Πως τα ξεχωρίζεις;Χμμμ... η μαμά elephada ήταν πολύ κεντήστρα και πλέχτρα στον καιρό της, και ήξερε καλά την ορολογία και δεν είμαι σίγουρος οτι θα το αποκαλούσε έτσι, διότι το "σεμαίν" ("σεμεδάκι" είναι νεολογισμός) είχε συγκεκριμένες προδιαγραφές τις οποίες φυσικά αγνοώ. Αυτό μοιάζει με πλεχτό πετσετάκι.
H retrofan ξέρει πολύ καλά γαλλικά, ελπίζω να δει το ποστ.Νομίζω ότι σεμαίν η γιαγιά μου έλεγε το διακοσμητικό πανί που έμπαινε επάνω στο τραπέζι. Καμιά φορά έλεγε την ελληνική ορολογία η οποία όμως αφορούσε το τραπέζι της τραπεζαρίας: τραπεζοκαρέ. Το τραπεζοκαρέ ήταν τετράγωνο μεγάλου μεγέθους και μπορούσε να είναι συνδυασμός υφάσματος και δαντέλας. Έβγαινε το τραπεζοκαρέ έμπαινε το τραπεζομάντηλο για να στρωθεί το τραπέζι. Γυμνό ξύλο δεν υπήρχε. Προφανώς τα σεμαίν λειτουργούσαν ως προστατευτικά στο στίλβωμα των επίπλων. Δεν υπήρχε καπλαμάς, μελαμίνη, ΙΚΕΑ και άλλα οικονομικώς προσβάσιμα υλικά και καταστήματα.
Απορία: Γιατί λέμε σου-βέρ, σου-πλά και δεν λέμε σου-μεν; Μου μοιάζει ίδια ρίζα. Κάποιος γαλλομαθής αλλά τελειομαθής γαλλομαθής μπορεί να με φωτίσει;
Ολόσωστα όλα! Μάλιστα πήρα τηλέφωνο μια από τις χρυσοχέρες της ιδιαίτερής μου πατρίδας* και μου τα επιβεβαίωσε. Τα ρομβοειδή που λες κι εσύ, λέγονται επίσης σεμέν, είτε είναι κεντητά, είτε πλεκτά με βελονάκι, αρκεί να έχουν διαστάσεις σεμέν κι όχι πετσετακίου.Σεμέν (ή σεμαίν_για όποιο λόγο κι αν γράφεται έτσι) είναι το στρωσίδι που είναι μακρόστενο και μπαίνει σε τραπέζια μέσης, φαγητού και στην άκρη ραφιών, σε ντουλάπια και σύνθετα. Βιβλιοθήκες δεν υπήρχαν, ήταν σύνθετα και έπρεπε να είναι τίγκα στα στρωσίδια, τα πιατοπότηρα και τα απαίσια πορσελάνινα.
Τα τετράγωνα είναι καρέ (carré=τετράγωνο).
Τα μικρά είναι πετσετάκια.
Τα ρομβοειδή που έμπαιναν σε καθίσματα και συσκευές δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκουν. Ίσως λόγω μήκους να ήταν επίσης σεμέν ή καρεδάρες.
Μισώ τα σεμεδάκια σε σημείο που όταν παντρεύτηκα, η γυναίκα μου είχε απλώσει στο σπίτι μερικά σεμεδάκια της μάνας της. Τα μάζεψα αμέσως και δεν τα είδε ξανά κανένας μέχρι σήμερα. Θυμάμαι κυκλοφόρησαν τότε φήμες πως τα πέταξα στα σκουπίδια. Το έγκλημα δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, είμαι ακόμη ελέυθερος.
Κάτσε να Χες πεθερά την δικιά μου μάνα, θα σου λεγα...Τα σεμεδάκια ήταν η αφορμή για να κάνω την πρώτη μου επισκευή σε ηλεκτρονική συσκευή. Ήμουν πολύ μικρός τότε, ούτε κατσαβίδι δεν είχα πιάσει. Η μάνα μου είχε την κακιά συνήθεια να βάζει παντού αυτά τα καταραμένα σεμεδάκια. Είχε βάλει επάνω στο βίντεο που και αργότερα καιγόταν και δεν λειτουργούσε. Έμαθα από έναν φίλο μου που ο πατέρας του ήταν ηλεκτρονικός για τις ασφάλειες. ΈΒγαλα την ασφάλεια και πήγα και αγόρασα μια ίδια, την έβαλα και λειτούργησε. Δεν κατάφερα βέβαια να επισκευάσω και την τηλεόραση που χάλασε για τον ίδιο λόγο.
Μισώ τα σεμεδάκια σε σημείο που όταν παντρεύτηκα, η γυναίκα μου είχε απλώσει στο σπίτι μερικά σεμεδάκια της μάνας της. Τα μάζεψα αμέσως και δεν τα είδε ξανά κανένας μέχρι σήμερα. Θυμάμαι κυκλοφόρησαν τότε φήμες πως τα πέταξα στα σκουπίδια. Το έγκλημα δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, είμαι ακόμη ελέυθερος.
Εμείς έχουμε ειδική μεριά που τα φυλαμεΜισώ τα σεμεδάκια! Στο σπίτι μου δεν υπάρχει ούτε ένα. Φυσικά η μάνα μου είναι φανατική!
Κι εγώ! Είναι στο πίσω και πάνω μέρος μιας ντουλάπας που δεν χρησιμοποιείται ιδιαίτερα σε ένα δωμάτιο που ούτε αυτό χρησιμοποιείται ιδιαίτερα και μπροστά τους έχω βάλει άσχετα ογκώδη πράγματα για να τα κρύβουν και να μην τα βρίσκει η μάνα μου όταν έρχεται Αθήνα και μου κάνει το σπίτι πανηγυρτζίδικο.Εμείς έχουμε ειδική μεριά που τα φυλαμε