QueenofHearts είπε:
Απίστευτο θέμα! Δεν το πιστεύω πως δεν το είχα βρει ως τώρα!
Συμφωνώ και επαυξάνω... πρέπει να υπάρχουν πολλά παλιά ενδιαφέροντα θέματα εδώ, αλλά ποτέ δεν βρήκα το χρόνο να σκαλίσω χρόνια πίσω, και πρέπει να χάνω πολλά.
Πρέπει να έχω τη ρετρότερη
μαγειρική εδώ. Είναι κληρονομιά από τη μητέρα μου, δεκαετία του 50, που έχει και οδηγό καλής συμπεριφοράς που είναι να χτυπιέσαι κάτω από τα γέλια (μόνο αν είσαι κύριος, διότι οι κυρίες δεν επιτρέπεται να γελάνε ασυγκράτητα, πρέπει να γελάνε με στυλ αλλιώς θα κακοχαρακτηριστούν). Έχω κι άλλες παλιές, όπως Χρύσα Παραδείση από τη δεκαετία του 70, αλλά δεν πολυείναι αστεία, παρόλο που και αυτή και η παλιά σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό δείχνουν τον πόλεμο που ασκήθηκε στην παραδοσιακή κουζίνα από τους συγγραφείς μαγειρικών οι οποίοι θεωρούσαν τη "Γαλλική" κουζίνα (όχι φυσικά τη χωριάτικη Γαλλική αλλά την "εκλεπτυσμένη"), όπως και τη Γαλλική εθιμοτυπία, τρόπο σερβιρίσματος κλπ ως το άκρον άωτον πολιτισμού που έπρεπε να επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία για να γίνουμε ευρωπαίοι βρε παιδί μου, άσχετα αν ταίριαζε με τις ελληνικές συνθήκες και τα ελληνικά προϊόντα.
Τα κερασάκια μαρασκίνο (που αναφέρθηκαν νωρίτερα) φτιάχνονται με τρόπο που θα σας κάνει να μην τα ξαναφάτε. Δεν ξέρω πώς τα φτιάχνανε παλιά, αλλά τουλάχιστον τώρα ξεκινάνε από κεράσι που το επεξεργάζονται me SO2, CaCl2 και άλλα διάφορα για να αποχρωματιστεί τελείως και μετά του προσθέτουν διάφορες χρωστικές και αρωματικές ουσίες και γλυκόζη και συντηρητικά, και το κάνουν και τραγανιστό. Τρελλάινομαι γι' αυτά, όταν ήμουν νέος μπορούσα να τσακίσω ένα βαζάκι αολόκληρο με την πρώτη, αλλά τα έχω εξοβελίσει τελείως από τη διατροφή μου εδώ και πολλάααα χρόνια. Άλλα από τα φαγητά που αναφέρθηκαν εδώ ως αξιολησμόνητα, όπως η καρμπονάρα, τα φτιάχνω σπανιότατα. Ακόμη και το ανθυγιεινότερο φαγητό ή γλυκό δεν πειράζει όταν φτιάχνεται σπάνια, από καλά υλικά, και τρώγεται με μέτρο, εκτός βέβαια αν υπάρχει ήδη πρόβλημα υγιείας και το φαγητό μπορεί να προκαλέσει κρίση.
