Juanita
Retro PaTRi@RcH
- Joined
- 23 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 4.263
- Αντιδράσεις
- 378
Με αφορμή την νέα γρίππη για την οποία τόσα λέγονται και γράφονται, θυμήθηκα εκείνη την οδυνηρή εμπειρία (για μερικά παιδάκια) στη Β' Δημοτικού στα τέλη του '70.
Το νέο για τον εμβολιασμό το είχαμε μάθει μιά βδομάδα πριν. Θα ήταν υποχρεωτικός για όλα τα παιδιά εκτός βέβαια από εκείνα που το είχαν ήδη κάνει ή θα παρουσίαζαν δυσανεξία ή αλλεργία στο δοκιμαστικό.
Την ημέρα του εμβολιασμού όλο το σχολείο ήταν ανήσυχο και φήμες για βρεγμένες ποδιές έδιναν και έπαιρναν.
Τα μεγαλύτερα παιδιά έδειχναν λίγο πιό σίγουρα για τον εαυτό τους και μας έδιναν κουράγιο για τη δύσκολη στιγμή...
Όλα ξεκίνησαν σχετικά νωρίς και μάλιστα από τις μικρές τάξεις πρώτα. Πρώτα θα γινόταν το δοκιμαστικό στην εσωτερική πλευρά του αντιβραχίου. Αν μέσα σε δυό μέρες δεν υπήρχαν προβλήματα θα προχωρούσαν στο κανονικό που θα γινόταν στον ώμο. Η δασκάλα μας ήταν καθησυχαστική, σα να ήταν κάτι που συνέβαινε καθημερινά. Μάλιστα βοηθούσε τη νοσοκόμα να μας κρατάει το χέρι τεντωμένο.
Η μικρή Σάσα εκτελούσε χρέη βοηθού νοσοκόμας πιέζοντας την παλάμη της στο στόμα των παιδιών για να μη φωνάξουν.
Εγώ βέβαια απέδειξα πόσο γενναίο παιδάκι ήμουν αφού και τις δύο φορές κοίταζα την όλη διαδικασία χωρίς να νιώθω τον παραμικρό φόβο στη θέα της βελόνας ή στο τρύπημα... Και ευτυχώς, δεν είχα ούτε παρενέργειες: πυρετούς, εμετούς κλπ
παρά μόνο ένα καρούμπαλο στο σημείο της έγχυσης το οποίο φιγουράριζε για χρόνια στον ώμο μου...
Τα υπόλοιπα χρόνια, δε θυμάμαι να έγινε τουλάχιστον στο δικό μας σχολείο κάποια παρόμοια ενέργεια...
Το νέο για τον εμβολιασμό το είχαμε μάθει μιά βδομάδα πριν. Θα ήταν υποχρεωτικός για όλα τα παιδιά εκτός βέβαια από εκείνα που το είχαν ήδη κάνει ή θα παρουσίαζαν δυσανεξία ή αλλεργία στο δοκιμαστικό.
Την ημέρα του εμβολιασμού όλο το σχολείο ήταν ανήσυχο και φήμες για βρεγμένες ποδιές έδιναν και έπαιρναν.

Όλα ξεκίνησαν σχετικά νωρίς και μάλιστα από τις μικρές τάξεις πρώτα. Πρώτα θα γινόταν το δοκιμαστικό στην εσωτερική πλευρά του αντιβραχίου. Αν μέσα σε δυό μέρες δεν υπήρχαν προβλήματα θα προχωρούσαν στο κανονικό που θα γινόταν στον ώμο. Η δασκάλα μας ήταν καθησυχαστική, σα να ήταν κάτι που συνέβαινε καθημερινά. Μάλιστα βοηθούσε τη νοσοκόμα να μας κρατάει το χέρι τεντωμένο.

Εγώ βέβαια απέδειξα πόσο γενναίο παιδάκι ήμουν αφού και τις δύο φορές κοίταζα την όλη διαδικασία χωρίς να νιώθω τον παραμικρό φόβο στη θέα της βελόνας ή στο τρύπημα... Και ευτυχώς, δεν είχα ούτε παρενέργειες: πυρετούς, εμετούς κλπ

Τα υπόλοιπα χρόνια, δε θυμάμαι να έγινε τουλάχιστον στο δικό μας σχολείο κάποια παρόμοια ενέργεια...