Ρετρό παράπλευρη απόκτηση γνώσης

alkis21

ΚickOff World Champ 2013
Joined
16 Οκτ 2008
Μηνύματα
2.603
Αντιδράσεις
198
Όπως είναι γνωστό, η γνώση δεν αποκτάται μόνο από το σχολείο και τα βιβλία. Πολλά από τα πράγματα που γνωρίζουμε σήμερα τα μάθαμε -τουλάχιστον αρχικά- από τις πιο απίθανες πηγές, συχνά μάλιστα από εκείνες ακριβώς τις ασχολίες που οι γονείς μας θεωρούσαν χάσιμο χρόνο και μας φώναζαν που ξημεροβραδιαζόμαστε σε αυτές. Το πιο χαρακτηριστικό είναι οι ταινίες, αφού στην τηλεόραση βλέπαμε για πρώτη φορά πάρα πολλά πράγματα που μας κινούσαν την περιέργεια.

Βέβαια, λένε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια, και μερικές φορές τα αποτελέσματα ήταν τραγελαφικά. Ενδεικτικά αναφέρω τις δικές μου παρα-γνώσεις, είμαι βέβαιος πως πολλοί από εσάς θα έχουν παρόμοιες εμπειρίες:

Τομέας: ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ

Ευτυχώς: Ο παππούς μου με έμαθε να μετράω με τη βοήθεια μιας τράπουλας.

Δυστυχώς: Στα τρία μου ήξερα να μετράω μέχρι τον ρήγα.

Τομέας: ΓΛΩΣΣΑ

Ευτυχώς: Πριν ακόμα πάω σχολείο, τα ατέλειωτα κόμιξ που καταβρόχθιζα μου χάρισαν από πολύ νωρίς ιδιαίτερα πλούσιο λεξιλόγιο. Καθημερινά ξάφνιαζα τους γονείς μου με τις πιο απίθανες λέξεις: αρτιμελής, οχυρό, πυρομανής κτλ.

Δυστυχώς: Τα Mickey Mouse δεν είχαν τόνους, με αποτέλεσμα να τις μαθαίνω συχνά παράτονα. Ακόμα και σήμερα μερικές λέξεις χρειάζεται να τις σκεφτώ καλά πριν αποφασίσω που θα μπει ο τόνος!


Τομέας:
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Ευτυχώς: Χάριν στο ποδόσφαιρο και το NBA, έμαθα πολλές Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες πόλεις, μεγάλες και μικρές.

Δυστυχώς: Με το ζόρι θυμάμαι καμιά 20αριά νομούς της Ελλάδας με τις πρωτεύουσές τους.

Τομέας: ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Ευτυχώς: Κόλλησα το μικρόβιο από παιδάκι. Από την 6η δημοτικού ήθελα να γίνω προγραμματιστής.

Δυστυχώς: Τα πενιχρά μέσα της εποχής δεν μου επέτρεπαν να μάθω όσα ήθελα με τον σωστό τρόπο, κι έτσι πολλά πράγματα τα "μισοήξερα". Φίλοι των γονιών μου με καλούσαν συνέχεια σπίτι τους για να τους φτιάξω τα κανάλια στο βίντεο. Τουλάχιστον με τάιζαν.

Τομέας: ΑΓΓΛΙΚΑ

Ευτυχώς: Από τα 11 που έπαιξα το πρώτο μου text adventure, ήμουν μονίμως με ένα λεξικό στο χέρι.

Δυστυχώς: Αν και εμπλούτισα το λεξιλόγιό μου, δεν μπορώ να πω το ίδιο για την γραμματική αφού φράσεις όπως PUT SPACE SHUTTLE UNDER REFRIGERATOR δεν με βοηθούσαν ιδιαίτερα στο να γράφω καλές εκθέσεις.

Τομέας: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ευτυχώς: Πάλι λόγω των text adventures αλλά και των πολλών ταινιών φαντασίας που έβλεπα, είχα την τρέλα να γράφω ιστορίες. Στη συνέχεια τις διάβαζα στους γονείς μου που ήθελαν δεν ήθελαν έπρεπε να υπομένουν ατέλειωτα σενάρια με βρικόλακες, λυκάνθρώπους, εξωγήινους κτλ.

Δυστυχώς: Αν και ποτέ δεν το έθεσαν με αυτή την διατύπωση, νομίζω πως οι γονείς μου θεωρούσαν ότι το παιδί τους είναι βλαμμένο.


Τομέας:
ΨΗΦΙΑΚΗ ΛΟΓΙΚΉ

Ευτυχώς: Με είχε συνεπάρει ο προγραμματισμός και συγκεκριμένα η γλώσσα μηχανής, κι έτσι έπαιζα το δεκαεξαδικό σύστημα στα δάχτυλα από τα 12!

Δυστυχώς: Κανείς δεν ήξερε τι ήταν αυτό. Οι μισοί συγγενείς μου νόμιζαν ότι ήταν κάτι "σχετικό με computers" κι οι άλλοι μισοί ότι το είχα βγάλει από το μυαλό μου.
 
alkis21 είπε:
Τομέας: ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ

Ευτυχώς: Ο παππούς μου με έμαθε να μετράω με τη βοήθεια μιας τράπουλας.

Δυστυχώς: Στα τρία μου ήξερα να μετράω μέχρι τον ρήγα.
Μακράν το αστειότερο που έχω διαβάσει.!

Δηλαδή το 14 ήταν ο Άσσος κούπα ή ο άσσος καρό; :Ρ
 
Ευγε!!!! Ελλην με τα ολα του!!! :D
 
Αλκη, ως συνηθως, απολαυστικο το κειμενακι σου
 
Ο πατερας μου επειδη ειναι καθηγητης Γαλλικων προσπαθησε να με εξοικειωσει απο το νηπιαγωγειο με τη γλωσσα (την οποια btw ποτε δεν "την πήρα"). Στο σχολείο κάναμε μάθημα με ένα βιβλίο που μου είχε κάνει ο πατέρας μου ηδη, με τους γραμματικούς κανόνες και λεξιλόγιο που ήξερα. Ενω η καθηγητρια μας εγραφε τις λεξεις για να τις σημειωσουμε εγω φυσικα δεν εκανα τιποτα, και μου κανε την παρατήρηση και της απαντουσα παντα "μα τα ξέρω κυρία, τι να κανω;"
 
Οσον αφορα τα αγγλικα, εκτος απο τα παιχνιδια και τους υπολογιστες γενικοτερα, πολυ με βοηθησε και το οτι μου αρεσε η αγγλοφωνη μουσικη. Απο τοτε που αρχισα να ακουω τακτικα μουσικα (11-12 χρονων) εψαχνα στα cd για στιχους που προσπαθουσα να μεταφρασω
 
alkis21 είπε:

Τομέας:
ΨΗΦΙΑΚΗ ΛΟΓΙΚΉ

Ευτυχώς: Με είχε συνεπάρει ο προγραμματισμός και συγκεκριμένα η γλώσσα μηχανής, κι έτσι έπαιζα το δεκαεξαδικό σύστημα στα δάχτυλα από τα 12!

Δυστυχώς: Κανείς δεν ήξερε τι ήταν αυτό. Οι μισοί συγγενείς μου νόμιζαν ότι ήταν κάτι "σχετικό με computers" κι οι άλλοι μισοί ότι το είχα βγάλει από το μυαλό μου.
χαχαχαχαχαχα!!

Μετα απο ωρες και ωρες στον αποκωδικοποιητη δεκαεξαδικων σειρων (συγκεκριμενα gsm σηματοδοσιας), ειχα καταφερει να διαβαζω απευθειας το δεκαεξαδικο....τοτε αρχισα να τρομαζω :p Επισης ειχα κολλησει την συνηθεια να μετατρεπω τα παντα στο δεκαεξαδικο :banghead: Οταν η εργασια αρχιζει να γινεται τροπος ζωης, μαλλον χτυπαει το καμπανακι οτι δουλευουμε πολυ #)
 
alkis21 είπε:
Τομέας: ΓΛΩΣΣΑ

Ευτυχώς: Πριν ακόμα πάω σχολείο, τα ατέλειωτα κόμιξ που καταβρόχθιζα μου χάρισαν από πολύ νωρίς ιδιαίτερα πλούσιο λεξιλόγιο. Καθημερινά ξάφνιαζα τους γονείς μου με τις πιο απίθανες λέξεις: αρτιμελής, οχυρό, πυρομανής κτλ.

Δυστυχώς: Τα Mickey Mouse δεν είχαν τόνους, με αποτέλεσμα να τις μαθαίνω συχνά παράτονα. Ακόμα και σήμερα μερικές λέξεις χρειάζεται να τις σκεφτώ καλά πριν αποφασίσω που θα μπει ο τόνος!

Τομέας: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ευτυχώς: Πάλι λόγω των text adventures αλλά και των πολλών ταινιών φαντασίας που έβλεπα, είχα την τρέλα να γράφω ιστορίες. Στη συνέχεια τις διάβαζα στους γονείς μου που ήθελαν δεν ήθελαν έπρεπε να υπομένουν ατέλειωτα σενάρια με βρικόλακες, λυκάνθρώπους, εξωγήινους κτλ.

Δυστυχώς: Αν και ποτέ δεν το έθεσαν με αυτή την διατύπωση, νομίζω πως οι γονείς μου θεωρούσαν ότι το παιδί τους είναι βλαμμένο.
Καταπληκτική η περιγραφή σου! :rofl: :animlaugh: :rofl: :animlaugh: :rofl:

Κε εγό απώ τα Mickey Mouse έμαθα ωρθογραφεία...

Πέρα απ' την πλάκα... από εκεί έμαθα, αφού τα διάβαζα με τους τόνους!
 
Μία παρα-γνώση που παρέλειψα να αναφέρω την οφείλω στο εκπληκτικό κόμικ Camelot 3000. Εκεί είδα για πρώτη φορά κάτι που ναι μεν είχα μια αμυδρά εντύπωση ότι γίνεται -από μια εγκυκλοπαίδεια που μου είχαν δώσει οι γονείς μου να διαβάσω-, αλλά μέσα μου δεν το είχα χωνέψει καλά καλά κι έπαθα μεγάλο σοκ όταν το είδα:

picture.php
 
Χαχαχαχα, καταπληκτικό post!

Αφήνοντας στην ησυχία τους τα πιό "ενήλικα" κόμικ που εγώ τουλάχιστον είχα ανακαλύψει και σε ακόμα πιό "προχώ" εκδοχές στο βαθύτερο και σκοτεινότερο ράφι του πρακτορείου της περιοχής, θα παραμείνω στο Μίκυ Μάους. Τελικά το προτιμούσα άλλωστε τότε. ;)

alkis21 είπε:
Τομέας: ΓΛΩΣΣΑΕυτυχώς: Πριν ακόμα πάω σχολείο, τα ατέλειωτα κόμιξ που καταβρόχθιζα μου χάρισαν από πολύ νωρίς ιδιαίτερα πλούσιο λεξιλόγιο. Καθημερινά ξάφνιαζα τους γονείς μου με τις πιο απίθανες λέξεις: αρτιμελής, οχυρό, πυρομανής κτλ.

Δυστυχώς: Τα Mickey Mouse δεν είχαν τόνους, με αποτέλεσμα να τις μαθαίνω συχνά παράτονα. Ακόμα και σήμερα μερικές λέξεις χρειάζεται να τις σκεφτώ καλά πριν αποφασίσω που θα μπει ο τόνος!
Πέρα από τους τόνους είχα και άλλο πρόβλημα...υπήρχαν άραγε άλλοι ομοιοπαθείς;

Για αρκετά χρόνια δυσκολεύτηκα να απαλλαχτώ από εκφράσεις έκπληξης του στυλ "ΟΥΑΚ!" και "ΓΚΛΟΥΠ!" (βασικά αυτό το ακούω από άλλους που και που ακόμα και σήμερα). Και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το απαράμιλλο "ΣΜΠΑΡΑΚΟΥΕΚ!" που για ένα διάστημα το επαναλάμβανα ακόμα και άσκοπα σαν καθυστερημένο. Ναι, με είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ... :p
 
alkis21 είπε:
Τομέας: ΑΓΓΛΙΚΑΕυτυχώς: Από τα 11 που έπαιξα το πρώτο μου text adventure, ήμουν μονίμως με ένα λεξικό στο χέρι.

Same here. Ένα από τα πολλά θετικά της ενασχόλησης με παιχνίδια... :cool:
 
Αγγλικά έμαθα όταν η καθηγήτρια που μας έκανε (σ'εμένα και την αδερφή μου) ιδιαίτερα εφάρμοσε τη φοβερή μέθοδο του να με ρωτήσει "τί σου αρέσει;" και μετά αρχίσαμε να διαβάζουμε μαζί το Amstrad Action... για πότε έμαθα, δεν περιγράφεται!
 
Τα μίκυ μάους ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ σχολείο!

Μικρός ΕΠΡΕΠΕ να μάθω να διαβάζω, για να αρχίσω να τα καταλαβαίνω!

Το αποτέλεσμα, ήξερα να διαβάζω πριν πάω νηπιαγωγείο... :)
 
TallMan είπε:
Τα μίκυ μάους ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ σχολείο!
Μικρός ΕΠΡΕΠΕ να μάθω να διαβάζω, για να αρχίσω να τα καταλαβαίνω!

Το αποτέλεσμα, ήξερα να διαβάζω πριν πάω νηπιαγωγείο... :)
Πράγματι!

Εγώ έμαθα πολύ καλή ορθογραφία από τα κόμικς...
 
Καλά, Άλκη, έχεις δώσει ρεσιτάλ αυτές τις μέρες! :)

Τι να πιάσω και τι ν' αφήσω, που πάλι έχω λυθεί στα γέλια! :D

Maddog είπε:
...Πέρα από τους τόνους είχα και άλλο πρόβλημα...υπήρχαν άραγε άλλοι ομοιοπαθείς;Για αρκετά χρόνια δυσκολεύτηκα να απαλλαχτώ από εκφράσεις έκπληξης του στυλ "ΟΥΑΚ!" και "ΓΚΛΟΥΠ!" (βασικά αυτό το ακούω από άλλους που και που ακόμα και σήμερα). Και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το απαράμιλλο "ΣΜΠΑΡΑΚΟΥΕΚ!" που για ένα διάστημα το επαναλάμβανα ακόμα και άσκοπα σαν καθυστερημένο. Ναι, με είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ... :p
@Maddog: Αν σε παρηγορεί, όχι μόνο μου είχαν "κολλήσει", αλλά δυστυχώς, τώρα τελευταία, επέστρεψαν πάλι! Έρχονται συνάδελφοι να μ' ενημερώσουν για ένα πρόβλημα σε μια μηχανή, μετά από πτώση του ρεύματος και η απάντησή μου ήταν "ΣΜΠΑΡΑΚΟΥΑΚ"! Τώρα... τι εικόνα σοβαρότητας δίνει αυτό?!..... :p
 
Μα τα χιλια γενια του Νωε!
 
Wally είπε:
Μα τα χιλια γενια του Νωε!
Χμ!.... Μη με δίνεις ιδέες! :)

Τώρα τελευταία, κόλλησα από την Kambia το quois (γαλλικά -που δεν ξέρω, οπότε συγχωρήστε μου την ορθογραφική σφαγή!... Σημαίνει "τι"!)

Διαβάζεται "κουά"!....

Ε, μετά το σμπαρακουάκ, όπου και να το πω, όλοι μου λένε "τι εννοείς με το κουάκ"..... :cool:
 
Τομέας: ΓΛΩΣΣΑ




Ο γιος μου στα δύο του χρόνια λάτρευε τα σήματα των αυτοκινήτων. Σε 2 μήνες τα είχε μάθει όλα. Και όταν λέμε όλα, εννοούμε ΟΛΑ!! (από Alfa Romeo και Chrysler μέχρι SsangYong και Τata!! :D ). O αγαπημένος του παιχνιδότοπος ήταν το ...πάρκινγκ του σούπερ μάρκετ! Και τα αγαπημένο του ανάγνωσμα ήταν το ετήσιο τεύχος Car of the Year, που περιείχε 400 σελίδες με μοντέλα αυτοκινήτων.

Το κέρδος: Δυόμισι χρονών έμαθε την αγγλική αλφάβητο, συνδυάζοντας πχ το F με τη Ford, το Η με τη Honda ή τη Hyundai και μετά την ελληνική (τι σόι χαζογονείς θα ήμαστε άλλωστε, αν δεν «εκμεταλλευόμαστε» την καλή του μνήμη και παρατηρητικότητα;;; :p )

Το δυστύχημα: Mόλις στα τέσσερα έμαθε να ξεχωρίζει την αγελάδα από το πρόβατο. Και στα πέντε του είχε ξεχάσει τα σήματα των αυτοκινήτων :( (γιατί στο ενδιάμεσο είχε ερωτευτεί τα Lego... )

(Σκηνικό στον οφθαλμίατρο: Τριών ετών ο μικρός και να μην ξεχωρίζει το σχήμα της πεταλούδας ή της βάρκας. Ευτυχώς ο γιατρός πείστηκε να τον εξετάσει δείχνοντας του τα νούμερα!)
 
Καλό, αν και πιθανότατα όχι ρετρό. Ό,τι κι αν λέει ο Rygar, δεν νομίζω η metsgr να είναι αρκετά μεγάλη ώστε να είχε παιδί 5 ετών στα 80s.
 
Πίσω
Μπλουζα