1. Ατάκα Φωτόπουλου:
γ. Θα περάσει κι αυτό.... Όχι, τίποτ' άλλο, είναι το μότο μου.... Και όπως λέει η μαμά μου "Μην ασχολείστε με τα προβλήματά σας. Σε δέκα χρόνια ή θα έχουν λυθεί ή θα τα έχετε ξεχάσει".
2. Ατάκα Κωνσταντάρα:
γ. Τρυγητής στης νιότης τα μοσχάμπελα.... Δεν έχω ακούσει την ατάκα αυτή ή τουλάχιστον δεν τη θυμάμαι, αλλά μου άρεσαν τα.... μοσχάμπελα...
3. Ατάκα Αλίκης:
β. Είναι καλός ο πρόεδρος; Μαλακός; ..... Μμμμ, μαλακοφέρνει...
4. Ατάκα Ηλιόπουλου:
γ. Η ποίηση είναι ποίηση άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Αλοίμονο! Αν ήταν να καταλαβαίνουμε όλοι τα ποιήματα, τότε τι θα έκαναν οι ποιητές? Αναγκαστικά, θα άλλαζαν επάγγελμα... Τώρα βέβαια, για μερικούς δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα...
5. Ατάκα Αυλωνίτη:
α. Γιατί να σηκωθώ; Εδώ έπεσα, εδώ θα μείνω. Όχι, θα κάτσει να σκάσει. Εξάλλου, μπορεί να περάσει καμιά κουκλάρα και να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Πού ξέρεις, η τύχη του καθενός πότε ανοίγει...
6. Ατάκα Βλαχοπούλου:
γ. Ξεκινάς μουσίτσα, γίνεσαι μούσα και καταλήγεις μουσείο... Επίσης, εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα' ρθεις... Άσχετο... Έτσι είναι... Τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους...
7. Ατάκα Λάσκαρη:
β. Εγώ ψάχνω να βρω το βαθύτερο νόημα της ζωής... Άμα κάποιος το βρει, σας παρακαλώ, κάντε μου τη χάρη και ενημερώστε με, με γραπτό μήνυμα κατά προτίμηση, να πάω κι εγώ να το βρω, γιατί τόσο καιρό ψάχνω, ψάχνω και δεν μπορώ να το εντοπίσω πουθενά...
8. Ατάκα Καραγιάννη:
γ. Τα εν Οίκω μη εν λύκω! ... Ο έστι μεθερμηνευόμενον, ότι γίνεται στην οικογένεια μέσα, μην το δίνεις βορά στους λύκους! Πάρα πολύ σωστή τοποθέτηση....
9. Ατάκα Παπαμιχαήλ:
α. Γιατί να πάω να απολυθώ απ τις 8; Ας απολυθώ στις 11. Αν έχει κάποιος περάσει καλά το προηγούμενο βράδυ, τον πάρει και ο ύπνος αργά, γιατί να χαλάσει τη ζαχαρένια του?
10. Ατάκα Βουτσά:
γ. Να μου ζήσεις Οσία Φανουρία! Η Φανουρία θεούσα βεβαίως, βεβαίως, αλλά έτσι όλως τυχαίως, τα είχε μ' έναν παντρεμένο... Επιπλέον, θεούσα, ξεθεούσα, συμβουλές περί των ερωτικών ήξερε να δίνει!
Περισσότερα γ
Ο σκεπτόμενος.
Τον έρωτα σου θα τον ζήσεις. Αλλά για να τον ζήσεις πρέπει να βρεθεί πρώτα το πρόσωπο που να ανταποκρίνεται στα υψηλά σου στάνταρ. Δε σε νοιάζει τόσο η εμφάνιση, όσο η ποιότητα, το ψυχικό βάθος, τα έγκατα του νου... Έτσι πολλές φορές πέφτεις θύμα των προσδοκιών σου και μαζεύεις δίπλα σου κάτι κουλτουριάρηδες που αναλύουν Καβάφη και δεν ξέρουν από πού κλείνει το θερμοσίφωνο. Δεν πτοείσαι.
Ναι, δεν με νοιάζει τόσο η εμφάνιση, αν και παίζει τον πρώτο ρόλο.... Εξάλλου, αυτά τα πράγματα είναι εντελώς υποκειμενικά, αλλά για τα υπόλοιπα θα αρχίσω ν' αμφιβάλλω για ό,τι ήξερα τόσα χρόνια...