Xmmm... έχεις δίκιο...
Καλά, το ξαναγράφω...
3o σενάριο.
Ο Τέρρυ αφήνει το θίασο και πηγαίνει στο Σικάγο να βρει την Κάντυ.
Από τις νοσοκόμες στην υποδοχή του Σαιν Ζοζεφ μαθαίνει πως η Κάντυ εργάζεται σε μιά κλινική στην άκρη της πόλης.
Εκεί ο γιατρός Μάρτιν την πληροφορεί για τον επικείμενο αρραβώνα της Κάντυ με τον Νηλ.
Παίρνει μιά άμαξα και τρέχει στη βίλλα των Άρντλεϋ.
Αντί για χαρές και πανηγύρια διαπιστώνει φοβερή αναστάτωση.
Ο αρραβώνας έχει ακυρωθεί και οι άμαξες σιγά σιγά φεύγουν από τη βίλλα.
Μπαίνει μέσα στη βίλλα και πάει προς τη μεγάλη αίθουσα...
Ο Άλμπερτ μιλάει στη θεία σε αυστηρό τόνο για τη συμπεριφορά της απέναντι στην Κάντυ.
Η ματιά του πέφτει στον Τέρρυ που στέκεται στην πόρτα..
- Τέρρυ;;;; τι θες εδώ;;;
- Προσπάθησα να έρθω όσο πιό γρήγορα γινόταν. Δε θα επέτρεπα ποτέ να γίνει αυτός ο αρραβώνας... Μα που είναι η Κάντυ; δεν τη βλέπω εδώ...
Ο Άλμπερτ δαγκώνεται... νόμιζε πως είχε κερδίσει την καρδιά της Κάντυ από τότε στο Ροκστοουν.
- Έξω είναι Τέρρυ... θα τη βρεις κάπου στην αυλή...
Ο Τέρρυ βγαίνει και αναζητά την Κάντυ. Ο Άλμπερτ δεν ακολουθεί αλλά πηγαίνει στην σάλα που βλέπει στην αυλόπορτα με τα τριαντάφυλλα.
Κάθεται στη δερμάτινη καρέκλα και αναπολεί τις μέρες που πέρασε με την Κάντι. Όλα αυτά πια ανήκουν στο παρελθόν... Πάλεψε για την καρδιά της Κάντυ αλλά ήξερε πως θα είναι για πάντα δοσμένη στον Τέρρυ.
Η Κάντυ παραξενεύεται. Πέρασε ώρα αλλά ο Άλμπερτ δε φάνηκε όπως της είπε. Από το κλαδί που κάθεται διακρίνει μιά φιγούρα...
Δεν ειναι δυνατόν... αυτός που βλέπει δεν είναι ο Άλμπερτ.
-Τέρρυ;;;;
-Γειά σου, Ταρζάν. Δεν έχεις ξεχάσει τις συνήθειές σου...
- Τέρρυ, τι ζητάς εδώ;;;
- Έμαθα για τον αρραβώνα σου με αυτόν τον απαίσιο και ήρθα να σε πάρω να φύγουμε...
- Να πάμε που;;;
- Στη Νέα Υόρκη. Κάντυ, είσαι η γυναίκα της ζωής μου. Θέλω να παντρευτούμε και να αφήσουμε όλες τις κακές στιγμές στο παρελθόν....
- Τέρρυ... τι είναι αυτά που λες;;;; Η Σουζάννα...
- Η Σουζάννα ερωτεύτηκε Κάντυ, κάποιον άλλο και με έβγαλε από τη ζωή της. Τώρα είμαι ελεύθερος να ζήσουμε μαζί...
- Τι είναι αυτά που λες Τέρρυ;;;
- Σε αγαπώ, Κάντυ. Πάντα σε αγαπούσα...
- Αλήθεια Τέρρυ;;
- Ναι φακιδομουτράκι μου...
- Όμως εγώ Τέρρυ δε σε αγαπώ πιά...Ή καλύτερα, δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί σου...
- Μα Κάντυ, εγώ...
- Τέρρυ, όταν σε είχα ανάγκη, ήσουν πάντοτε μακριά. Όταν γύρισα από την Νέα Υόρκη σε λιπόθυμη κατάσταση, δεν ήσουν κοντά μου.
Όταν με απέλυσαν από το Νοσοκομείο δεν ήσουν εκεί να με στηρίξεις.
Όταν σκοτώθηκε ο Στήαρ δεν ήσουν εκεί να με παρηγορήσεις. Όταν γυρνούσα μόνη στο δάσος δεν ήσουν εκεί να με αναζητήσεις...
Όταν σε ήθελα πλάι μου τις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς μου κρατούσες παρέα στη Σουζάννα...
- Καντυ, εγώ... το ξέρεις πως δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά...
- Ναι, Τέρρυ... το ξέρω.. θυμάμαι ακόμη εκείνο το χτύπημά σου στην πλάτη που με προέτρεπε να ευτυχήσω στη ζωή μου...
- Κάντυ, ήθελα πάντα να είσαι ευτυχισμένη και χαρούμενη ακόμα και αν ήσουν μακριά μου...
-Ναι, Τέρρυ... και αυτό έκανα... Τώρα είμαι ευτυχισμένη...
- Χαίρομα Κάντυ για σένα... Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να είμαι αυτός που ήθελες... Αντίο φακιδομουτράκι
Οι δύο νέοι αγκαλιάστηκαν για τελευταία φορά και ο Τέρρυ κατευθύνθηκε στην άμαξα που τον περίμενε...
- αντίο Τέρρυ... Σε αγάπησα πολύ...
Ο Άλμπερτ κοιτάζει τον ολάνθιστο κήπο. Λίγες μέρες πριν περνούσε με την Κάντυ του το πιό όμορφο απόγευμα τη ζωής του...
-Αλμπερτ;;;;
Γύρισε και την είδε να να του χαμογελάει και έλαμψε ο κόσμος γύρω του.
Έπεσε στην αγκαλιά του όπως έκανε πάντα..
- Κάντυ, να 'ξερες πόσο αγαπώ τα χαμόγελά σου...
Μην ξεχάσεις ποτέ να μου χαμογελάς...
- Ποτέ Άλμπερτ μου!