Ρετρό σπατάλες (και οικονομική νοοτροπία)

[Rakeesh]

Οσον αφορα την οικονομια, στη δεκαετια του 80 ηταν κυριαρχη η γενια της κατοχης ή της επαρχιας που ηρθε στην πολη για μια καλυτερη ζωη. Τιποτα δε θυμιζε the Dark Years που ειχαν περασει και ολα εδειχναν να πηγαινουν απο το καλο στο καλυτερο. Επισης διαφορες αισιοδοξες "προφητειες" ελεγαν οτι το ετος 2000 θα εχουμε ιπταμενα αυτοκινητα και θα πηγαινουμε κυριακατικη εκδρομη στη σεληνη. Μια εποχη ευημεριας.

Κατα το 1990 τα πραγματα ηδη αρχιζανε να... στενευουν και εδειξαν οτι δεν ηταν οπως τα φανταζομαστε. Και οχι μονο αυτο, αλλα ο κοσμος αρχισε να ειναι πιο ενημερωμενος και συνειδητοποιημενος οσον αφορα τις πρωτες υλες, την ανακυκλωση κλπ.

Πλεον δεν πετουσαμε στα σκουπιδια ο,τι περισσευε, δεν αγοραζαμε ο,τι ναναι, για να φαμε ότι μας αρεσει, και για να πετάξουμε το υπόλοιπο.

Εγω μικρος πχ επαιζα πολυ με το νερο της μπανιερας, εβαζα μεσα σαπουναδες και σκουπιδια και μετα το πετουσα. Τωρα;; Προσφατα ειδα μια ταινια του 80 που ο πρωταγωνιστης μιλουσε σε μια γειτονισσα που ποτιζε, και οσο τον ακουγε, το νερο χυνοταν στο δρομο μεχρι αυτη να συνεχισει το ποτισμα. Μου ηρθε να φωναξω "τη βρυση μωρη"

Εσεις ποιες σπαταλες του τότε μπορειτε να θυμηθειτε, τις οποιες με τιποτα δε θα καναμε σημερα; Ποια χατηρια σας εκαναν οι γονεις σας που δεν μπορειτε να τα κανετε στα παιδια σας;

Φυσικα οχι μονο λογω στενοτητας, αλλα και λογω συνειδητοποιησης.

 

[exetlaios]

Σπατάλη "παιδικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας".

Οι γονείς μου με αφήνανε να παίζω μόνος μου στην πυλωτή της πολυκατοικίας.

Ή το καλοκαίρι η γιαγιά με άφηνε ελεύθερο να τριγυρίζω όπου θέλω στο χωριό.

Σχεδόν ακίνδυνες εποχές, γαρ.

Σήμερα, φαντάζει αδιανόητο.

 

[Shinobi]

Σπατάλη "παιδικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας".
Οι γονείς μου με αφήνανε να παίζω μόνος μου στην πυλωτή της πολυκατοικίας.

Ή το καλοκαίρι η γιαγιά με άφηνε ελεύθερο να τριγυρίζω όπου θέλω στο χωριό.

Σχεδόν ακίνδυνες εποχές, γαρ.

Σήμερα, φαντάζει αδιανόητο.

θα το έκαναν και σήμερα αν ήθελαν να σε ξεφορτωθούν!

η οικονομική νοοτροπία ήταν πολύ διαφορετική, γιατί τότε ήξερες οτί δουλειές υπάρχουν και μπορείς να δουλέψεις και να βγάλεις λεφτά. τώρα στην εποχή που ζούμε, τα πράγματα είναι ολίγον τι διαφορετικά. αν δεν είσαι μέσα σε καλούπια η να έχεις πιάσει τη καλή λεφτά δε βγάζεις οπότε περιορίζεις και τις σπατάλες. ο κόσμος είναι πιο φτωχός και λόγω ευρώ, γιατί 10 ευρώ αναλογικά είναι 1 χιλιάρικο σε δραχμές...

 

[Fistikis]

ο κόσμος είναι πιο φτωχός και λόγω ευρώ, γιατί 10 ευρώ αναλογικά είναι 1 χιλιάρικο σε δραχμές...

Εγώ δεν έπεσα στην παγίδα να εξισώσω τις 1000 δρχ με ενα ευρώ.

Πάντα έκανα το αντίθετο.... Υπολογιζα το 1 ευρώ με 350 δρχ....οποτε μια φορά που είχα ερθει στην Ελλάδα για διακοπές και μου ζήτησαν 2 ευρω για μια τυρόπιτα απάντησα: "700 δρχ για 1 τυρόπιτα????? Ασε... κάνω διαιτα!!"

 

[Juanita]

Παίζαμε στα στενάκια της γειτονιάς, τις πλατείες και τις αλάνες μήλα, ποδόσφαιρο, στρατιωτάκια ακούνητα αμίλητα, κρυφτό, κυνηγητό...

Σήμερα, χώρια που δεν υπάρχουν αλάνες, πάρκα και δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα δεν υπάρχουν και παιδιά... :xm: Ή και να υπάρχουν, μάλλον κλείνονται σπίτι τους χαμένα στα PS και τα PC...

Όσον αφορά στις σπατάλες, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα καίνε τσάμπα τα φώτα στο σπίτι ή στο γραφείο... Σε πλήρη συσκότιση μας έχω... Και το νερό με ρέγουλα...

 

[pooky(1)]

Εγώ δεν έπεσα στην παγίδα να εξισώσω τις 1000 δρχ με ενα ευρώ.Πάντα έκανα το αντίθετο.... Υπολογιζα το 1 ευρώ με 350 δρχ....οποτε μια φορά που είχα ερθει στην Ελλάδα για διακοπές και μου ζήτησαν 2 ευρω για μια τυρόπιτα απάντησα: "700 δρχ για 1 τυρόπιτα????? Ασε... κάνω διαιτα!!"

ΑΚΡΙΒΩΣ η νοοτροπία που συνεχίζω να εφαρμόζω.

Κουλούρι στην Αθήνα 0.60 λεπτά. 200 δραχμές για ένα κουλούρι; Ούτε στα πιο παλαβά όνειρά τους.

Δυστυχώς ή ευτυχώς για μένα είναι το ανάποδο. Στην δεκαετία του 80 πέρασα από απίστευτη οικογενειακή στενότητα που μου άφησε χαραγμένες πολλές πληγές, αλλά με έμαθε να σέβομαι τα χρήματα και να σταθμίζω τις ανάγκες μου σε βαθμό χαζομάρας. Τότε δεν μπορούσα να έχω τίποτε. Δούλευα σαν το σκυλί καλοκαίρια και σαββατοκύριακα στην Καλαμάτα, ευτυχώς σε οικογενειακή επιχείρηση.

Οπότε έμαθα να έχω από πολύ μικρός τα δικά μου χρήματα, διαχειριζόμουν τον δικό μου τραπεζικό λογαριασμό και δεν ζήταγα από τους δικούς μου ούτε για τυρόπιτα. Σήμερα τα πράγματα είναι ακριβώς το αντίθετο από τότε. Μπορώ να έχω ότι θέλω, αλλά συνεχίζω την παλιά πρακτική που με έβγαλε καθαρό στα δύσκολα χρόνια και με βγάζει παλικάρι σήμερα με το καλύτερο τρόπο. Άλλωστε δεν με ενδιαφέρει ούτε και με ενδιέφερε ποτέ κανενός είδους σπατάλη, εκτός από τους υπολογιστές και τις κονσόλες μου.

Ζούσα πάντα με την αρχή "τα λεφτά που μου μένουν στην άκρη είναι λεφτά που έχουν σωθεί (από καταστροφή) " και αργότερα, με το ευρώ, υιοθέτησα την αρχή "τα ψιλά με πάνε ψηλά".

Μια χαρά όλα καλά λοιπόν.

 

[joe]

Ισως η δεκαετια του 80 και μεχρι μεσα 90 να χαρακτηριζοταν μονο απο σπαταλη.

Απο επιπεδο κρατους μεχρι το επιπεδο οικογενειας. Απο οσο θυμαμαι αλλα και απο κουβεντες με τους δικους μου, η ζωη μεσα σε λιγα χρονια αλλαξε ριζικα σε σχεση με προηγουμενες δεκαετιες. Φυσικα ολα δεν ηταν ροδινα και πολλα προβληματα του σημερα εχουν τις ριζες σε αυτα ακριβως τα χρονια. Ομως με βαση τα τοτε δεδομενα, οι εργαζομενοι ειδαν τις αποδοχες τους να αυξανονται θεαματικα, τα προιοντα αυξαναν σε ποικιλια και νεες συσκευες εμπαιναν στην ζωη μας. Τα ενοικια ηταν (συμφωνα με την μητερα μου) τοσο φθηνα για καποιον που ειχε μια σταθερη δουλεια, που τα προτιμουσε απο το να μπει σε διαδικασια οικοδομης (κατι που μετανιωσαν πολλοι πικρα). Η γειτονια μου το 80 ηταν ενα απεραντο εργοταξιο. Ολοι εχτιζαν ή ανεβαζαν οροφους. Για την οικογενεια μου αν και τα τελη 70 ηταν σκληρη εποχη, απο το 82 και μετα βελτιωθηκαν τα πραγματα. Η δουλεια του πατερα μου αν και πολυ σκληρη, απεδιδε ενα παρα πολυ καλο μισθο. Αποτελεσμα μετα απο οικονομια να ξαναχτισουμε το σπιτι μας. Χωρις δανεια που ουτως ή αλλως δεν υπηρχαν πρακτικα. Μονο με την δουλεια του πατερα μου στα 30+ του. Οταν τελειωσε το σπιτι και η περιοδος λιτοτητας, θυμαμαι βγηκαμε με την μητερα μου για ψωνια και λυσσαξαμε για περιπου ενα μηνα. Οταν πηγαιναμε σουπερ μαρκετ τοσο εμεις οσο και οι περισσοτεροι φιλοι μου, εβλεπες κατι τιγκαρισμενα καροτσια καθε εβδομαδα. Σιγουρα κοιταζαμε τις τιμες πολυ λιγοτερο απο τα προσφατα ετη. Συναδελφοι του πατερα μου που ειχαν αποφασισει να μην επενδυσουν ή χτισουν εκαναν ζωη χαρισαμενη με πολυτελη αυτοκινητα, μπουζουκια και καθε ειδους σπαταλης.

Η σπαταλες σε ρευμα, τηλεφωνο και ειδικα νερο ηταν αδιανοητες για τα σημερινα δεδομενα. Το τηλεφωνο αν θυμαμαι καλα ηταν μι αστικη μοναδα ανα κληση, οποτε μπορουσες να μιλας μεχρι να μουδιασει το αυτι σου. Καθε νοικοκυρα που σεβοταν την διαστροφη της, οφειλε να βγαινει το πρωι με το λαστιχο και να καταβρεχει την αυλη, το πεζοδρομιο και ολη την κοινωνια μεχρι το στενο να θυμιζει βενετια ή σκηνικο απο σπασμενο αγωγο της ΕΥΔΑΠ. Ειδικα μια συγκεκριμενη καταβρεχε και οταν.... εβρεχε. Μιλαμε για προβλημα.

 

[Λορένα]

Πιστευω οι γονείς των περισσοτέρων απο μας, εχουν το λεγόμενο : κατοχικό συνδρομο με τα τρόφιμα.

Περα απο την γκρινια πως δεν πρέπει να πετάμε ποτε το φαγητο, γιατι : αμα ερθει καμια κατοχη θα πεις το ψωμι.. ψωμακι, εδειχνε πλουσιος καποιος, που ειχε καθε φορά ενα πλουσιο στρωμενο τραπεζι, οπως επισης και οταν ειχε πολλα κερασματα να δωσει στους επισκεπτες του. Η δικη μου μανα, το πηγαινε και πιο περα.. χρησιμοποιουσε τοσο λαδι (ακομη και τωρα) στα φαγητα, που νομιζε κανεις πως εχουμε χιλιαδες στρεμματα με ελιες η συγγενη στην Καλαματα :xm:

Σπατάλη ηταν το νερο, που άφηναν αρκετοι την βρύση ανοιχτη οοοοοολο το βράδυ για να ποτιζει τους κηπους

Σημερα το νερο το σεβομαι, και για το φαι κανω διαιτα

 

[joe]

Kατοχικο συνδρομο οι γονεις οχι, οι παππουδες σιγουρα. Ακομα και τωρα ολα τα καλα να εχεις στο τραπεζι, αμα δεν εχει ψωμι ο παππους μου παθαινει.

Γενικα οσον αφορα τα τραπεζια, θυμαμαι πως γινονταν πολλα και πλουσια. Σε σημειο που πια δεν πηγαιναμε γιατι βαριομασταν ή καναμε εμεις και ερχονταν οι μισοι. Τωρα κανεις τραπεζι και τσακιζονται ολοι. Δεν ειναι και λιγο να ξοδευεις 200-300 ευρω την σημερον ημερα...

 

[Rakeesh]

Εχω ακουσει ιστοριες για πχ ολοημερες οικογενειακες εκδρομες με ταπερ, και υποχρεωτικο ταισμα των παιδιων με το ζορι μεχρι να τελειωσει ολο το ταπερ (ειδικα απο τους παππουδες)

Εγω προσωπικα δεν βιωσα καμια τετοια περιπτωση, ουτε εχω δει απο κοντα, αλλα εχω ακουσει αρκετες φορες για αυτο το καταναγκαστικο τάισμα με αποτελεσμα να εχουμε τα πρωτα υπερβαρα παιδια

 

[joe]

Εχω ακουσει ιστοριες για πχ ολοημερες οικογενειακες εκδρομες με ταπερ, και υποχρεωτικο ταισμα των παιδιων με το ζορι μεχρι να τελειωσει ολο το ταπερ (ειδικα απο τους παππουδες)
Εγω προσωπικα δεν βιωσα καμια τετοια περιπτωση, ουτε εχω δει απο κοντα, αλλα εχω ακουσει αρκετες φορες για αυτο το καταναγκαστικο τάισμα με αποτελεσμα να εχουμε τα πρωτα υπερβαρα παιδια

Αυτο ειχε να κανει με την αποψη τοτε περι σωστης αναπτυξης των παιδιων. Το οποιο φυσικα οδηγουσε σε υπερβολες γιατι ολοι θελουν ενα γεροδεμενο παιδακι, τι ξυλο ειχε φαει ενας φιλος μου για να τρωει, τι καλοπιασματα, τι ταξιματα δεν λεγεται.

Παντως οσο και να μπουκωνομασταν, με τοση εκτονωση και τρεξιμο, επρεπε να τρως πααααρα πολυ ή να εχεις κληρονομικο χαρισμα για να εισαι χοντρος. Τα παιδακια σημερα εκτος απο περιορισμενα σε ενα δωματιο, τρωνε ολο και λιγοτερο σπιτικο φαγητο και οι παπακηδες (οπως τους λεει ο father) πανε και φερνουν junkfood

 

[pooky(1)]

Δεν έχει και άδικο ο πατήρ σου!!!!

Ευτυχώς κανένα πρόβλημα τότε σε μένα με το φαγητό. Πάντα ήθελα παραπάνω και ποτέ δεν μου είπαν όχι. Βέβαια αγαπημένο φαΐ από τότε τα διπλόπιτα με γύρο. Με αυτά μεγάλωσα και ακόμα και τώρα τα τιμάω.

 

[joe]

Δεν έχει και άδικο ο πατήρ σου!!!!

Ασχετο αλλα ο φαδερ εχει γραψει ιστορια. Μια φορα ειχαν παει με την μητερα μου να αγορασουν μια κουζινα στο καταστημα ενος φιλου του. Εκει ηταν ενα ζευγαρι που σκοπευε να παντρευτει και η μορφονια ειχε αρχισει τα σταριλικια θελοντας μαρκες, υπερτεχνολογια, χρωμα κτλ. Τον κουκο αηδονι με λιγα λογια. Ο γαμπρος ειχε ασπρισει αλλα τι να κανει που η αλλη εκοβε κι εραβε. Σε καποια φαση που ειχε απομακρυνθει κοιταζοντας και καλα, σκαει διπλα ο φαδερ και του λεει το επικο..

- Κοιτα να δεις αγορι μου, την δικια σου δεν την κοβω να μαγειρευει. Αφου ετσι κι αλλιως οι παπακηδες θα σας φερνουν φαι, απ το να δωσεις ενα σωρο λεφτα για κουζινα, καλυτερα ειναι να παρεις ενα μεγαλο ψυγειο, να χωραει μπυριτσες και 2 καρπουζια μεγαλα, να γουσταρεις το καλοκαιρι.

 

[vagosgta3]

Ασχετο αλλα ο φαδερ εχει γραψει ιστορια. Μια φορα ειχαν παει με την μητερα μου να αγορασουν μια κουζινα στο καταστημα ενος φιλου του. Εκει ηταν ενα ζευγαρι που σκοπευε να παντρευτει και η μορφονια ειχε αρχισει τα σταριλικια θελοντας μαρκες, υπερτεχνολογια, χρωμα κτλ. Τον κουκο αηδονι με λιγα λογια. Ο γαμπρος ειχε ασπρισει αλλα τι να κανει που η αλλη εκοβε κι εραβε. Σε καποια φαση που ειχε απομακρυνθει κοιταζοντας και καλα, σκαει διπλα ο φαδερ και του λεει το επικο..
- Κοιτα να δεις αγορι μου, την δικια σου δεν την κοβω να μαγειρευει. Αφου ετσι κι αλλιως οι παπακηδες θα σας φερνουν φαι, απ το να δωσεις ενα σωρο λεφτα για κουζινα, καλυτερα ειναι να παρεις ενα μεγαλο ψυγειο, να χωραει μπυριτσες και 2 καρπουζια μεγαλα, να γουσταρεις το καλοκαιρι.

Θεϊκο!!!! εγραψε ο πατερας σου

 

[pooky(1)]

Α ΧΑ ΧΑ επικότατη ατάκα !!!!!!!!!!!!!!

BTW έτσι παίζει η φάση. Οι καλεσμένοι πρέπει να γοητεύονται από την high tech κουζίνα, η οποία δεν ΠΡΕΠΕΙ να ανάβει γιατί λερώνει και χαλάει.

Ρε σεις, άσχετο, εδώ έβαλαν και παπάκηδες κυλικεία. Τηλεφωνείς και σου φέρνουν τον γκαϊφέ!!!!!!!

Epic mercy..... FTL!!!!!!!!!!!!!!

 

[stakovios]

Kατοχικο συνδρομο οι γονεις οχι, οι παππουδες σιγουρα. Ακομα και τωρα ολα τα καλα να εχεις στο τραπεζι, αμα δεν εχει ψωμι ο παππους μου παθαινει.Γενικα οσον αφορα τα τραπεζια, θυμαμαι πως γινονταν πολλα και πλουσια. Σε σημειο που πια δεν πηγαιναμε γιατι βαριομασταν ή καναμε εμεις και ερχονταν οι μισοι. Τωρα κανεις τραπεζι και τσακιζονται ολοι. Δεν ειναι και λιγο να ξοδευεις 200-300 ευρω την σημερον ημερα...

Α, κι εγώ που δεν είμαι παππούς δεν μπορώ χωρίς ψωμί ή κάποιο υποκατάστατο. Ακόμα και με μακαρόνια θέλω ψωμί και όταν δεν είμαι στην Ελλάδα είναι από τα πράγματα που νοσταλγώ περισσότερο.Άσε το σοκ που έπαθα όταν είδα ότι στο εξωτερικό δεν σερβίρουν ψωμί παρά μόνο αν το ζητήσεις και δεν έχουν και καλή σχέση με το ψωμί...

 

[thebest20]

Δεν αντιμετώπισε η οικογένειά μου καμία κρίση...το σπίτι ήταν γεμάτο ψώνια πάντα (τα ντουλάπια και το ψυγείο)...και παντού παιχνίδια,στο σαλόνι κλπ.τώρα βλέπω ότι υπάρχει κρίση γύρω μου,και εμείς καλά περνάμε,αλλά για πόσο ακόμα,οπότε έχω αρχίσει κι εγώ να κάνω οικονομία σε περιττά πράγματα.Δεν είναι δυνατόν με 50? και να κάνεις τα ψώνια 4 ημερών,και παλιά με 20.000 δρχ να κάνεις τα ψώνια για 20 μέρες.

 

[pooky(1)]

Η έννοια "οικονομία" είναι διαχρονική, αλλά η πρακτική της εφαρμογή δύσκολη.

Κρίση ξεκρίση (δεν δέχομαι την έννοια βέβαια) εγώ συνεχίζω ακάθεκτα όπως παλιά. Βέβαια, τότε, για να πάρω την Amiga έκανα εσκεμμένα οικονομία ένα καλοκαίρι. Σήμερα για να πάρω ένα imac 27άρη δεν χρειάζεται να κάνω οικονομία μια μέρα. Αλλά οι "κακές" συνήθειες δεν κόβονται!

Βλέπω πάντως, με χαρά, άτομα που ήταν στη σπατάλα να έχουν τραβήξει τα λουριά. Αν και το κάνουν από ανάγκη, είναι καλό βήμα. Άλλωστε η τωρινή κατάσταση, ειδικά στην Ελλάδα, οφείλεται και στις ρετρό σπατάλες που μάθαμε από μικροί να θεωρούμε φυσιολογικές και δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη.

 

[panp]

Ρετρό οικονομίες, σημερινές σπατάλες : τα καρότσια, παρκοκρέβατα, ρουχαλάκια bebe που περνούσαν από τουλάχιστον 10 μωρά (ενώ τώρα μας πέφτει φυσικά η μύτη να δανειστούμε ένα ξένο), τα ρούχα που επιδιορθώνονταν στις μοδίστρες (ευτυχώς ξαναγύρισαν, μαζί με τους τσαγκάρηδες), η αγορά μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, που ενώ ήταν επιβεβλημένη δυο-τρεις δεκαετίες πριν τουλάχιστον για το νέο οδηγό προκειμένου να μη φθείρει, μαθαίνοντας ένα καινούργιο, σήμερα "το παιδί να πάρει κανούργιο αυτοκίνητο, να μη χαλάει, να μην το κοροϊδεύουν στη σχολή", το να πηγαίνεις για μπάνιο "σαρδέλλα" με το λεωφορείο του Αγίου Κοσμά, αντί με το πολυτελές σου ΙΧ, το να δανείζεις τα (εξυπακούεται καλοδιατηρημένα) σχολικά σου βιβλία σε παιδιά ιδιωτικών σχολείων που έπρεπε να τα πληρώνουν (και αυτά), το να βάζεις μόνο μια σειρά λαμπάκια όλη κι όλη στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο (και εννοείται τίποτα σε κήπους και μπαλκόνια), το να χτίζεται ένα σπίτι από ένα μισθό και γραμμάτια, και τόσα και τόσα άλλα που μας έφτασαν ασφαλώς μέχρι εδώ, ενώ κατά ένα μύθο "ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας"...

 

[panp]

Και φυσικά ξέχασα μια ρετρό "σπατάλη" που δε θα ξανάρθει, δηλαδή το υπηρετικό προσωπικό στα σπίτια (παλιότερα και με περισσότερες από μια υπηρέτριες).

Αντίθετα, μια "σπατάλη" που επιζεί στις μέρες μας είναι το δεύτερο μπάνιο στα διαμερίσματα, σε αντίθεση με το ένα και μοναδικό που υπήρχε παλιότερα. Όμως πολλές φορές κι αυτό είναι εις βάρος της κατάργησης της "ρετρό" πολυτέλειας της μπανιέρας, και της αντικατάστασης με τη "φτωχή" ντουσιέρα, για βιαστική χαλάρωση "στα όρθια"...

Και πού θα πλύνεις τις κουβέρτες, ρεεεε;