Ρετρό οχήματα

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας exetlaios
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
spyros_s είπε:
ο επονομαζόμενος "βάτραχος"...ότι έγραψες ισχύει!

Όχι ακριβώς. "Βάτραχο" λέγανε τη Citroen DS:

http://2.bp.blogspot.com/_7SczI5autzw/SwriC1JOjXI/AAAAAAAAGWg/0xSubH0e1MM/s1600/citroen_ds.jpg

citroen_ds.jpg

Η GS ξεκίνησε να παράγεται λίγο πριν ολοκληρωθεί η παραγωγή της DS, και είναι μία κατηγορία κάτω (την DS αντικατέστησε η CX). Παρόλα αυτά μοιράζεται το περίεργο και πολύ ενδιαφέρον σύστημα ανάρτησης, το οποίο είναι υδραυλικό. Δεν ξέρω αν είναι εντός θέματος, αλλά χάρη σε αυτό οι Citroen είχαν (και κάποιες έχουν) τόσο καλή ποιότητα κύλισης, και χάρη σε αυτό μπορούν να κινηθούν κανονικά με τρεις τροχούς. Δεν είναι θέμα ζυγίσματος, αλλά καθαρά θέμα αυτής της ανάρτησης, και είναι 100% αληθινό. Μάλιστα χάρη σε αυτό το χαρακτηριστικό απέτυχε μία απόπειρα δολοφονίας του de Gaulle. Επίσης χάρη στο ίδιο σύστημα μπορούσες να αλλάξεις λάστιχο χωρίς τη χρήση γρύλου.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Οι Γαλλοι εχουν πυροβολησει για ανεξηγητο λογο το ποδι τους...

Νομιζω οτι η τελευταια χρηση υδρο(/ελαιο)πνευματικης αναρτησης ηταν στα XM και Xantia.

Νομιζω οτι η τελευταια χρηση της παθητικης τετραδιευθυνσης ηταν στο Peugeot 306.

Εχω παει ταξιδι με Xantia προς Β. Ελλαδα με καταρακτωδης βροχη και πηγαιναμε μαλλιοκουβαρα αλλα σε "μαγικο χαλι"

Ειχα 306 και τα μετεπειτα αυτοκινητα που οδηγησα μου φανηκαν πολυ λιγα στις στροφες...

Θα ηθελα να ειχα ενα Citroen SM...
 
Wally είπε:
Οι Γαλλοι εχουν πυροβολησει για ανεξηγητο λογο το ποδι τους...
Noμίζω ότι παρά την ασυναγώνιστη "σχολή" Citroen, η εταιρία ήταν στα πρόθυρα χρεωκοπίας. Κάποια στιγμή προφανώς αναγκάστηκε να γίνει πιο "mainstream".

Πάντως είχα τη τύχη να οδηγήσω τα μοντέλα της "χρυσής" εποχής (δεκ. '70) ενώ σε μικρή ηλικία η βόλτα με DS ήταν μια αξέχαστη εμπειρία.

Η SM απλά ανεπανάληπτη!!!!
 
Wally είπε:
Οι Γαλλοι εχουν πυροβολησει για ανεξηγητο λογο το ποδι τους...
Νομιζω οτι η τελευταια χρηση υδρο(/ελαιο)πνευματικης αναρτησης ηταν στα XM και Xantia.
Υδραυλικές αναρτήσεις νέας γενιάς υπάρχουν και στα σύγχρονα C5 και C6. Έχουν όμως εξαφανιστεί από τα πιό μικρά μοντέλα.
 
pro_crossaro είπε:
Επίσης χάρη στο ίδιο σύστημα μπορούσες να αλλάξεις λάστιχο χωρίς τη χρήση γρύλου.
Κάτσε ρε παιδιά, γιατί θυμήθηκα το ανέκδοτο με τα μέτρα από το ψάρι και τα παιδάκια ! Δηλαδή πώς να αλλάξεις λάστιχο χωρίς γρύλλο; Μιλάμε για ένα αυτοκίνητο που κατ' αρχήν με σβηστή μηχανή "γονάτιζε" σαν καμήλα, αφού το υδραυλικό σύστημά της ανάρτησης έπαιρνε πίεση από τη μηχανή ! Αν κάποιος πράγματι το έχει κάνει αυτό, πολύ θα ήθελα να μας το περιγράψει.

Η τελευταία φορά που θυμάμαι κάτι αντίστοιχο ήταν στο "That's Incredible" (αλήθεια, υπάρχει topic για το "That's Incredible" ?)


όπου είχαν εμφανίσει ένα αμερικάνικο αυτοκίνητο-ιδιοκατασκευή, με αυτονομία 10000 χλμ. (είχε από πίσω σε ένα τρέιλερ εφεδρικά καύσιμα). Το αυτοκίνητο αυτό λοιπόν, το είχαν φτιάξει έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει λάστιχο εν κινήσει : υπήρχε ένας μικρότερος μπροστινός τροχός αεροπλάνου δίπλα σε κάθε τροχό, ο οποίος σε περίπτωση απώλειας ελαστικού κατέβαινε, ανασηκωνόταν η συγκεκριμένη γωνία του οχήματος, και μετά έβγαινε μια πλατφόρμα κάτω από την "κοιλιά" του αυτοκινήτου κανα μέτρο προς τα έξω, όπου έβγαινε κάποιος ανοίγοντας την πόρτα και άλλαζε το λάστιχο ! Και όλα αυτά εν κινήσει, φυσικά ! Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, αλλά μην ξεχνάτε την εκπομπή όπου παρουσιάστηκε !

Αν κάνουμε ένα σχετικό topic, ίσως κάποιος να το θυμάται ! Αλλά θα έχουμε κι άλλα να πούμε βέβαια, για τη συγκεκριμένη εκπομπή !
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ω ναι, βεβαίως και υπάρχει το That's Incredible και είναι εδώ :)
 
panp είναι απλό. Δες τα παρακάτω βίντεο που το εξηγούν λεπτομερώς:



Παρότι δεν τα έζησα από μικρή ηλικία, και δεν έχω μνήμες από μικρός (να χρησιμοποιώ, γιατί έβλεπα πολύ συχνά), όντας φοιτητής γνώρισα αρκετό κόσμο που είχε και που έφτιαχνε βατράχους καθώς και έναν φίλο που είχε για ένα διάστημα δύο SM. Από αυτές έχω δει αρκετές, και έχω κάνει βόλτα με μία πολύ καλή.

Η SM είναι ένα από τα αγαπημένα μου αυτοκίνητα. Όχι για την υδροπνευματική, αλλά για τα μειονεκτήματα της. Τον εκκεντρικό σχεδιασμό της δηλαδή και τον V6 της Maserati.

Οι DS από την άλλη, παρότι μου αρέσουν δεν τις συμπαθώ. Και αυτό γιατί χάρη στα πολύπλοκα υδραυλικά της παραλίγο να ψωφίσω (μαζί με δύο φίλους) από δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα. Θέλαμε να αλλάξουμε το 6 από εδώ (αν θυμάμαι καλά, έχουν περάσει και κάποια χρόνια):

http://s1.aecdn.com/images/news/citroen-hydropneumatic-suspension-explained-49954_2.jpg

citroen-hydropneumatic-suspension-explained-49954_2.jpg

και αφού βγάλαμε το φτερό του οδηγού, το δοχείο των υδραυλικών κτλ, κάναμε την αντικατάσταση και τελικά το τιμόνι δεν δούλευε. Κάναμε δοκιμές για ώρες, αλλαγές κτλ (μη φανταστείτε σε γκαραζάκι, αλλά σε πολύ μεγάλο και ψηλό χώρο).Δυστυχώς ήταν χειμώνας (στην Κοζάνη η θερμοκρασίες είναι και κάπως χαμηλές να το πω) και είχαμε μισόκλειστη την πόρτα. Το αποτέλεσμα ήταν προς το βραδάκι να έχουμε γίνει και οι τρεις κοτόπουλα. Ευτυχώς αντιλήφθηκα νωρίς ότι δεν είμαι καλά, βγήκα έξω και τελικά τους έπεισα να το αφήσουμε ως έχει και να το δούμε την επόμενη με καθαρότερο μυαλό. Κρίνοντας από το ότι κατά λάθος φτάσμε σπίτι και ότι σχεδόν λιποθύμησα μετά, πρέπει να τη γλιτώσαμε οριακά. Τελικά απλά το ανταλλακτικό ήταν προβληματικό, και ότι και να κάναμε δε θα δούλευε.

Παρόλα αυτά δε θα έλεγα όχι σε μία καλή DS, αλλά σίγουρα θα την είχα από φόβο. :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μάλιστα. Είναι αυτό που λέμε "με έπεισες", αν και το καβαλέτο με πείρους (δηλ. η αναβαθμισμένη εκδοχή του...τσιμεντόλιθου, γιατί μόνο τέτοιο δεν είδαμε στα βιντεάκια), νομίζω ότι λέγεται επίσης γρύλλος. (ή έστω "τάκος", και στη ναυπηγική "βάζο", όταν υποστηρίζει πλεούμενο).

Σαφώς και επρόκειτο για μια απλούστατη αλλαγή ελαστικού : με 14 λεπτά μονταρισμένα πλάνα, τόσα ξεκινήματα μηχανής, ξήλωμα του φτερού (!!!) και πενταμπούλονη ζάντα, νομίζω ότι ήταν πολύ απλά παιχνιδάκι ! Αλήθεια, οι κυρίες, από την DS καταλάβαν ότι το να αλλάξεις λάστιχο είναι καθαρά αντρική δουλειά;

P.S. : Ρετρό λεπτομέρεια η κλειδαριά μηχανής στο...αριστερό χέρι, όσο "κουφό" κι αν φαίνεται όμως, υπήρξε σε αρκετά μοντέλα !
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εφόσον μιλάμε για Citroen.... πρόσκληση της αντιπροσωπίας στην Ελλάδα για την επίδειξη της DS-19, τον Αύγουστο του 1956.

Citroen DS19 -17 Aug. 1956.jpg
 
Είδες; Και τότε που δεν υπήρχε τέτοια κρίση, ο κόσμος το πρώτο που νοιαζόταν για κάθε αυτοκίνητο ήταν πόσο φορολογείται και πόσο καίει...
 
panp είπε:
Είδες; Και τότε που δεν υπήρχε τέτοια κρίση, ο κόσμος το πρώτο που νοιαζόταν για κάθε αυτοκίνητο ήταν πόσο φορολογείται και πόσο καίει...
:animlaugh: Αν και αμφιβάλω κατά πόσο οι αγοραστές της DS ενδιαφέρονταν πραγματικά για την κατανάλωση τότε. Απευθυνόταν σε κάπως.... οικονομικά ανεξάρτητους πελάτες. :supergrin:
 
panp είπε:
Μάλιστα. Είναι αυτό που λέμε "με έπεισες", αν και το καβαλέτο με πείρους (δηλ. η αναβαθμισμένη εκδοχή του...τσιμεντόλιθου, γιατί μόνο τέτοιο δεν είδαμε στα βιντεάκια), νομίζω ότι λέγεται επίσης γρύλλος. (ή έστω "τάκος", και στη ναυπηγική "βάζο", όταν υποστηρίζει πλεούμενο).
Σαφώς και επρόκειτο για μια απλούστατη αλλαγή ελαστικού : με 14 λεπτά μονταρισμένα πλάνα, τόσα ξεκινήματα μηχανής, ξήλωμα του φτερού (!!!) και πενταμπούλονη ζάντα, νομίζω ότι ήταν πολύ απλά παιχνιδάκι ! Αλήθεια, οι κυρίες, από την DS καταλάβαν ότι το να αλλάξεις λάστιχο είναι καθαρά αντρική δουλειά;

P.S. : Ρετρό λεπτομέρεια η κλειδαριά μηχανής στο...αριστερό χέρι, όσο "κουφό" κι αν φαίνεται όμως, υπήρξε σε αρκετά μοντέλα !
:D :D

Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα ρε συ. Αρχικά από τις "δυσκολότερες" διασικασίες για μία γυναίκα (δυστυχώς και για άντρες...) είναι η σωστή τοποθέτηση του γρύλου και το "σήκωμα" του αυτοκινήτου. Με τη DS απλά ανέβαζες την ανάρτηση, έβαζες έναν "τάκο" από κάτω, την κατέβαζες και τέλος. Από εκεί και πέρα, αν δεν μπορούσες να ξεβιδώσεις τα παξιμάδια (ή έχει μπουλώνια, δε θυμάμαι), θα είχες πρόβλημα έτσι και αλλιώς.

Το πίσω φτερό πάντως ξεβιδώνει πανεύκολα, και γενικά μπορείς σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να ξεμοντάρεις εύκολα όλη τη φανοποιεία του. Τα πάντα πάνω του είναι βιδωτά. Ακόμα και ο ουρανός. Τελικά μένει το σασί (με το σκελετό του ουρανού), με τα μηχανικά και τα υδραυλικά.

Όπως και να έχει ήταν και είναι ένα πρωτοποριακό αυτοκίνητο σε όλους τους τομείς. Δυστυχώς σπάνια πλέον οι αυτοκινητοβιομηχανίες ρισκάρουν να πρωτοτυπήσουν, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό. :(
 
Κοίτα, κι εγώ 2CV είχα, αλλά οι Γάλλοι ευτυχώς είχαν πια μαζευτεί. Ο πίσω τροχός ήταν μισοσκεπασμένος από το φτερό, αλλά το ένα από τα (τρία) μπουλόνια τουλάχιστον φαινότανε, και στο σήκωμα με γρύλλο αποκαλύπτονταν και τα τρία, πριν ο τροχός χάσει την επαφή με το δρόμο.

Αυτό το λέω γιατί ως γνωστόν για να "πατήσουμε" το σταυρό και να ξεβιδώσουμε (θεόσφιχτα) μπουλόνια, ο τροχός πρέπει να είναι ακόμα πατημένος στο δρόμο, για κόντρα.

Μετά δε την ανασήκωση, το σύστημα ανάρτησης (που ήταν ακριβώς το ίδιο "ξαπλωμένο Χ", δηλ. τέσσερα αρθρωτά μπράτσα που ανά δύο της ίδιας πλευράς συνδέονταν κατα μήκος με αποσβεστήρα κάτω από το πάτωμα), σου επέτρεπε να περάσεις τον τροχό με το καινούριο λάστιχο κάτω από το φτερό και να τον ταιριάξεις στα μπουλόνια. Κι όλα καλά !

Τώρα, για το "ξεβιδωτό" αμάξωμα, και το 2CV έτσι ήταν, αν είχες κατσαβιδια και γερμανοπολύγωνα επάνω σου, άντε και κανένα "καρυδάκι", μπορούσες απ' έξω να καταστήσεις ένα παρκαρισμένο 2CV...γυμνό, και να φύγεις (θυμίζω ότι δεν κλείδωνε ούτε το καπώ, οπότε βούταγες και κάτι από τη μηχανή).

Με τα χρόνια έγινε κατανοητό ότι το αμάξωμα πρέπει να είναι προσβάσιμο μόνο από περιοχές που κλειδώνουν, για ευνόητους λόγους. Έτσι σήμερα, πάντα π.χ. η τελευταία βίδα μιας λαμαρίνας, ενός φαναριού κλπ. θα χρειάζεται τα κλειδιά του ιδιοκτήτη για να αφαιρεθεί.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Fiat-άκι φορτηγάκι εν λειτουργία ακόμα! (Απορώ μονάχα που βρήκαν ανταλλακτικό για την πόρτα) :)

attachment.php


attachment.php
 
Wartburg, Trabant, Barkas, έχει οδηγήσει κανείς? Πως είναι να οδηγείς ένα 2χρονο αμάξι?
 
Wally είπε:
Οσο για οικολογικα...το αεροψυκτο φορτηγακι VW που ειχαμε στα 80s, μαζευε το νερο της βροχης για το δοχειο καθαρισμου των τζαμιων :)

Σας χαιρετώ σαν νέο μέλος ενός πολύ ενδιαφέροντος Ελληνικού site.

Αφορμή για την εγγραφή μου αυτή είναι ο παραπάνω σχολιασμός για ένα αυτοκίνητο της δεκαετίας '80 που χάραξε, για πολλούς και διάφορους λόγους, την ιστορία της VW.

Aυτό λοιπόν το αυτοκίνητο, το TRANSPORTER, στην επαγγελματική του έκδοση, η το CARAVELLE/VANAGON στην επιβατική, με τους πολλούς φανατικούς φίλους σήμερα σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στην τετρακίνητη έκδοσή του, ουδέποτε έμπαζε...νερά!

cover.jpg

Eδώ σε SYNCRO, (4Χ4), υδρόψυκτο πλέον, στην μορφή του κλειστού φορτηγού, με την οποία έγινε, κυρίως, γνωστό στην Ελλάδα.

ΦΟΡΤΗΓΑΚΙ ΓΙΑ ΕΛΙ&#91.jpg

Και εδώ ένα Syncro camper, έτοιμο...για όλα:

aeswingladder TO ΜΠΛΕ.jpg

Kαι με την ευκαιρία της συζήτησης για αυτοκίνητα της δεκαετίας του '80, να σας παρουσιάσω άλλο ένα δημιούργημα του ίδιου κατασκευαστή, που ήταν, (και παραμένει), ένα από τα πλέον άγνωστα αλλά εξ΄ίσου "σοφιστικέ" με το προηγούμενο, σε όλα τα επίπεδα, αυτοκίνητο.

Το Passat Syncro, (4x4), g60, (υπερτροφοδοτούμενο):

ΡΥΜΟΥΛΚΟ!.jpg

2-10.jpg

volkwsagen-bus-19.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
johnny19818 είπε:
Wartburg, Trabant, Barkas, έχει οδηγήσει κανείς? Πως είναι να οδηγείς ένα 2χρονο αμάξι?
έχοντας οδηγήσει το DKW 3=6 (1000 κ.ε.) του πατέρα μου και μετέπειτα ένα Wartburg 353 (1000 κ.ε.) φίλου αλλά και Saab(850 κ.ε.) έχω να πω πως είναι απίστευτη η αίσθηση του δίχρονου -ροπή!!!- το μοτέρ τραβάει σαν ηλεκτρικό χωρίς κραδασμούς βέβαια καταναλώνει, αλλά θα πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχτείς πως δεν κόβει στο άφημα γκαζιού καθώς και ο κινητήρας έχει χαμηλή συμπίεση αλλά και επειδή είναι ελεύθερος τροχασμός ώστε αφήνοντας γκάζι, να μην ανεβαίνουν οι στροφές του κινητήρα όπως παρασύρεται απ' την αδράνεια του οχήματος μέσω τροχών και έτσι να μην έχει επαρκή λίπανση καθώς η λίπανση γίνεται απ' το καύσιμο (βενζίνη+αέρας+λάδι).

Και το DKW και το Wartburg που είναι αντίγραφο του πρώτου... έχουν μοτέρ 3κύλινδρα με έναν πολλαπλασιαστή σε κάθε κύλινδρο!!! και ένα ζευγάρι πλατίνες ανά κύλινδρο -άρα 3!!!!!!- στο ιδιο ντιστριμπυτέρ... και τα δυο είχαν ημιαυτόματο σασμάν που δεν χρειαζόταν συμπλέκτη στις αλλαγές ταχυτήτων παρά μόνον στο ξεκίνημα με 1η και όπισθεν

παραθέτω βίντεο από DKW

εδώ ενα racing φτιαγμένο σύμφωνα με την ομολογκασιόν...

[video=youtube;IbSM-h_nmi8]



για την ιστορία να προσθέσω πως η Δυτικοευρωπαϊκή DKW είχε φτιάξει και κινητήρα δίχρονο 6 κυλίνδρων 1300 κ.εκ με αποδόσεις -νορμάλ χωρίς βελτίωση- 130αλόγων εκείνη την εποχή! Σπάνιο ιδιαίτερα αυτό το μοτέρ που μπήκε σε ελάχιστα κομμάτια....

....η βελτίωση του δίχρονου σε θυρίδωματα... και εξάτμιση απογειώνει την δύναμή του

Θεωρώ πως τα Φίατ 127/128/124/125 είναι τα αυτοκίνητα που σημείωσαν μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, έδωσαν τεχνολογική ανάπτυξη και εξυπηρέτησαν αλλά και ευχαρίστησαν τους κατόχους τους. Στους αγώνες δεν νομίζω πως τα πήγαν και άσχημα - το αντίθετο - ενώ οι περισσότεροι απ' τους μηχανικούς που υπάρχουν ακόμα πειραματίστικαν και ΄πείραν γνώσεις απ' τις μετατροπές τους.

Ξεκινώ με το 128 που αν δεν κάνω λάθος ήταν το πρώτο μπροστοκίνητο της εταιρείας και κατέκτησε τον τίτλο "αυτοκίνητο της χρονιάς" το 69 που παρουσιάστηκε.

Ένα αυτοκίνητο τριών όγκων με κόμπακτ διαστάσεις, τετράγωνες γραμμές, εκπληκτικό κινητήρα που δεν νομίζω να συγκρίνεται σε ευστροφία με άλλους της εποχής τους μα και μεταγενέστερους. Κινητήρας σύγχρονος με εκκεντροφόρο επικεφαλής, υπερ-υπερ-τετράγωνο, 5 έδρανα βάσης και καπελότα στις βαλβίδες όπου και μετά δόθηκε σε χ/19. Lancia Delta, Fiat Ritmo, Uno, Regata.

Η ανάρτηση του 128, το έκανε απόλυτα ρυθμίσιμο στην οδική του συμπεριφορά καθώς το ημιελειπτικό φύλλο σούστας που ένωνε τα δύο πίσω ψαλίδια με "άφημα" γκαζιού έφερνε υπερστροφικές τάσεις που ελέγχονταν με γκάζι χωρίς καν ανάποδο τιμόνι.

Αξέχαστες οι εκδόσεις 128 Rally, Berlinetta, 3p

Είχε ένα κινητήρα διαμάντη υπερτετράγωνο απόδοσης 55ΗΡ/6000 από 1116 κ.ε. με ένα μονό καρμπυρατέρ και 65 με διπλή ροής Weber 32αρι στις Berlinetta/3p ενώ αντίστοιχα από 1290 κ.ε. είχε απόδοση με μονό καρμπυρατέρ 60 άλογα και με διπλό (διπλής ροής) 73 στις Berlinetta/3p.

να πω μόνο δύο λόγια (προς το παρόν) για τα 128 και 127.Πρόκειται για τα δύο μοντέλα δια των οποίων η Fiat επανακαθόρισε πανευρωπαϊκά την κατηγορία των μικρών οικογενειακών αυτοκινήτων,οδηγώντας την σε νέες κατευθύνσεις και τεχνικό υπόβαθρο.Το μεν 128 (με το οποίο είμαι και συναισθηματικά δεμένος,αφού ήταν το αυτοκίνητο στο οποίο έμαθα να οδηγώ και αργότερα το πρώτο μου αυτοκίνητο),υπήρξε το πρώτο προσθιοκίνητο της εταιρείας,το οποίο ενσωμάτωσε και όλες τις επαναστατικές λύσεις που προαναφέρθηκαν.Είναι γνωστό το γεγονός ότι με το λανσάρισμά του,οι υπεύθυνοι της VW (στα πρόθυρα χρεωκοπίας τότε),είχαν λύσει ένα 128 στα εξ ων συνετέθη,προσπαθώντας να κατανοήσουν και να αντιγράψουν τους νεωτερισμούς του.Τελικά θα τους σώσει ένας άλλος Ιταλός.Ο Giugiaro δια της δημιουργίας του Golf.

To 127,αποτελεί το φρούτο της ιδιοφυίας του Pio Manzu.Ενός ανθρώπου που δεν πρόλαβε να το δει να κυκλοφορεί,αφού έχασε τη ζωή του σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα λίγο πριν το λανσαρισμά του.Το σχέδιο του όμως,δημιουργούσε την τόσο δημοφιλή αργότερα κατηγορία των Supermini.

Πίσω στο 124 Rally Abarth τώρα.Πέρα από τις τεχνικές προδιαγραφές του και το αγωνιστικό palmares του,μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένα παραλειπόμενα γύρω από το γιατί επελέγη η spider έκδοση του να ριχτεί στους αγώνες και όχι η coupe (AS ή BS).Γιατί η Fiat, η οποία ουσιαστικά είχε αποτραβηχτεί από τις αγωνιστικές δραστηριότητες για πάνω από μια δεκαπεντατία,εξαναγκάστηκε να μπει στους αγώνες με το 124.Ποιός ο ρόλος της Abarth σε αυτή την απόφαση (ή τετελεσμένο γεγονός).Και γιατί η Fiat τελικώς εξαναγκάτηκε να αγοράσει την Abarth.

Βέβαια βελτιώσεις... έμαθα στο Μίνι... ένα αυτοκίνητο ¨σχολείο" της μπροστινής κίνησης σχεδιασμένο απ' τον Σερ Ισιγόνη...

Το Μίνι -ελάχιστα ήταν τουλάχιστον στην Ελλάδα τα Cooper και ακόμα πιο λίγα τα Cooper`s άσχετα εάν όλοι λίγο πολύ τα λέμα Mini Cooper- παρήχθει απ' το 1959 μέχρι 2000 που ήταν καταλυτικό, φόρεσε κινητήρες 850,1000,1100,1275 κ.ε., στην έκδοση MK1 και MK2 (συρόμενα εμπρός τζάμια και εξωτερικοί οι μεντεσεδες στις πόρτες) ειχε υδροελαστική ανάρτηση, ενώ μετέπειτα στη έκδοση MK3 είχε "ξερή" ανάρτηση.

Η ανάρτησή του δεν είχε ελατήρια ή σούστες, αλλά στις εκδόσεις ΜΚ1-2 μπουκάλες με άζωτο και λάδι και στην έκδοση ΜΚ3 συμπαγής κόνους από καουτσουκ. Η ανάρτηση του εμπρός ήταν διπλά ψαλίδια! και εμπρός και πίσω υπήρχαν υποπλαίσια όπου στηρίζονταν - δούλευαν οι αναρτήσεις.

...αγόρασα ένα Μίνι (Ισπανικής κατασκευής "AUTHI" το 1993) το ανακατασκεύασα, το έτρεξα σε κάτι αγώνες ΣΙΣΑ, ΣΙΣΠΑ 1995-1998, κατόπιν βελτιώθηκε περισσότερο (1293κ.ε., εκκεντροφόρος 296ο ΚΕΝΤ, πιανόλα 1,5-1 Full roller, ντιστρυπμιτέρ από Cooper`s, καπάκι από Αγγλία στάδια 5 με βαλβίδες 37χ31 και λόγω συμπίεσης 11,5-1, σασμάν close-ratio, αναρτήσεις με ρυθμιζόμενα ψαλίδια εμπρός για κάμπερ αρνητικό 2ο30', ρυθμιζόμενη κόντρα για γωνία Κάστορ, πίσω ρυθμιζόμενο κάμπερ 1ο30΄' και ελάχιστη σύγκλιση, και πουλήθηκε επί.. Σουφλιά.. βέβαια το είχα χαρεί....

Σίγουρα είναι ένα αυτοκίνητο που κάθε ίππος που κερδίζει φαίνεται στο δρόμο λόγο μικρού βάρους...., έχει πολύ καλό κράτημα κυριως στις κλειστές στροφές και πάρα πάρα πολλά ανταλλακτικά καθώς παράγωνται τα πάντα καινούργια απ' τους Άγγλους οπότε έχουν ανακατασκευαστεί πάρα πολλά Μίνι και στη χώρα μας....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ωραίος ο Alfisti - Ενδιαφέροντα πράγματα...
 
@b35 Φοβερα οχηματα. Ριξε μια ματια και εδω

@alfisti Δυνατο ποστ

@Storm Αρχιζεις να ξεφευγεις απο τη "Γαλλικη γραμμη".Σε επαναφερω στην ταξη χαχαχαχα
 
Πίσω
Μπλουζα