Ρετρό σεισμοί ...μπρρρ!

[sparklingeagle]

Πάντως εγώ βίωσα και τους δυό σεισμούς, του '81 και του '99, αλλά δεν τρόμαξα καθόλου. Το '81 δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα μιας και ήμουν μόλις 9 ετών.

Για το '99 το μόνο που θυμάμαι ήταν τη στιγμή που βρισκόμουν με τον αδελφό μου έξω από το σπίτι μου και ετοιμαζόμουν να πάω να αγοράσω μια εφημερίδα για τον πατέρα μου από ένα περίπτερο στη λεωφόρο Πεντέλης. Εκείνη τη στιγμή η γη άρχισε να τρέμει κάτω από τα πόδια μας ενώ λίγα λεπτά μετά τον κύριο σεισμό τα είχα χάσει τελείως. Όλο το σπίτι έτρεμε και αναρωτήθηκα τι συνέβη. Τελικά σεισμός ήταν και πέρασε.

 

[BETTY BOOP]

Ο σεισμός του 1999 ήταν η τρομακτικότερη εμπειρία που είχα την τιμή (?!) να βιώσω μόνη στο σπίτι!Οι δικοί μου έλειπαν στη δουλειά (εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο δρόμο στο αυτοκίνητο) και εγώ μες την τρελή χαρά έπλενα πιάτα ....(δεν το ξανακάνω).Ξαφνικά άρχισε ο χορός των richter....Ντουλάπια άνοιγαν,έπεφταν πράγματα,χαμός....Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου στέκοντας κάτω από την κάσα της πόρτας (δεν είναι και το καλύτερο μέρος,αλλά θυμήθηκα κάτι οδηγίες προστασίας από σεισμό που είχαμε μάθει στο δημοτικό).Όταν σταμάτησε το shake κατέβηκα στο δρόμο...

 

[teo214]

Την περίοδο 75-81 έχοντας πάρει μετάθεση ο πατέρας μου κατοικούσα στην Θεσσαλονίκη. Έτσι λοιπόν έζησα μια από της εφιαλτικότερες στιγμές της ζωής μου, τον Ιούνιο του 78, με τον μεγάλο σεισμό στην συμπρωτεύουσα.

Θυμάμαι εκείνο το βράδυ, είχαμε πάει με τους γονείς μου σε μια ταβέρνα κοντά στο σπίτι μας και ο αδελφός μου που ήταν τότε 4 χρονών, γκρίνιαζε γιατί νύσταζε και έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε, σχετικά νωρίς.

Στην διαδρομή για το σπίτι, ο πατέρας μου κοιτούσε επίμονα το φεγγάρι και έλεγε ότι έχει ένα παράξενο χρώμα σήμερα (εγώ ούτε που θυμάμαι το χρώμα του) και σε όλη την διαδρομή μιας και ήμασταν με τα πόδια, ακούγαμε τα διάφορα αδέσποτα σκυλιά να ουρλιάζουνε.

Με το που μπήκαμε στο σπίτι, ανοίξαμε την τηλεόραση γιατί είχε ποδόσφαιρο και ξαφνικά ακούστηκε μια βοή και άρχισε ο χορός των Ρίχτερ. Καθίσαμε κάτω από την κάσα της πόρτας και με το ζόρι κρατιόμασταν, γιατί το κούνημα μας πετούσε προς τον τοίχο του Χολ. Έπεφταν διάφορα μπιμπελό, τόσο από το σπίτι μας, όσο και από άλλα διαμερίσματα, συμπληρώνοντας την όλη φρίκη. Η τηλεόραση συνέχιζε να παίζει και ενώ ήταν σε απόσταση μόλις 2 μέτρων, φοβόμασταν να απλώσουμε το χέρι για να την κλείσουμε.

Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ είχε σταματήσει ο σεισμός, κατεβήκαμε κάτω (ευτυχώς τότε ακόμα, υπήρχαν αλάνες στην Σταυρούπολη όπου μέναμε). Εκεί συναντήθηκα με τους φίλους μου και μου πέρασε ο φόβος μιας και αρχίσαμε να παίζουμε. Το παιχνίδι συνεχίστηκε λίγο αργότερα, μέσα στο γήπεδο που Παύλου Μελά όπου είχε ανοίξει για να διανυχτερεύσουμε. Οι γονείς μας είχαν στηθεί στα ραδιόφωνα για ενημέρωση, ενώ εμείς παίζαμε μπάλα σχεδόν όλη την νύχτα.

Η εμπειρία μου αυτή ήταν μια από τις χειρότερες, και κάθε φορά που ακούω για κάποιον σεισμό, ξυπνάνε μέσα μου οι αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ.

 

[BETTY BOOP]

Ο σεισμός του 1999 ήταν η τρομακτικότερη εμπειρία που είχα την τιμή (?!) να βιώσω μόνη στο σπίτι!Οι δικοί μου έλειπαν στη δουλειά (εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο δρόμο στο αυτοκίνητο) και εγώ μες την τρελή χαρά έπλενα πιάτα ....(δεν το ξανακάνω).Ξαφνικά άρχισε ο χορός των richter....Ντουλάπια άνοιγαν,έπεφταν πράγματα,χαμός....Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου στέκοντας κάτω από την κάσα της πόρτας (δεν είναι και το καλύτερο μέρος,αλλά θυμήθηκα κάτι οδηγίες προστασίας από σεισμό που είχαμε μάθει στο δημοτικό).Όταν σταμάτησε το shake κατέβηκα στο δρόμο...

Θυμάμαι και το σεισμό στο Αίγιο τον Ιούνιο του 1995 με τον μικρούλη διασωθέντα Ανδρέα Μπογδάνο...Εκείνη την ώρα το star channel έπαιζε την ταινία GOONIES και έβαλε έκτακτο δελτίο ειδήσεων...

 

[telonio]

Εντάξει, πρέπει να είμαι ο μοναδικός κάτοικος Αττικής που δεν πήρε πρέφα τον σεισμό του 1999. Ήμουν στην σπύρου πάτση και εκείνη τη στιγμή έμπαινα στο αυτοκίνητο. Άκουσα στο ραδιόφωνο πως μόλις είχε γίνει σεισμός. Χαμπάρι δεν πήρα λέμε.

 

[θανος]

στο σεισμο του 99 εβλεπα καμπαμαρου στο juniorw tv λιγο πριν γινει ηρθε ο σκυλος μου η γκρετα(γερμανικος ποιμενικος)μεσα στο σπιτι κανοντας θορυβο σαν να κλαιει και αρχισε να με τραβαει με τα ππολλα κατεβηκα κατω(σημειοτεων το σπιτι μας ηταν διοροφο πανω μεναμε εμεις και κατω οι θειοι μου)και μολις κατεβηκαμε εγινε οι σεισμος ο αδερφος μου ηταν ακτω στο σπιτι των θειον μου με τον ξαδερφο μου και επαιζαν fighters destiny στο nintendo 64 οταν εγινε ο σεισμος ο αδερφος μου ειχε κανει μια κινηση στο παιχνιδι που προκαλει εκρηξη βγηκαν λοιπον τρεχοντας και ο αδερφος μου μαζι με τον ξαδερφο μου πιστευαν οτι εξαιτιας της εκρηξης εγινε ο σεισμος τρελλες φασεις

 

[serano915]

Ο πρώτος σεισμός που θυμάμαι ήταν 21-05-1993 βόρεια του Ηρακλείου, 6,2 ρίχτερ. Ήμουν στο σχολείο και γράφαμε διαγώνισμα στη Γλώσσα (Δ' δημοτικού). Κάποια στιγμή νιώθω να κουνιέμαι και πάνω που είμαι έτοιμη να γυρίσω και να πω στο συμμαθητη που κάθεται πίσω μου να μη μου κουνάει το καρεκλάκι λέει ο δάσκαλος "Παιδιά γίνεται σεισμός, όλοι κάτω από τα θρανία." Ο απόλυτος τρόμος! Μπήκαμε κάτω από τα θρανία ώσπου να σταματήσει και μετά μας έβγαλαν στην αυλή. Μείναμε εκεί μέχρι να τελειώσει το ωράριο του σχολείου, μια Ελένη που γιόρταζε έφερε και γλυκά... Φίνα την περάσαμε! (Γλιτώσαμε και το διαγώνισμα!)

Από τότε έχουν γίνει πολλοί αλλά δεν είναι ρετρο για να τους αναφέρω. Πάντως γενικά ο σεισμός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου... Μπρρρρ

 

[thebest20]

Οι δικοί μου μου είχαν πει για ένα σεισμό που έγινε καλοκαίρι 88,στην Ηλεία,εγώ ήμουν μόλις λίγων μηνών και δεν τον θυμάμαι.Αυτός που θυμάμαι έντονα είναι του 99.Εγώ δεν είχα τρομάξει τόσο,αλλά κάποιοι γνωστοί μου είχαν τρομάξει πολύ.Μάλιστα μερικά βράδια φιλοξενούσαμε και κάτι ξαδέρφια μου,επειδή φοβούνταν να μείνουν στο σπίτι τους,που βρισκόταν στον 5ο όροφο.Θυμάμαι ότι τότε είχαν συμβεί πολύ τραγικά γεγονότα,που θέλω να τα ξεχάσω.

 

[stakovios]

Συμπληρώνονται αύριο 30 χρόνια από τον μεγάλο σεισμό του 1981 στις Αλκυονίδες. Ένα δημοσίευμα από την εφημερίδα "Τα Νέα" μιλά για την συμβολή της τηλεόρασης στον πανικό...

 

[dim]

Ηθελα να κανω ενα post για να υπενθυμισω την αυριανη δυσαρεστη επετειο αλλα με προλαβε ο stakovios.Θυμαμαι τον πανικο που επικρατησε εκεινη τη νυχτα αν και ημουν πολυ μικρος.Ολη η γειτονια εξω,αναψαμε φωτια γιατι εκανε αρκετο κρυο.Ο πατερας μου ειχε ενα φορτηγο εκεινη την περιοδο και τις πρωτες νυχτες τις περασαμε στην καροτσα!!!Ο παππους και η γιαγια μου εμεναν κανονικα σε 2 δωματια που υπηρχαν στην αυλη.Λογω του φοβου της μητερας μου, εμεις (γονεις και αδερφος μου) μειναμε για ακομα ενα μηνα περιπου σε σκηνη!!!!!!!Τρεις ηταν οι σκηνες που εγιναν σε διπλανο οικοπεδο.Μια η δικια μας και δυο εφτιαξαν γειτονες.Τη συγκεκριμενη κατασκευη την ειχε δει γειτονας στο σεισμο του 1978 στη Θεσσαλονικη.Ξυλινο δαπεδο,συρματοπλεγματα(τα οποια υπαρχουν ακομα στην ταρατσα) και ναιλον.Ενα βραδυ με βροχη και πολυ αερα παραλιγο να παρασυρθει και εδωσε πραγματικη μαχη ο πατερας μου για να μεινει στη θεση της.Η σκηνη διακρινεται σε μια παλια φωτο.Συντομα θα τη σκαναρω για να τη δειτε (ταιριαζει βεβαια και σε αλλο thread,θα καταλαβετε το γιατι μολις τη δειτε)

Βεβαια εζησα και το σεισμο του 1999...ακομα μια δυσαρεστη εμπειρια...

 

[georgeikos]

ακριβως την ωρα του σεισμου του 81 εγω....γεννιομουν!!!!! οσο για τον σεισμο του 99 αλλαζα μια λαμπα με αποτελεσμα να πεσω κατω και πανω να πεσουν βιβλια και διαφορα μικροαντικειμενα απο την βιβλιοθηκη...αυτα...

 

[bambinella 100]

31 χρονια κλεινουν σημερα απο το σεισμο των Αλκυονιδων.

Ηταν Τριτη 24 Φεβρουαριου 1981 λιγο μετα τις 10.00 το βραδυ και βλεπαμε Το φως του Αυγερινου. Ενα σηριαλ που εγινε συνωνυμο των ριχτερ!

 

[nkarytia]

Ένα από τα λίγα γεγονότα (σχετικά αδιάφορα για ένα παιδί) που παραμένουν ανεξήτηλα στο μυαλό μου!

 

[ARETARA]

Τον θυμάμαι τον σεισμό του 1978... 20 Ιουνίου αργά το βράδυ γύρω στα μεσάνυχτα. Εκεί που κοιμόμουν είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη-σύνθετο με γυαλικά που ταρακουνήθηκαν άγρια όπως και όλο το έπιπλο. Πρέπει να φύγαμε το βράδι για το χωριό στο Κιλκίς. Παρόλο που πρέπει να είχαμε ακόμη για λίγες μέρες σχολείο, νομίζω ότι δεν γυρίσαμε, τουλάχιστον για τις πρώτες μέρες μετά το σεισμό. Θυμάμαι ακόμη ότι οι μετασεισμοί διάρκεσαν αρκετό διάστημα μετά. Επίσης, τα κτίρια που χαρακτηρίζονταν με αυτοκόλλητα ως πράσινα (κατοικίσιμα), κίτρινα (χρήζοντα επισκευών) και κόκκινα (ακατάλληλα, για κατεδάφιση). Σκηνές σε όλη τη Θεσσαλονίκη, ευτυχώς που ήταν και καλοκαίρι. Τελευταία ανάμνηση η πολυκατοικία που κατέρρευσε στην Ιπποδρομίου, στο κέντρο. Ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα με αποσπάσματα στο video που ακολουθεί.

[video=youtube;AdTVPn-TDz0]http://www.youtube.com/watch?v=AdTVPn-TDz0&feature=related

 

[retrofan]

Σεισμός του 81΄. Δεν θυμάμαι πολλά. Ξύπνησα στην αγκαλιά του πατέρα μου καθώς όλοι κατεβαίναμε τις σκάλες προς το διαμέρισμα των παππούδων που μένανε στο ισόγειο. Μου έχει μόνο μείνει η αίσθηση πως με έσφιγγε πάνω του περισσότερο απ' όσο δικαιολογούσε το απλό κουβάλημα ...

Μετά, ή οι γονείς μου δεν είχαν κουνηθεί πολύ ή ήταν πολύ ψύχραιμοι. Κοιμηθήκαμε για δυο νύχτες στους παππούδες (και καλά το ισόγειο είναι πιο κοντά στον δρόμο) κι αυτό ήταν όλο.

Σεισμός του 99΄. Είχα φύγει δυο μέρες πριν από την Ελλάδα για να προλάβω τις προφορικές εξετάσεις του Σεπτεμβρίου. Η γαλλική τηλεόραση έδειχνε σκηνές φρίκης (ΡΙΚΟΜΕΞ και λοιπά) κι εγώ δεν μπορούσα να βγάλω γραμμή για Αθήνα για ώρες. Κι όταν έβγαλα τελικά, δεν απαντούσε κανένας σε σπίτι και γραφείο. Ευτυχώς, κάπου προς το ξημέρωμα με πήραν οι δικοί μου από το σπίτι κάποιου θείου που τους φιλοξενούσε για την πρώτη νύχτα και ηρέμησα.

Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο βέβαια δεν μου βγήκε κι άσχημα. Εκτός που όποιος μ' έβλεπε στο πανεπιστήμιο με ρωτούσε αν η οικογένειά μου στην Ελλάδα ήταν καλά (βασικά μας ενδιαφέρει ο πολλά βαρύς γόης Herve που μετά από μια χρονιά παντελούς αδιαφορίας για το ταπεινό πρόσωπό μου έπρεπε να γκρεμιστεί η Αθήνα για να μου πιάσει την κουβέντα ), στις εξετάσεις, δυο μέρες μετά, οι καθηγητές με ρώτησαν αν νιώθω ότι θέλω να εξεταστώ μετά απ' όλη την ταραχή που πέρασα, κι όταν τους απάντησα ηρωϊκά πως ναι, ε ... είχα κάπως ευνοϊκή αντιμετώπιση .

 

[katerinak]

Τον παλαιοτερο σεισμο που θυμαμαι, να λενε, ηταν αυτος της Καλαματας.
Πρεπει να ηταν αρκετα δυνατος, και να εγιναν πολλες καταστροφες

Δεν θυμαμαι ποτε εγινε (ημουν πολυ μικρη), θυμαμαι ομως πως λεγαμε γι'αυτον χρονια μετα

Λορενα και για μενα αυτος της Καλαματας ειναι ο πρωτος σεισμος που θυμαμαι,σιγουρα θα ηταν δυνατος αφου τον καταλαβαμε και στα Τρικαλα..

Ημουν κι εγω πολυ μικρη αλλα θυμαμαι οτι λιγο πριν γινει ο σεισμος ημουν ορθια πανω στο κρεβατι των γονιων μου και η μαμα μου ευτυχως ηταν διπλα εκεινη τη στιγμη που ξαφνικα ειδα το πολυφωτο να κανει "κουνια μπελα" .. Απο κει και περα δε θυμαμαι τι εγινε..

 

[Σώτος Σώτος]

Σεισμός του ʼ81 (Αλκυονίδες) πριν από ακριβώς 32 χρόνια…

Λένε ότι στη ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχουν κάποια συμβάντα κομβικά και καθοριστικά για την εξέλιξη της μετέπειτα πορείας του…

Αναθεωρώντας τη δική μου ζωή, στα 38 μου πλέον, διαπιστώνω ότι το δικό μου καθοριστικό συμβάν έλαβε χώρα ακριβώς 32 χρόνια πριν, στη Σαλαμίνα, στα έξι μου χρόνια, σαν σήμερα, 24 Φεβρουαρίου 1981, βράδυ…

Οι γονείς μου έβλεπαν τον «Λουκή» όπως όλη η Ελλάδα, όταν ξαφνικά η γη άρχισε να τρέμει. Θυμάμαι σαν τώρα τον πατέρα μου να λέει στη μάνα μου: «κλείσε την τηλεόραση»! και αμέσως μετά να μας μαζεύει κάτω από την κάσα της πόρτας. Λίγες στιγμές μετά καθώς το βουητό και ο σεισμός συνεχιζόταν, τον θυμάμαι να προσπαθεί νʼ ανοίξει την πόρτα του δωματίου και αυτή να έχει φρακάρει. Κάποια στιγμή επιτέλους βγήκαμε έξω, μαζί με όλη τη γειτονιά βεβαίως (κωμικοτραγικό περιστατικό: ο απέναντι γείτονας από τον τρόμο του πηδώντας απʼ τη βεράντα φώναζε στη γυναίκα του: “Μαρία, εγώ βγήκα, πάρε εσύ τα παιδιά”!!!).

Θυμάμαι ακόμη πως πήγαμε στο σπίτι της θείας μου, 3 τετράγωνα πιο κάτω και βλέπαμε έκτακτα δελτία ειδήσεων, πάνω σε ντοκιμαντέρ του Κουστώ… Κάποιες ώρες πρέπει να κοιμήθηκα στο αυτοκίνητό μας. Επίσης θυμάμαι την άλλη μέρα που ρώτησα τον πατέρα μου εάν μπορώ να μπω μέσα στο σπίτι και να πάρω τα παιχνίδια μου για να παίξουμε στη γειτονιά και μου επέτρεψε να μπω στα γρήγορα…

Θυμάμαι το χακί αντίσκηνο που μας έδωσαν να μείνουμε και το είχαμε κάνει κανονικό σπίτι, με κρεβάτια, σόμπα και τηλεόραση!!! Πρέπει να μείναμε κάποιους μήνες μέσα, όπως και η υπόλοιπη γειτονιά βέβαια… Μέχρι εδώ όλα καλά, εξάλλου ένα εξάχρονο αγόρι όλα αυτά τα έβλεπε σαν περιπέτεια. Οι ανατροπές στη ζωή μου ξεκίνησαν με την μετακόμιση σε άλλη γειτονιά που αναγκαστήκαμε να κάνουμε με συνέπεια να χάσω τους φίλους μου και την αγαπημένη μου γειτονιά. Και το χειρότερο ήταν ότι μετά από ένα πολύ τραγικό περιστατικό που συνέβη στον πατέρα μου αναγκάστηκα να αλλάξω και σχολείο στη μέση της επόμενης χρονιάς και στο καπάκι μετακόμιση σε εντελώς διαφορετικό μέρος, στη Θεσσαλονίκη, μια μεγαλούπολη. Κι όλα αυτά μέσα σε ενάμιση χρόνο…

Σίγουρα αυτός ο σεισμός άλλαξε καθοριστικά τη ζωή μου… Το παράδοξο(?) όμως είναι ότι δεν φοβάμαι καθόλου τον ίδιο τον σεισμό, π.χ. στον μεγάλο σεισμό του ʼ99 ήμουν χαλαρός και άνετος…

 

[elephadas]

Ο σεισμός του 1981 με τρομοκράτησε όχι γιατί τον έζησα, αλλά γιατί δεν τον έζησα!

Είχα λίγους μόλις μήνες στην Αμερική, και την εποχή εκείνη δεν είχα παρά ελάχιστη επαφή με τα εν Ελλάδι. Internet φυσικά δεν υπήρχε, δεν είχα πάρει ακόμη το SONY με τα βραχέα κύματα, και το τηλέφωνο ήταν πανάκριβο χώρια που ήθελε τηλεφωνήτρια (ναι, στην Αμερική το 1981 πολλά μέρη δεν είχαν αυτόματη σύνδεση με τον έξω κόσμο!). Είχα μόνο ένα ραδιοφωνάκι που άκουγα τους τοπικούς σταθμούς, και στις πρωινές ειδήσεις είπαν, οι ηλίθιοι, "Strong earthquake levels Athens". Τώρα βέβαια έχω συνηθίσει τις υπερβολικές περιγραφές για λόγους ακροαματικότητας, αλλά τότε ήμουν μικρός και αθώος και ασυνήθιστος (διότι οι ελληνικές ειδήσεις, από κρατικούς ραδιοσταθμούς σε εποχή πριν την ιδιωτική ραδιοφωνία, μάλλον ξεφούσκωναν παρά παραφούσκωναν τα γεγονότα). Οπότε μ' έπιασε πανικός μ' εκείνο το "levels". Πήρα αμέσως τηλέφωνο τους δικούς μου, φυσικά, αλλά ήταν αδύνατο να πιάσω γραμμή. Μέχρι να μάθω ότι το μοναδικό θύμα υπήρξε ένα βάζο με στάχυα (που ήταν πανώβαρο κι έπεφτε και χωρίς σεισμό) έχασα τα μισά χρόνια της ζωής μου! Ευτυχώς η οικογένεια ήταν αρκετά λογική και ψύχραιμη και μετά τις πρώτες ώρες απλώς γύρισαν σπίτι και δεν τρέχανε στο δρόμο με κάθε μετασεισμό, ούτε κατασκήνωσαν στο ύπαιθρο.

(Αντίθετα, για το σεισμό του 1999 δεν πήρα χαμπάρι, διότι τον έχασα για 2-3 μέρες... επέστρεφα από διακοπές στην Ελλάδα και πέρασα λίγες μέρες Ολλανδία/Γερμανία λόγω γάμου ενός πολύ φίλου μου, οπότε δεν είχαμε καιρό για ειδήσεις και τέτοια και δεν μάθαμε τίποτε. Όταν έφτασα σπίτι μου πήρα να πω ότι έφτασα και μου είπε η αδερφή μου για κάποιον μακρυνό γνωστό τους που είχε σκοτωθεί "στο σεισμό" - υποθέτοντας ότι τον ήξερα - και λέω "Σεισμό? Ποιον σεισμό?")

 

[Uskoke]

Ο σεισμός του 1995 στην Κοζάνη-θυμάμαι αξέχαστα ήμουν στην λαϊκή, ήταν πρωί Σαββάτου και ήμουν εκεί που ήταν οι Ρωσοπόντιοι, όταν άρχισε η γη να σείεται, αλλά δεν έχασα την ψυχραιμία μου, είδα έναν και μοναδικό να μιλάει στο κινητό του, και έναν υποσταθμό/μετασχηματιστή της ΔΕΗ να κουνάει πάνω στους στύλους του, και σοβάδες να πέφτουν από τις πολυκατοικίες. Φώναξα σε όσους ήταν από κάτω από τον μετασχηματιστή να φύγουν να μην τον φαν στο κεφάλι. Η μεγάλη τρόμάρα ήρθε μετά με τους μετασεισμούς που ήμουν μέσα στο σπίτι μου, το οποίο ήταν ισόγειο και έβλεπε σε μια εσωτερική αυλή. Τόσο απήυδισα απο οτυς συνεχείς μετασεισμούς που πήγα στην αδερφή μου στην Αθήνα για να συνέλθω λίγο. Αργότερα μάθαμε από τους καθηγητές μας ότι οι ΔΕΗτζήδες που ήταν στην άιθουσα ελέγχου των διαφόρων μονάδων έδωσαν μάχη για να μη βγει εκτός ("τριπάρει") η μονάδα τους (με το σεισμό) γιατί αυτό σημαίνει στην καλύτερη περίπτωση απόρριψη φορτίων (δηλ. διακοπές σε ορισμένες περιοχές) και στην χειρότερη blackout. Τεσπα, γλύτωσα οριστικά από τους σεισμούς όταν έφυγα οριστικά από την Κοζάνη το '97.

 

[stayros]

Τον σεισμο του '81 (4 χρονων τοτε) τον θυμαμαι αμυδρα.

Το μονο που θυμαμαι ειναι οτι την βγαλαμε στην υπαιθρο σε καποια

πλατεια μεσα στο φορτηγο της εταιριας που δουλευε τοτε ο πατερας μου.

Αυτον που θυμαμαι εντονα μεχρι και σημερα ειναι του '99.

Μεσημερι,ειχαμε σχολασει απο ην δουλεια με τον πατερα μου (δουλευαμε μαζι 14 χρονια),

ειχε στρωσει τραπεζι η μανα μου ειχε προλαβει να κανει μπανιο ο πατερας μου

και ετοιμαζομουν να μπω εγω.

Στην κυριολεξια μας επιασε με τα εσωρουχα...

Και τοτε ειναι που ακουγεται το βουητο πρωτα και στην συνεχεια αρχιζει το "shake it" (οχι του Ρουβα )

Μονο που ακουγαμε τα γυαλικα να πεφτουν και βλεπαμε τα φωτιστικα

και τους πολυελεαιους να κουνιονται...μπρρρρρρ....

Θυμαμαι ακομα εντονα την φραση του πατερα μου "Πιαστε πορτες...Πεφτουμε!!!!" ....

Ισα που προλαβα να βαλω μια βερμουδα, να αρπαξω κλειδια και κινητο και σφαιρα εξω....

Ποιος Sonic

και ποιος Κεντερης...μιλαμε 0-100 σε 3" ...

Απο τα μονα φυσικα φαινομενα που δεν μπορεις να αντιμετωπισεις...recry2: