Πατάκης για τα φιλολογικά, Σαβάλλας για φυσικοχημεία και μαθηματικά!
Δεν ξέρω πώς τα καταφέρναμε, αλλά όλοι στην τάξη αγοράζαμε τα ίδια λυσάρια!
Ο πρώτος που θα διάβαζε την απάντησή του ήταν τυχερός, μιας και αυτοί που θα ακολουθούσαν έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν στη στιγμή και να αλλάξουν κάπως- όσο μπορούσαν- τη δική τους εργασία...
Θυμάμαι στη Β' Γυμνασίου, ένας συμμαθητής μου είχε αντιγράψει αυτολεξεί από τον Πατάκη μια ερώτηση στα Κείμενα. Και δεν έφτανε αυτό, σήκωσε και το χέρι του για να τη διαβάσει! Όταν τελείωσε (είχε γράψει 1,5- 2 σελίδες), φώναξε: "Πατάκης"!!!
Και η φιλόλογος: "Βασίλη, μας αποκαλύπτεις και τις πηγές σου;"
Είμουν μέτριος μαθητής και γω..γύρω στο 17.
Από πότε το 17 θεωρείται μέτριος βαθμός;
ο πατέρας μου είχε νευριάσει μαζί μου και εγώ απέφυγα να γυρίσω σπίτι μέχρι αργά το βράδυ γιατί ντρεπόμουν (τερματίσαμε εκείνη την μέρα το golden axe)..όταν γύρισα και του είπα τι έγινε ακριβώς τρελάθηκε!!
Τρελάθηκε επειδή τερμάτισες το Golden Axe;
Η νέμεση όμως ήρθε στην Γ' Γυμνασίου που μας είχε στην Φυσική,Χημεία και Βιολογία μαζί ! Το μόνο που θα πω είναι πως με έκανε να μισήσω αυτά τα μαθήματα θανάσιμα!
Τελικά, ο καθηγητής παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στο να αγαπήσουν οι μαθητές το μάθημα του...
Στη Β' Λυκείου, είχα έναν υπέροχο χημικό! Ήταν αυστηρός, αλλά ενώ η τάξη είχε 30 άτομα, είχες την εντύπωση ότι έκανες ιδιαίτερο... Η Χημεία έγινε το αγαπημένο μου μάθημα!
Είναι από τους λίγους καθηγητές που αν τον δω σήμερα στο δρόμο, με πολλή χαρά θα του σφίξω το χέρι...
Η λεξη που εμπαινε σε καθε εκθεση Γ' Λυκειου: αλλοτριωση!
Ξέρεις τι είναι να περιμένεις για θέμα αλλοτρίωση ή κάτι σχετικό και να σου πέφτει τελικά "η σημασία του γέλιου" ;
:comfort:
και Γ' Λυκειου ημουν 1η Δεσμη. Τωρα απ'ο,τι μαθαινω εχουν γινει πανακριβοι οι Παττακιδες και τα παιδια παιρνουν λυσσαρια για ΟΛΑ τα μαθηματα (μεχρι και για τα Θρησκευτικα!). Δεν θα ηθελα να ημουν παιδι σημερα.
Που εισαι Juanita ???
)...ο δικος μου πατερας δεν ηταν ποτε στο σχολειο μου (και οι δυο μας δεν θελαμε κοινες συναναστροφες στο σχολικο χωρο)
