Ρετρό φήμες για συμμαθητές

[Juanita]

Με τα παιδιά που προέρχονταν από χωρισμένες οικογένειες

η συμπεριφορά μας ήταν ακόμη χειρότερη.

Όταν χώρισε ο θείος μου τα παιδιά του έμειναν με την πρώην

γυναίκα του. Αν και ξανάφτιαξε τη ζωή του σχετικά γρήγορα

δεν σταμάτησε ποτέ να κατηγορεί την πρώην του.

Δε φαντάζεστε τί σχόλια ακούγαμε όλα εμείς τα ξαδέρφια

(είμαστε και τεράστιο σόι) και τι μεταφέραμε στα καημένα

τα κορίτσια. Πολύ αργότερα -προσωπικά μιλάω- κατάλαβα

πόσο κακό είχα κάνει -άθελά μου- κάνοντας το φερέφωνο

του κάθε ηλίθιου συγγενή μου.

Με τα κορίτσια έχω πολλά χρόνια να βρεθούμε... Ξέρω πως

είναι αργά για να πάρω το οτιδήποτε πίσω και στενοχωριέμαι

αφάνταστα για την απώλεια.

 

[Hachiko]

Σας έχει τύχει ποτέ, να είσαι σωστός και όχι παράξενος, αλλά επειδή είσαι καλός και τους βοηθάς όλους, να σου κολλήσει ο "σπασίκλας" της τάξης για παρέα και οι άλλοι να σου κολλήσουν τη ρετσινιά του και να σε βάλουν στην ίδια μοίρα?? Εγώ το έπαθα 3η Γυμνασίου και τρόμαξα να βγάλω τη ρετσινιά απο πάνω μου. Πάντως τα παιδιά στην κριτική είναι αυστηρότερα και απόλυτα σε σχέση με τους μεγάλους. Πολλές φορές ένοιωσα ότι το παιδί γενικά βγάζει πιό πολύ "κακία"

Ο σπασίκλας της τάξης;;;

Αναρωτιέμαι, γιατί ήταν σπασίκλας; Επειδή διάβαζε πολύ; Επειδή δεν ντυνόταν όπως οι υπόλοιποι; Τι ήταν αυτό το οποίο τον έκανε σπασίκλα;

Και επειδή εσύ προφανώς έκανες τελικά κάποια παρέα μαζί του αμέσως φυσικά σε έκαναν πέρα και όλοι οι υπόλοιποι.

Το θέμα είναι γιατί;;; Ποιος είναι ο κανόνας που καθορίζει τους καλούς από τους κακούς, τους έξυπνους από τους χαζούς;

Και πίστεψε με δεν το λέω αυτό για σένα αλλά επειδή τα έχω ζήσει στο πετσί μου σε πάρα πολύ άσχημο βαθμό και θα το πω ανοιχτά και δεν ντρέπομαι.

Ήμουν πολύ ιδιόρρυθμο και μοναχικό παιδί. Στις συμμαθήτριες μου (στο δημοτικό κυρίως αναφέρομαι) δεν άρεσα και ακόμα και μέχρι και σήμερα ψάχνω να βρω τον λόγο. Απ' όσο ξέρω χαζή δεν είμαι, εμφανισιακά δεν υστερούσα (άλλο λάθος που γίνεται να μπαίνουν στη γωνία παιδιά με άσχημη εξωτερική εμφάνιση - παχύσαρκα κτλ λες και δεν έχουν εσωτερικό κόσμο ) ούτε κάποιο άλλο ελάττωμα διανοητικής καθυστέρησης είχα ούτε ήμουν το φυτό της τάξης.

Απλά ήταν δύο τρεις που κινούσαν τα νήματα. Αυτές διάλεγαν, αυτές έκαναν παιχνίδι και όποιες δεν τους άρεσαν τις έβγαζαν στην απ' έξω.

Τι να καθίσω να πω; Το τι τράβηξα σε εκείνο το βασανηστήριο που ήθελε να λέγεται σχολείο; Το τι εξυπναδίστικες χαζομάρες έστηναν τα αγόρια για να με τρομάξουν συνεργαζόμενα φυσικά με τα αγγελικά κοριτσάκια;

Δεν έχει σημασία ούτε και νόημα. Ευτυχώς τα χρόνια πέρασα, πήγαμε γυμνάσιο και τα πράγματα άλλαξαν πάρα πολύ. Φυσικά ποτέ δεν μπήκα στο κλαμπ των σούπερ σταρ κοριτσιών. Αλλά δεν πειράζει.

Είμαι ευχαριστημένη με τον εαυτό μου για αυτό που είμαι σήμερα.

Πραγματικά όμως είναι δύσκολο να βγάζεις εσύ τη ρετσινιά που σου κόλλησαν οι άλλοι από μόνοι τους χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος.

Και ξέρετε κάτι; Ε κανέναν από αυτούς ούτε να τους συναντήσω θέλω ούτε να τους ξαναδώ.

Μετά από πολλά χρόνια εργαζόμουν σε ένα πολύ γνωστό πολυκατάστημα (και σήμερα στην ίδια εταιρεία εργάζομαι αλλά όχι πια στο κατάστημα).

Ένας από τους τότε συμμαθητές μου είχε έρθει να ψωνίσει. Εγώ η ίδια του έφτιαξα τα χαρτιά κτλ. Σε κάποια φάση μου λέει λοιπόν, νομίζω πως ήμασταν συμμαθητές στο δημοτικό, δεν ήμασταν;

Ναι του λέω, το θυμάμαι πολύ καλά...

Και συνέχισα φυσικά να κάνω τη δουλειά μου.

Πείτε το κακία, πείτε το όπως θέλετε.

Συγνώμη παρασύρθηκα...

 

[Hera]

"Αυτουνού οι γονείς έχουν χωρίσει" !
Συνήθως όποιος συμμαθητής ήταν παιδί χωρισμένων γονιών, το νέο "ταξίδευε" αμέσως.

Μάλιστα επειδή τότε τα διαζύγια ήταν μάλλον σπάνια,

η φήμη δημιουργούσε ανάμικτα συναισθήματα.

Άλλοι λυπόνταν "το καημένο το παιδί", άλλοι πίστευαν

ότι είναι ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί, άλλοι τον θεωρούσαν "βετεράνο που πέρασε πολλά",

άλλοι τον αντιμετώπιζαν ως "προβληματικό παιδί", ενώ κάποιοι ακόμα και ως "υποδεέστερο άτομο".

Σε κάθε περίπτωση, το "παιδί χωρισμένων γονιών" στα 80's

ήταν αφορμή για κουτσομπολιό μέσα στην τάξη.

Στα 70ς να δεις!! Μία τέτοια περίπτωση (αξιολύπητης φήμης) ήμουν και γω, μιας και έχασα τον πατέρα μου στην αρχή της σχολικής χρονιάς στην τετάρτη δημοτικού και φυσικά βούηξε το σχολείο!

Άλλες φήμες ...στο λύκειο, είχαμε υποτίθεται κάποια παιδιά που ήταν γκέι (2 αγόρια και 1 κορίτσι-για τους άλλους δεν ξέρω αλλά για το 1 αγόρι ήταν αλήθεια, τον βλέπω ακόμα και σήμερα στο δρόμο)

Άλλη μια κοπέλα διαδιδόταν πως είχε σεξουαλικές σχέσεις με τον καθηγητή φυσικής γι αυτό και ο σχετικά υψηλός βαθμός της.

α! και γι άλλη μία, ότι έκανε συγχρόνως το φωτομοντέλο και έκανε παρέα με τον Μπίλι Μπο.

 

[Altheliel]

Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά μερικές φορές. Υπήρχαν φορές που αντικείμενο κοροιδίας είχαν γίνει συμμαθητές μου, επειδή ντύνονταν "φτωχικά" ή δεν είχαν χρήματα να έρθουν στις εκδρομές ή να ψωνίσουν κάτι από το κυλικείο στο διάλειμμα.

Εκτός από τις φήμες για τους συμμαθητές μας, εξίσου μεγάλη απήχηση είχαν και οι φήμες για τους καθηγητές μας (ιδιαίτερα στο Λύκειο). Η "τσουλάρα" καθηγήτρια της Ιστορίας που την έπεφτε στα αγόρια της τάξης, η Φιλόλογος που πήγε σε κέντρο αδυνατίσματος, η άλλη που έπασχε από AIDS ή μανιοκατάθλιψη μετά το χωρισμό της, ο καθηγητής Γωολογίας που έπαιζε όλο τον μισθό του στο Προπο, ο Μαθηματικός που είχε κρυμμένη μια μποτίλια με ούζο στο συρτάρι του γραφείου του, η γεροντοκόρη, ο Φυσικός που κάποτε είχε πετάξει ένα παιδί από το μπαλκόνι επειδή γέλασε μέσα στην τάξη, ο Θεολόγος ο οποίος ήταν "άσφαιρος" και η γυναίκα του έμεινε έγκυος από άλλον (μα σε τι σχολείο πήγαινα, Θεέ μου; ).

Όλα αυτά βέβαια (ή τα περισσότερα εξ αυτών) βρίσκονταν στην σφαίρα των urban legends...

 

[Hachiko]

Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά μερικές φορές. Υπήρχαν φορές που αντικείμενο κοροιδίας είχαν γίνει συμμαθητές μου, επειδή ντύνονταν "φτωχικά" ή δεν είχαν χρήματα να έρθουν στις εκδρομές ή να ψωνίσουν κάτι από το κυλικείο στο διάλειμμα.

Αυτό νομίζω πως είναι και το πιο τραγικό απ' όλα και είναι κάτι που συμβαίνει και σήμερα. Θα το έλεγα πως είναι κάποιου είδους κοινωνικός ρατσισμός. Η σχολική - παιδική κοινωνία προφανώς είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας των μεγάλων.

Είναι ανήκουστο να μπαίνει κάποιος στο περιθώριο για λόγους οικονομικούς. Φανταστείτε ένα παιδί που οι γονείς του δεν μπορούν να του πάρουν επώνυμα ρούχα που απ' όσο ξέρω φορούν τα παιδιά στα σημερινά σχολεία.

 

[domniki]

Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά μερικές φορές. Υπήρχαν φορές που αντικείμενο κοροιδίας είχαν γίνει συμμαθητές μου, επειδή ντύνονταν "φτωχικά" ή δεν είχαν χρήματα να έρθουν στις εκδρομές ή να ψωνίσουν κάτι από το κυλικείο στο διάλειμμα.

Στο Δημοτικο πραγματικα δεν θυμαμαι να υπηρχαν τοσες διαφορες, ισως γιατι φορουσαμε ολοι ποδιες. Τελικα οι ποδιες ειναι χρησιμες. Παντως αυτο με τα επωνυμα ρουχα ξεκινα απο τους γονεις.

Επισης στο Δημοτικο δεν θυμαμαι να υπηρχαν διαχωρισμοι και κλικες: ολα τα κοριτσια παιζαμε φανατικα λαστιχο και τα αγορια ποδοσφαιρο. Αγορια-κοριτσια παιζαμε μηλα και κυνηγητο.

Στο Γυμνασιο αρχισαν οι κλικες. Κλασικα θυμαμαι οτι ολα τα τρεντυ κοριτσια δεν ηθελαν να φορεσουν φορμα (???) και παντα αλλαζαν πριν και μετα την ωρα της γυμναστικης.

Γενικα ποτε δεν θα ηθελα να ξαναγυρισω στα χρονια του Γυμνασιου-Λυκειου. Ηταν τα πιο αχαρα της ζωης μου: μαθηματα, διαβασματα, "βγαλτε μια κολλα χαρτι", κολληματα σε βλακειες και ανουσια πραγματα, αγνοια και αβεβαιοτητα για τα παντα. Τα χρονια του Δημοτικου τα θυμαμαι με χαρα: μονο παιχνιδι, παιχνιδι, παιχνιδι!

μα σε τι σχολείο πήγαινα, Θεέ μου;

Aυτο αναρωτιεμαι κ'εγω! Αληθεια, ποιο ηταν αυτο το σχολειο?

 

[akmakas]

Γενικα ποτε δεν θα ηθελα να ξαναγυρισω στα χρονια του Γυμνασιου-Λυκειου. Ηταν τα πιο αχαρα της ζωης μου: μαθηματα, διαβασματα, "βγαλτε μια κολλα χαρτι", κολληματα σε βλακειες και ανουσια πραγματα, αγνοια και αβεβαιοτητα για τα παντα. Τα χρονια του Δημοτικου τα θυμαμαι με χαρα: μονο παιχνιδι, παιχνιδι, παιχνιδι!

Μια από τα ίδια ακριβώς..Εγώ πάλι θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα συμμαθητή μου στην πρώτη δευτέρα δημοτικού που μονίμως κυκλοφορούσε με πράσινες μύξες κολλημένες στα ρουθούνια του..Ερε παιδιά το τι καρπαζά του έριξα δεν λέγετε!

 

[pitsunami]

Θυμάμαι ότι σε κάθε σχολείο ή τάξη, υπήρχε πάντα ένας μαθητής ο οποίος ήταν ελαφρώς ολιγομίλητος, απόμακρος, ψιλο-απροσάρμοστος, μέτριος-μαθητής, μαυροντυμένος (συνήθως χεβυμεταλάς).
Ως από σατανική σύμπτωση, πάντα οι οι υπόλοιποι μαθητές διέδιδαν την φήμη ότι το συγκεκριμένο άτομο έχει μπλέξει με μαύρες μαγείες κλπ.

Αγαπημένη ατάκα-δυσφήμησης : "Αυτός διαβάζει Σολωμνική" !

Είχατε και εσείς παρόμοια περισταικά ;

Καπως ετσι ηταν για μενα αρχες λυκειου...και συνεχιζει να υπαρχει μια τετοια αποψη!Γενικα στον κοσμο και ειδικα στην επαρχια,οτι ειναι εμφανησιακα διαφορετικο κατακρινετε και αρχιζουν και βγαινουν ιστοριες...

Ημουνα παντα ο κακος μεταλλας που μεγαλωσε χωρις πατερα και τον εχει παρει η κατω βολτα...

Φυσικα δεν ειχα ποτε τιποτα το περιεργο πανω μου εκτος απο κανα μπλουζακι, απλως ειμαι πολυ μα παρα πολυ επιλεκτικος στις παρεες μου.

 

[teflon]

Μια από τα ίδια ακριβώς..Εγώ πάλι θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα συμμαθητή μου στην πρώτη δευτέρα δημοτικού που μονίμως κυκλοφορούσε με πράσινες μύξες κολλημένες στα ρουθούνια του..Ερε παιδιά το τι καρπαζά του έριξα δεν λέγετε!

AMAN ΡΕ ΑΚΜΑΚΑ !!!!

Tι εικόνα μου 'σκασε στο μυαλό με τα γραφόμενά σου..........ΜΠΛΙΑΧΧΧΧ!!!! :vomit:

 

[miko63]

Τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά μερικές φορές. Υπήρχαν φορές που αντικείμενο κοροιδίας είχαν γίνει συμμαθητές μου, επειδή ντύνονταν "φτωχικά" ή δεν είχαν χρήματα να έρθουν στις εκδρομές ή να ψωνίσουν κάτι από το κυλικείο στο διάλειμμα.

Εκτός από τις φήμες για τους συμμαθητές μας, εξίσου μεγάλη απήχηση είχαν και οι φήμες για τους καθηγητές μας (ιδιαίτερα στο Λύκειο). Η "τσουλάρα" καθηγήτρια της Ιστορίας που την έπεφτε στα αγόρια της τάξης, η Φιλόλογος που πήγε σε κέντρο αδυνατίσματος, η άλλη που έπασχε από AIDS ή μανιοκατάθλιψη μετά το χωρισμό της, ο καθηγητής Γωολογίας που έπαιζε όλο τον μισθό του στο Προπο, ο Μαθηματικός που είχε κρυμμένη μια μποτίλια με ούζο στο συρτάρι του γραφείου του, η γεροντοκόρη, ο Φυσικός που κάποτε είχε πετάξει ένα παιδί από το μπαλκόνι επειδή γέλασε μέσα στην τάξη, ο Θεολόγος ο οποίος ήταν "άσφαιρος" και η γυναίκα του έμεινε έγκυος από άλλον (μα σε τι σχολείο πήγαινα, Θεέ μου; ).

Όλα αυτά βέβαια (ή τα περισσότερα εξ αυτών) βρίσκονταν στην σφαίρα των urban legends...

όντως σε ποιό σχολείο πηγαινες;;;

 

[Rygar]

Στα 70ς να δεις!! Μία τέτοια περίπτωση (αξιολύπητης φήμης) ήμουν και γω, μιας και έχασα τον πατέρα μου στην αρχή της σχολικής χρονιάς στην τετάρτη δημοτικού και φυσικά βούηξε το σχολείο!

Παρομοίως, το 1990. Το μείον ήταν ότι ο πατέρας μου ήταν και καθηγητής στο ίδιο σχολείο. Βέβαια ήμουν αρκετά μεγαλύτερος από σένα, πάντως όταν βρισκόμουν στο προαύλιο είχα έντονο το συναίσθημα ότι όλοι με κοιτούσαν.

Θυμάμαι τη Χρύσα που όλοι έλεγαν ότι τα έκανε όλα:goit:. Ποτέ δεν απεδείχθη κάτι το μεμπτόν, όμως η Χρύσα λες και ντυνόταν την ίδια τη φήμη της, αφου το ντύσιμό της ήταν από τωρινές εποχές. Τώρα βέβαια είναι υποδιευθύντρια σε τράπεζα Πειραιώς, αλλά αυτό είναι άλλο παπά ευαγγέλιο...

Α, έκανα παρέα με ένα φιλαράκι (τώρα είναι συμβολαιογράφος και πολύ καλός μάλιστα, ακόμα κάνουμε παρέα και πολύ καλή μάλιστα, καλή του ώρα) που λέγανε πολλοί ότι ήταν νεοναζιστής, γιατί το θρανίο του είχε μια τεράστια σβάστιγγα και στη μέση μια νεκροκεφαλή και από κάτω έναν κεραυνό και αριστερά δεξιά το AC DC. Καθόμασταν μαζί στο ίδιο θρανίο για κάποιο διάστημα, στον κορμό. Εννοείται καμία σχέση ο τύπος με τη βρώμα που κυκλοφορούσε. Η σβάστιγγα ήταν δικό του δημιούργημα αφού είχε δει μια ταινία του Βέγγου που είχε ένα γιο που είχε πάει γερμανία...δε θυμάμαι πολλά έχω χρόνια να τη δω, τη νεκροκεφαλή τη ζωγραφίσαμε μαζί μισή μισή και τον κεραυνό με το AC/DC εγώ Τι ωραίες εποχές ρε παιδιά! Τώρα τα ζωγραφίζουν και τα εννοούβ, τί κρίμα!

 

[gtsamour]

Εγώ θυμάμαι στο λύκειο ήταν ένα παιδί που βρωμοκόπαγε πολύ....

τώρα ο υδρώτας του ήταν προβληματικός, δεν είχε καλές σχέσεις με το υγρό στοιχείο.... πάντως έζεχνε γενικώς και η ανάσα του μύριζε λές και είχε κολατσίσει ψωφίμια.....

H αλήθεια είναι ότι ήταν και βρωμιάρης.... καθόταν φυσικά μόνος του στο τελευταίο θρανίο.

Ήταν και μάρτυρας του Ιεχωβά (μεγάλο ταμπού την τότε εποχή) οπότε δεν συμμετείχε στα θρησκευτικά (lol).

Καταλαβαίνετε ότι είχε φάει το καρακατακράξιμο της αρκούδης....

 

[Rygar]

ΤΗ "τσουλάρα" καθηγήτρια της Ιστορίας που την έπεφτε στα αγόρια της τάξης

Πωωωωπω!!! Ειχαμε μια καθηγήτρια στη Γ' Γυμνασίου, εμείς 15 στα ντουζένια μας και αυτή ούτε 30. Καθόταν λοιπόν στην έδρα με κοντή τζιν φούστα, και όλα τα "διαόλια" της τάξης τσακώνονταν ποιός θα πρωτοκάτσει στα μπροστινά θρανία, δεξιά της έδρας, για να πάρουν μάτι. Εντω μεταξύ εάν η τύπισσα έμπαινε σε ανύποπτο χρόνο, τα ίδια άτομα ήταν στα τελευταία θρανία. Δεν είχε βγει κάποια φήμη, αλλά μόνο και μόνο το γεγονός αυτό....Μα πού νόμιζε ότι πήγαινε κι αυτή ναούμ' , σε κανένα παρθεναγωγείο;;

Συνεχίστε, θα μου έρθουν κι άλλα

 

[Hera]

Πωωωωπω!!! Ειχαμε μια καθηγήτρια στη Γ' Γυμνασίου, εμείς 15 στα ντουζένια μας και αυτή ούτε 30. Καθόταν λοιπόν στην έδρα με κοντή τζιν φούστα, και όλα τα "διαόλια" της τάξης τσακώνονταν ποιός θα πρωτοκάτσει στα μπροστινά θρανία, δεξιά της έδρας, για να πάρουν μάτι. Εντω μεταξύ εάν η τύπισσα έμπαινε σε ανύποπτο χρόνο, τα ίδια άτομα ήταν στα τελευταία θρανία. Δεν είχε βγει κάποια φήμη, αλλά μόνο και μόνο το γεγονός αυτό....Μα πού νόμιζε ότι πήγαινε κι αυτή ναούμ' , σε κανένα παρθεναγωγείο;;
Συνεχίστε, θα μου έρθουν κι άλλα

α στο νυχτερινό είχαμε μία "τέτοια", μαθηματικός και γκομενάρα. Είχε βγει βρώμα ότι έπαιρνε νεαρούς μαθητές (είχαμε βεβαίως απ όλες τις ηλικίες, ακόμα και συνομήλικούς της)

Επίσης είχαμε μία της οποίας ο άντρας που δίδασκε στο ημερήσιο που πήγαινα Γυμνάσιο, τα είχε με την εκεί φιλόλογο!! Μάλε βράσε με τα κουτσομπολιά. (και τα ξεμαλλιάσματα)

 

[Wally]

Eπισης ιδιαιτερο σουσουρο φημων επαιζε γυρω απο τα "σκοραρισματα" στις εκδρομες (κυριως την 5ημερη)

 

[manos426f]

Τελικά σε κάθε σχολεία υπήρχαν τέτοια απίστευτα "φίδια"...!

 

[exetlaios]

...Ήταν και μάρτυρας του Ιεχωβά (μεγάλο ταμπού την τότε εποχή) ....

Νομίζω ότι είναι και το μόνο που ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ταμπού.

Υποθέτω ότι σήμερα, ακόμα και Χάρε Κρίσνα να δηλώσεις, δεν τρέχει κάστανο.

Αν δηλώσεις όμως Ιεχωβάς, θα σε κοιτάνε περίεργα.

...δεν συμμετείχε στα θρησκευτικά

Εμείς είχαμε έναν καθολικό που δεν συμμετείχε στα θρησκευτικά,

και μας φαινόταν "κάπως".

Όχι ακριβώς αρνητικά, αλλά του στυλ "που πας ρε Καραμήτρο" !

Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ήταν άδικο που τον βλέπαμε έτσι,

αλλά εξίσου χαζό μου φαίνεται ότι απείχε.

Λες και αν διάβαζε τα θρησκευτικά, θα φανατιζόταν και θα γινόταν ορθόδοξος.

(σπουδαία διαφορά κιόλας).

 

[domniki]

Eπισης ιδιαιτερο σουσουρο φημων επαιζε γυρω απο τα "σκοραρισματα" στις εκδρομες (κυριως την 5ημερη)

NAI!!!! Στην 5ημερη, νομιζω σε ολα τα σχολεια

 

[akmakas]

Μια φορά η καθηγήτρια της φιλολογίας στο γυμνάσιο έκατσε επάνω στο στυλό μου..Πήγε να κάτσει δίπλα μου στο θρανίο και εκείνη την ώρα έβαλα τον στυλό με το χέρι μου από κάτω..τυχαίως βεβαίως βεβαίως!

 

[thamonas]

Πωωωωπω!!! Ειχαμε μια καθηγήτρια στη Γ' Γυμνασίου, εμείς 15 στα ντουζένια μας και αυτή ούτε 30. Καθόταν λοιπόν στην έδρα με κοντή τζιν φούστα, και όλα τα "διαόλια" της τάξης τσακώνονταν ποιός θα πρωτοκάτσει στα μπροστινά θρανία, δεξιά της έδρας, για να πάρουν μάτι. Εντω μεταξύ εάν η τύπισσα έμπαινε σε ανύποπτο χρόνο, τα ίδια άτομα ήταν στα τελευταία θρανία. Δεν είχε βγει κάποια φήμη, αλλά μόνο και μόνο το γεγονός αυτό....Μα πού νόμιζε ότι πήγαινε κι αυτή ναούμ' , σε κανένα παρθεναγωγείο;;
Συνεχίστε, θα μου έρθουν κι άλλα

Ρε συ Rygar...Ποια ήταν η καθηγήτρια σου η Βίνα Ασίκη??