Ρετρό παιδικές χαρές

[Minion]

Αυτο που παρατηρησα ειναι οτι ολες οι τωρινες παιδικες χαρες δεν εχουν την χαρακτηριστικη πανυψηλη στρυφογυριστη τσουληθρα που κυριαρχουσε στα 80's! Γιατι αραγε?!

[edit] Ωραία τα όσα λες αλλά πάμε σε άλλα μονοπάτια εκτός θεματολογίας του φόρουμ [edit]

 

[prisma]

Υπάρχουν ψηλές στριφογυριστές τσουλήθρες σε σημερινές παιδικές χαρές.

Και δεν έχει να κάνει με "νέα τάξη πραγμάτων" ούτε άλλες πολιτικές συνωμοσίες. Προφανώς τα στάνταρ στα παιχνίδια αυτών των χώρων έχουν να κάνουν πάντα με την ασφάλεια των παιδιών. Άλλωστε μια τέτοια τσουλήθρα δε μπορεί να χαρακτηριστεί "επικίνδυνη" για οποιοδήποτε παιδί από μια ηλικία και πάνω. Αν το σκεφτεί κανείς, υπάρχουν και παιχνίδια θεωρητικά πιο "επικίνδυνα" από αυτή. Από την άλλη, δεν μπορεί να έχουν όλες οι παιδικές τα ίδια παιχνίδια, άρα και ψηλές τσουλήθρες, πολύ πιθανά διότι είναι και θέμα κόστους.

 

[pardalotzatziki]

Αυτο που νομιζω οτι δεν αναφερθηκε, ειναι εκεινα τα κουτια που μοιαζανε με κυψελες.

Τα ειχανε ολα τα παρκα. Καθε παρκο σε διαφορετικο σχημα και χρωματα.

Μπαινοβγαιναμε απο τις τρυπες με τις ωρες.

 

[nwntas]

Αυτο που νομιζω οτι δεν αναφερθηκε, ειναι εκεινα τα κουτια που μοιαζανε με κυψελες.Τα ειχανε ολα τα παρκα. Καθε παρκο σε διαφορετικο σχημα και χρωματα.

Μπαινοβγαιναμε απο τις τρυπες με τις ωρες.

Ναιιιιι! Και συνήθως αυτές οι κυψέλες τοποθετούνταν έτσι ώστε να φτιάχνουν μια "σκάλα" που σε ανέβαζε σε μια τσουλήθρα! Νομίζω ότι ήταν φτιαγμένες από fiberglass.

 

[pardalotzatziki]

Ναιιιιι!Νομίζω ότι ήταν φτιαγμένες από fiberglass.

Μετα απο πολλα χρονια, πολυ κακοποιηση και ραγισματα, ανακαλυπταμε οτι ηταν απο fiberglass.

 

[nwntas]

Μετα απο πολλα χρονια, πολυ κακοποιηση και ραγισματα, ανακαλυπταμε οτι ηταν απο fiberglass.

Καλά είσαι! Τόσο χοροπήδημα πάνω τους, τόση βροχή και τόσο ήλιο που έτρωγαν, άρχισαν να ξεφτίζουν και να σπάνε...

Κάποια στιγμή άρχισαν να φτιάχνουν στις παιδικές χαρές και ολόκληρες ξύλινες κατασκευές, με τσουλήθρες, σκάλες κρεμαστές για να ανεβαίνεις, κρεμαστές γέφυρες για να περνάς... Θυμάμαι μια τέτοια παιδική χαρά-υπερθέαμα κάπου προς Ψυχικό, κοντά στο πάρκο ανακύκλωσης (αυτό με το τρενάκι!!!), περίπου αρχές των 90's. Μάλιστα, στην παιδική χαρά είχε βγει φωτογραφία ένας αθλητής (μπασκετμπολίστας νομίζω) μαζί με τα παιδιά του παιδικού σταθμού που πήγαινε ο αδερφός μου.

 

[pardalotzatziki]

Κάποια στιγμή άρχισαν να φτιάχνουν στις παιδικές χαρές και ολόκληρες ξύλινες κατασκευές, με τσουλήθρες, σκάλες κρεμαστές για να ανεβαίνεις, κρεμαστές γέφυρες για να περνάς...

Με πολυ χοντρα ξυλα! Υπαρχει ενα απομειναρι στο παρκο της γειτονιας μου.

 

[johnny19818]

Στο χωριό του πατέρα μου υπάρχει ένα και μόνο σχολείο στον υπαίθριο χώρ του οποίου έχει κούνιες, τραμπάλα και τη στριφογυριστή τσουλίθρα που βλέπουμε στο ποστ Νο 5. Δεν την έχω δει πουθενά αλλού την τσουλίθρα αυτή. Θυμάμαι να την ανεβαίνουμε ανάποδα και να την κατεβαίνουμε όρθιοι. Περιττό να πω το σαβούρδες έχουμε φάει εκεί με τα ξαδέρφια μου. Στο σχολείο αυτό οι κούνιες έχουν απέναντι τους έναν από τους τοίχους του σχολείου. Μια φορά λοιπόν ο ξάδερφος μου είχε πάρει τόση πολύ φόρα που έσκασε πάνω στον τοίχο!

 

[PT8]

Παίδες υπάρχει γνήσια - απείραχτη παιδική χαρά late 80s ίσως και early 90s στην Παιανία.

Όλα μα όλα τα παιχνίδια είναι εποχής, ριμαγμένα και εγκαταλειμμένα, το χορτάρι μέσα είναι ένα μέτρο - ειδικά την Άνοιξη και είναι σαν να περνάς την πύλη του χρόνου μόλις ανοίγεις την είσοδο.

Πήγαινα εκεί τον μικρό μέχρι πέρυσι. Πολύ σουρεάλ σκηνικό - σαν φαντάσματα που ξεμείναμε. Πρέπει να είμασταν οι μόνοι που πατούσαμε μέσα.

ενδιτ: Θα κοιτάξω να βγάλω καμιά φωτογραφία.

 

[pardalotzatziki]

Αυτο που νομιζω οτι δεν αναφερθηκε, ειναι εκεινα τα κουτια που μοιαζανε με κυψελες.Τα ειχανε ολα τα παρκα. Καθε παρκο σε διαφορετικο σχημα και χρωματα.

Μπαινοβγαιναμε απο τις τρυπες με τις ωρες.

ενδιτ: Θα κοιτάξω να βγάλω καμιά φωτογραφία.

Βγαλε. Και αν εχει και τα κουτια, οπωσδηποτε...

 

[konc]

Πλάκα-πλάκα μάλλον από τύχη έχουμε γλυτώσει απ' αυτές τις παιδικές χαρές Και εγώ θυμάμαι τους μύλους που "οι απ' έξω" τους γύριζαν σε ταχύτητες που σίγουρα δεν είχαν σχεδιαστεί να γυρίζουν και ορισμένοι κυριολεκτικά εκσφενδονίζονταν ή τα μεταλλικά κλουβιά με τα ελατήρια από κάτω που σε κούναγαν σαν τρελοί απ' έξω και το κινούμενο κεφάλι φλερτάριζε με τους σιδερένιους σωλήνες... Ενίοτε άκουγες και κανά "μπουπ" αλλά φαίνεται πως υπήρχε και ο ρετροφύλακας-άγγελος για όλα τα παιδάκια.

 

[pardalotzatziki]

Πλάκα-πλάκα μάλλον από τύχη έχουμε γλυτώσει απ' αυτές τις παιδικές χαρές

Ποια τυχη; Ειμασταν τερατα. Τα παρκα κινδυνευανε περισσοτερο απο μας. Hard rock ρετροπαιδακια

 

[PT8]

Βγαλε. Και αν εχει και τα κουτια, οπωσδηποτε...

Δεν έχει, είναι πιο απλή, έχει στριφογυριστή τσουλίθρα, μύλο με ξύλινα σπασμένα καθισματάκια, κούνιες ξύλινες σπασμένες, 2 τραμπάλες και τέλος.

Τέτοια κουτιά θυμάμαι μια παιδική χαρά στην Πεύκη αλλά μου προκαλούσε τρόμο να μπω εκεί μέσα.

 

[ΦΖΠ1]

Eνώ αυτοί οι σωλήνες των σύγχρονων παιδότοπων...Χάνει η μάνα το παιδί, στην κυριολεξία. Μιλάω γι αυτόν που υπάρχει σε γνωστό εμπορικό κέντρο των Μεσογείων, όπου υπάρχει στα 2 μέτρα ψηλά, μια διαδρομή τουλάχιστον 20-30 μέτρων μέσα σε σωλήνες, όπου το παιδί δε φαίνεται από πουθενά ! Καταπληκτική έμπνευση !

 

[Paladin]

Θύμαμε πολλή λίγο, μια μεγάλη παιδική χαρά, εκεί που είναι τώρα το παλε ντέ σπορ.

Πιςτευω Την γκρεμισανε όταν άρχισαν να χτίζουν το στάδιο ειρήνης και φιλίας.

Έψαξα για Φοτογραφιεσ΄ αλλά δεν βρήκα τίποτα.

Αν επιτρέπεται θα ήθελα να σας δείξω ρετρό αυστραλεζικη παιδική χαρά που δυστηχος δεν υπάρχει πια. Την επισκέφτηκα σε σχολική εκδρομή το 87. Τσουληθρες 10 - 20 μέτρα ψηλές και αλλά επικίνδυνα παιχνίδια που φαίνονται στο βίντεο. Επίσης όλα τα παιχνίδια τα είχε χτίση ένας μετάλλουργος όταν γύρισε από τον πόλεμο και σε δική του γη, ποτέ δεν ζήτησε λεφτά για την είσοδο, ήταν πάντα δωρεάν.

 

[cloud]

Άααααααααχχχχχ... Αυτές ήταν παιδικές χαρές! Πήγαινες και δεν ήξερες αν θα βγεις ζωντανός!

Και εχθές πέτυχα θέμα σε δελτίο ειδήσεων για το πόσο "επικίνδυνες" είναι σήμερα, και γιατί δεν έχουν όλες κάποια συγκεκριμένα πιστοποιητικά..

 

[Crimson Moonlight]

Τρελαινομουν για το γύρω-γύρω όλοι. Αν και τώρα που το σκέφτομαι με τέτοια ταχύτητα που το γυρνούσαμε ευτυχώς που δεν ξαλιζόμουν!


Κούνιες έλβλεπα μόνο ξύλινες-τα τελευταία χρόνια μονο αυτές που είναι με λάστιχα και τις λατρεύω!-και όλο το νόημα δεν ήταν να κάνεις κούνια αλλά να πηδήξεις!


Υπήρχε κι άλλο ένα παιχνίδι που ήταν σαν μια μακρουλή μεγάλη κούνια/τρενάκι και χωρούσε πολλά παιδιά. Στο νηπιαγωγείο ανεβαίναμε όλα τα παιδάκια πάνω και όσοι δεν χωρούσαν κρεμιόταν απ' τα σίδερα. Πάνε χρόνια που δεν το βλέπω κι αυτό. Κρίμα.


Κάτι άλλο που δεν έχω δεί ποτέ ξανά, είναι ένας σιδερένιος μεγάλος πύραυλος που μοιάζει με μονόζυγο...Το είδα στο χωριό μου σε παιδική χαρά από τα 60'ς. Παραδόξως είχε γλιτώσει απ' την φθορά του χρόνου.


Στην ίδια παιδική χαρά ήταν δύο αρχαίες διπλές κούνιες. Κι όταν λέω διπλές εννοώ να κάθονται δύο παιδάκια απέναντι και να κρατάν το ίδιο σίδερο που τα κουνούσε. 'Αλλο ένα παιχνίδι που δεν είδα ποτέ ξανά. Δυστυχώς δεν μπορούσα να παίξω γιατί ήταν εντελώς σκουριασμένες και κούφιες.


Και φυσικά την πιό τέλεια τσουλήθρα που είδα για πρώτη φορά όταν πήγα στην Αθήνα, νομίζω το '99. Ήταν σε μία παιδική χαρά δίπλα στην θάλασσα και είχε ύψος σχεδόν σαν δυόροφο μπαλκόνι. Γυρνούσε τρείς φορές γύρω-γύρω και στην τέταρτη φορά κατέληγες στο έδαφος. Ήταν σαν να πετούσες! Αν και συνήθως ήταν πιασμένη από παιδάκια που σκάλωσαν στην μέση γιατί φοβήθηκαν και οι γονείς τους έκαναν ολόκληρη επιχείρηση για να τα φτάσουν! Η αλήθεια είναι ότι ήταν επικίνδυνο αυτο το παιχνίδι, γιατί καί πολύ ρηχή ήταν η τσουλίθρα καί πολύ παλιά, σκουριασμένη. Όταν ξαναπήγα δύο χρόνια αργότερα δεν υπήρχε ούτε ίχνος από αυτές τις τέλειες τσουλήθρες.

 

0

Και μία καταγγελεία: Οι παλιές παιδικές χαρές είναι από υλικά γερά και τα παιχνίδια έχουν μεγάλο μέγεθος. Στις καινούριες όλα είναι σαν μινιατούρες και δεν αντέχουν λίγο βάρος παραπάνω. Δεν μας σέβονται καθόλου εμάς τα μεγάλα παιδιά! Πού θα πάμε να παίξουμε;

 

[tv1988]

Θυμάμαι που πήγαινα μικρός στην παιδική χαρά στο Πάρκο της Χαροκόπου στην Καλλιθέα.Έκανα τσουλήθρα και θυμάμαι που ήταν κόκκινη.Επίσης έκανα και τραμπάλα.Στο πάρκο που πήγαινα ήταν σε καλή κατάσταση τότε την περίοδο 90-95,το απολάμβανα και έβλεπα πολλούς γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά τους εκεί να παίζουν<τότε οι δήμοι τις προσέχαν καλύτερα τις παιδικές χαρές σε σχέση με σήμερα>,υπήρχε κόσμος.

 

[elephadas]

Εγώ αν και γέννημα Κουπονιώτης δεν ήμουνα και θρέμμα, μια που μεγάλωσα σε μικρές επαρχιακές πόλεις στις οποίες τόοοοοτε οι παιδικές χαρές ήταν κάτι ανύπαρκτο. Μόνο καμιά κούνια να έβρισκε κανείς κάπου, κοντά σε παραλία συνήθως.

Αλλά μια φορά, ήμουν ακόμη σε μονοψήφια ηλικία, είχαμε πάει Αθήνα για κάμποσες μέρες και είχαμε μείνει στο σπίτι του θείου μου στα Άνω Ιλίσια. Και μια μέρα η θεία με πήγε μαζί με κάποια από τα ξαδέρφια μου στην πρώτη παιδική χαρά της ζωής μου!! Ουάου! Εκτός από κούνιες είχε και τραμπάλες και τσουλήθρες, τέτοια ανήκουστα. Φυσικά δεν ήξερα πώς να με κουμαντάρω στην τσουλήθρα και έσκασα με τον πισινό στο σκάμμα κι ο κόκκυξ μου μου θύμισε πρώτη φορά την παρουσία του. Και στην τραμπάλα έκατσε ο (μεγαλύτερος) ξαδερφός μου κάτω και με κράτησε εμένα στα ύψη και να μην με κατεβάζει. Πανικός!

Αυτή η προ 50ετίας επίσκεψη ήταν η μοναδική στη ζωή μου εμπειρία από παιδική χαρά. Αργότερα μετακομίσαμε μόνιμα στα Άνω Ιλίσια και πέρναγα απ' έξω μερικές φορές την ημέρα, αλλά ήμουνα πια πολύ μεγάλος για παιδικές χαρές κι έτσι δεν ξαναμπήκα ποτέ μέσα στο μικροσκοπικό παρκάκι, στη γωνία που σχηματίζουν η Νυμφαίου και η Σεβαστείας, μεταξυ Πρώτης και Δεύτερης (τότε) στάσης του (ξανά τότε) λεωφορείου 41/παλιό. Το οποίο είναι ακόμη παιδική χαρά, μόλις με πληροφόρησε το Street View. Τα κάγκελα κι ο φράχτης είναι απαράλλαχτα όπως τα θυμάμαι, το εσωτερικό έχει αλλάξει αν και οι κούνιες μοιάζουν ίδιες. Οπότε έχω τη δυνατότητα να ξαναπάω, αλλά δεν έχω δικαιολογία, τι γυρεύω γέρων σχεδόν εξηκοντούτης σε παιδική χαρά? Λέτε να μπορώ να νοικιάσω κανένα εγγονάκι για λίγες ώρες?

 

[diometal56]

Καλησπέρα σε όλους.

Νεοφαληριώτης γεννηθείς το 1968.

Δυο φωτογραφίες από την αγαπημένη μας παιδική χαρά του Σκυλίτση Δημάρχου Πειραιά.

Τις βρήκα τυχαία ψάχνοντας και εγώ σε κάποιο blog στο internet.Είναι από καλοκαίρι του 1974.

Αγαπημένος προορισμός των παιδικών μας χρόνων και η στάνταρ κοντινή ''εκδρομή'' που μας πήγαιναν σαν μαθητές του 1ου δημοτικού σχολείου Ν.Φαλήρου.