Σενάρια φαντασίας

[nina421]

Ο Σάμι με το τραγιασκάκι που μοιάζει στο Στήαρ!!! Κέρδισα;;;;

Για να πω την αλήθεια, αυτό δεν το είχα προσέξει. Έχεις ένα δίκιο. Άλλο όμως είναι το στοιχείο που λέω εγώ. Ψάξτε!

 

[Juanita]

Για να πω την αλήθεια, αυτό δεν το είχα προσέξει. Έχεις ένα δίκιο. Άλλο όμως είναι το στοιχείο που λέω εγώ. Ψάξτε!

Είχα την εντύπωση πως απάντησα... anyway... γεράματα...

Ο ηθοποιός με το όνομα Αλιστήαρ;;; :what:

Πάντως, ειδικά η Tennant ταιριάζει ταμάμ στην Κάντυ (σε κάπως προχωρημένη ηλικία )

Ενα φικ της Κάντυ στα μέσα του πολέμου θα μου άρεσε, αλλά δε νομίζω πως περισσεύει χρόνος...

 

[nina421]

Είχα την εντύπωση πως απάντησα... anyway... γεράματα...

Ο ηθοποιός με το όνομα Αλιστήαρ;;; :what:

Πάντως, ειδικά η Tennant ταιριάζει ταμάμ στην Κάντυ (σε κάπως προχωρημένη ηλικία )

Ενα φικ της Κάντυ στα μέσα του πολέμου θα μου άρεσε, αλλά δε νομίζω πως περισσεύει χρόνος...

And the winner is.....JUANITA!!!!

:cheers:

Ναι, και το Alistair του χαρακτήρα και η Victoria Tennant είναι από τις περίεργες συμπτώσεις!!

 

[nessie]

Αμαν.... μέχρι και καποιοι ηθοποιοί θα μπορούσανε να είναι καστ για Καντυ-Καντυ! Η Victoria Tennant θυμίζει Κάντυ και η Sharon Stone Σουζάνα!

Φοβερό!

Επίσης:

η Jane Saymour (0:50) στο ρόλο της Eleanor Baker (έχουν το ίδιο μελαγχολικό βλέμμα...)

και ο John Rhys-Davies (1:35) στο ρόλο του Γκαρσία!!

 

[misspepper77]

Λοιπόν , ακούστε και ένα σεναριάκι και απο μένα...Ο Άντονυ ΦΥΣΙΚΑ και δεν πεθαίνει μόνο που χτυπάει λίγο (μιας και τον ήθελε η συγγραφέας Μιζούκι επάνω στο ψωράλογο αρχικώς... Σκέφτηκα να κρατήσω και κάτι τις απο την ιστορία για αληθοφάνεια ).Η Κάντυ είναι διαρκώς πάνω απο το κεφάλι του και η Ελίζα βγάζει αφρούς απο την ζήλια!(Α ξέχασα να παραθέσω πως η Ελίζα έχει πέσει σε ένα χαντάκι και έχει χάσει 5 δόντια... Μπροστινά!πω πω τι γράφω καλέ)

Στον ολάνθηστο κήπο, ο Άντονυ εχοντας αναρρώσει πλήρως , περιπλανιέται ανάμεσα στα τριαντάφυλλα χαμένος σε σκέψεις.Είναι πολύ πρωί και ξάφνου βλέπει μια λεπτή φιγούρα να προβάλει σαν αερικό.

Είναι η Κάντυ που όπως πάντα ανησυχεί και τον πήρε στο κατώπι μήπως και αισθανθεί κάποια αδιαθεσία!Ο Άντονυ την διαβεβαιώνει πως είναι καλά και την κοιτάζει τρυφερά...

"-Κάντυ...ανησυχείς πάντα τόσο πολύ..."

"-Άντονυ..."ψελλίζει η Κάντυ και βάζει τα κλάμματα...

"-Κάντυ!" της λέει ξαφνιασμένος ο Άντονυ και την παίρνει στην αγκαλιά του(αχ και βαχ :heartcloud: :heartcloud: απο μισπεπερ)

"-Κάντυ,γιατί;...Τώρα είμαι μια χαρά!"της χαμογελά με αυτό το γνώριμο και ζεστό του χαμόγελο.

"-Άντονυ... Όταν σε είδα να πέφτεις απο το άλογο...η καρδιά μου και ο χρόνος σταμάτησαν και μόνο σκοτάδι έβλεπα γύρω μου...Μέχρι που ήρθα κοντά σου και σε είδα να μου χαμογελάς ,πως όλα είναι καλά..."

Ο Άντονυ έκρυψε μέσα στα χέρια του,σαν να κρατούσε πολύτιμο θησαυρό,το πρόσωπό της.Σκούπισε τα δάκρυά της και την φίλησε.Η Κάντυ θα ορκιζόταν πως γύρω της στροβιλίζονταν δεκάδες λευκά τριαντάφυλλά και ότι η φύση στόλιζε αυτό το τρυφερό φιλί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες του πιο όμορφου πρωινού.

Άντονυ μου...Απο δω και πέρα η ζωή μου θα μοιάζει με γιορτή γιατί θα έχω εσένα στο πλάι μου...

ΤΕΛΟΣ

( ,Δομνίκη μου....κάτι έλεγες για ΓΚΙΛΟΤΙΝΕΣ!!!!!Μου τις δανείζεις σε παρακαλώ γιατί θα πάω ένα ταξιδάκι αναψυχής προς Ιαπωνία μεριά!!!!) :angry:

 

[Elena]

Misspepper, είσαι απίστευτη! Κυρίως τα σχόλια, πολύ γέλιο! (Αντωνικιά,ε?? )

Με ένα τέτοιο πιθανό τέλος βέβαια θα μας κόστιζε καμιά 90 επεισόδια της σειράς, γιατί ούτε Τέρρυ θα είχαμε, ούτε Άλμπερτ, ούτε πρίγκιπα...αλλά τουλάχιστον θα είχαμε γλιτώσει το παιδικό τραύμα

 

[domniki]

( ,Δομνίκη μου....κάτι έλεγες για ΓΚΙΛΟΤΙΝΕΣ!!!!!Μου τις δανείζεις σε παρακαλώ γιατί θα πάω ένα ταξιδάκι αναψυχής προς Ιαπωνία μεριά!!!!) :angry:

Τσακω μια

ούτε Τέρρυ θα είχαμε, ούτε Άλμπερτ, ούτε πρίγκιπα...αλλά τουλάχιστον θα είχαμε γλιτώσει το παιδικό τραύμα

Αχ Τερρυ

 

[Juanita]

...Ο Άντονυ έκρυψε μέσα στα χέρια του,σαν να κρατούσε πολύτιμο θησαυρό,το πρόσωπό της.Σκούπισε τα δάκρυά της και την φίλησε.Η Κάντυ θα ορκιζόταν πως γύρω της στροβιλίζονταν δεκάδες λευκά τριαντάφυλλά και ότι η φύση στόλιζε αυτό το τρυφερό φιλί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες του πιο όμορφου πρωινού.

Άντονυ μου...Απο δω και πέρα η ζωή μου θα μοιάζει με γιορτή γιατί θα έχω εσένα στο πλάι μου...

ΤΕΛΟΣ

Καταπληκτικό σενάριο Misspepper :cheers:

Συμφωνώ απόλυτα πως αν η Μιζούκι δεν ξεκλήριζε το μισό Αρντλελέικο, η Κάντυ θα έμενε με τον Αντονάκο της... :angry:

 

[akaliakoukou]

Λοιπόν , ακούστε και ένα σεναριάκι και απο μένα...Ο Άντονυ ΦΥΣΙΚΑ και δεν πεθαίνει μόνο που χτυπάει λίγο (μιας και τον ήθελε η συγγραφέας Μιζούκι επάνω στο ψωράλογο αρχικώς... Σκέφτηκα να κρατήσω και κάτι τις απο την ιστορία για αληθοφάνεια ).Η Κάντυ είναι διαρκώς πάνω απο το κεφάλι του και η Ελίζα βγάζει αφρούς απο την ζήλια!(Α ξέχασα να παραθέσω πως η Ελίζα έχει πέσει σε ένα χαντάκι και έχει χάσει 5 δόντια... Μπροστινά!πω πω τι γράφω καλέ)Στον ολάνθηστο κήπο, ο Άντονυ εχοντας αναρρώσει πλήρως , περιπλανιέται ανάμεσα στα τριαντάφυλλα χαμένος σε σκέψεις.Είναι πολύ πρωί και ξάφνου βλέπει μια λεπτή φιγούρα να προβάλει σαν αερικό.

Είναι η Κάντυ που όπως πάντα ανησυχεί και τον πήρε στο κατώπι μήπως και αισθανθεί κάποια αδιαθεσία!Ο Άντονυ την διαβεβαιώνει πως είναι καλά και την κοιτάζει τρυφερά...

"-Κάντυ...ανησυχείς πάντα τόσο πολύ..."

"-Άντονυ..."ψελλίζει η Κάντυ και βάζει τα κλάμματα...

"-Κάντυ!" της λέει ξαφνιασμένος ο Άντονυ και την παίρνει στην αγκαλιά του(αχ και βαχ :heartcloud: :heartcloud: απο μισπεπερ)

"-Κάντυ,γιατί;...Τώρα είμαι μια χαρά!"της χαμογελά με αυτό το γνώριμο και ζεστό του χαμόγελο.

"-Άντονυ... Όταν σε είδα να πέφτεις απο το άλογο...η καρδιά μου και ο χρόνος σταμάτησαν και μόνο σκοτάδι έβλεπα γύρω μου...Μέχρι που ήρθα κοντά σου και σε είδα να μου χαμογελάς ,πως όλα είναι καλά..."

Ο Άντονυ έκρυψε μέσα στα χέρια του,σαν να κρατούσε πολύτιμο θησαυρό,το πρόσωπό της.Σκούπισε τα δάκρυά της και την φίλησε.Η Κάντυ θα ορκιζόταν πως γύρω της στροβιλίζονταν δεκάδες λευκά τριαντάφυλλά και ότι η φύση στόλιζε αυτό το τρυφερό φιλί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες του πιο όμορφου πρωινού.

Άντονυ μου...Απο δω και πέρα η ζωή μου θα μοιάζει με γιορτή γιατί θα έχω εσένα στο πλάι μου...

ΤΕΛΟΣ

( ,Δομνίκη μου....κάτι έλεγες για ΓΚΙΛΟΤΙΝΕΣ!!!!!Μου τις δανείζεις σε παρακαλώ γιατί θα πάω ένα ταξιδάκι αναψυχής προς Ιαπωνία μεριά!!!!) :angry:

Αχ τι ωραίο που ήτανε αυτό!!!!! :hurrah:

Αυτό θα ήθελα βρε παιδιά!

Ένα τέτοιο τέλος!!!

Να αγαλιάσει η καρδούλα μας!!!

Δεν μπορούσε να την επιρρεάσει λίγο η Chieco Chara????

 

[misspepper77]

Καλή μου Έλενα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!Και ναι είμαι "σκληροπυρηνική" Αντωνικιά )...Δομνίκη μου βλέπω πως οι γκιλοτίνες σου δουλεύουν θαυμάσια ...Σε ευχαριστώ πολύ...Θα της δώσω και τους δικούς σου χαιρετισμούς( :rant: )γιατί ούτε τον καημένο τον Τέρρυ τον βασάνισε λιγότερο! :angry: Καλή μου Ακάλια μήπως θέλεις και συ να της στείλεις τίποτε χαιρετίσματα....;Όχι σε καλύψαμε;! Εντάξει τότε!χεχεχε...Αχ βρε Χουανιτάκι μου σε ευχαριστώ είναι τιμή να αναγνωρίζεται το σενάριο απο την πρόεδρο των Αλμπερτικών Ελλάδος, παρόλο που δεν εκπλήρωσα τους ευσεβής σας πόθους και ο Άλμπερτ παρεγκωνίστηκε λιγουλάκι...Τέτοιο τεκνό λες και δεν θα βρεθεί γυναίκα καρτούν να τον πάρει...λέμε τώρα!

 

[misspepper77]

Ακούστε και άλλο ένα γιατί με έπιασε τρελή έμπνευση και σκέφτομαι πως είναι ευκαιρία να βγάλω και τα απωθημένα μου ...

Η Κάντυ είναι με τον Άντονυ(συγνώμη,περιμένατε να αλλάξω πρωταγωνιστή;! :flower: ) κάθονται και πίνουν το τσάι τους στην βεράντα(την ανατολικομεσημβρινή),ενώ η δύση του ήλιου ζωγραφίζεται πια πάνω στα κλαδιά των δέντρων, αφήνοντας μια γλυκειά μελαγχολιά να περιπλανιέται στο χώρο..."Άλλη μια μέρα στο σπίτι των Άντλει",σκέφτεται η Κάντυ ενώ κοιτάζει τρυφερά τον Άντονυ.

"-Άντονυ...αλήθεια σε αγαπώ...είπε η Κάντυ σχεδόν ασυναίσθητα...Είναι η δεύτερη φορά που σου το εξομολογούμαι...και τι παράξενο...δεν ντρέπομαι να το πω...σαν να θέλω να το ακούσει μαζί σου όλη η πλάση!του λέει και σχεδόν ζαλισμένη απο την χαρά της πέφτει στην αγκαλιά του.

"-Κάντυ..."χαμογελάει εκείνος και της δίνει ένα φιλί στο μέτωπο(συγκρατιέμαι για το αχ και βαχ το βλέπετε!)Νομίζω Κάντυ πως ήρθε η στιγμή να σου εξομολογηθώ και εγώ κάτι...Όταν στο δείπνο που παραθέσαμε για τους Ράγκαν σε κοιτούσα μέσα σε αυτό το φόρεμα που σε έκανε να μοιάζεις και να λάμπεις με μικρή δροσοσταλίδα,σκεφτόμουν την όμορφη κυρία που είναι έτοιμη να διαδεχτεί το αγοροκόριτσο που βρίσκεται μπρός μου, και να θαμπώσει με την χάρη και την ζεστασία της όλους όσους έχουν την μεγάλη τιμή και τύχη να την γνωρίσουν απο κοντά...Έτσι και εγώ λοιπόν,που αισθάνομαι τόσο μικρός μερικές φορές απέναντι στην μεγαλοψυχία σου και τον αλτρουισμό σου,πως μπορώ να μην σκεφτώ πως μια μέρα η κυρία αυτή θα μου κάνει τη χάρη να γίνει γυναίκα μου..."

Η Κάντυ τον κοιτούσε αποσβολωμένη και δεν πίστευε στα αυτιά της , όταν την ονειρική αυτή στιγμή διέκοψε με τον πλέον αδιάκριτο τρόπο η τρικατάρατή!(Ελίζα)

-'Αντονυ δεν μπορείς να αγαπάς την Κάντυ....Την λυπάσαι,ναι μόνο την λυπάσαι επειδή είναι ένα βρωμερό ορφανό...Τίποτε άλλο...κλαίει και οδύρεται η (φαφούτα απο προηγούμενο επεισόδιο, Ελίζα)

Ο Άντονυ δεν λέει τίποτε για λίγο, μόνο μένει να την κοιτάζει με μάτια που βράζουν απο θυμό...Η Κάντυ κάθεται σιωπηλή και τον κοιτάζει χαμογελώντας με πικρία... Το βλέμμα της κρύβει συμπόνια για την ανεξέλεγκτη Ελίζα...

Ο Άντονυ στέκεται για λίγο και έπειτα λέει στην Ελίζα

"-Κάποια στιγμή... μπορεί και να γίνω αντάξιός της Ελίζα,το μόνο που θα σε συμβούλευα,θα ήταν να προσπαθήσεις να πνίξεις το μίσος σου γιατί είναι πιοτερο και απο δηλητηρίο...Γι αυτό θα μένεις πάντοτε μόνη...

Ο Άντονυ πιάνει απο το χέρι την Κάντυ και απομακρύνονται, αφήνοντας την ακατανόμαστη μόνη να μην μπορεί να ψελλίσει ούτε λέξη(βαριά τιμωρία για την Ελίζα,αυτό!!Και με την ελπίδα να το κάνει το ψυχικό και να πέσει απο κανένα απο τα μπαλκόνια...εμμμ όχι αυτό είναι ευσεβής πόθος της συγγραφέως...)

Το ζευγάρι βρίσκεται κι όλας στον κήπο του Άντονυ και και η σκηνή κλείνει με την Κάντυ σηκωμένη ψηλά στην αγκαλιά του Άντονυ να στροβιλίζονται και οι δύο σαν τα μικρά παιδιά στον δικό τους παράδεισο!

 

[akaliakoukou]

Aααααχ!!!!


Τι ωραίο που ήτανε!!!!!!!

 

[misspepper77]

Σε ευχαριστώ Ακάλια μου!Την έχω καταβρεί με τα σενάρια! Θα σας ζαλίσω λίγο με τον Άντονυ αλλά τι να κάνω,εγώ φταίω που δεν προλάβαμε να τον χορτάσουμε;! :angry: Αχχχχ και βαχ(ε φτάνει τόση εγκράτεια που έδειξα στο σενάριο...)!

 

[Juanita]

Μπράβο και από εμένα!!!

Αχχχ... μαζί σου... γιατί να το φάει το παληκάρι έτσι άδοξα

 

[misspepper77]

Ένα τελευταίο,ένα τελευταίο...Αλήθεια το λέω ...

Ο Άντονυ και η Καντυ πηγαίνουν στο σπίτι της κυρίας Πόνυ μιας και πολύ καιρό τώρα ,της το είχε υποσχεθεί να δουν μαζί τον αγαπημένο της λόφο,ο Άντονυ...Καθονται κάτω απο το μεγάλο δέντρο και η Κάντυ αναπολεί τα παιδικά της χρόνια...δείχνει ευτυχισμένη που μπορεί όλα αυτά να τα μοιράζεται με τον καλό της...

Ο Άντονυ αντίθετα δείχνει μελαγχολικός(είμαι πιστή Μιζουκικιά και δεν μπορώ να τους αφήνω για πολύ ευτυχισμένους!)Σκέφτεται τα λόγια της Κάντυ που αν και ορφανή μεγάλωσε με 2 μαμαδες που την προστάτευαν πάντοτε και την συντροφεύουν στην ζωή της μέχρι σήμερα.

Εκείνος αν και γνώρισε την μητέρα του και οι στιγμές μαζί της ήταν τόσο λίγες και πολύτιμες,του έλειπε συχνά τόσο εκείνη όσο και ο πατέρας του ,καθώς πολλές φορές αισθανόταν εγκλωβισμένος στο σπίτι των Άντλει, κάτω απο το καθεστώς της θείας Ελρόυ...

Η Κάντυ σαν να τον ένοιωσε και χωρίς να πει τίποτε τον πήγε στο λόφο που πρωτοσυνάντησε τον πρίγκηπα...

"-Αντονυ όταν συνάντησα τον πρίγκηπα σε αυτό το λόφο ένοιωθα τόσο μόνη...Η καλύτερη φίλη μου,η αδελφή μου δεν ήθελε να έχει πια σχέσεις μαζί μου...Είναι απαίσιο να νοιώθεις προδομένος απο κάποιον που θεωρείς οικογένειά σου,Άντονυ...Η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαριά δεν μπορούσαν να απαλείνουν τον πόνο μου,αν και πάντα τις θεωρούσα οικογένειά μου, στο βάθος ήξερα πως είμαι μόνη μου....Και όταν όλα αυτά στροβιλίζονταν στο μυαλό μου... ήρθε ο πρίγκηπας...Και ξαφνικά δεν αισθανόμουν πια θυμωμένη...Δεν ξέρω ποιός ήταν,δεν με νοιάζει τώρα... (Χουανίτα μην βαράς )...Όλα αυτά στα λέω γιατί όταν ήρθα στους Ράγκαν το αίσθημα της εγκατάλειψης και της ορφάνιας μου έγιναν πιο έντονα απο ποτέ και τότε ήταν που βρήκα παρηγοριά στο πρόσωπό σου Άντονυ,το γνώριμο πρόσωπό σου απο την παιδική μου ηλικία...και τώρα πια σκέφτομαι πως ίσως ο πρίγκηπας του λόφου να ήταν κάτι σαν ένας οιωνός ...Ένας οιωνός που με βοήθησε να σε "αναγνωρίσω" , όταν πια το είχα πραγματικά ανάγκη, να ξέρω πως μπορώ να σε εμπιστευτώ απο την πρώτη κιόλας στιγμή που σε συνάντησα στον κήπο...Μόνο εσένα Άντονυ!...Εσύ ήσουν τότε στα μάτια μου και την καρδιά μου ,η οικογένεια μου Άντονυ και τώρα και για πάντα...

-Και συ το ίδιο Κάντυ...Σου υπόσχομαι πως δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να σε βλάψειΠως δεν θα νοιώσεις ποτέ πια την εγκατάλειψη...

Η σκηνή κλέινει με ένα φιλί κάτω απο το μεγάλο δέντρο και με φόντο το σπίτι της κυρίας Πόνυ...Η Κάντυ ήταν πια σπίτι και είχε την δική της οικογένεια!...(κορίτσια συγνώμμη που σπαταλώ τόσο άσκοπά το χρόνο σας,γιατί όσο να πεις θές και ένα μισαωράκι για να το διαβάσεις τέτοιο κατεβατό, αλλά έχει ξυπνήσει η Μιζούκι μέσα μου :sealed: και είναι ανεξέλεγκτη !)

 

[akaliakoukou]

Τελευταίο ήταν αυτό???

Μα τα γράφεις τόσο ωραία!!!!

Μακάρι να είχε τέτοια όμορφα ρεφίλς η ΤΟΕΙ!

Θέλω κι άλλοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!

 

[Juanita]

...Και όταν όλα αυτά στροβιλίζονταν στο μυαλό μου... ήρθε ο πρίγκηπας...Και ξαφνικά δεν αισθανόμουν πια θυμωμένη...Δεν ξέρω ποιός ήταν,δεν με νοιάζει τώρα... (Χουανίτα μην βαράς )...

Γιατί να σε βαρέσω;;; αφού μου αρέσουν αυτά που γράφεις...

Άλλωστε... είμαι καλό παιδί... (λέμε τώρα... )

 

[metsgr]

Η πρώτη αντίδραση: Ωχ! 56 απαντήσεις! Πότε να τις διαβάσω όλες;;

Η δεύτερη αντίδρση: Ας διαβάσω την πρώτη σελίδα να δω τι παίζει...

Η τρίτη αντίδραση: Ας διαβάσω και τη δεύτερη...

Η τέταρτη αντίδραση:

Εκπλητκική απόδοση των διαφόρων εκδοχών της συνέχειας!!

@juanita: Please, ξεκόλλα λίγο από τον πρίγκηπα και γράψε κι άλλες εκδοχές χωρίς το αναμενόμενο (απο σένα ) τέλος! Να έχει λίγο suspense, δηλαδη!! Please, please, please!!!

@misspepper: πολυ γλυκες οι στιγμες με τον αντονυ! Και το αξιζει φυσικα, μια που δε μας τον αφησε να τον χαρουμε πολυ η μιζουκι :animangry:

Και τωρα μια δική μου εκδοχή (κατά το πνεύμα της μιζούκι φυσικά: όποιο αρσενικό, ωραίο και πλούσιο, κυκλοφορεί γύρω από την Κάντυ το κυνηγάει η ελίζα, η οποία μόλις έμαθε ότι ο μεγάλος θείος είναι ο Άλμπερτ...)

Ο Άλμπερτ είναι μόνος του στο γραφείο. Η πόρτα χτυπάει και μπαίνει η Ελιζα.


«Ωραία, είναι μόνος του. Τώρα είσαι δικός μου!!» σκέφτεται.


«Ελίζα;»


Η Ελίζα παριστάνει την άρρωστη.


«Άλμπερτ, τι καλά που είσαι εδώ. Δεν αισθάνομαι καλά... νομίζω θα λιποθυμήσω...»


Και ξαφνικά λιποθυμάει και σωριάζεται στο έδαφος.


Ο Άλμπερτ τρέχει πάνω της, τη σηκώνει με τα χέρια του, και την ξαπλώνει στον καναπέ. Τη στιγμή που την ακουμπάει στον καναπέ, όποτε έχει πλησιάσει και το πρόσωπο του κοντά της, εκείνη περνάει τα χέρια της στο λαιμό του, τον βουτάει και τον φιλάει!


Έκπληκτος ο Αλμπερτ προσπαθεί να ξεφύγει


« Ελίζα!! Μα τι κάνεις;;;»


Η Ελίζα δήθεν έκπληκτη: «Αλμπερτ, με φίλησες!! Ντροπή σου!! Εγώ είμαι λιπόθυμη και εσύ με εκμεταλλεύεσαι; Ντροπή σου, Αλμπερτ!! Σκέψου να το μάθει η θεια ελροϋ!! Τι θα πει;;»


Ο Αλμπερτ προσπάθησε να μιλήσει: «Μα...»


Τα μάτια της πετούσαν φλόγες.


«Δεν το πιστεύω!! Ενώ ήμουν λιπόθυμη, εσύ ήσουν από πάνω μου και με φίλησες!! Ω, Θεέ μου, τι έκανες; Μπορεί να είμαι κι έγκυος!! Πρέπει να με παντρευτείς!!»


Πετάχτηκε από τη θέση της και έτρεξε προς την πόρτα. «Πρέπει να το μάθει αμέσως η μεγάλη θεια!! Μαμά!!»


«Ελίζα!!!!» προσπάθησε να τη συγκρατήσει ο Άλμπερτ.


Όμως ήταν αργά... η Ελίζα είχε ήδη βγει στο διάδρομο τρέχοντας να βρει τη μητέρα της και στο μυαλό της έκανε σχέδια για το νυφικό που θα φορούσε στο γάμο.


Ο Αλμπερτ έπεσε στον καναπέ ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε.


«Ω, Θεέ μου, γλίτωσα από τα λιοντάρια στη ζούγκλα, από καυγάδες στα μπαρ, με τέτοιες γυναίκες πώς θα τα καταφέρω να γλιτώσω;;;»

 

 

[misspepper77]

Λοιπόν κορίτσια,είπα αφού το ξενυχτάω που το ξενυχτάω να γίνω τουλάχιστον παραγωγική,και έτσι αντί να πλέξω μαλλί σκέφτηκα πως, αφού το μπορώ.... γιατί να μην σας βασανήσω λίγο ακόμη .Ακούστε και άλλο ένα που δεν θα το πιστέψετε... θα έχει πρωταγωνιστή τον Τέρρυ(και όχι δεν μου σώθηκαν οι ιδέες με τον Άντονυ απλώς είπα να ευχαριστήσω και σας που κατα 99 τα εκατό είστε Τερρυκές-όχι πως δεν σας καταλαβαίνω,έχει κάτι που αναστατώνει ο άτιμος )

Ο Τέρρυ όταν ακούει την Κάντυ μέσα στο πλήθος , εκείνη την νύχτα στην φιλανθρωπική παράσταση στο Σικάγο,προσπαθεί να παρεγκωνίσει τις δεσποινίδες που σε έξαλλη κατάσταση φωνάζουν το όνομά του, και μετά απο πολύ προσπάθεια διακρίνει τα ξανθά μαλλιά της αγαπημένης "φακιδομούρας" που βρίσκεται σωριασμένη στο δρόμο ανήμπορη να σηκωθεί, έπειτα απο τα σπρωξίματα και το ποδοπάτημα των θαυμαστριών του αλλά και απο την πικρία της πως εκείνος για άλλη μια φορά... έφυγε μακριά της.

-Κάντε χώρο παρακαλώ....φωνάζει πια ο Τέρρυ,ενώ η Σουζάνα κοιτάζει αποσβολωμένη..Η Κάντυ δεν μπορεί να πιστέψει στα αυτιά της...Μήπως τάχα ακούει αυτό που θέλει να ακούσει...Μήπως τελικά τρελάθηκε για τα καλά...Πως είναι δυνατόν ... μα τον ακούει πια...καθαρά.Είναι ο Τερρυ!!!

Όταν η φιγούρα του προβάλλει ανάμεσα στις έκπληκτες κοπέλες που σιγοψυθηρίζουν, ποιά να είναι τάχα αυτή ,που για χάρη της ο Τέρρυ έκανε τόση φασαρία να περάσει...Εκείνος ψελλίζει "Κάντυ"...Την παίρνει στην αγκαλιά του και τα δάκρυα και των δυο ποτίζουν το φιλί που εδώ και πολύ καιρό τους χρωστούσε η μοίρα...

- Φακιδομούρα Ταρζάν ,το ξέρεις πως σε αγαπώ έτσι δεν είναι;

-Ναι Τέρρυ πάντα το ήξερα γι αυτό θα έκανα τα πάντα σήμερα για να σε δω...

Ο Τέρρυ σχεδόν τρελός απο χαρά την στριφογύριζει ανάμεσα στις ενοχλημένες πια θαυμάστρίες του...

Εκείνος με το γνωστό ατίθασο ύφος του,τότε φωνάζει...

-Είναι η μέλλουσα γυναίκα μου κορίτσια!Σήμερα είμαι ο βασιλιάς του κόσμου!!!

THE END (γιατί το φορουμάκι μας είναι ιντερνάσιοναλ)...

Υ.Γ.Καλή μου Μέτσς μπράβο σου,ήταν ανατρεπτικότατο...!!(ΠΩΠΩ από τα πατώματα θα την μαζεύουμε την φιλενάδα μου το πρωί,όταν δει τι επιφύλαξες στον Άλμπερτ της....)

 

[metsgr]

Αχ, τι καλά να τέλειωναν τα βάσανα της καντούλας με τον ένα ή άλλον τρόπο από αυτούς που γράφεις...

Έπρεπε να έχει σύμβουλο η μιζούκι, έπρεπε...