στους θειους μου και το ποιημα συνηθως που ειχα πει στη γιορτη του σχολειου. Τα ξαδερφια μου ηταν αναγκασμενα να κανουν κι αυτα το ιδιο.

Καθε φορα που φευγαμε απ το σπιτι για να παμε εκει, μολις μπαιναμε στο αυτοκινητο, η μαμα συνειδητοποιούσε οτι κατι ξεχασε κι ανεβαινε ξανα επανω. Αφου τη θυμαμαι να το κανει 2-3 χρονια, μετα συνειδητοποιησα κι εγω τι εκανε, εβαζε τα δωρα κατω απ το δεντρο, κι ισως και να ετρωγε και τα μπισκοτα για να μας πουνε μετα οταν επιστρεφαμε οτι ηρθε ο αη βασιλης. Το κανανε για χρονια γιατι μετα ειχαμε και τον αδερφο μου που επρεπε να ξεγελασουν. Επιστρεφοντας, σταματουσαμε στην πλατεια Αριστοτελους, Θεσσαλονικη, οπου η ορχηστρα επαιζε κλασικη μουσικη.

Επιστρεφαμε μολις αλλαζε ο χρονος, μας περιμεναν και τα δωρα, κοβαμε βασιλοπιτα, φυσικα τα πρωτα χρονια εγω κερδιζα παντα το φλουρι, οπως και πριν στην αλλη της γιαγιας που ειχαμε κοψει, μετα πηρε τη σκυταλη ο αδερφος μου σαν πιο μικρος.

 

[BETTY BOOP]

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα άρχιζαν οι ετοιμασίες στο σπίτι με το στολισμό του δέντρου, με μπάλες πολύχρωμες, κορυφή στο πάνω μέρος (όχι αστέρι), μπόλικο βαμβάκι για χιόνι και πολύχρωμα λαμπάκια με αγκαθωτό περίβλημα (!) που αναβόσβηναν σαν τρελά. Στο κάτω μέρος η φάτνη με όλο το σετ και φουσκωτοί Αγιο-Βασίληδες (ένας όρθιος και ένας άλλος επάνω σε τάρανδο) συμπλήρωναν τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση. Το σπίτι μοσχοβολούσε από τους χειροποίητους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα σε πιατέλες στο τραπέζι στο σαλόνι. Περίμενα με χαρά και ανυπομονησία τον Άγιο Βασίλη (με γράμμα μου εξηγούσα τι ήθελα να μου φέρει και πίστευα ότι θα έμπαινε στο σπίτι από τη μπαλκονόπορτα με...μαγικό τρόπο!) και την επόμενη μέρα άνοιγα τα δώρα, αφού δεν έμενα μέχρι αργά το βράδυ. Έπειτα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς φτιάχναμε στο σπίτι τη βασιλόπιτα με το φλουρί (βασικά ένα κέρμα βάζαμε τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο) και περνούσαμε οικογενειακά τις ημέρες αυτές...

Καθιερωμένες οι βόλτες στο κέντρο της Αθήνας και η επίσκεψη στα πολυκαταστήματα ΜΙΝΙΟΝ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ με απαραίτητη τη φωτογραφία με τον Άγιο Βασίλη (φωτογραφία σε polaroid).

Αξέχαστες αναμνήσεις!

 

[johnny19818]

Από την περίοδο των Χριστουγέννων οι καλύτερές μου αναμνήσεις είναι αυτές της παραμονής της Πρωτοχρονιάς όπου στην πόλη που μεγάλωσα είχα ένα έθιμο. Έφευγε ο παλιός ο χρόνος με μία ταπεινή βάρκα και τον οποίο υποδυόταν ένας κύριος με καφέ μανδύα και κάπως γερασμένο και από μακριά ερχόταν ο καινούργιος χρόνος σε ένα καραβάκι σαφώς μεγαλύτερο, στολισμένο με μπαλόνια και άλλα στολίδια. Από το καράβι αυτό έβγαινε και ένας ντυμένος Άη Βασίλης. Έπειτα στην πλατεία της πόλης ο δήμος μοίραζε δώρα στα παιδιά του δημοτικού. Πάντως, όσο σκέφτομαι πως πέρασαν τα χρόνια και το παιδάκι αυτό που λαχταρούσε να πάρει το δωράκι του τότε, τώρα στα πρώτα -άντα, με πιάνει μία συγκίνηση...

 

[pardalotzatziki]

Ισως να την ανεβασα κι αλλη φορα. Απο τις πιο εντονες αναμησεις των Χριστουγεννων ειναι αυτη η κασσετα την οποια ακουγα συνεχεια και σε επαναληψη για να μαθω ολα τα λογια απο τα καλαντα.

Για αυτο ανεβασα καποια τραγουδια(τα αλλα τα εκοψαν τα δικαιωματα του youtube). Enjoy...

 

[filmmusic]

Να ρωτήσω κάτι: Πάχνη υπάρχει τώρα;

Θυμάμαι κάποια χρόνια πριν που ψάχναμε και δε βρίσκαμε..

Εμείς παλιά (δεκαετία 80-αρχές 90) στολίζαμε το δέντρο ως εξής:

Βάζαμε το βαμβάκι πάνω στα κλαδιά (είδα μια φωτό τώρα στο γκρουπ του facebook και το θυμήθηκα), μετά απλώναμε την πάχνη από πάνω (σαν ένα μαλλί που το "άνοιγες" και δημιουργούσε ένα πέπλο), και από πάνω ρίχναμε το χιόνι και καθόταν πάνω στην πάχνη.

Θυμάμαι έκανε ένα τέλειο εφφέ με τα λαμπάκια στο σκοτάδι, που ο φωτισμός τους δημιουργούσε όλο κυκλικά σχήματα στην πάχνη..

edit: Χμμ, μόλις βρήκα κάπου αλλά δεν ξέρω αν είναι η ίδια που λέω.

Πάντως δεν έχω δει κανένα δέντρο με πάχνη την τελευταία 15ετία!

 

[maryflor73]

Καλησπέρα...

Στολίσαμε κι εφέτος, όλα ωραία και καλά.

Γιατί ρε παιδιά δεν μπορώ να πιάσω εκείνο το συναίσθημα των παιδικών μου χρόνων? Με τίποτα όμως... ότι κι αν κάνω, όσο κι αν προσπαθήσω να φέρω τα πράγματα πιο κοντά σε εκείνα τα χρόνια, δεν γυρίζουν πίσω με τίποτα...

Ακόμα και κάποια στολίδια του δέντρου που έχω από το πατρικό μου,  ούτε κι αυτά βοηθάνε...

 

[foutix]

Δύσκολη η απάντηση σε ρητορικά ερώτηματα...

 

[geotsi.]

Καλή χρονιά... 

Λιγη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα από παλιά στα φετινά Χριστούγεννα...

 

[foutix]

Αυτό είναι διοραμα για retro έκθεση, όπως εκείνη που έγινε πριν δύο χρόνια στο Γκάζι. Από πού να ξεκινήσεις, από το χαλί και τα παιχνίδια ή από τα στολίδια;

Καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και πολλά ρετρό θέματα.

 

[mmaker]

Έχεις κάποιος ρετρό στολίδια και κυρίως μπάλλες(αυτά με το βαθούλωμα σαν κρατήρα) για αγορά ή δανεισμό για μια φωτογράφηση? Ευκαιρία να ποστάρουμε και καμμιά "σύγχρονη" ρετροφωτογραφία!

 

[maroussi mz]

Σκεφτόμουν πως θα γίνει να συμμετάσχω στο συγκεκριμένο thread χωρίς να γράψω ένα σεντόνι μιας σελίδας και ο μόνος τρόπος που μου ήρθε στο μυαλό, είναι να γράψω σε τρεις συνέχειες, αρχικά για την περίοδο πριν το δωδεκαήμερο των γιορτών, έπειτα για τα Χριστούγεννα και στο τέλος για την Πρωτοχρονιά.

Πάμε λοιπόν πρώτα να ξεκινήσουμε με το πριν.

Αρχικά να πούμε για τους λίγο νεότερους, ότι τουλάχιστον μέχρι και τα μέσα του 80, για να μπούμε σε κλίμα γιορτών έπρεπε τουλάχιστον να έχει μπει ο Δεκέμβριος. Θυμάμαι ότι τα πρώτα μαγαζιά θα στολίζονταν γύρω στις 2-3 του μηνός ενώ έπρεπε να περάσει του Αγίου Νικολάου για να δούμε χριστουγεννιάτικη διαφήμιση στην τηλεόραση η οποία συνήθως ήταν η κλασσική της MISCO με τον Ιταλό μάγειρα. Όταν δε βλέπαμε και τη διαφήμιση του ΜΙΝΙΟΝ ξέραμε ότι είχαμε μπει πια σε τροχιά γιορτών. Φυσικά με το που θα τελείωνε η διαφήμιση, η ακριβώς επόμενη κίνηση εμένα και της αδερφής μου ήταν να στραφούμε στον πατέρα μου και να αρχίσουμε να τον ρωτάμε πότε θα μας πάει. Κι εκείνος χαμογελώντας μας απαντούσε να μην ανησυχούμε και μόλις βολέψει θα πάμε.

Συνήθως βόλευε την Παρασκευή το βράδυ ή το Σάββατο το πρωί πριν τη μέρα των Χριστουγέννων. Για κάποιον που δεν έχει ζήσει την εποχή είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις με λόγια τι σήμαινε η επίσκεψη στο ΜΙΝΙΟΝ για μας τα παιδιά του τότε. Από πριν καν μπούμε στο κτίριο είχαμε την αίσθηση ότι έχουμε έρθει σε ένα μαγικό κόσμο με τον εντυπωσιακό του εξωτερικό στολισμό και κυρίως με τις βιτρίνες με τις κινούμενες κούκλες με τα χριστουγεννιάτικα θέματα. Και με το που μπαίναμε μέσα δεν ξέραμε που να πρωτοκοιτάξουμε. Σε μια εποχή πολύ πριν τα malls όπου κυριαρχούσαν τα συμπαθέστατα μεν, αλλά όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακά για τα παιδικά μας μάτια μικρά τοπικά μαγαζάκια, το να βλέπεις τόσα παιχνίδια, δώρα, στολίδια κλπ μαζεμένα φάνταζε σχεδόν εξωπραγματικό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχαν ολόκληρο τμήμα με φάτνες για το δέντρο.. Και φυσικά για να πας από τον ένα όροφο στον άλλο υπήρχαν οι κυλιόμενες σκάλες τις οποίες από όσο μπορώ να θυμηθώ δε μπορούσες να βρεις πουθενά αλλού την εποχή εκείνη. Οπότε ψάχναμε όλη την ώρα αφορμή για να πάμε από τον ένα όροφο στον άλλο και να βρεθούμε σε αυτές όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα. Και φυσικά η χαρά μας θα έφτανε στο αποκορύφωμα όταν οι γονείς μου θα μας αγόραζαν το δώρο που είχαμε επιλέξει από τις αμέτρητες διαφημίσεις παιχνιδιών που παίζονταν κάθε βράδυ στην τηλεόραση.

Λίγες μέρες πριν (και πάντως όχι πάνω από 10 μέρες πριν τα Χριστούγεννα) μια άλλη αγαπημένη στιγμή. Το στόλισμα του δέντρου. Το οποίο γινόταν από όλη την οικογένεια και πάντα με συνοδεία χριστουγεννιάτικης μουσική από το πικάπ. Θυμάμαι ότι πάντα προσέχαμε μη μας σπάσει καμιά μπάλα, καθώς την εποχή εκείνη ήταν ιδιαίτερα εύθραυστες. Κι όταν ήταν πια έτοιμο στολισμένο με τα φωτάκια του, θα έσβηνα τα φώτα του σαλονιού και σχεδόν θα απαγόρευα στους άλλους να τα ανάψουν αφού ήθελα να φωτίζεται ο χώρος μόνο από κει.

Και φυσικά την προπαραμονή η γιορτή στην τάξη στο σχολείο. Χριστουγεννιάτικα ποιηματάκια και τραγουδάκια, στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού ανταλλάσαμε και δωράκια και μετά χαιρετιόμασταν για δυο βδομάδες και ξεκίναγε το καθησιό και η διασκέδαση..

 

[maroussi mz]

Και πάμε στα Χριστούγεννα.

Την παραμονή των Χριστουγέννων τα κάλαντα ξεκίναγαν από πολυυυύ νωρίς. Θυμάμαι ότι κάθε χρόνο περίπου στις 7.30 ένα συγκεκριμένο παιδί (που ήταν και συμμαθητής μου) θα μας ξύπναγε για να μας πει το "Καλήν ημέραν άρχοντες..¨". Θυμάμαι επίσης ότι είχα πάντα την απορία τι ώρα είχε ξυπνήσει για να έχει προλάβει να ντυθεί, να ετοιμαστεί, να φάει πρωινό, να βγει έξω και να πει τα κάλαντα στα σπίτια από το σπίτι του ως το σπίτι μου..

Μισή ώρα αργότερα η πολυκατοικία μας ήταν γεμάτη από παιδιά που τριγυρνούσαν από όροφο σε όροφο κι από σπίτι σε σπίτι, όλη την ώρα ακουγόταν το χαρακτηριστικό γκλίνκι γκλίνκι από τα τρίγωνα κι εγώ με την αδερφή μου ετοιμαζόμασταν για να τα πούμε κι εμείς. Να υπενθυμίσω εδώ ότι τότε ήταν μόνο τα "παιδάκια" που έλεγαν τα κάλαντα κι όχι οι 17χρονοι μαντράχαλοι που βλέπω σήμερα, που μου δίνουν την εντύπωση ότι μαζεύουν λεφτά για το κλαμπ που θα πάνε το βράδυ. Όπως επίσης ότι στις πολύ πιο αθώες εκείνες εποχές, ακόμη και τα 6χρονα έβγαιναν μόνα τους έξω να τα πούνε, χωρίς το γονέα που, δυστυχώς δικαιολογημένα, σήμερα στέκεται μπάστακας από πίσω προκειμένου να προσέχει το παιδί του. Τουλάχιστον σήμερα δεν ξεκινάνε πια από τα χαράματα.

Κατά τις 8.30 λοιπόν κι αφού είχαμε ακούσει να μας τα λένε οι μισοί από τους φίλους-γείτονες μας που ήταν περίπου στην ηλικία μας, ξεκινάγαμε κι εγώ με την αδερφή μου. Σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά όμως, δεν παίρναμε ένα ένα τα σπίτια, αλλά ξεκινώντας από τη γιαγιά μου στον πάνω όροφο πηγαίναμε μόνο σε φίλους και γνωστούς που ξέραμε ότι θα μας ανοίξουν και θα μας έδιναν κι ένα καλό ποσό. Κι αυτό γιατί έπρεπε να είμαστε έγκαιρα πίσω για να ξεκινήσουμε την κλασσική χριστουγεννιάτικη επίσκεψη στις θείες.

Συνδυάζαμε τα κάλαντα με το σχετικό μποναμά με επίσκεψη για χριστουγεννιάτικες ευχές. Αρχικά ήταν το κομμάτι των 3 επισκέψεων στις θείες του πατέρα μου στην Κυψέλη, κι έπειτα επίσκεψη στην αδερφή του από την άλλη μεριά της Αλεξάνδρας, όπου μια κι ήταν συνήθως μεσημέρι καθόμασταν περισσότερη ώρα, τρώγαμε κιόλας εκεί και καθόμασταν για να πιουν οι γονείς μου και καφέ. Όταν θα ερχόταν η ώρα να φύγουμε, η θεία μου θα μας είχε ετοιμάσει να πάρουμε μαζί κάποια γλυκά που είχε φτιάξει για τις γιορτές. Τέλος θα πηγαίναμε στην τελευταία θεία, της μητέρας μου αυτή τη φορά και νονά της αδερφής μου η οποία είχε κτήμα στην Αίγινα, το οποίο σήμαινε ότι θα δοκιμάζαμε εκεί καταπληκτικά φυστίκια τόσο στη συνηθισμένη τους μορφή όσο και σε μορφή γλυκού.

Αργά το απόγευμα γυρίζαμε σπίτι. Η υπόλοιπη μέρα πέρναγε χαλαρά συνήθως μπροστά στην τηλεόραση με χριστουγεννιάτικα προγράμματα στα δύο τότε κρατικά κανάλια.

Την ημέρα των Χριστουγέννων το μεσημέρι θα πηγαίναμε στο σπίτι του μεγάλου αδερφού του πατέρα μου καθώς γιόρταζε ο γιος του. Εκεί ξεκίναγαν τα φαγοπότια των ημερών. Θυμάμαι ότι οι κορυφαίες στιγμές για μένα ήταν δύο. Η καταπληκτική σούπα της γαλοπούλας και τα αριστουργηματικά μελομακάρονα τα οποία φυσικά τιμούσα δεόντως. Το απόγευμα γυρίζαμε πίσω και πηγαίναμε στους οικογενειακούς μας φίλους-γείτονες των οποίων γιόρταζε ο πατέρας. Νέος κύκλος από κεράσματα εκεί και πολύ παιχνίδι με τα παιδιά τους.

Η δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων ήταν η μέρα της γιαγιάς μου και του σογιού της μάνας μου. Δεύτερο μεγάλο φαγοπότι με πολύ γέλιο και πολλές ιστορίες από παλιά Χριστούγεννα που μας διηγούνταν οι παλιότεροι.