Ρετρό κακές συνήθειες των γονιών και συγγενών που μας εκνεύριζαν

[circleag]

αστειακι...το...προκλητικο....

Εννοείται αγαπητή 1@BETTY BOOP[/USER] Don't worry! #)

 

[perlastar]

Το γεγονός ότι αν κάτι δεν άρεσε στους γονείς δεν μας το αγόραζαν. Για να γίνω πιο σαφής. Δεν ήθελαν να μου πάρουν δώρο βιντεοπαιχνίδια. Προτιμούσαν ρούχα ή κάτι άλλο. Εμ πόσο να χαρεί ένα παιδί όταν για δώρο του αγοράζεις ένα μπουφάν. Π.χ. θυμάμαι τη χαρά που έκανα όταν κάποια Χριστούγεννα μου έφεραν συγγενικά εξ'αγχειστίας πρόσωπα που γνώριζα πρώτη φορά ένα ηλεκτρονικό φορητό.

Αυτό ήταν και κατάλοιπο παλαιότερων δεκαετιών.Οι γονείς μας μεγαλώαανε παλαιότερες φτωχές δεκαετίες και τότε τα ρούχα είχαν μεγάλη αξία σε σχέση με τα παιχνίδια και έτσι έμεινε στις δεκαετίες 80 και 90 το να φέρεις ρούχα ή καμιά ηλεκτρική συσκευή(όχι παιχνίδι) ως μεγάλο δώρο.

Πράγματι, αυτό ήταν κάτι που είχα ξεχάσει να αναφέρω στη δική μου μεγάλη λίστα, και με εκνεύριζε και μένα. Όντως ισχύει το ότι αυτό το φαινόμενο είναι κατάλοιπο μιάς άλλης γενιάς που θεωρούσε τα τρόφιμα και τα ρούχα ως το σημαντικότερο πράγμα, αλλά από την άλλη αν αυτό γίνεται σε υπερβολικό βαθμό, σημαίνει ότι δεν είσαι σωστός γονιός, αφού αδυνατείς να προσαρμοστείς με τις συνθήκες μιάς διαφορετικής εποχής και να δεις τις ανάγκες των παιδιών σου. Παράδειγμα οι δικοί μου γονείς, που άντε να μου αγόρασαν δύο φορές παιχνίδι σε όλη μου τη ζωή, παρ'όλο που πάντα τους έλεγα τι ήθελα στα γενέθλιά μου. Όλες τις άλλες φορές ήταν ρούχα ή άλλα πράγματα, και χαρακτηριστικά θυμάμαι από τα έκτα μέχρι τα έννατά μου γενέθλια ρούχα, στα δέκατα που ήλπιζα επιτέλους για ένα παιχνίδι, δώρο ένα πάπλωμα, και στα ενδέκατα ένα φωτιστικό γραφείου. Κι εγώ να είμαι παιδί που δεν ήθελε να τους πληγώσει και να φανεί η δυσαρέσκειά μου και να προσποιούμαι ότι χάρηκα...

 

[johnny19818]

Θα συμφωνήσω με 1@sofos37[/USER] και 1@perlastar[/USER]. Επίσης ο πατέρας μου έχει τρέλα με τα ρολόγια χειρός. Τα ρολόγια βέβαια που διάλεγε αυτός πάντα, έτσι; Να φανταστείτε πέρυσι που έγινα πατέρας μου έκανε πάλι δώρο ένα ρολόι το οποίο βέβαια απλά μου παρουσίασε χωρίς να διαλέξω εγώ. Το αποτέλεσμα των παραπάνω που ανέφερα στο ποστ είναι να έχω πλέον πολλά πολλά βιντεοπαιχνίδια. Πολύ θα ήθελα να δω τα μούτρα που θα έκανε αν μια μέρα τα άπλωνα σε όλο το σπίτι . Είμαι σίγουρος ότι θα πάθαινε σοκ.

 

[BETTY BOOP]

μηπως πηγαιναν αλλου και τα ελαβες κατα λαθος;

οχι ειμαι σιγουρη...γιατι το χαρτι περιτυλιγματος ειχε το όνομά μου απεξω...προφανως ειχαν αγορασει και αλλα δωρα αυτοι που μου εφεραν το συγκεκριμενο δωρο και για να μην μπερδευτουν εγραψαν τα ονοματα των παραληπτων στο χαρτι συσκευασιας...

#)

 

[Kambia]

Αυτό το πράγμα με τα ρούχα και μένα με εκνεύριζε! Εδώ και καιρό πλέον όποιος με ρωτάει τί δώρο θέλω του λέω ότι να'ναι, με προτεραιότητα σε παιχνίδια, αλλά όχι ρούχα! Το ίδιο ισχύει και για την κόρη μου, εκτός και αν το ζητήσει η ίδια.

 

[stayros]

σπαστική συνήθεια να είσαι άνεργος μεσα στο άγχος κτλ και να σε ρωτάει ένας συγγενής (ή και γείτονας και ας γνωρίζει την δύσκολη κατάσταση που περνάς ) μπροστά σε κόσμο αν δουλεύεις κάπου,φέρνοντας σε σε δύσκολη θέση (και μετά να σου πετάει και το εξής "ήρθαν τα χρόνια σου για γάμο τι κάνεις ακόμα" αυτά μου την σπάνε εμένα

Πες στα χρυσοστομε!

Δηλαδη αυτο πραγμα οπου βρεθεις και σταθεις να σε ρωτανε "Παντρευτηκες; Tι περιμενεις ακομα.Περνανε τα χρονια....μπλα,μπλα,μπλα...."

με κανει οχι απλα τρελο,αλλα....εξαλλο!!!!

Οχι,τιποτα αλλο....νιωθεις οτι πρεπει να απολογηθεις κιολας γιατι δεν το εχεις κανει! recry:

Αφου ρε χριστιανε - για να μην πω τιποτα αλλο πιο βαρυ - ξερεις την κατασταση,τι με ρωτας; :rant:

 

[paulochelao24]

χαχα ετσι ή και το άλλο.όταν σε ώρα κοινής ησυχίας που κοιμάσαι για μεσημέρι να χτυπάει το θυροτηλέφωνο επίμονα,να έρχεται ο δίπλα γείτονας ή γειτόνισα για επίσκεψη μεσημεριάτικα,εσύ να έχεις ξυπνήσει άρον άρον και να σε ρωτάει μετά "σε ξύπνησα μήπως;"

 

[johnny19818]

Άλλη κακή συνήθεια είναι να σου ακυρώνουν όλες σου τις επιλογές γιατί "μόνο αυτοί ξέρουν πιο είναι το καλό". Πολλές φορές σε επέκριναν αν κάτι έκανες ή δεν έκανες, κατά τα δικά τους μέτρα και σταθμά βέβαια, φέρνοντας σε δύσκολη θέση.

 

[stayros]

χαχα ετσι ή και το άλλο.όταν σε ώρα κοινής ησυχίας που κοιμάσαι για μεσημέρι να χτυπάει το θυροτηλέφωνο επίμονα,να έρχεται ο δίπλα γείτονας ή γειτόνισα για επίσκεψη μεσημεριάτικα,εσύ να έχεις ξυπνήσει άρον άρον και να σε ρωτάει μετά "σε ξύπνησα μήπως;"

Και αυτο,αλλα το χειροτερο ειναι το τηλεφωνο!!!

Κοιμασαι ωραια και καλα και εκει που εισαι ετοιμος να ζητησεις ραντεβου απο την Μονικα Μπελουτσι - τυχαιο ονομα... - χτυπαει το τηλεφωνο

και τρεχεις πανικοβλητος να το πιασεις,μηπως και εχει συμβει τιποτα και ακους αυτο....

"Καλησπερα σας,ονομαζομαι Ταδοπουλου και σας τηλεφωνω απο την ταδε εταιρεια για μια προσφορα


που τρεχει αυτο τον μηνα και σας ενδιαφερει."!!!!!

Εκει οχι εξαλλος,αλλα Τουρκος γινομαι!!!!! :rant: :rant:

Ενα αλλο παλι που με τρελαινει,παλι με το τηλεφωνο,ηταν οταν παιρνει καμια θεοκουφη θειτσα και ζηταει την κυρα Μαριγω

για να της δωσει την συνταγη για τα μυζηθροπιτακια!!! :sealed:

Και ενω της εξηγεις οτι εχει κανει λαθος το νουμερο και το κλεινεις ευγενικα,εκεινη επιμενει και συνεχιζει να παιρνει νομιζοντας οτι εχει καλεσει παλι το

σωστο νουμερο και φτου και απο την αρχη η ιδια ιστορια να επαναλαμβανεται 3-4 φορες!!!

Ωσπου αγανακτεις και ωρυεσαι ουρλιαζοντας οτι εχει κανει λαθος,αλλα η θειτσα εκει.....επιμενει!!!! :rant: :rant:

 

[domniki]

Να φανταστείτε πέρυσι που έγινα πατέρας μου έκανε πάλι δώρο ένα ρολόι το οποίο βέβαια απλά μου παρουσίασε χωρίς να διαλέξω εγώ.

Πρώτη φορά ακούω να φέρνουν δώρο στους γονείς και όχι στο νεογέννητο! Μάλλον ο πατέρας σου έψαχνε μια αφορμή για να αγοράσει ένα ρολόι!

 

[johnny19818]

Πρώτη φορά ακούω να φέρνουν δώρο στους γονείς και όχι στο νεογέννητο! Μάλλον ο πατέρας σου έψαχνε μια αφορμή για να αγοράσει ένα ρολόι!

Έκαναν και στο μωρό δώρο και στους γονείς. Εάν ήθελε να μου αγοράσει ρολόι θα έπρεπε τουλάχιστον να με ενημερώσει πρώτα...

 

[elephadas]

Ωραία και ενδιαφέροντα αυτά που γράψατε, κάποια μου θυμίζουν και τους δικούς μου γονείς και συγγενείς, αλλά θα μου επιτρέψετε να το παίξω και λίγο προβοκάτορας?

Είστε σίγουροι ότι πολλά από αυτά που σας κάνανε ή κάνουν ακόμη οι γονείς σας δεν θα τα κάνετε σε λίγα χρόνια και οι ίδιοι στα παιδιά σας όταν φτάσουν στις αντίστοιχες ηλικίες? Πού ήσουν, με ποιον ήσουν, μην αργήσεις, γιατί άργησες κλπ κλπ.

Εξηγούμαι: Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί φίλοι μου όταν μεγάλωσαν και πέρασαν μια ηλικία άρχισαν να θυμίζουν πολύ τους γονείς τους (τους οποίους είχα γνωρίσει) στις αρχές, στη συμπεριφορά και στις διαθέσεις (άλλο αν δεν τους πολυέπαιρνε να κάνουν τα ίδια στην πιο μοντέρνα εποχή). Ας πούμε ο φίλος μου ο Σ. που όταν ήμασταν φοιτητές βγαίναμε μαζί και είχα γνωρίσει και τη φιλενάδα του (τωρινή του σύζυγο), με την οποία έβγαιναν μαζί κρυφά από τους γονείς αμφοτέρων. Και ήταν πυρ και μανία με τους αυστηρούς γονείς τους που δεν τους άφηναν ελεύθερους. Χρόοονια μετά, πατέρας δύο κοριτσιών, έλεγε (και το εννοούσε), "Αν οι κόρες μου βγουν με φίλο θα τους κόψω τα πόδια". Μπα? τον ρώτησα εγώ. Όταν οι γονείς σου ήταν αυστηροί και σου έκαναν τα ίδια εσύ έλεγες άλλα. "Είχαν δίκιο οι γονείς μου", μου απάντησε, "απλώς εγώ ήμουν πολύ μικρός να το καταλάβω". Τώρα που οι κόρες του έχουν παιδιά σε αρκετά μεγάλη ηλικία αναρωτιέμαι αν κι εκείνες κάνουν και λένε τα ίδια.

Η μητέρα μου είχε το ακαταμάχητο επιχείρημα όταν άναβα και κόρωνα, φοιτητής ων, με τις γνωστές ερωτήσεις "Τι ώρα θα γυρίσεις" κλπ. και το έπαιζα άγριος "Ό,τι ώρα θέλω", "Να μη σε νοιάζει" και τέτοια. "Γίνε και συ γονιός και θα με καταλάβεις" μου έλεγε. Και γονιός μεν, απ' όσο ξέρω τουλάχιστον, δεν έχω γίνει. Αλλά συχνά όταν διαβάζω ή μαθαίνω κάτι που κάνουν τα σημερινά νιάτα σκέφτομαι και αντιδρώ με τρόπο παρόμοιο με αυτούν που θα σκέφτονταν και θα αντιδρούσαν εκείνοι. Πράγμα που με κάνει να πανικοβάλλομαι. Μετατρέπομαι σε κόπια των γονιών μου? Μα αυτοί ήταν γέροι! (Και μετά σκέφτομαι, "φυσικά βρε ηλίθιε, αφού τώρα γέρασες και συ!").

Οπότε σε λίγα χρόνια (όταν οι ρετροκύριοι θα είστε μεσόκοποι κι οι ρετροκυρίες στο άνθος της δεύτερης νεότητάς σας, κι εγώ φαφούτης σε αναπηρικό καρότσι, και το ρετροόριο έχει ανεβεί από το 1995 στα 2025), θέλω να δω αν θα κάνετε στα παιδιά κι εγγόνια σας τα ίδια που τώρα θυμάστε ότι σας εκνεύριζαν.

 

[perlastar]

Θα προσπαθήσω να απαντήσω σύντομα, γιατί δεν θέλω να βγούμε πολύ off topic. Εγώ πιστεύω ότι εξαρτάται από το άτομο και τα βιώματά του. Γενικά ισχύει ότι σε κάποια πράγματα καταλαβαίνουμε καλύτερα τους γονείς όταν γινόμαστε και οι ίδιοι, αλλά μετά, πιο συγκεκριμένα, είναι θέμα του καθενός το αν θα επιλέξει να υϊοθετήσει τις δικές τους συμπεριφορές ή το αντίθετο. Κάποιοι τις ακολουθούν όντως, αλλά εγώ για παράδειγμα, που έχω υποφέρει πολύ από κακές γονεϊκές συνήθειες και από πολύ λάθος συμπεριφορές, μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν θα γινόμουν ποτέ σαν κι αυτούς, γιατί μου βγήκε αντίδραση, και θα ήθελα πολύ να προσφέρω στα δικά μου παιδιά όλα εκείνα που στερήθηκα ως παιδί, υλικά και συναισθηματικά. Τα παιδιά χρειάζονται κι αυτά αντιμετώπιση με σεβασμό, ο οποίος δεν πάει απαραίτητα πακέτο με την αγάπη, και οι μεγάλοι τείνουν να τον υποτιμούν στις μικρές ηλικίες. Αν υπήρχε, πολλές τέτοιες λανθασμένες συνήθειες και συμπεριφορές θα αποφεύγονταν.

 

[circleag]

Αχ βρε παιδιά, ας μην τους κακολογούμε γιατί ότι και να λέμε, είναι οι γονείς μας και όπως και να έχει τα κατάφεραν να μας προσφέρουν οτι χρειαζόμασταν για να μεγαλώσουμε. Ε, εντάξει.. Σαν γονείς έχουν τα καλα τους και τα κακά τους όμως το παλέψανε και τα καταφέρανε είτε το εκλάβαμε εμείς (σαν παιδιά τους) θετικά είτε αρνητικά απο τις (ενδεχόμενα κάποιες φορές λάθος) συμπεριφορές τους. Με τον τρόπο τους ήταν εκεί δίπλα μας..

Μπορεί κάποιοι απο εσάς να μην τα κατανοείτε αυτά που γράφω όμως σε βάθος χρόνου θα έρθετε στα λόγια μου.

Ενα έχω να σας πω πάντως, σκεπτόμενος την δικη μου περίπτωση όπου ο ένας απο τους δύο γονείς δεν ζει πια (συγκεκριμένα ο πατέρας μου που "έφυγε" στις αρχές του 2015) και που σκέφτομαι με πολύ νοσταλγία..

Ε ΡΕ ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΕΠΡΗΖΕ ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ !!!

Και στην τελική βρε παιδιά, τι να κάνουμε...

Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις γονείς!!!

 

[Crimson Moonlight]

Aπορρω πώς ξέχασα να το γράψω απ' την πρώτη φορά, ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΓΙΑ ΡΟΥΧΑ! Τα μισούσα. Εντάξει, είναι λογικό να γίνονται γιατί χρειαζονται, σημασία έχει το πώς! Η μαμά μου με έπαιρνε μία Παρασκευή το μήνα και με γυρνούσε στην αγορά. Πέρα απ'το ότι ήταν συνέχεια τσατισμένη γιατί κανένα απ'τα παιδικά ρούχα δεν μου έκανε-κι εδώ να καταγγείλω ότι παλιά τα παιδικά τα έκαναν υπερβολικά στενά, προορίζονταν μόνο για κοκκαλιάρικα παιδιά-, μου έπαιρνε αυτό που άρεσε σ' αυτήν και ποτέ σ' εμένα! Κι έτσι είχα ένα σωρό ρούχα που έμειναν για πάντα πεταμένα στο βάθος της ντουλάπας.

 

[johnny19818]

Aπορρω πώς ξέχασα να το γράψω απ' την πρώτη φορά, ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΓΙΑ ΡΟΥΧΑ! Τα μισούσα. Εντάξει, είναι λογικό να γίνονται γιατί χρειαζονται, σημασία έχει το πώς! Η μαμά μου με έπαιρνε μία Παρασκευή το μήνα και με γυρνούσε στην αγορά. Πέρα απ'το ότι ήταν συνέχεια τσατισμένη γιατί κανένα απ'τα παιδικά ρούχα δεν μου έκανε-κι εδώ να καταγγείλω ότι παλιά τα παιδικά τα έκαναν υπερβολικά στενά, προορίζονταν μόνο για κοκκαλιάρικα παιδιά-, μου έπαιρνε αυτό που άρεσε σ' αυτήν και ποτέ σ' εμένα! Κι έτσι είχα ένα σωρό ρούχα που έμειναν για πάντα πεταμένα στο βάθος της ντουλάπας.

Και για μένα ήταν εφιάλτης τα Σάββατα που πηγαίναμε στην διπλανή πόλη, 60 χλμ απόσταση, για ψώνια για ρούχα. Ρούχα όμως για όλη την οικογένεια. Όλο το πρωινό να γυρνάμε στα μαγαζιά και να καπαρώνουμε ρούχα. Το μεσημέρι να κάνουμε παύση για φαγητό και μόλις ανοίξουν πάλι τα καταστήματα να πηγαίνουμε ξανά από εκεί που είχαμε αφήσει τα ρούχα για να τα μαζέψουμε. Και φυσικά όλη αυτή η ταλαιπωρία μόνο για ρούχα. Η περίπτωση να αγοράζαμε κάτι που μας άρεσε και δεν το βρίσκαμε στην πόλη μας, δεν έπαιζε. Ένα βιντεοπαιχνίδι π.χ. Και εννοείται ότι τα ρούχα τα επέλεγαν οι γονείς και με έφερναν σε σημείο τόσο να επιμένουν που και να μην μου άρεσαν (τις περισσότερες φορές) τα αγόραζαν. Πέρυσι το καλοκαίρι τους επισκέφθηκα πάλι και ο πατέρας μου πρότεινε να πάμε για ψώνια για ρούχα. Ε, τίποτα δεν άλλαξε. Πάλι τα ίδια και τα ίδια.

 

[Rakeesh]

Ειπα να το γραψω εδω αφου ειναι το πιο σχετικο θεμα

Ακυρες ατάκες των μεγαλων γενικοτερα (οχι μονο συγγενων) που με εκνευριζαν ?ηταν οι εξης:

Αν πηδαγε στο γκρεμο θα πηδαγες κι εσυ;
Ο μιμητισμος ειναι μερος της παιδικης ηλικιας. Κανεις ο,τι και οι αλλοι για να ανηκεις καπου, για να μην εισαι ξεκούδουνος, η απλα για πλακα. Το να κανεις μια βλακεια επειδη κανουν οι αλλοι δεν εχει καμια σχεση με πηδημα στο γκρεμο

Να φας, θυμηθηκες;
Αυτο το ακουγα μερικες φορες επειδη ημουν αφηρημενος και ξεχνουσα πολλες φορες να διαβασω καποιο μαθημα ή να φερω το βιβλιο. Και καλα οτι αφου θυμηθηκα να φαω χτες, αρα θα μπορουσα να θυμηθω τι επρεπε να κανω. Δηλαδη μια καθημερινη (και ευχαριστη) συνηθεια επιβιωσης, συγκρινεται με μια (οχι τοσο ευχαριστη) υποχρεωση, μεταξυ πολλων αλλων.

Α, αυτο το ξερεις, το μαθημα σου ομως δεν το ξερεις
Οτι δηλαδη το να ξερω τα ονοματα των ανηψιων του Ντοναλντ ειναι το ιδιο με το να ξερω την προπαίδεια. Ισως επειδη ξυπναω και κοιμαμαι με το Μικιμαους και επειδη ειναι λιιιιιγο πιο διασκεδαστικό απο την προπαιδεια ισως;

 

[Pharcyde]

Εμενα παντα,ως υπερδραστηριο παιδακι που ημουν,με χαλαγε η υποχρεωτικη μεσημεριανη σιεστα που γινοταν τα καλοκαιρια στο χωριο απο γονεις,γιαγια,θειους και ξαδερφια.

Μου ηταν λιγο βαρετο εως δυσκολο για 3 ωρες το μεσημερι να κανω την απολυτη ησυχια και να μην εχω κατι να απασχολουμαι.

Προσπαθουσα να διαβασω μικυ μαους χαζευοντας και τις διαφημισεις των Masters of the universe,μεταξυ αλλων,μεχρι που αποκοιμιομουν και εγω.

Σημερα βεβαια,στα 35 μου,καταλαβαινω απολυτα την αναγκη τους για λιγες ωρες μεσημεριανης ξεκουρασης!!!

 

[SEBASTIAN]

Με εκνεύριζε αφάνταστα, η έλλειψη στοιχειωδών κανόνων συμπεριφοράς ορισμένων συγγενών μου καιι ειδικά ενός θείου μου που συγνώμη γιατί είναι αποθανών (Θεός σχωρέστον) από τρόπους ήταν τελείως μπουρτζόβλαχος. Μίλαγε βροντόφωνα, ρευόταν συνέχεια και έντονα, και το αποκορύφωμα ήταν και το πρωκτικό του ρέψιμο που είναι κάτι απου απεχθάνομαι σε έναν άνθρωπο ειδικά όταν γίνεται με στερεοφωνική λήψη. Ειδικά το τελευταίο γινόταν τόσο συχνά όταν τον επισκεπτόμασταν ή όταν ερχόταν ο ίδιος επίσκεψη σε βαθμό να είναι όλη η οικογένεια μου προετοιμασμένη (μόνο αντιασφυξιογόνες μάσκες δεν είχαμε παραγγείλει). Και όμως αυτός ο άνθρωπος ήταν Διευθυντής Τραπέζης παρακαλώ. Φήμες ότι μετά την συνταξιοδότηση του, το υποκατάστημα τραπέζης που δούλευε, ανακαινίστηκε εκ βόθρων (ή βάθρων), ελέγχονται ως ανακριβείς.

 

[sofia1979]

Επίσης πολύ ενοχλητικό είναι όταν κάποιος σου κάνει κάποια ερώτηση και ο γονιός σου απαντά για σένα πριν προλάβεις να αρθρώσεις λέξη.