V.I.Smirnov είπε:
Ίσως κάποιος γηραιότερος που πρόλαβε αυτό το σύστημα μπορεί να εκφέρει την εμπειρία του.(η μικρή ιστορία ήταν στο ίδιο τεύχος και την δίνω ως 'bonus' σε όσους αρέσει η Φυσική...)
-
Το παλιό περιοδικό είναι ο "Φυσικός Κόσμος", έτσι? Το διάβαζα με μανία, και λάτρευα τις ιστορίες του κ. Tompkins, γραμμένες από τον διάσημο φυσικό George Gamow.
Γηραιότερος είπατε? Παρών! Αναφέρθηκα πολύ σύντομα στο σύστημα της εποχής μου πριν κάμποσες σελίδες, ας γράψω λίγο αναλυτικότερα πώς δούλευε. Το σύστημα πριν τις δέσμες και πριν τις Πανελλήνιες λεγόταν Εισαγωγικές. Τέτοιες έδωσα και εγώ (το 1975) και η αδελφή μου (το 1972, και μάλιστα φυσικομαθηματικό, οπότε εξετάστηκε στα θέματα που δημοσιεύονται πιο πάνω
) . Οι βασικές διαφορές, απ' όσο έχω καταλάβει, ήταν οι εξής:
Διάλεγες τον κύκλο που ήθελες στο τέλος της Έκτης Γυμνασίου, μόλις είχες πάρει το Απολυτήριο. Το Πολυτεχνείο (μαζί με τις Πολυτεχνικές σχολές των Παν/μιων) ήταν ένας κύκλος, η Φυσικομαθηματική (περιλάμβανε και Χημικό και ίσως βιολογικό, γεωλογικό κλπ) άλλος, η Ιατρική άλλος, κλπ. Δεν ξέρω τι ίσχυε για Βιομηχανική, Πάντειο, ΑΣΟΕΕ κλπ. Στον συγκεκριμένο κύκλο έβαζες τις διαθέσιμες σχολές με τη σειρά προτίμησής σου. Αυτά γίνονταν πριν τις εξετάσεις (οι οποίες γίνονταν τον Σεπτέμβριο), οπότε είχε μεγάλο ρίσκο αφού δεν ήξερες πώς θα έγραφες. Υπήρχε περίπτωση κάποιος που είχε γράψει στα ίδια θέματα για τον ίδιο κύκλο σπουδών με σένα να πάρει λιγότερες μονάδες και να μπει γιατί είχε επιλέξει λιγότερο δημοφιλείς σχολές. Εγώ ας πούμε δεν είχα βάλει τοπογράφους, δεν με ενδιέφερε, και θυμάμαι ότι ο τελευταίος που είχε μπει στη σχολή μου (Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ) είχε κάπου 165 μονάδες ενώ ο πρώτος τοπογράφος είχε 147 μονάδες. Αν είχα πάρει για παράδειγμα 160 μονάδες θα έμενα τελείως εκτός Πολυτεχνείου αλλά αν είχα δηλώσει και τους Τοπογράφους όχι απλώς θα έμπαινα αλλά και πρώτος με διαφορά.
Στο Πολυτεχνείο που ήθελα εγώ εξεταζόμασταν σε 5 ή 6 μαθήματα, Φυσική, Χημεία, Άλγεβρα, Γεωμετρία, (Τριγωνομετρία?) και Έκθεση (οι αρχιτέκτονες και σε σχέδιο). Η Φυσικομαθηματική είχε τα ίδια μαθήματα αλλά διαφορετικά θέματα κι έτσι δεν μπορούσες να δηλώσεις και Πολυτεχνείο και Φυσ/κή. Είχαμε δύο βαθμολογητές οπότε σε κάθε μάθημα έπαιρνες μέχρι 40 μονάδες, και (για πρώτη φορά το 1975) υπολογίζόταν και ο βαθμός απολυτηρίου, οπότε η μέγιστη δυνατή βαθμολογία ήταν 220 (260 αν είχαμε 6 μαθήματα, αλλά έχω έντονη την εντύπωση ότι ήταν 220 γι' αυτό λέω ότι ίσως εξεταζόμαστε σε 5 μόνο). Άλλη διαφορά μεταξύ 1972 και 1975 ήταν ότι τη χρονιά μου μπορούσαμε να δηλώσουμε και ΚΑΤΕΕ που ήταν Ανώτερες, όχι Ανώτατες σχολές, κάτι σαν τα ΤΕΙ. Τα θέματα ήταν ίδια. Μπορούσες να δώσεις όσες χρονιές ήθελες, νομίζω, αλλά δεν κατοχύρωνες τους βαθμούς σου. Κάθε φορά ξεκίναγες από το μηδέν (πράγμα σωστό, κατά τη γνώμη μου)
Αυτά για τα τεχνικά θέματα. Αλλά πολύ ουσιαστική διαφορά με τα μεταγενέστερα συστήματα ήταν ότι εξεταζόμαστε όχι στη
διδαχθείσα αλλά στη
διδακτέα ύλη. Και το παρανοϊκό είναι ότι η διδακτέα ύλη κάθε χρονιάς έβγαινε λίγο πριν τις εξετάσεις, όταν το σχολείο είχε ήδη τελειώσει. Η ιδεολογία πίσω από αυτό ήταν ότι το Γυμνάσιο δεν είχε σχέση με τις εξετάσεις του Πανεπιστημίου. Το Γυμνάσιο σου έδινε γενική μόρφωση. Οι εξετάσεις των Πανεπιστημίων διάλεγαν ποιους θα παίρνανε για φοιτητές... το πώς θα αποκτούσαν οι υποψήφιοι φοιτητές τις απαραίτητες γνώσεις ήταν κάτι που δεν ενδιέφερε ούτε το Γυμνάσιο ούτε το Πανεπιστήμιο. Τυπικό παράδειγμα ήταν οι Ιατρικές σχολές. Συνήθως όσοι ήθελαν να παν σ' αυτές πήγαιναν Κλασσικό, ώστε να διδαχτούν Λατινικά αφού ήταν εξεταστέο μάθημα. Αλλά τότε η Φυσική και η Χημεία που διδάσκονταν, επίσης εξεταστέα μαθήματα, ήταν πολύ χαμηλού επιπέδου, αφού Κλασσικό πήγαιναν και όσοι θα έδιναν Φιλοσοφική ή Νομική. Ο χωρισμός Πρακτικό - Κλασσικό (επίσημα "Θετική" και "Θεωρητική κατεύθυνση") γινόταν στην Τετάρτη Γυμνασίου και ήταν η μόνη επιλογή. Και όχι πάντα. Οταν έφτασε η σειρά μου λίγο έλειψε να μην υπάρχει Πρακτικό, διότι έπρεπε να συγκεντρώνεται ένας ελάχιστος αριθμός μαθητών, γύρω στους 15 πρέπει να ήταν, ακι στο τσακ τον φτάσαμε. Ενώ κλασσικό υπήρχαν 3 τμήματα με πάνω από 40 μαθητές το καθένα.
Ακόμη παλιότερα, στη δεκαετία του '60, ίσχυε το λεγόμενο "Ακαδημαϊκό" που είχε συχνά πολύ περίεργα αποτελέσματα, μπορεί να έδινες φιλοσοφική και να βρισκόσουν θεολογική και τέτοια, αλλά δεν ξέρω τις λεπτομέρειες γιατί τότε δεν με ενδιέφερε.
Και μια ρετρό λεπτομέρεια: Τα αποτελέσματα ανακοινώνονταν από το ραδιόφωνο. Τα δημοσίευαν και οι εφημερίδες, βέβαια, αλλά ποιος μπορούσε να περιμένει μέχρι να φτάσουν στην πόλη του? Οπότε κάθε χρόνο κρεμόμασταν κυριολεκτικά στο ραδιόφωνο για ώρες. Όχι μόνο όταν δώσαμε η αδελφή μου κι εγώ, αλλά και τις άλλες, διότι πάντα είχαμε γνωστούς με παιδιά υποψήφιους.
Ωραία χρονιά και εκείνη.Εγώ έχω και ένα λόγο παραπάνω να τη θυμάμαι γιατί ήμουν το μοναδικό αγόρι μέσα στην τάξη. :boss: Με τα καλά του και με τα κακά του βέβαια.
