Πάντως μου κάνει πολύ εντύπωση ότι ο όρος "βούτυρο" είχε καθιερωθεί στην Ελλάδα από πολύ νωρίς για τις μαργαρίνες, ακόμη και τώρα εδώ είδα τόσο συχνά να γράφεται "βούτυρο Βιτάμ" κλπ. Έτσι τον χρησιμοποιούσαμε και παλιά τον όρο, και μόνο αν θέλαμε να τονίσουμε ότι πρέπει να μην είναι μαργαρίνη λέγαμε "τύπου Κερκύρας" ή "πρόβειο". Αναρωτιέμαι πού οφείλεται αυτό. Στο ότι το βούτυρο ήταν πάντα τόσο ακριβότερο ώστε να είναι απλησίαστο για το κοινό βαλάντιο εκτός από ειδικές περιπτώσεις ίσως? Ή στο ότι οι παραγωγοί μαργαρινών παραπλανητικά τις αποκαλούσαν βούτυρα για να ελαχιστοποιήσουν στο μυαλό των καταναλωτών τη διαφορά?
Ωστόσο οι μαργαρίνες είναι τελείως διαφορετικές από το βούτυρο από χημική σύσταση. Όχι μόνο έχουν αλυσσίδες προερχόμενες από διαφορετικά λιπαρά οξέα, ή τα ίδια με διαφορετικές αναλογίες (κια ας μην αναφερθώ στα trans), αλλά διαφέρουν πολύ στα δευτερεύοντα συστατικά τους και κανονικά θα έπρεπε να μήν μπερδεύουμε τα δύο υλικά μεταξύ τους.