Ρετρό ρεζιλίκια

[RIO]

Ποιές ήταν οι καταστάσεις, στις οποίες νοιώσατε εξαιρετικά άβολα;Εμένα, όσες μου έρχονται στο μυαλό, έχουν να κάνουν με το σχολείο.Ίσως, γιατί εκεί όλοι τρώγαμε την μεγαλύτερη καζούρα.Δυο παραδείγματα, που μου έρχονται στο μυαλό.Κάποτε σχολίασα σε συμμαθητή μου, πως τρώει τα σπόρια σαν άνθρωπος συγκεκριμένης εθνικότητας(οι θεσσαλονικείς μάλλον θα καταλάβουν).Λίγο αργότερα, έμαθα πως πράγματι, η καταγωγή του ήταν τέτοια!!! Περιττό να πω, οτι άλλαξα δέκα χρώματα.Το αλλο περιστατικό ήταν το εξής.Καθώς, πήγαινα να βγω απο την τάξη για το διάλλειμα,κοίταζα πίσω, προς μια κοπέλα που γούσταρα.Έτσι δεν πρόσεξα οτι κάποιος είχε μετακινήσει καταλάθος ενα θρανίο και...ζντουπ!Αυτη να γελάει με τις φίλες της και εγω να θέλω να ανοίξει η γη...

 

[pooky(1)]

Στο σχολείο η λέξη "ρεζιλίκι" ήταν my middle name. Όνομα και πράμα. ΟΥΦΟ του κερατά. Η προσωποποίηση του epic fail. Εγώ!!!!!!!!!!

Δεν τόλμαγα να μιλήσω σε κοπέλα, γιατί όποτε το έκανα πάντοτε κάτι θα συνέβαινε. Μια φορά θυμάμαι είχα πάει να δανειστώ κάτι από μια κοπέλα που γούσταρα πολύ και με κουτσούλισε περιστέρι στο δόξα πατρί...... Μακάρι να είχα πέσει πάνω σε ντουβάρι.

Μια δεύτερη φορά που χάζευα μια Θεά, έπεσα πάνω σε κάτι κουβάδες γεμάτους νερό στο προαύλιο του σχολείου, μπουρδουκλώθηκα και έπεσα κάτω με μια φανταστική πιρουέτα. Φαντάζεστε τι επακολούθησε.....

Τρίτο ρετρό ρεζιλίκι. Γύρναγα με το λεωφορείο από Στουρνάρη (κλασσικά) στην τρίτη λυκείου και συναντήθηκα με ένα συμμαθητή μου μια στάση πριν κατέβω. Έκανα φωναχτά ένα σχόλιο για τη κοπέλα του, καθόλα σεξιστικό, από αυτά που λέμε οι άντρες στα παλιόμπαρα..... Και ξαφνικά τη βλέπω να γυρνάει και να μου λέει: "Αναφέρθηκες σε μένα ρε; " . Φυσικά ήταν και δυο φίλες της μαζί. Κατέβηκα στην επόμενη στάση, νοιώθω ότι το λεωφορείο έκανε ένα χρόνο να διανύσει 300 μέτρα.......

Ευτυχώς τώρα παίρνω άσχημη εκδίκηση για το τότε και το πιάτο το τρώω καυτό!!!!!!!!!!!!

 

[Juanita]

Xmmm... ένα απόγευμα ενώ καθόμουν με την Κριός στο πεζουλάκι και σχολιάζαμε (ή τραγουδούσαμε... δε θυμάμαι ακριβώς... ) πέρασε ένας γείτονας και μου έκανε παρατήρηση για κάτι... Ποιός θυμάται τώρα;;; Μόνο η Κριός...

Η απάντησή μου ήταν μέσα στην ευγένεια: "Το μάτι σου το αλλήθωρο..." με την Κριό να παρακαλάει να ανοίξει η γη να με καταπιεί και αυτόν να έχει αλλάξει 53 1/2 χρώματα...

Λίγο αργότερα, η Κριός αναρωτιόταν τί με είχε πιάσει και τον είχα προσβάλει τον άνθρωπο αφού όντως είχε πρόβλημα με τα μάτια του... :burn:

Δε φταίω βρε παιδιά... πάντα διακριτική ήμουν (για ντροπαλή δε νομίζω...)... ποτέ δεν είχα δει πως είχε τέτοιο πρόβλημα... recry2:

 

[Omenforever]

Νημάτιο με παιδικά τραύματα; Τι λες τώρα! Πάμε!

Σκαλίζοντας λίγο(δεν ήθελα παραπάνω ) τη μνήμη μου, σκόνταψα στο ακόλουθο:

Δευτέρα γυμνασίου μαθηματικά. Ο ψυχάκιας καθηγητής έχει θέσει μια ερώτηση. Εγώ ως ξυράφι(…) έχω σηκώσει χέρι από τους πρώτους. Έλα όμως που ο σαδιστής παιδαγωγός έχει άλλα σχέδια…

Μας αγνοεί και συνεχίζει να δίνει «στοιχεία» που έκαναν ευκολότερη την ερώτηση, έτσι ώστε να συμμετάσχει περισσότερος κόσμος. Μετά από κανένα δίλεπτο με τα χέρια ψηλά άρχισα να βαριέμαι, και χάθηκα σε σκέψεις…

Και τότε γίνεται το μοιραίο… Σηκώνει εμένα!

Με τρεμάμενα χείλη ψέλλισα… «Το ξέχασα…»

Εισέπραξα ένα υποτιμητικό βλέμμα και ακούστηκαν γελάκια από την τάξη…

Επιφυλάσσομαι για συνέχιση ρεζιλικίων… #)

 

[don dokken]

..την μερα που ξημερωσε μετα τη νυχτα των Ιμιων.

Ηθελα να αυτοκτονησω,δεν κανω πλακα.

 

[Alucard]

Σωστός dokken. Ομοίως ένοιωθα μεγάλη ντροπή και απογοήτευση.

 

[caprice]

1. Τρίτη Δημοτικού με στέλνει ο δάσκαλος να φέρω κιμωλίες και εγώ κατάλαβα να πάω να χτυπήσω το κουδούνι για διάλειμμα (πώς έγινε αυτό, μη με ρωτάτε) όπερ και το έπραξα με αποτέλεσμα να βγει όλο το σχολείο 10 λεπτά νωρίτερα έξω.

2. Έκτη Δημοτικού με πείραζε ένα καλόπαιδο του άλλου τμήματος και εγώ θεώρησα σκόπιμο να του χώσω κλωτσιά και αντί να σημαδέψω το καλάμι, σημάδεψα τα "επίμαχα" με αποτέλεσμα να βρεθώ στο γραφείο του Διευθυντή.

3. Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία του χωριού και από όλο το εκκλησίασμα εγώ πήγα και ρώτησα μία μουγγή πότε βγαίνει ο Εσταυρωμένος.

4. Πρώτη εβδομάδα στην πρώτη μου δουλειά και πρώτη πρακτική σε Windows 3.1. / Word 2.0 και αφού έγραψα κυρία όλο το κείμενο που είχα, στην ερώτηση "θέλετε να αποθηκεύσετε τις αλλαγές" εγώ πάτησα το όχι. Στην ίδια δουλειά ένας συνάδελφος έβαλε αντί για γαλλικό καφέ, νες στο φίλτρο της καφετέριας με αποτέλεσμα να εκτοξευθούμε όλοι πρωϊνιάτικα ....

Εκτός συναγωνισμού θα αναφέρω τον ξάδελφό μου που κατέβαινε το δρόμο στο Λαγονήσι με το ποδήλατο και δεν ξέρω ακριβώς πώς τα κατάφερε αλλά έπεσε επάνω σε οικογένεια που γύριζε από τη θάλασσα (σε πλήρη σύνθεση: παππούς, γιαγιά, γονείς, παιδιάκια, κουβαδάκια, φτυαράκια, σωσίβια) και τους πήρε παραμάζωμα όλους πλην της γιαγιάς.

 

[jimdemer]

Απο τα μεγαλύτερα ρεζιλίκια που θυμάμαι είναι που δευτέρα ή τρίτη δημοτικού, δεν θυμάμαι ακριβώς, παίζαμε ποδόσφαιρο στο διάλλειμα.

Κάποια στιγμή, τρέχοντας ανάμεσα απο τα ελαιόδεντρα (το γήπεδό μας) με πιάνει η κοιλιά μου έντονα.

Συννειδητοποιώ, οτι έχω-δεν έχω κάποια δευτερόλεπτα για να σώσω την κατάσταση.

Σταμάτησα και με πολλλλύύύύύύύ μικρά βηματάκια ξεκινάω να πάω στις τουαλέτες που ήτανε μία απόσταση,πάνω-κάτω πέντε μέτρων.

Μόλις φτάνω στην πόρτα, νιώθω την μπάλα να με χτυπάει στη μέση....

Φυσικά έφυγα τρέχοντας και κλαίγοντας στο σπίτι μου, οπου εκεί με ανέλαβε η μητέρα μου και με έβαλε με τα ρούχα στην μπανιέρα.

 

[steliospal]

Στο γυμνάσιο είχαμε πάει ημερίσια με το σχολείο κ ήταν ένας πολύ στριμμένος οδηγός λεωφορείου. Προσπαθόντας να φτιάξω το μπράτσο του καθίσματος χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία , ακούω μία κοπελιά να μου λέει "σιγά θα θυμώσεις τον οδηγό" . Εγώ αρχίζω και το κάνω πιο έντονα "για πλάκα" (παρ' ότι ήμουν καλό παιδί, δεν ξέρω τι μ' έπιασε) για δευτερόλεπτα. Σταματάει ο οδηγός το λεοφωρείο , έρχεται πίσω απειλητικά , φωνάζοντας "Αυτον τον μαθητή δεν τον θέλω στο λεοφωρείο μου" κρατώντας με απο το μπράτσο. Επενέβησαν οι καθηγητές και ηρέμησε αλλά εκεί που πήγαινα να κάνω τον μάγκα , τελικά έγινα κόκκινος απο τη ντροπή μου λόγω κατσαδιάσματος!

Κι αυτός ο [edit] σε παιδί γυμνασίου βρήκε να κάνει τον μάγκα???

Τέσπα πάλι στο γυμνάσιο , καθηγητής [edit]λέει σ' όλη την τάξη οτι ο πατέρας μου θα με βάλει σε μία οθόνη του υπολογιστή μπροστά και θα του τρώω τα λεφτά όταν μεγαλώσω. Υπερντράπηκα. Την επόμενη μέρα έκανε μία επίσκεψη η μάνα μου στο σχολείο . Ποιός την είδε και δεν την φοβήθηκε... Τώρα που μεγάλωσα αντιλαμβάνομαι οτι και οι 2 θα έπρεπε να ντραπουν περισσότερο απο εμένα. Ειδικά ο 2ος.

Αυτά

 

[RIO]

Μια και επανήλθε το θέμα ας βάλω άλλη μια... εμπειρία! Παίζουμε πόλεμο με παιδιά της γειτονιάς και "μάχομαι" , με εκείνες τις χαρακτηριστικές καραμπίνες που πέταγαν πλαστικά κίτρινα βέλη, με κόκκινη βεντούζα στην άκρη. Καθώς σημαδεύω για να πετύχω έναν "εχθρό" που έτρεχε, αστοχώ με αποτέλεσμα το βέλος να προσγειωθεί και να κολλήσει στο μέτωπο ενός νεοεγκατεστημένου γείτονα που αμέριμνος, διάβαζε εφημερίδα στο μπαλκόνι του σπιτιού του.

Ο άνθρωπος πετάχτηκε πάνω από την τρομάρα του, αλλά ευτυχώς δεν ξέσπασε στον... σκοπευτή! Ο οποίος σκοπευτής , εγκατέλειψε σύντομα το πεδιό της μάχης, κατακόκκινος από την ντροπή του...

 

[Rygar]

Αρχες Ιουνιου 1990, στη διάρκεια των προαγωγικών εξετάσεων. Περιμεναμε να βγει η 2α λυκειου να μπουμε εμεις. Για αγνωστο λογο αργουσαν. Καποια στιγμή χτυπησε το κουδούνι του γυμνασίου (γυμνασιο-λυκειο ειχαν shared αυλή ). Η αυλή γεματη απο γηπεδακια μπασκετ. Καποια πιτσιρίκια αρχισαν να παίζουν σε καποιο από τα γηπεδάκια. Εμείς από την ανυπομονησία μας που δεν είχαμε ακομα μπει να γραψουμε, επρεπε κατι να κανουμε, οπότε χωθήκαμε κι εμείς μαζί τους ως μεγαλύτεροι και τους πηραμε τη μπαλα με το ζορι . Καποια στιγμή μου ηρθε η μπαλα στα χερια, πηγα να σουταρω, πριν σουταρω ομως ενα πιτσιρικι μου ριχνει μια στο πρόσωπο. Ηταν μια σταλια, τί να ανταποδώσω; Για αντίποινα ρίχνω μια "καμινάδα", η μπαλα πηγε στον 3ο οροφο του γυμνασίου, εκανε γκελ και πηγε πισω απο το κτιριο και επεσε στο δρομο. Γελουσαν οι συμμαθητές μου, μαγκια εγώ. Που να φανταστώ ότι ο πιτσιρικάς ήταν γιος του πιο "κακού" καθηγητη του γυμνασίου (ονομα σχολείου/ειδικότητες δε λεμε ). Καποια στιγμή ο πατέρας του βγαίνει στο προαύλιο και απο μακρια κατι ελεγε δείχνοντας προς εμένα. Εντωμεταξυ το προαύλιο είχε γεμίσει, αφου εκτός απο διάλειμμα γυμνασίου στο μεταξυ ειχαν βγει και οι ταξεις της 2ας λυκειου. Διαπιστώνω όμως ότι τελικά φωναζε σε μενα. Κοντοστέκομαι, με πλησιάζει και αμέσως δημιουργήθηκε κυκλος γύρω μας από παιδιά, σχεδόν όλο το σχολείο. Οπότε αφου ημασταν προσωπο με πρόσωπο μου λεει "Δε μου λες ρε , μακάκας είσαι ή τον παριστάνεις;". Αμέσως ακουστηκε ενα τρανταχτό γελιο από σχεδόν 300 άτομα . Εγώ σαστιζμένος αφου ήταν το τελεφταίο που περίμενα να μου πει. Καλη του ώρα, δεν του κρατάω κακία.

Η συνέχεια είναι μυστικό...

Hint: Στο ίδιο σχολείο ήταν και οι γονείς μου καθηγητές και ήταν και συνάδελφοί του! Αλλα δεν έγινε ό,τι φαντάζεστε...

ΥΓ. Αν παρ'ελπίδα διαβάζει καποιος επισκέπτης και αναγνωρίσει την ιστορία, ας γραφτεί να μου στείλει ενα πμ....

Αλλο τώρα. Μιας και διαβασα την ιστορία της caprice για τη Μεγαλη Πεφτη, μου ήρθε μια φλασια. Μεγαλη Παρασκευή του 1994, ημουν στο χωριό της μανας μου. Ειχαμε μαζευτεί όλα τα παιδιά του χωριού μεσα στην εκκλησία, μπροστά στην είσοδο, εκεί που είναι τα κεριά. Καποια στιγμή μπαίνω κι εγώ λίγο καθυστερημένα και παω να προσκυνήσω. Σκυβω σε μια μεγαλη εικόνα, αλλα όταν σηκώθηκα, πηρα ζβάρνα το καντήλι (είμαι και 1.90), το οποίο γύρισε αναποδα και εκατσε στο κεφαλι μου σαν καπελο, περιχύνοντας επανω μου ολο το λαδι. Δεν ειδαν όλα τα παιδιά τη φαση, με ειδαν όμως που εβγαινα τρεχοντας γεματος λαδια στο προσωπο και στα μαλλια. Παω σπίτι και λουζομαι 3 χερια να βγει η λαδίλα . Επιστρέφω στην εκκλησία, όπου είδα ότι όλα τα παιδιά ηταν έξω περιμενοντας να βγει ο επιτάφιος. Μολις τα είδα απο μακριά, εκανα ενα πλατύ χαμόγελο χωρίς όμως να γελαω. Τότε ξεσπασαν όλοι σε γέλια. Το θυμαμαι σαν τώρα.

 

[Aggalitsas]

Ωραίο θέμα! Γέλασα πολύ διαβάζοντας τα ρεζιλίκια σας! Παραθέτω κι εγώ ένα δικό μου για να σας διασκεδάσω!!!

Σε ηλικία εννέα ετών και παρέα με την εντεκάχρονη φίλη μου έχω πάει, απόγευμα καλοκαιριού, στην παιδική χαρά. Κάθε απόγευμα εκεί τα αγόρια παρουσίαζαν θεαματικά σκηνικά, με ποδήλατα κυρίως και μπάλες μπάσκετ, ώστε να εντυπωσιαστούν τα παρευρισκόμενα κορίτσια! Την ώρα, λοιπόν, που παρακολουθώ το πλατωνικό μου αίσθημα να κάνει σούζες με το ποδήλατο νιώθω τη φύση να με καλεί". Υπακούοντας τη μεγάλη φίλη μου, βρέθηκα να κάνω πιπί πίσω από το λυόμενο κτίριο του χώρου, ενώ εκείνη στεκόταν από τη μια πλευρά να "φυλάει τσίλιες". Νόμιζα πως θα πεθάνω από τη ντροπή μου, όταν από την άλλη πλευρά, είδα το "αίσθημα" να με ψάχνει και να φωνάζει "Κου κου! Φατσούλες"!

Καταλαβαίνετε ότι εξαφανίστηκα από την παιδική χαρά για κάνα χρόνο!!!

 

[RIO]

Eίμαι στο χωριό μου μου μικρός και αν και καλοκαιράκι έχω αρπάξει συνάχι. Όλα καλά μέχρι που η μάνα μου με στέλνει να πάω ένα πιάτο φαΐ, σε διπλανό σπίτι. Φτάνω εκεί και είναι μαζεμένη όλη η οικογένεια με κάτι συγγενείς του. Κάνω να αφήσω το πιάτο στο τραπέζι, αλλά έτσι όπως σκύβω η μύτη μου.... recry: ... Πάει και το φαγητό πάνε και όλα... oints:

 

[GinaP]

Το μεγαλειώδες ρεζιλίκι ever ήταν στην Α' Γυμνασίου. Είχαμε κενό και εκανα με την κολλητή μου βόλτες στο προαύλιο, πιασμένες αγκαζέ... Για κάποια δευτερόλεπτα δεν ξέρω τι μεσολάβησε, γυρνάω να πω κάτι στη φίλη μου και τι να δω; Κρατούσα αγκαζέ μια άλλη άγνωστη κοπέλα που πήγαινε λύκειο και έκανε και αυτή βόλτα με τη φίλη της! Αυτές βάλανε κάτι γέλια...εγώ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί! ήθελα να τα μπαλώσω κάπως, αλλά όλο κάτι βλάκειες έλεγα για να μη με περάσουν για τρελή! Αουτσ!

 

[pooky(1)]

3. Μεγάλη Πέμπτη στην εκκλησία του χωριού και από όλο το εκκλησίασμα εγώ πήγα και ρώτησα μία μουγγή πότε βγαίνει ο Εσταυρωμένος.

Μετά από αυτή την ατάκα, σιωπώ από την αίσθηση της ιερής αίσθησης που με κυρίευσε! Post of the century! Μέγιστο respect, μου βγήκε ο espresso από τα αυτιά!

 

[panp]

Απίστευτη ιστορία : κάπου στη δεκαετία του 90. Βροχερή μέρα, και βρίσκομαι στη Δαβάκη, απέναντι από το ΙΚΑ Καλλιθέας. Τυφλός λοιπόν, με καλεί να τον περάσω από το δρόμο για να πάει στο ΙΚΑ. Προσφέρομαι, ως καλός "πρόσκοπος", περνάμε απέναντι και προχωράμε παράλληλα με το κτήριο, προς την είσοδο. Στο πεζοδρόμιο υπάρχουν φυτεμένα δέντρα στα γνωστά κενά από τις πλάκες, ένα όμως δέντρο έχει αφαιρεθεί, με αποτέλεσμα να έχει απομείνει η γνωστή τρύπα, που με τη βροχή της μέρα έχει μετατραπεί σε λούμπα.

Εγώ περπατάω από τις "κανονικές" πλάκες, ο συνοδευόμενός μου, έτσι όπως τον κρατάω, αναγκαστικά βουτάει το πόδι του στην εν λόγω λούμπα μέχρι τον αστράγαλο, με ένα μεγαλοπρεπές "ΠΛΑΑΑΑΤΣ".

Η ατάκα μου : "Εεεε, προσέχετε λίγο..." (καλά που δεν του είπα "Στραβός είσαι, χριστιανέ μου;")

 

[nalpha]

16 ετων γαιδαρα μπαινω στο φουρνο για ψωμι...

λεω φουριοζα "ενα κιλο ψωμι μου δινετε"?? ελα που στη θεση του μι ειπα λι...

να ανοιξει η γη ευχομουν..

 

[kotsoskorg]

Ουυυυυχουχουχαα, λοιπόν ακούστε τι μου είχε τύχει.

Στα Δημοτικά, με τα ξύλινα θρανία όπως θυμάστε, τα παιδιά καθόμασταν σε σχήμα "Π" και φάτσα ήταν ο δάσκαλος. Λοιπόν από την πλευρά των αγοριών ήμουν πρώτο θρανίο και διπλανός μου ήταν ο "Λουκάς". Ένα αδύνατο παιδί, τελείως καχεκτικό, με γυαλιά μυωπίας που ο κακόμοιρος από μικρή ηλικία του έκαναν αδύνατη την παρατήρηση των μαθημάτων χωρίς αυτά. Και όχι απλά γυαλιά... ΜΑΤΟΜΠΟΥΚΑΛΑ!!!!

Κι ενώ αυτός ήταν ένα σεμνότυπο παιδί που ναι μεν δεν τα πήγαινε και τέλεια στα μαθηματικά, ήταν όμως ήσυχος και υπάκουος, κι έτσι ο δάσκαλος τον αντιμετώπιζε με συμπάθεια. Σε αντίθεση με εμένα. Που δεν τα πήγαινα καλά σε κανένα μάθημα εκτός την γυμναστική, και συν τοις άλλοις ήμουν και η πέτρα του σκανδάλου της τάξης. Ο τραμπούκος που από αυτόν άρχιζε και τελείωνε η κάθε φασαρία. Ότι και να συνέβαινε μέσα στην τάξη λοιπόν, το ένα μάτι του δασκάλου ήταν πάνω μου γιατί ήξερε ότι ήμουν σίγουρα αναμεμειγμένος. Είχα φάει πολύ χαστούκι μιλάμε.

Τότε ήμουν 5η Δημοτικού. Εϊχαμε μουσική. Ο δάσκαλος, την ώρα της μουσικής εκτός ότι έδινε ρυθμό κτυπώντας ρυθμικά το μολύβι στο έδρανο του για να τραγουδάμε συντονισμένα, έκανε και βόλτες που-και-που για να δει αν τραγουδάμε. Αυτό γιατί μερικοί σπάγαμε πλάκα (...όπως εγώ) που απλά κουνούσαμε μόνο τα χείλη (τραγουδούσαν τα κορόιδα και τα κορίτσια). Έτσι κάνοντας βόλτα, έσκυβε και έβαζε αυτί να δει αν τραγουδάμε.

...Μέχρι την ημέρα που με έπιασε στα πράσα (( Ήταν και τελευταία ώρα στο 7ωρο. Οπότε παίρνει φόρα και με το ύπατο μίσος που έτρεφε για εμένα με το δεξί πάει να μου κατεβάσει χαστούκι Φατάλιτι. Κάνω όμως τελευταία στιγμή πίσω το κεφάλι από αντίδραση, ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΩΕΙ Ο ΛΟΥΚΑΣ που ήταν δίπλα μου. !!!!! Και του φέυγουν τα ματομπούκαλα απέναντι και σπάνε!!!

Και είμαστε σε εκείνο το σημείο όπου ο δάσκαλος δείχνει εμένα, εγώ δείχνω τον δάσκαλο, και ο Λουκάς να μην μπορεί να πάει σπίτι γιατί δεν έβλεπε την τύφλα του ο καημένος. Κλάμα ο Λουκάς. Την επόμενη μέρα ο Δάσκαλος πλήρωνε τα γυαλιά του Λουκά. Χεχεχε!!!

 

[konc]

Έλιωσα λέμε Τα τελευταία posts είναι το ένα καλύτερο από το άλλο!

 

[BETTY BOOP]

Στην Ε' τάξη σε θεατρικό σκετς στα...Γαλλικά, παρουσιαζόμουν με δύο συμμαθήτριές μου. Ήμουν λιγάκι ντροπαλή και ακούω τη δασκάλα (προφανώς απευθυνόταν σε μένα) να λέει: ''Δεν καθόμαστε σαν ξυλάγγουρα!'' Μου ήρθε βέβαια να βάλω τα γέλια...

Στην Στ' τάξη...τι ακριβώς έγινε δεν θυμάμαι, αλλά εισέπραξα ένα χαστουκάκι εν ώρα μαθήματος από τη δασκάλα! Καζούρα μετά από μια συμμαθήτρια που δεν χώνευα. Στενοχωρήθηκα και ντράπηκα μαζί!

Στο Λύκειο, στη Γ΄ τάξη...κάπου πιάστηκα και σχίστηκε στο πλάι λίγο το παντελόνι μου! Ευτυχώς είχα ζακέτα και την έδεσα στη μέση! Δεν το παρατήρησε κανείς, ένιωθα όμως άσχημα...