Ρετρό επαγγέλματα που χάθηκαν

[Domenica]

Υπαρχουν αλλα ειναι πανακριβες στην Ελλαδα. Μαζευω ρετρο πατρον (θα ανεβασω υποσχομαι!) και ενα απο τα στυλιστικα μου ονειρα ειναι σε δεκα χρονια ας πουμε να μπορω και εγω κυριως να ραβομαι (τι λεω τετοιες εποχες Θεε μου!). Ετσι μεγαλωσα εξαλλου, μεχρι τα 15 μου περιπου καναμε τα πιο πολλα ρουχα της οικογενειας σε μοδιστρες (τι λεω, τι λεω -αληθεια ειναι ομως και εχω και αρκετα ρουχα απο τοτε). Ελπιζω να μην ακουγομαι σαν την Μαρια Αντουανετα. Μετα οταν περασαν αυτα ανακαλυψα τα βινταντζαδικα και τις Αμερικανικες Αγορες.

Ρετρο επαγγελμα μου φαινοταν αυτοι που πουλανε ξυλα για τζακι αλλα εκαναν δυναμικο comeback. Και οι ενεχυροδανειστες επισης για ενα φεγγαρι ειχαν εξαφανιατει σχεδον...

Παπουτσηδες παντως εγω ξερω μαλιστα και ενας φτιαχνει και χειροποιητα παπουτσια απο σχεδιο της αρεσκειας σας.

Νομιζω πως χανονται γαζωτριες, κοπτοραπτουδες και κατασκευαστες δερματινων.

 

[Van_M]

Ο Δικολάβος.

Νομικός σύμβουλος ή και εκπρόσωπος ο οποίος ασχολούταν αποκλειστικά και μόνο με 'ευτελείς' υποθέσεις ειρηνοδικείων. Φυσικά η αμοιβή του ήταν ένα μικρό μέρος από αυτό που θα σου ζητούσε ένας δικηγόρος. Το επάγγελμα εξαφανίστηκε λόγω του πληθωρισμού που προέκυψε στο επάγγελμα των δικηγόρων.

Edit: Αυτό που δεν ξέρω είναι, αν υπήρχαν σήμερα δικολάβοι η αμοιβή τους θα ήταν χαμηλότερη από την ελάχιστη αμοιβή δικηγόρου για υπόθεση ειρηνοδικείου, φυσικά λαμβάνοντας υπ'όψη τον πληθωρισμό όλων τον ετών που μεσολάβησαν από την εποχή της εξαφάνισης του επαγγέλματος.

 

[Rinus Cesar]

- Με επιφύλαξη το γραφω : Ο καθηγητής των Θρησκευτικών !!! Νομίζω ότι το μάθημα αυτό κοντεύει να καταργηθεί [αν κάνω λάθος με διορθώνετε] !!! Συνεπώς ... δεν θα υπάρχει καθηγητής Θρησκευτικών !!!

- Η καθηγήτρια Οικοκυρικών !!! Η μητέρα μου μού έχει διηγηθεί ότι, την εποχή που πήγαινε Γυμνάσιο, είχαν και μάθημα Οικοκυρικών που ήταν ... μόνο για τα κορίτσια !!! Σε αυτό μάθαιναν ό,τι ήταν απαραίτητο για μια καλή νοικοκυρούλα : κέντημα, ράψιμο, στρώσιμο κρεβατιού, μαγειρική κλπ κλπ !!! Αυτο το μάθημα, όμως, ήταν το ... αγαπημένο των αγοριών, καθόσον κατά τη διδασκαλία του είχαν κενή ώρα !!! Εμείς "των 80ς οι εκδρομείς" προλάβαμε το μάθημα της "Οικιακής Οικονομίας" [που .. διαδέχθηκε το μάθημα των Οικοκυρικών] !!! Άραγε αυτό το μάθημα διδάσκεται ακόμη [και, άραγε, η καθηγήτρια Οικιακής Οικονομίας υπάρχει ακόμη ??? ] ???

 

[gremlinakos]

Πάντως είναι γεγονός οτι μέχρι τα 80s υπήρχαν ακόμα τα επαγγέλματα που τα περισσότερα προϋπήρχαν από τις αρχές του αιώνα. Ένας ακόμα λόγος που δικαιολογεί τον όρο <<Χρυσή δεκαετία>>. Είναι η πόρτα στο παρελθόν κυριολεκτικά.

@Rinus Cesar

Λέγοντας παγωτατζή, εννοείς αυτόν που πουλούσε παγωτά ή τον παγοπώλη?

Όπως και να, χει είναι και τα 2 ρετρό επαγγέλματα. Άλλωστε δεν νομίζω πλέον να πουλάνε παγοκολόνες. Θύμάστε? που τις βάζανε μέσα στα βαρέλια για να παγώνουν οι μπύρες στα πανηγύρια.

Ένα ακομα ρετρό επάγγελμα είναι ο γυψαδόρος. Η μοντέρνα διακόσμηση δεν επιτρέπει πλέον γύψινα στο ταβάνι, ακόμα και ροζέτα στην λάμπα. Επίσης κάποτε βάζανε μετώπες στην εξωτερική πλαϊνή φάτσα της πλάκας του σπιτιού. Ένα καραρετρό κόλπο τον γυψάδων ήταν οι σταλακτίτες στο ταβάνι.Πολύ μοντέρνα διακόσμηση στα τέλη του 80. Τελικά τους γυψαδόρους τους έσωσε η γυψοσανίδα, παρόλο που δεν έχει καμία σχέση με τις γύψινες διακοσμήσεις.

 

[Alucard]

Ας αναφέρουμε όμως κι ένα retro επάγγελμα που αναβίωσε πρόσφατα.

Αυτό του σαράφη.

 

[alkis21]

Κάποτε οι "ντήλερ", κυρίες με κατακκόκινα νύχια και κραγιόν, οργάνωναν επιδείξεις τάπερ, άλλων ειδών κουζίνας και νεωτερισμών γενικότερα, σε οικιακές μαζώξεις των νοικοκυρών...

Φοβερή σύμπτωση! Τώρα διάβασα το post σου και πριν από λίγο έφυγε μια κυρία από το σπίτι μου αφού τελείωσε την επίδειξη τάπερ στη γυναίκα μου. Άρα υπάρχει ακόμα.

 

[Dimitrissss]

Άλλωστε δεν νομίζω πλέον να πουλάνε παγοκολόνες. Θύμάστε? που τις βάζανε μέσα στα βαρέλια για να παγώνουν οι μπύρες στα πανηγύρια.

Σαφώς και δεν πωλούνται πλέον παγοκολώνες. Αν και ακόμα παλιότερα, η χρησιμότητα του πάγου δεν ήταν μόνο τα πανηγύρια, αλλά κυρίως τα σπίτια. Τα χρησιμοποιούσαν στις παγωνιέρες, που ήταν ξύλινες κατασκευές με ειδική υποδοχή για πάγο και βρυσάκι για να φεύγει το νερό μετά το λιώσιμο, και ήταν ο «πρόγονος» του μετέπειτα ηλεκτρικού ψυγείου.

 

[Maddog]

Παγοκολώνες δεν πωλούνται μάλλον, αλλά η αγορά πάγου δεν είναι τόσο νεκρή όσο νομίζετε. Έχω δει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια φορτηγάκια να ανεφοδιάζουν καφετέριες ή άλλα συναφή μαγαζιά με μεγάλες σακούλες γεμάτες παγάκια. Το ίδιο πράγμα είναι στην ουσιά, απλά άλλοι οι αγοραστές πλέον.

 

[thebest20]

Το επάγγελμα του καστανά,έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό,αν και υπάρχουν μερικοί πλανόδιοι!

 

[miss x]

Λοιπόν λοιπόν...

Να σας ενημερώσω ότι από τα επαγγέλματα που αναφέρατε στο νησί μου υπάρχουν ακόμα : γαλατάς, μπαρμπέρης, μπακάληδες, ψαράδες(που τριγυρνάνε σε γειτονιές) τσαγκάρηδες (3 παρακαλώ) και μοδίστρες.. Δυστυχώς πλέον οι βυρσοδέψες έχουν εκλείψει..

Επίσης ο κλασσικός δάσκαλος έχει εκλείψει όπως και το σχολείο στην παλιά του μορφή που προσωπικά αν και δε το έζησα πιστεύω ότι ήταν κάπως καλύτερο..

Επίσης δεν υπάρχουν πλέον βιβλιοθηκάριοι ή βιβλιοπώλες με την παλαιά έννοια.. εδώ πας σε βιβλιοπωλείο να ζητήσεις γνώμη για ένα βιβλίο και δε ξέρουν τι να σου πουν.. Παλιά είχαν γνώσεις σε οτιδήποτε υπήρχε στα ράφια του μαγαζιού τους ή της βιβλιοθήκης και σε κατατόπιζαν πλήρως..

 

[Domenica]

Θυμηθηκα και αλλα!

1. Ο βαλσαμωτης ζωων

Παλια υπηρχε στις γειτονιες καποιος που βαλσαμωνε κατοικιδια που αφησαν προωρα τον ματαιο τουτο κοσμο και αγρια ζωα ή πουλια που σκοτωθηκαν στο κυνηγι.

2. Ο κατασκευαστης φυλλου

Παλια υπηρχαν μαγαζακια-εργαστηρια που εφτιαχναν φυλλο για πιτες πασης φυσης, σφολιατα, κρουστα και καταιφι. Εκπληκτικα μερη με τα φυλλα σε παγκους σαν σεντονια, κριμα δεν υπαρχουν πια.

3. Η κονσονματρις

Δηλαδη εργαζομενη σε κλαμπ οπου ο καθε πονεμενος ελεγε τον πονο του στην ᾽᾽κονσοματρις᾽, κοπελια που η δουλεια της ηταν κυριως να ακουει βαζοντας τον πελατη να την κερναει. Αντιθετα με τον μυθο σεξ δεν επαιζε ή τουλαχιστον δεν ηταν υποχρεωτικο. Καταλοιπο μιας πιο αθωας νυχτας. Παραλλαγη σε αυτο ηταν η ᾽᾽μπαργουμαν΄΄. Βλ. και το επικο ᾽᾽Κοριτσι του μπαρ᾽᾽ του Γιαννη Φλωρινιωτη

 

[RIO]

Οι πλανόδιοι που πωλούσαν "πετειναράκια-μηλαράκια"...

 

[Uskoke]

Σαφώς και δεν πωλούνται πλέον παγοκολώνες. Αν και ακόμα παλιότερα, η χρησιμότητα του πάγου δεν ήταν μόνο τα πανηγύρια, αλλά κυρίως τα σπίτια. Τα χρησιμοποιούσαν στις παγωνιέρες, που ήταν ξύλινες κατασκευές με ειδική υποδοχή για πάγο και βρυσάκι για να φεύγει το νερό μετά το λιώσιμο, και ήταν ο «πρόγονος» του μετέπειτα ηλεκτρικού ψυγείου.

Ναι! Έχω μια τέτοια παγωνιέρα στο χωριό, σε άριστη κατάσταση! μάλιστα έχει το τηλέφωνο του εργοστασίου πάνω, τριψήφιο (τώρα το Ηράκλειο έχει εξαψήφια νούμερα).

(edit)Αναρωτιέμαι πως κάνανε την διάνομή πάγου στο χωριό.

 

[Nassos83]

Ναι! Έχω μια τέτοια παγωνιέρα στο χωριό, σε άριστη κατάσταση! μάλιστα έχει το τηλέφωνο του εργοστασίου πάνω, τριψήφιο (τώρα το Ηράκλειο έχει εξαψήφια νούμερα).(edit)Αναρωτιέμαι πως κάνανε την διάνομή πάγου στο χωριό.

Σε μια Ελληνική ταινία του του '50 ή του '60 έδειχνε σε ένα πλάνο νεαρό σε χωριό να βγάζει παγοκολώνα από φορτηγάκι και να τη κουβαλάει στον ώμο του. Και μεγάλη σε μεγέθος όχι άστεια.

EDIT: Θυμήθηκα ότι για να τη μεταφέρουν σηκωμένη χρησιμοποιούσαν ένα είδους "κάβουρα" με γάντζο.

 

[Patapoufa]

Πλανόδιος μανάβης με κάρο και γαϊδουράκια!

Είμαι γεννημένη το ΄75 , ζω σε επαρχία και θυμάμαι μέχρι τα 7-8 μου χρόνια τον συμπαθητικό κύριο να φωνάζει "Έλα πατάτες έχω! Πατάτες και κρεμμύδια έχω" Πουλούσε και καλαμπόκια, όλα τα προίόντα δικής του παραγωγής, χωρίς χημικά.

Θυμάμαι επίσης τον γαλατά, μέχρι το 1981, που μας ἐφερνε κάθε πρωί το γάλα. Η μαμά μου άφηνε έγω από την πόρτα το κατσαρολάκι, αυτός το γέμιζε, χτυπούσε το κουδούνι να κατέβουμε να το πάρουμε, ενώ αυτός συνέχιζε με το ίδιο "σύστημα " στο επόμενο σπίτι. στο τέλος κάθε εβδομάδας τον πληρώναμε. Αν θέλαμε περισσότερο γάλα, (η συνήθης ποσότητα που αγοράζαμε ήταν 1 κιλό), τον ειδοποιούσαμε από την προηγούμενη για την ποσότητα.

Οι πλανόδιοι που πωλούσαν "πετειναράκια-μηλαράκια"...

Υπάρχουν ακόμα, στα πανυγήρια!

 

[elephadas]

Έχω προλάβει τελάλη! Κανονικό, που περπατούσε, όχι από μέσα από αυτοκίνητο με μεγάφωνο. Βέβαια για προφανείς λόγους τελάλης μπορούσε να δουλέψει μόνο σε χωριά και κωμοπόλεις, σε μεγαλύτερα μέρη πού να προλάβει να πάει? Γι' αυτό θυμάμαι τελάλη από μια ηλικία και μετά, όταν ο πατέρας μου πήρε μετάθεση σε μια μικρήεπαρχιακή πόλη από τη σχετικά μεγαλύτερη που ζούσαμε πριν.

Παρατηρώ ότι μερικά επαγγέλματα που χάθηκαν υπήρχαν για δεκαετίες ή και αιώνες (πεταλωτής, σιδεράς, μυλωνάς). Αλλά υπήρχαν και άλλα που εμφανίστηκαν και χάθηκαν, σαν διάττοντες. Π.χ. βιντεοκλαμπάς που αναφέρθηκε πιο πάνω. Ένα άλλο, λίγο παλιότερο, που δεν το πήρε το μάτι μου να έχει αναφερθεί, ήταν η διατρήτρια (σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες, όπως και οι τηλεφωνήτριες). Κι αυτό ήταν ένα παροδικό επάγγελμα. Εμφανίστηκε όταν οι υπολογιστές άρχισαν να διαδίδονται αρκετά, άρα φαντάζομαι μετά το 1960, και χάθηκαν μαζί με τις κάρτες των 80 στηλών όταν άρχισαν να χρησιμοποιούνται τερματικά και αργότερα PC. Άρα μιλάμε για καμιά 20αριά χρόνια όλα κι όλα.

Τα Οικοκυρικά πάντα "Οικιακή Οικονομία" λέγονταν επίσημα, οικοκυρικά ήταν η ανεπίσημη ονομασία τους. Στην εποχή μου φυσικά δεν έκαναν τ' αγόρια, μόνο τα κορίτσια, και πολύ το χαιρόμαστε αυτό γιατί είχαμ εκενό ή φεύγαμε νωρίτερα. Για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω, με τον τρόπο που γίνονταν, να ωφελούσαν ιδιαίτερα τις μέλλουσες νοικοκυρές, μια που απ' ό,τι θυμάμαι από την κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου πολλά πράγματα που μάθαιναν ήταν ήδη ξεπερασμένα και παλιομοδίτικα, πόσω μάλλον χρόνια αργότερα όταν οι μαθήτριες έκαναν δικές τους οικογένειες. Ε, ίσως να είχαν συγκρατήσει το πώς να ράβουνε κουμπιά ή άλλα τέτοια (που πολύ θα ήθελα να το είχα μάθει κι εγώ όταν χρειάστηκε να ράψω κουμπί και καλά καλά δεν ήξερα από ποια μεριά κρατάνε τη βελόνα).

 

[Thor]

Τα Οικοκυρικά πάντα "Οικιακή Οικονομία" λέγονταν επίσημα, οικοκυρικά ήταν η ανεπίσημη ονομασία τους. Στην εποχή μου φυσικά δεν έκαναν τ' αγόρια, μόνο τα κορίτσια, και πολύ το χαιρόμαστε αυτό γιατί είχαμ εκενό ή φεύγαμε νωρίτερα. Για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω, με τον τρόπο που γίνονταν, να ωφελούσαν ιδιαίτερα τις μέλλουσες νοικοκυρές, μια που απ' ό,τι θυμάμαι από την κατά τρία χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου πολλά πράγματα που μάθαιναν ήταν ήδη ξεπερασμένα και παλιομοδίτικα, πόσω μάλλον χρόνια αργότερα όταν οι μαθήτριες έκαναν δικές τους οικογένειες. Ε, ίσως να είχαν συγκρατήσει το πώς να ράβουνε κουμπιά ή άλλα τέτοια (που πολύ θα ήθελα να το είχα μάθει κι εγώ όταν χρειάστηκε να ράψω κουμπί και καλά καλά δεν ήξερα από ποια μεριά κρατάνε τη βελόνα).

Νομίζω ότι εξακολουθούν να διδάσκονται στα γυμνάσια (τουλαχιστον εξακολουθούν να προσλαμβάνονται διδάσκοντες)

Δυο επαγγέλματα που νομίζω ότι χάθηκαν ή έστω πάνε να χαθούν είναι ο σαμαράς και ο αλμπάτης (νομίζω στην ηπειρωτική Ελλάδα τον λένε αλμπανη)

 

[cloud]

Ζω σε μία επαρχιακή πόλη, και είχα την τύχει να γνωρίσω αρκετά χαμένα επαγγέλματα όπως...

Κουδουνάς (Αυτός που φτιάχνει κουδούνια.).

Σαμαράς (Όχι ο Αντώνης... Αυτός που φτιάχνει σαμάρια.).

Πεταλωτής.

Μαραγκός που έφτιαχνε οικιακά σκεύη όπως βεδούρες (Κάτι σαν ξύλινη κατσαρόλα.), πινακωτές, κλπ..

Τσαγκάρης.. Όμως ο παλιός παραδοσιακός τσαγκάρης! Που το πιο εξελιγμένο εργαλείο του ήταν έναν σουγιάς..

Και φυσικά ο παλιός παραδοσιακός μπακάλης, ράφτης, μοδίστρα, κλπ...

Όπως αν και δεν είχα προλάβει κάποιον να δουλεύει ακόμα, ήξερα και σχοινάδες (Αυτοί που έφτιαχναν σχοινιά, η τριχιές όπως τις έλεγαν..).

 

[foutix]

Να προσθεσω και γω δυο. Του πλανόδιου αυγουλά. Τον θυμάμαι που πέρναγε με τα καλάθια του και φώναζε για τα αυγά. Επίσης τον πλανόδιο έμπορο λευκών ειδών-ειδών προικός με ευκολίες πληρωμής ξεχάσατε. Θυμηθείτε και τον Βέγγο στην ταινία η νύφη το σκασε με την Καρέζη.

Για τους λατρνατζήδες νομίζω οτι στη Αθήνα υπάρχουν 4 και στη Θεσ/κη 3. Στην Αθήνα όποιος περνά από Αιόλου θα συναντήσει έναν, σχετικά μικρής ηλικίας(40-50).

 

[panp]

Με το ζόρι "την παλεύει" ο σαλεπιτζής, αλλά και ο λούστρος, στο κέντρο της Αθήνας ίσως πια, μόνο. Το σαλέπι, αν δεν το ξέρετε, είναι ένα ζεστό αφέψημα, ιδανικό για το λαιμό, που πουλιέται στο δρόμο, μέσα σε ένα μπακιρένιο καζάνι.

Πολλά επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με το χώρο του αυτοκινήτου οδεύουν σιγά-σιγά προς το τέλος, όπως :

- ο ταπετσέρης αυτοκινήτων, που σου ξαναέφτιαχνε καθίσματα, ουρανούς, πάτωμα στα χρώματα που ήθελες, ή σου έβαζε δερμάτινο σαλόνι την εποχή που αυτό ήταν Η πολυτέλεια στο βασικό εξοπλισμό ενός αυτοκινήτου, και θεωρούνταν όνειρο καλοκαιρινής νυκτός να το παραγγείλεις έτσι...

- ο "εξατμισάς" (βλ. "Εξατμίσεις Θεόφιλος") : Υπάρχουν βέβαια ακόμα, αλλά και οι εργοστασιακές εξατμίσεις δεν πιάνουν πια τα 1-2 χρόνια μόνο, ιδίως αν φυλάτε το αυτοκίνητο σε κλειστό γκαράζ. Συντηρείται σαν επάγγελμα, κυρίως από την προσφορά οικονομικότερων "μαίμουδέ" καταλυτών, αντί για τους "μαμίσιους"...

- οι ηλεκτρολόγοι με ειδίκευση σε δυναμό και μίζες. Κανείς δε θα κόλλαγε την περιέλιξη του δυναμό τη σήμερον ημέρα, ή δε θα έφτιαχνε τα "καρβουνάκια" της μίζας, αφού η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει εξαλείψει τέτοιες ζημιές.

- ο "φρενάς" : ίσως να υπάρχει ακόμα στα φορτηγά, αλλά στα ΙΧ αυτοκίνητα ή εργασία, όπως και οι προηγούμενες, εμπίπτει στο γενικό service.

- ο φαναρτζής, γιατί όχι; Να και μια δουλειά όμως που επανέρχεται, αφού η σχετική δουλειά στα εξουσιοδοτημένα κόστιζε "ο κούκος αηδόνι", και ο κόσμος ψαχτηκε...

- ο "ευθυγραμισσάς" ή το "συνεργείο μπροστινού συστήματος". Μια φορά κι έναν καιρό οι εξουσιοδοτημένοι σε έστελναν σε αυτούς, γιατί δεν είχαν τα μηχανήματα να ελέγξουν ένα μπροστινό σύστημα. Τώρα η δουλειά γίνεται όπως είπαμε παραπάνω, στο πλαίσιο ενός service.

- η "καλίμπρα" : οι πιο πολλοί πετάνε κατ' ευθείαν στα σκουπίδια ένα αυτοκίνητο για το οποίο προκύπτει η ανάγκη να ανέβει στην καλίμπρα...Αλλα φυσικά καλίμπρες διαθέτουν πια όλα τα μεγαλο-service...

- διάφοροι μεταλλουργοί που σου έκαναν διάφορες δουλειές, όπως κόλλημα σπασμένου κάρτερ, μεγάλωμα σπειρώματος τάπας λαδιού όταν έλιωναν οι βόλτες, ρεκτιφιέ στο καπάκι κλπ. Είναι "πατέντες" που κανένας εξουσιοδοτημένος δεν αναλαμβάνει, λέγοντάς σου κατευθείαν κόστος ανταλλακτικού και εργασίας σε καινούριο... Άντε να πεις ότι έχει επιζήσει το ρεκτιφιέ, αλλά και πάλι πολύ δύσκολα θα έφτανε ένα αυτοκίνητο μέχρι εκεί πριν δοθεί για απόσυρση...

- οι επιγραφοποιοί αυτοκινήτων : έχω την εντύπωση ότι τα πάντα γίνονται στον υπολογιστή, εκτυπώνονται και κολλιούνται σαν αυτοκόλλητο, όπως στο μετρό...Κάποτε κάποιοι "ζωγράφιζαν" τη λαμαρίνα στο χέρι...