Ρετρό ρεζιλίκια

[johnny19818]

Με αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα ακόμη ένα. Είχαμε πάει σε σπίτι φίλων με γονείς για βραδινή επίσκεψη. Στο δείπνο λοιπόν είχαν βγάλει κοτόπουλο, σαλάτα, πατάτες κτλ. Και γω δε θυμάμαι πως έγινε και κατεβάζω μια μπουκιά κοτόπουλο που είχε και κόκκαλο. Όπως πάω να καταπιώ μου κάθεται στο λαιμό. Τα είδα κωλυόμενα. Κάνω κινήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά και στην απελπισία μου επάνω πίνω μια γουλιά κόκα κόλα που τελικά αποδείχθηκε σωτήρια καθώς βοήθησε να βγει το κοτόπουλο που κόντεψε να αποβεί μοιραίο. Φυσικά όλο το βράδυ ήμουν με τα μούτρα στο πάτωμα και όλη η βραδιά πήγε στράφι.

 

[cloud]

Μια φορά ήθελα να πιω νερό και άνοιξα το ψυγείο να πάρω ένα μπουκαλάκι. Έβαλα σε ένα ποτήρι νερό από το μπουκαλάκι...αλλά το νερό ήταν τσικουδιά/ρακή και δεν είχαν βάλει ετικέτα στο μπουκαλάκι! Το κατάλαβα όταν πήγα να πιω...ήπια ήδη μια γουλιά!!!

Εγώ (Δυστυχώς... ) δεν την έχω πατήσει με τέτοιο.. Όμως την έχω πατήσει με συμπυκνωμένη πορτοκαλάδα, αυτή που αραιώνεις με 1:3 με νερό..

Βασικά είχε μείνει σε ένα μπουκάλι λίγη, και κλασικά συμπλήρωσα με νερό και την άφησα στο ψυγείο... Έλα όμως που δίπλα ήταν ακόμα ένα μπουκάλι "καθαρής", και όταν πήγα να πιω αντί να πάρω την νερωμένη πήρα το άλλο! Καλύτερα να είχα κατεβάσει ένα μπουκάλι τσίπουρο...

Όπως πάλι την είχα πατήσει και με νερά που είχε μείνει μέσα σε μία κατσαρόλα με μισοπλυμένα πιάτα...

Βλέπω επάνω στο τραπέζι ένα ποτήρι με νερό και ρωτάω την μητέρα μου αν είναι καθαρό και μου απαντάει πως ήταν... Με το που το πίνω μου έρχεται να ξεράσω! Και τότε μου λέει ότι τελικά δεν ήταν, αλλά ήταν από μία κατσαρόλα που είχε κάτι πιάτα που τα είχε μισοπλύνει... Τώρα γιατί ήταν αυτό το νερό στο ποτήρι, ποτέ δεν πήρα απάντηση....

Και τώρα που το θυμήθηκα, πάω να ξεράσω ακόμα μία φορά με την ησυχία μου... recry:

 

[perlastar]

Την έχω πατήσει κι εγώ όπως εσείς με το τσίπουρο του παππού μου, που το κρατούσε στο ψυγείο σε μπουκάλι ίδιο με αυτό του νερού, καθώς και με τα πειράματα της μητέρας μου, η οποία είχε μανία με την υγιεινή διατροφή-βότανα-ρίζες κτλ, και σε κάποια φάση είχε μεταλλαχθεί σε μάγισσα και είχε μετατρέψει το ψυγείο σε εργαστήρι, βάζοντας μέσα μπουκάλια με διάφορα περίεργα υγρά. Πήρα μία φορά κάτι που νόμιζα ότι ήταν χυμός βύσσινο και ήταν χυμός από...πικροράδικα. Δεν μου έφταναν τα γέλια των άλλων και το δικό μου ξενέρωμα, είχα κι εκείνη να επιμένει ότι πρέπει να το πιω έτσι κι αλλιώς επειδή είναι θαυματουργό. :angry:

 

[theoritikos]

Εγώ πήγα να φτιάξω καφέ με τσίπουρο που ήταν σε μπουκαλάκι νερού #)

 

[Uskoke]

Στην παλιά μου γειτονιά ήταν ένας ηλεκτρονικός που τον λέγανε Τριαματάκη. Καθώς περπατούσα με τον μακαρίτη τον πατέρα μου, λέω "πολύ βλάκας αυτός ο Τριαματάκης, ε;" και εκείνη την στιγμή περνάει ο άνθρωπος! Ντρεπόμουνα για χρόνια! και κάτι άλλο, που δεν συνέβη σε μένα, αλλά άκουσα στην οικοδομή:Ένας μπογιατζής πήγαινε να βάψει το ταβάνι ενός σπιτιού. αλλά υπήρχε ένα κουτί (διακλαδώσεως) με κάτι καλώδια χύμα. Ωστόσο αυτός αγγίζει τα καλώδια, τον χτυπάει το ρεύμα, πέφτει απ'την σκάλα και του 'ρχεται καπέλο ο κουβάς με την μπογιά!Αυτός ήταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί, ο ηλεκτρολόγος έσκασε στα γέλια, και μάλιστα έπιανε με το χέρι του τα ηλεκτροφόρα καλώδια και του λέγε, σε χτυπάει το ρεύμα, ε;τίποτα δεν είναι το ρεύμα!

 

[Jackie dragon]

Θυμηθηκα ακομα 1 πολυ πετυχημένο περιστατικο!

Γυρω στην ηλικια των 11 με 12 θυμαμαι οτι ειχε παρει τηλεφωνο μια ξαδέρφη του πατέρα μου οπου επειδη εκεινη την ωρα ελειπαν οι δικοι μου απο το σπιτι μου ειπε να γράψω σ'ενα χαρτί ενα τηλέφωνο ωστε μολις επιστρέψουν αργοτερα να της καλέσουν εκει.. Ευτυχως μπροστα μου βρηκα ενα μικρο χαρτάκι και στυλό ο οποίος ομως δεν εγραφε καθολου! Για καποιο λογο δεν εψαξα να βρω καποιον αλλο που να γράφει και κράτησα αυτον (Θυμαμαι οτι βαριομουν και ηθελα να ξεφορτωθω το τηλεφώνημα στα γρηγορα..) Καθως μου ελεγε το νουμερο εγω απλα χάραζα πανω στο χαρτί τους αριθμούς (που φυσικα δε φαινονταν τοσο ευδιάκριτα για να μπορει καποιος να τους ξεχωρισει) και ελπιζοντας οτι επιτελους θα τελειωνε η κουβέντα την αμεσως επομενη στιγμη μου ζητησε να διαβασω το νούμερο! (Εννοείται πως δε θα περιμενα μια τετοια ανατροπή και νομιζα πως απλα θα πιστευε πως εγραψα τον αριθμο και θα το εκλεινε!) Νταξει, εκει ηταν που με επιασε ο κρυος ιδρωτας και προσπαθουσα να διακρίνω τους αριθμους που ισα ισα αχνοφαίνονταν πανω στο χαρτί! Στο κόπο μου να τους διαβασω τους ανάγνωζα με αργό τόνο στη φωνή και εκεινη την ωρα ειλικρινα δε ξερω τι μπορει να σκεφτόταν, μιλαμε ισως για ενα απο τα τοπ 5 υπερ-ρεζιλίκια ever που πλεον θυμαμαι και γελαω!

 

[BETTY BOOP]

στο φροντιστήριο είχε αρχίσει το μάθημα και χτυπά η πόρτα, ήταν ένα παιδί που είχε αργήσει, κλείνοντας πίσω του την πόρτα έμεινε με το πόμολο στο χερι!!!

Θυμάμαι δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα γέλια!!!

 

[BETTY BOOP]

Μια κατάσταση στην οποία αισθάνθηκα πολύ άβολα, ήταν όταν είχα τελειώσει τη Β΄Γυμνασίου και έκανα διακοπές στο χωριό μου.

Βρισκόμουν με τα δύο αγόρια οικογενειακών φίλων και την ξαδέρφη μου, όλοι τους μεγαλύτεροί μου. Κανονίσαμε να πάμε σε καφετέρια το βράδυ για βόλτα και στην παρέα ήταν και μια γειτονοπούλα πάλι μεγαλύτερή μου. Ετσι ήμουν η μικρότερη της παρέας. Στην καφετέρια όλοι παρηγγειλαν ποτά και όταν ερωτήθηκα από το σερβιτόρο τι θα πάρω, πριν προλάβω να απαντησω, πετάχτηκε το ένα αγόρι, μεγάλο πειραχτήρι της παρέας, και είπε με ύφος ''Μια ΑΜΊΤΑ για τη μικρή'' δηλαδή εμένα! Αισθάνθηκα πολύ ασχημα γιατί ήθελα να φανώ μεγάλη και να πάρω κι εγώ ποτό όπως οι άλλοι. Εβγαλα το σκασμό εμφανώς εκνευρισμένη, για να μη χαλάσω τη βραδιά...θυμάμαι ότι στο τέλος απέφυγα να χαιρετήσω τα παιδιά των φίλων, γύρισα σπίτι...κλαίγοντας (η εφηβεία...καταλαβαίνετε!!!), πήγαινα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους, για να μη δουν τον εκνευρισμό μου...

 

[Bambinella]

Μια κατάσταση στην οποία αισθάνθηκα πολύ άβολα, ήταν όταν είχα τελειώσει τη Β΄Γυμνασίου και έκανα διακοπές στο χωριό μου.
Βρισκόμουν με τα δύο αγόρια οικογενειακών φίλων και την ξαδέρφη μου, όλοι τους μεγαλύτεροί μου. Κανονίσαμε να πάμε σε καφετέρια το βράδυ για βόλτα και στην παρέα ήταν και μια γειτονοπούλα πάλι μεγαλύτερή μου. Ετσι ήμουν η μικρότερη της παρέας. Στην καφετέρια όλοι παρηγγειλαν ποτά και όταν ερωτήθηκα από το σερβιτόρο τι θα πάρω, πριν προλάβω να απαντησω, πετάχτηκε το ένα αγόρι, μεγάλο πειραχτήρι της παρέας, και είπε με ύφος ''Μια ΑΜΊΤΑ για τη μικρή'' δηλαδή εμένα! Αισθάνθηκα πολύ ασχημα γιατί ήθελα να φανώ μεγάλη και να πάρω κι εγώ ποτό όπως οι άλλοι. Εβγαλα το σκασμό εμφανώς εκνευρισμένη, για να μη χαλάσω τη βραδιά...θυμάμαι ότι στο τέλος απέφυγα να χαιρετήσω τα παιδιά των φίλων, γύρισα σπίτι...κλαίγοντας (η εφηβεία...καταλαβαίνετε!!!), πήγαινα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους, για να μη δουν τον εκνευρισμό μου...

Εγω παλι δε βιαστηκα ποτε να μεγαλωσω.

Γιατι, αλλωστε; Μεγαλη, αν ειχα ζωη μπροστα μου, θα γινομουν οπωσδηποτε καποια στιγμη. Μικρη ξανα, ποτε.

 

[BETTY BOOP]

σε εκδρομή στο Γυμνάσιο εκανα βόλτα με φίλες μου και περάσαμε μπροστά από μια καφετέρια όπου είχαν μαζευτεί οι καθηγητές μας και έπιναν καφέ. Ημουν η τελευταία που πέρασα από μπροστά τους και κάποια στιγμή ένας καθηγητής, θέλοντας να κάνει πλάκα, μου έβαλε τρικλοποδιά, απλώνοντας το πόδι του μπροστά. Δεν πρόσεξα και βρέθηκα με φόρα μπροστά αλλά δεν έπεσα, μόνο που αισθάνθηκα αμήχανα...

 

[BETTY BOOP]

Στο σχολείο σε ένα διάλειμμα,στην Ε' Τάξη μάλλον ήμουν, περπατούσα αμέριμνη στην αυλή ψάχνωντας δυο συμμαθήτριες να κάνουμε παρέα. Όλα τα παιδιά ήταν στην αυλή και γινόταν πολλή φασαρία από τις χαρούμενες φωνές, ήμουν και λίγο αφηρημένη...

Ξαφνικά ακουσα, σε κοντινή απόσταση, μια τσιριχτή φωνούλα, ήταν η μια συμμαθητριά μου που με φώναζε να κάνουμε παρέα. Γύρισα προς το μέρος της...φωνής...κάπως τρομαγμένη...δεν άκουσα που με φώναζε με το όνομά μου το κορίτσι. Ζήτησα ευγενικά συγνωμη που δεν αντιλήφθηκα ότι με φώναζε (ένιωσα ασχημα γι΄αυτό)...αλλά εκείνη...θεώρησε ότι είχα πρόβλημα στην ακοή. Ετσι αργότερα...με ρώτησαν και άλλες συμμαθήτριές μου αν είχα πρόβλημα στα αυτιά και δεν άκουγα...προφανώς πρόλαβε το...καλοκόριτσο να το πει σε αυτές. Για ένα διάστημα ένιωθα σαν στιγματισμένη στην τάξη...φανταζόμουν τον εαυτό μου με ακουστικά βαρηκοίας (από φαντασία καλά πάμε!!!!).

 

[BETTY BOOP]

Μια φορα στο Δημοτικό, δεν θυμαμαι σε ποια ταξη, είχαμε μια μικρη γιορτή στην τάξη (μάλλον ήταν απόκριες) και καναμε παρτυ στο οποίο φεραμε γαριδακια, πατατακια, αναψυκτικα...Ειχα φερει μικρά σοκολατάκια γάλακτος (αυτα που ειναι σαν ελίτσες) σε ένα κουτί. Είδα όμως ότι τα αλλα παιδια εφεραν γαριδάκια, πατατακια, αναψυκτικα και κανένα δεν ειχε φερει σοκολατάκια όπως εγώ. Αφησα τα σοκολατάκια μου σε ένα τραπεζάκι όπου ηταν και τα αλλα σνακ, ελπίζοντας να κεραστούν οι συμμαθητές μου. Κανενας όμως δεν πήρε σοκολατάκι (ίσως πήρε η δασκάλα μόνο και εγώ) και επιστρέφοντας στο σπίτι, εφερα μαζί και τα σοκολατάκια για να μην τα πετάξω. Δέχτηκα όμως παρατήρηση από τους μεγάλους ότι έπρεπε να κεράσω οπωσδήποτε τους συμμαθητές μου! Εγώ απλά δικαιολογήθηκα, λέγοντας ότι αφησα τα σοκολατακια στο τραπεζάκι που ήταν και τα αλλα σνακ και όποιος ήθελε θα επαιρνε...Τι να πεις!!!

 

[takero]

1990. Είμαι στην Γ Λυκείου και μια φίλη από το φροντιστήριο που πήγαινε στο Αρσάκειο (θηλέων τότε) καλεί εμένα και τους 3 κολλητούς μου να πάμε στην χοροεσπερίδα τους η οποία θα γινόταν στο σχολείο του Ψυχικού. Ε, καταλαβαίνετε τι ντελίριο μας έπιασε! Έρχεται το πολυπόθητο βράδυ και εμφανιζόμαστε στο Αρσάκειο με φουλ κολόνια, λαχούρια πουκάμισα και ύφος Γαρδέλη-Μιχαλόπουλου! Για να έχουμε πανοραμική άποψη της αίθουσας του χορού, ανεβήκαμε στο πιο ψηλό σκαλοπάτι μιας μαρμάρινης σκάλας και κοιτούσαμε για υποψήφια θύματα...Κάποια στιγμή εντοπίζω μια καλλονή να στέκεται στη βάση της σκάλας και σηκώνομαι από το σκαλοπάτι για να ορμίσω. Στο πρώτο βήμα πιάνω χάος και κατεβαίνω με τούμπες τα σκαλοπάτια!!! Κατά ένα περίεργο τρόπο, φτάνοντας στο τελευταίο σκαλοπάτι βρήκα ισορροπία και σηκώθηκα όρθιος αντί να σκορπίσω στο πάτωμα! Η κοπέλα τρόμαξε όταν με είδε μπροστά της γιατί εμφανίστηκα από το πουθενά!!!Φυσικά δεν κατάφερα να πω ούτε μια κουβέντα γιατί είχα μείνει κι εγώ άναυδος από αυτό που μου συνέβη! Περιττό να πω ότι το μαλί φράτζα είχε γίνει χάλια μαύρα και το λαχουροπουκάμισο είχε ξεσκιστεί από τις κωλοτούμπες! Ωραία βραδιά...

 

[BETTY BOOP]

σε καποια ταξη του γυμνασιου καποιο παιδι απο την ταξη εβαλε λιγο μπλανκο στο θρανιο του, εξυσε μετα την επιφανεια οταν ειχε στεγνωσει το υγρο και εβαλε τα ξυσματα στο κεφαλι του ανυποψιαστου θυματος...δηλαδη σε εμενα, λεγοντας ευγενικα οτι ειχα...πυτιριδα...!!!!!

:augenrollen:

 

[ΦΖΠ1]

Όπως πληθώρα παιδιών στο νηπιαγωγείο (μιας άλλης εποχής βέβαια), κάποια φορά, να το πω γλυκά, αποφάσισα να κάνω χρήση τουαλέτας στα ρούχα μου, με αποτέλεσμα να με μεταφέρει στο σπίτι (μαζί με το τοξικό φορτίο) κάποιος συμμαθητής...

 

[BETTY BOOP]

Μια συμμαθήτρια στο δημοτικο εκανε ακροβατικα στο μονοζυγο της αυλης του σχολειου μια μερα. Ετσι ειχε ανεβει και καθοταν επανω στο μονοζυγο στο οριζοντιο τμημα του περνώντας αναμεσα στα κενα χωρισματα (κορμι-λαστιχο!). Μετα κατεβαινε ειτε ακολουθωντας την αντιστροφη πορεια είτε ... με βουτια απο ... ψηλα! recry: Πολλα παιδια εκαναν αυτο το ακροβατικο...

Φτανοντας στο σχολειο και λιγο πριν χτυπησει το κουδουνι για να κανουμε προσευχη και να μπουμε στις ταξεις εγω ειδα τη συμμαθητρια στο μονοζυγο, πηγα κοντα για να την καλημερισω και να τη ρωτησω πώς βρεθηκε επανω στο μονοζυγο. Εκεινη προθυμη μου εξηγησε πώς κατάφερε να ανεβει στο μονοζυγο περνώντας απο τα κενα χωρισματα του οριζοντίου τμήματος.

Θέλοντας ομως να βεβαιωθει οτι το καταλαβα...με διεταξε... να κανω κι εγω το ιδιο!

Επειδη δεν ειχα πολλή διαθεση μιας και θα χτυπουσε σε λιγη ωρα το κουδουνι, δεν θέλησα να κανω αυτο που μου ειπε (ηταν υπερβολικα επικινδυνο για τη σωματικη μου ακεραιοτητα...)

Η συμμαθητρια επεμενε...και με τα πολλά με επεισε να ανεβω! Βρεθηκα επανω στο μονοζυγο να κοιτω τα παιδια που επαιζαν στην αυλη...αδιαφορωντας για το αν φοβόμουν. Το κοριτσι με κοιταζε που κρατιομουν σφιχτα να μην πεσω απο το μονοζυγο και ειχε βαλει τα γελια, μαζι γελουσαν και καποια αλλα παιδια της ταξης μας και μου ελεγαν οτι φοβαμαι το μονοζυγο.

Ενιωσα χαλια! Μαλιστα ηθελε να μου βγαλει και τα παπουτσια και τα τραβουσε απο τα ποδια μου.

Εγω κουνουσα τα ποδια μου θελοντας να την κλωτσησω αλλα δεν πετυχαινα τα μουτρα της γιατι απομακρυνοταν απο κοντα μου...

Το κουδουνι χτυπησε για συγκεντρωση για προσευχη και ... εγω ειχα μεινει ...στο μονοζυγο!

Το κοριτσι με τα αλλα παιδια ειχαν μαζεψει τις τσαντες τους και ... τοτε εγω ... με ... βουτια απο ψηλα βρεθηκα στην αυλη, πέφτοντας ομαλα στο εδαφος (πώς δεν τσακιστηκα!).

Ειχα ζαλιστει από όλη αυτη τη φαση (ενιωθα να γυριζει ο κοσμος γυρω μου) αλλα οταν πάτησα στη γη, δεν εδειξα ενοχλημενη (μην το κανω και θεμα!) παρα ειπα στη συμμαθητρια ''Ενταξει, δεν ήταν κατι δυσκολο''. Αυτη ετρεξε να μπει στη γραμμη της ταξης μας για την προσευχη και δεν μου ειχε δωσει σημασια. Τετοιο βλημα!!!



ευτυχως δεν με εβαλε να το ξανακανω!

Απο τοτε εβλεπα το μονοζυγο και θυμομουν την εμπειρια που ειχα αυτη...

ετσι ηταν το μονοζυγο (εικονα απο το διαδικτυο)

 

[telonio]

Να γράψω και εγώ κάτι που περιέχει πόνο. Εντάξει δεν το θεωρώ ρεζιλίκι πάντως.

Το 1988 και στην μικρή πλατεία που υπάρχει ακριβώς απέναντι από το θεατράκι Θανάσης Βέγγος στον Κορυδαλλό, υπήρχε μια παιδική χαρά με ένα τεράστιο μονόζυγο σε σχήμα αεροπλάνου (πλέον το αεροπλάνο δεν υπάρχει και ο χώρος είναι πιο σικ). Γενικά σκαρφάλωνες επάνω του και έκανες άνετα την μαιμού σε διάφορες εκδοχές. Τα φτερά του ήταν και αυτά μονόζυγα, και μπορούσες να κρεμαστείς ή να ανέβεις επάνω τους παίζοντας με την πιθανότητα να επισκεφτείς ευσπεσμένα το νοσοκομείο με κανένα σπασμένο κεφάλι σαν καρπούζι. Η αριστερή πλευρά του αεροπλάνου λοιπόν ήταν προς την ελαφρώς κατηφορική πλευρά του λόφου. Ιδανική πλευρά για την κατέβεις κουτρουβαλόντας σαν περήφανο σακί με πατάτες.

Εγώ και το φιλαράκι μου ο Ανδρέας ήμασταν τότε 11-12 ετών και παίζαμε σε αυτή την πλατεία. Μια στιγμή, ο Ανδρέας είχε την φαεινή - βλαμένη ιδέα να σκαρφαλώσουμε επάνω στο αριστερό φτερό, και να πέσουμε στο έδαφος με τον αγκώνα όπως κάνουν οι κομάντο μου είπε. Ύψος περίπου 1.5 μέτρο πάνω κάτω. Θυμάμαι κοίταξα το έδαφος και του είπα πως δεν το βρίσκω καλή ιδέα. Του είπα πως θα χτυπήσει και να μην το επιχειρήσει. Δεν με άκουσε τον προφήτη (εμένα δηλαδή). Το σκάσιμο στο έδαφος με τον αγκώνα ήταν εντυπωσιακό πρέπει να ομολογήσω και σίγουρα δεν το βλέπεις και συχνά. Θυμάμαι τον Ανδρέα να σφαδάζει στο έδαφος με σπασμένο χέρι, και τον ευατό μου από επάνω του να τον κοιτάζει με ύφος αυστηρού ενήλικα και να του λέει "Στο είπα εγώ ρε δεν με άκουγες." Αίμα δεν είχε η σκηνή πάντως. Μερικά άλλα παιδάκια που ήταν τριγύρω, κοίταγαν με γουρλομένα τα μάτια στο έδαφος λες και είχε κατέβει ιπτάμενος δίσκος και είχαν βγεί από μέσα πράσινα ανθρωπάκια που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να επικοινωνήσουν.

Όπως φαντάζεσται την συνέχεια του θείου δράματος, με ταχύτητα αστραπή flash ενημερώθηκε η μάνα του και κατευθείαν στο παραδεισένιο κρατικό της Νίκαιας για τον αριστουργηματικό γύψο. Αργότερα τις βόλτες που κάναμε με τον φίλο μου και φορούσε τον γύψο. Κοίτα να δεις, δεν θυμάμαι την λεπτομέρεια αν υπέγραψα επάνω στο γύψο, πάνε και τόσα χρόνια. Αχ αξέχαστες στιγμές.

 

[BETTY BOOP]

Ημουν στο φροντιστηριο στην Α' Λυκειου και ειχαμε Αλγεβρα. Ηταν περασμενη η ωρα, ημουν κουρασμενη απο την ημερα (το πρωι στο σχολειο, επιστροφη στο σπιτι, λιγη ξεκουραση, το απογευμα φροντιστηριο κι επειτα διαβασμα για την επομενη ημερα...).

Ειχαμε μαθημα με τον ιδιοκτητη του φροντιστηριου και αυτος ελυνε μια ασκηση στον πινακα. Καποια στιγμη σταματησε και βλεποντας οτι ημουν καπως ζαλισμενη (ειχα και μεγαλη αγαπη για το μαθημα... ) μου ειπε να του υπαγορευσω τη συνεχεια της ασκησης για να γραψει στον πινακα. Εκεινη τη στιγμη τα εχασα, αρχισα να λεω τη συνεχεια της ασκησης ωσπου εκανα λαθος και ακουσα μια φωνη απο τον καθηγητη ''εισαι χαζη!!!!''.

Ενιωσα πολυ ασχημα, εκτος του οτι το ακουσε αυτο ολο το τμημα, το χειροτερο ηταν οτι στην ταξη ηταν και μια φιλη μου (στην οποια αρεσαν τα Μαθηματικα...) η οποια δεν ξερω αν ειπε στο σπιτι της οτι με αποκαλεσε ''χαζη'' ο καθηγητης (δεν ηθελα να μαθουν και αλλοι οτι δεν ειχα καλη επιδοση στο μαθημα της Αλγεβρας...).

Γυρισα στο σπιτι και εβαλα τα κλαματα...

 

[elsint17]

σε καποια ταξη του γυμνασιου καποιο παιδι απο την ταξη εβαλε λιγο μπλανκο στο θρανιο του, εξυσε μετα την επιφανεια οταν ειχε στεγνωσει το υγρο και εβαλε τα ξυσματα στο κεφαλι του ανυποψιαστου θυματος...δηλαδη σε εμενα, λεγοντας ευγενικα οτι ειχα...πυτιριδα...!!!!!
:augenrollen:

εσυ του ειπες; ασε εχω δοκιμασει τα παντα δεν γινεται τιποτα;

χωρις πλακα γραφεις βιβλιο με τις ρετροπαιδικοεφηβοπεριπετειες,σκεψου το σοβαρα

 

[BETTY BOOP]

Οχι δεν ειπα τιποτα γιατι δεν ειχα καταλαβει οτι καποιο κ@λοπαιδο ειχε βαλει τα υπολειμματα διορθωτικου υγρου στο κεφαλι μου, (προφανως ηταν το παιδι στο ακριβως πισω θρανιο απο εμενα). Οποτε γνωριζοντας οτι δεν ειχα προβλημα με πυτιριδα στα μαλλια ποτέ κοιταζα το παιδι που μου το ειπε σαν χαζη...

μετα εμαθα το σαχλο αστειο....