Σε ποια δέσμη ανήκατε!

alesio είπε:
Άλλο.(θεωρητική κατεύθυνση) 


1982 έτος γέννησης.Η πρώτη φουρνιά μετά την κατάργηση των δεσμών.Με πορείες όλη τη χρονιά για να βρούμε το χαμένο μας δίκιο :p Ωραία χρονιά και εκείνη.Εγώ έχω και ένα λόγο παραπάνω να τη θυμάμαι γιατί ήμουν το μοναδικό αγόρι μέσα στην τάξη. :boss: Με τα καλά του και με τα κακά του βέβαια.
και γω στο αλλο μπαινω , τεχνολογικη κατευθυνση. Σχεδον θυμαμαι τους μεγαλους με τις δικες τους καταληψεις κ τον Αρσενη αν δεν απατωμαι (τοτε υπουργο παιδειας) . Γενικως οι δεσμες ηταν ενα μπαχαλο , ακολουθησε το μπαχαλο με τις κατευθυνσεις κ στο τωρα δεν εχω ιδεα τι εχουνε τα λυκεια ( το μονο σιγουρο ειναι οτι εχουν κατεβασει τα μαθηματα, απο 9 που ειχα τοτε στα 6 )
 
takis_drm είπε:
Ως παθών της 5ης δέσμης (και 1ης) θα σας πώ τι έπαιζε...Η 5η δέσμη ήταν για τα ΤΕΛ. Τα μαθήματα που έδινες ήταν 3, μαθηματικά, έκθεση και το μάθημα της κατεύθυνσης που είχες στο ΤΕΛ. (π.χ. Ηλεκροτεχνία για τους ηλεκτρονικους, Ηλεκτρικές Μηχανές για τους ηλεκτρολόγους κ.τ.λ.). Φυσικά μπορούσες να δηλωσεις και δέσμη ανάλογη με την κατευθυνση, δηλαδή οι Ηλεκτρονικοί μπορούσαν να δηλώσουν 5η ή 1η, οι Λογίστριες 5η ή 4η (δεν πέρνω και όρκο για τις αντιστοιχίες, έχουν περάσει χρόνια). Στην 5η δέσμη υπήρχουν μόνο ΤΕΙ όσο ήθελαν ΑΕΙ τότε διάλεγαν και την αντίστοιχη δέσμη.

Μια παρεξήγηση ήταν τα μόρια των σχολών, διότι άκουγαν ότι μπορούσες να περάσεις ΣΕΛΕΤΕ από την 5η δέσμη με 1500 μόρια ενώ από τις τυπικές 4 δέσμες των πανελληνίων με 5000 μόρια. Όμως είχαν ΑΛΛΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ, δηλαδή για να βγάλεις 1500 μόρια στην 5η δέσμη έπρεπε να γράψεις σε όλα τα μαθήματα υψηλούς βαθμούς (πάνω από 18, εάν θυμαμαι καλά). Και το χειρότερο ότι έπερναν σε κάθε σχολή από το 12-25% των υποψηφίων των ΤΕΛ, κάτι που έκανε τις βάσεις κάθε χρόνο τελείως ασταθείς. Με αποτέλεσμα όσοι δεν είχαν περάσει με την 5η δέσμη και ήθελαν πραγματικά να εισαχθούν σε κάποια σχολή, τότε κατέληγαν σε μία από τις "κλασικές-παραδοσιακές δέσμες".
Φίλε μου, μία ξαδερφούλα μου ἔβγαλε τὴν πραγματική, τὴν ἀληθινή, τὴν αὐθεντικὴ Δέσμη τοῦ Λαοῦ, τὴν θρυλούμενη Ε΄ δέσμη ἀπὸ Γενικὸ Λύκειο τὸ 1990! Δὲν ἦταν μόνο δηλαδὴ προνόμιο τῶν τεχνικῶν Λυκείων, ἀλλὰ θἄλεγα κυρίως τῶν γενικῶν! Ἐξ αὐτῶν πῆρε καὶ τὸ ὄνομα «τοῦ λαοῦ», διότι ἕνα παιδὶ ποὺ παρακολουθοῦσε μαθήματα σὲ Τεχνικὸ Λύκειο, ἄρα ἀπόφαση κάπως συνειδητοποιημένη, συνήθως ἀκολουθοῦσε συγκεκριμένη κατεύθυνση/δέσμη μέχρι τὴν ἀποφοίτησή του γιὰ προφανεῖς λόγους. Εἰκάζω πὼς στὰ ΤΕΛ ἡ πέμπτη δὲν πρέπει νὰ ἦταν ἡ πιὸ δημοφιλής. Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεκινᾷς γιὰ ἠλεκτρολόγος ἢ σχεδιαστὴς στὴν Α΄ Λυκείου γιὰ νὰ καταλήξῃς στὴν Ε΄;
 
Ειλικρινά δεν γνώριζα ότι μπορούσες να δώσεις 5η δέσμη από Γενικό Λύκειο! Και τι μάθημα κατεύθυνσης έδινες??? Εγώ που ήμουν ηλεκτρονικός είχα δώσει ηλεκτροτεχνία.

Και δεν καταλαβαίνω... " Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεκινᾷς γιὰ ἠλεκτρολόγος ἢ σχεδιαστὴς στὴν Α΄ Λυκείου γιὰ νὰ καταλήξῃς στὴν Ε΄;". Και σε ποιά δέσμη να πήγαινες; Εφόσον η 5η Δέσμη είχε μόνο ΤΕΙ, άρα και ένας Τεχνολόγος από τεχνικό λύκειο θα πήγαινε σε Τεχνολογικό Ίδρυμα (ΤΕΙ). Φαντάσου έναν μηχανολόγο στην Φιλοσοφική!!! Ούτε και ο ίδιος θα το ήθελε!!!
 
Εἰκάζω πὼς στὰ ΤΕΛ ἡ πέμπτη δὲν πρέπει νὰ ἦταν ἡ πιὸ δημοφιλής. Εἶναι δυνατὸν νὰ ξεκινᾷς γιὰ ἠλεκτρολόγος ἢ σχεδιαστὴς στὴν Α΄ Λυκείου γιὰ νὰ καταλήξῃς στὴν Ε΄;
Λαθος εικαζεις. Η πρωταρχικη αναγκη ενος μαθητη που επελεγε το ΤΕΛ τη δεκαετια του 80 ηταν να παρει καταρχην το πτυχιο ειδικοτητας (και ταυτοχρονα Απολυτηριο Λυκειου). Ενα πτυχιο Β' Κατηγοριας μεν αλλα Κρατικο δε, που με απλες εξετασεις στο Υπουργειο ειτε γινοταν κατι "μεγαλυτερο", ειτε σε εβαζε σε επετηριδα διορισμου. Σε καθε περιπτωση η επιλογη δεσμης με τη σκεψη της φοιτησης σε Ανωτερο ή και Ανωτατο Εκπαιδευτικο Ιδρυμα ηταν αποφαση που επαιρνες προς το τελος της 3ης Λυκειου αν ειχες συγκεντρωσει τους απαραιτητα υψηλους βαθμους στα κορμου και ειδικοτητας εξεταζομενα μαθηματα.
 
Και εγώ του 1982, θεωρητικη κατευθυνση + 14 μαθηματα πανελλαδικές (ουάου!) και bonus οι αρχές οικονομικής θεωρίας, όπως και οι σπουδές. Αποτέλεσμα; Δύσκολο πτυχίο, αδύνατο μεταπτυχιακό και ένα τεράστιο λάθος που θα το κουβαλάω για πάρα πολύ καιρό! ;)
 
και εγώ νομίζω ότι οι Δέσμες ήταν καλύτερο σύστημα από το υπάρχον (αυτό δε σημαίνει ότι οι Δέσμες ήταν καλές, οι κατευθύνσεις ήταν χάλια), αλλά είμαι σίγουρος ότι και τώρα μαντάρα θα τα κάνουν
 
Aν και βγαινουμε ελαφρως off topic,δεν νομιζω οτι οι δεσμες ηταν και το καλυτερο συστημα (για τον μαθητη τουλαχιστον) αφου με τα προσφατα συστηματα επαιρνες μορια απο αλλα πιο ευκολα μαθηματα και ειχες περισσοτερες πιθανοτητες επιτυχιας..
 
Οι Δεσμες ηταν αναχρονιστικο συστημα πιστευω. Οχι μονο απο αποψη υλης (η Χημεια και η Φυσικη των 60ς που διαβαζαμε, ηταν ξεπερασμενες τη δεκαετια των 90ς που διναμε εμεις, μιας και οι επιστημες ειχαν προχωρησει - οχι ομως και τα βιβλια που μας δινανε...), αλλα το χειροτερο ηταν οτι εβαζε ο κοσμος καμια 15αρια σχολες προ-επιλογη (οχι επειδη τον ενδιεφεραν οι συγκεκριμενες σχολες, αλλα ...σε περιπτωση που ''δεν περναγε εκει που ηθελε'').

Με αποτελεσμα ενα 95% των ''επιτυχοντων'' φοιτητων να εχει το εξης διλημμα ''ή σπουδαζεις κατι που δεν σε (πολυ)ενδιαφερει, η' δεν σπουδαζεις τιποτα''.

Θεωρω τις 'Δεσμες' και γενικα το εκπαιδευτικο συστημα στην Ελλαδα παναρχαιο και επικινδυνο για την εξελιξη του ατομου, και ειναι απο τα ελαχιστα ''ρετρο'' θεματα που δεν νοσταλγω καθολου...
 
Εχω πικρη εμπειρια με τις δεσμες, και ολη εκεινη την εποχη δηλ. Περναγαν ελαχιστοι, ενω επεσα και πανω στην αλλαγη και ειδα τους επομενους να περνανε με χαμηλους βαθμους και σχεδον ολοι. Καθε χρονο που ειναι η εποχη τους, τα θυμαμαι σαν να ηταν χθες. Αναμνησεις που θελω να ξεχασω...
 
Ως παιδί της αλλαγής (χαχα..σα να έχω ξανακούσει αυτή τη φράση! :p ) από το σύστημα δεσμών, στο σύστημα Αρσένη, να καταθέσω κι εγώ τη δική μου άποψη..Καταρχάς έχω να πω τα χειρότερα και για τα 2 συστήματα,τα οποία τα θεωρώ οικτρά...Ας ξεκινήσω από τις δέσμες..Καταρχάς ήταν εκ προοιμίου άδικες για αυτούς που έδιναν πρώτη φορά, καθώς είχαν να ανταγωνιστούν άτομα που αφενός είχαν ξεμπερδέψει πια με το σχολείο, αφετέρου είχαν τη δυνατότητα να κρατήσουν μια καλή βαθμολογία από τη προηγούμενη χρονιά, όπου τα θέματα σημειωτέον μπορεί να ήταν λιγότερο απαιτητικά..Επίσης απαιτούσαν γνώση και της παραμικρής λεπτομέρειας, σε σημείο αηδιαστικό..Επειδή ακριβώς ήταν 4 μόνο τα μαθήματα (εκτός από τα ειδικά φυσικα), οι καλές σχολές παιζόντουσαν στη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας...Δεν ξέρω δε, πόσοι από εδώ είσασταν τριτοδεσμίτες, εμένα πάντως που ήταν η αδελφή μου, έχω να καταθέσω πως τουλάχιστον στην ιστορία, έπαιρνα το βιβλίο (της το "κράταγα"όπως΄λέμε στην αργκώ) και ξεκίναγε τη παπαγαλία..Ε,πείτε μου τώρα..Είναι αυτό γνώση; Δηλαδή η εξέταση που αποσκοπούσε; Στη διάγνωση του ποιός διαθέτει το καλύτερο μνημονικό;Ένα ολόκληρο βιβλίο απέξω! Για μένα μάλιστα που απεχθάνομαι την απομνημόνευση φαντάζει κάτι παραπάνω από τραγικό..Και μιλάμε για τη παραμικρή λέξη! Βέβαια,αυτό-κακά τα ψέματα- εξυπηρετούσε τους καθηγητές-διορθωτές..Γιατί να μπαίνουν στη διαδικασία π.χ να αξιολογήσουν μια ερώτηση κρίσεως και να δουν σε βάθος αν ο εξεταζόμενος έχει κατανοήσει ή όχι αυτά που διάβασε; Παίρνουμε το βιβλίο και βλέπουμε αν λέει τα ίδια..Τόσο απλά και τόσο μπακαλίστικα..ΝΤΡΟΠΗ και μόνο αποτελούσε αυτό το στυλ εξέτασης και κατά τη γνώμη μου οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να το είχαν αποκηρύξει προ πολλού..

Ας έρθω όμως και στο σύστημα των κατευθύνσεων που απ'ότι είδα παραπάνω, το "φάγανε" και άλλοι "στη μαπα"..(συγχωρείστε μου το αγοραίο του λόγου, ωστόσο κάθε φορά που αναλογίζομαι τι πέρασα για να μπω στο ρημαδοπανεπιστήμιο ειλικρινά οργίζομαι) Αναγνωρίζω πως έδινε την ευκαιρία σε έναν καλά προετοιμασμένο μαθητή να περάσει με τη πρώτη σε μια σχολή της πρώτης προτίμησής του..Επίσης μπορώ να παραδεχτώ και τις καλές ( ;) προθέσεις για επέκταση των γνώσεων και σε άλλα επιστημονικά πεδία, πλήν αυτών στα οποία είχαμε κλίση..Αποσκοπούσε ενδεχομένως στην απόκτηση γενικότερων γνώσεων από τους μαθητές...Ωστόσο στη πράξη,αυτό που υλοποίηθηκε ήταν πραγματικά εφιαλτικό για τους μαθητές εκείνης της περιόδου 2000-2001..(ο dennis φαντάζομαι με νιώθει..) Ακόμα θυμάμαι εντονότατα τον ένα μήνα που δίναμε εξετάσεις σε 14 μαθήματα!!!Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, αντί να χαιρόμαστε τον ήλιο και τη θάλασσα,καθόμασταν και δίναμε σαν παλαβά μέρα παρά μέρα..Να μη σχολιάσω για τον καταιγισμό φροντιστηρίων που είχαν προηγηθεί, ακόμα και σε μαθήματα όπως η Ιστορία!!!(και θα μου πείτε πολλοί-και μετο δίκιο σας- "μα καλά, και ιστορία;" Και όμως..Και βοηθητικά στα θρησκευτικά..Για τον απλούστατο λόγο πως δεν είχαμε να μάθουμε μια παράγραφο για τον Άγιο Στέφανο αλλά για 100 διαφορετικές θρησκείες, το δόγμα της καθεμιάς, τη λατρεία -μόνο τι μανουάλια χρησιμοποιεί η καθεμια δεν μας είχαν ζητήσεινα ξέρουμε!) Και ερωτώ: Γιατί τα θρησκευτικά,η ιστορία και η κάθε ανοησία τύπου "εισαγωγή στον κόσμο των επιστημών" να αποτελεί πρόκριμμα για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση; Γιατί να χρειάζεται η πανελλήνια εξέταση στη μπάκτι-γιόγκα; Σημειώνω επίσης πως ήταν και εξαιρετικά άδικο για τους μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης (όπως έγώ) τους πρώην τριτοδεσμίτες δηλ., καθώς είχαν να αναμετρηθούν με 5 "τέρατα"...ήτοι γεωμετρία, άλγεβρα, φυσική, χημεία,βιολογία..Αντίθετα, οι της θετικής είχαν μόνο ιστορία (καθώς η έκθεση ήταν κοινή για όλους και επίσης δίκοπο μαχαίρι για αμφότερους) Οκ...να συμφωνήσω στη γενική γνώση κάποιων βασικών εννοιών που μπορεί να χρειαστούν σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους (τις οποίες βεβαίως σε τελική ανάλυση μπορούμενα τους αναζητήσουμε στους σχετικούς επαγγελματίες..) αλλά τόση λεπτομέρεια γιατί;

Νομίζω ότι επεκτάθηκα χωρικά, ωστόσο ήταν τόσο έντονο το άγχος εκείνης της περιόδου, τόσα τα έξοδα, τόση η πίεση, που ειλικρινά με βγάζουν εκτός εαυτού! Βλέποντας δε τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και την αναγνώριση των πτυχίων που με τόσο κόπο αποκτήσαμε,αναρωτιέμαι τελικά αν άξιζε το κόπο...Από'κει και έπειτα και τα 2 συστήματα τα θεωρώ άκρως αποτυχημένα..Για μένα το πλέον ενδεδειγμένο είναι οι εσωτερικές εξετάσεις εντός της σχολής για την οποία ενδιαφέρεται ο καθένας..Μ'αυτό το τρόπο άλλωστε θα αναγκαζόταν κάποιος εξαρχής να επιλέξει και να σκεφθεί ώριμα ποια σχολή επιθυμεί να ακολουθήσει και όχι να σπουδάζει "ό,τι του έκατσε"..Φυσικά είναι και άλλες παράμετροι που διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο και επιδρούν αποφασιστικά (τις οποίες δεν είναι ούτε ο κατάλληλος τόπος, ούτε χρόνος για να αναπτύξω) αλλά σε κάθε περίπτωση κάποια στιγμή πρέπει να λάβει τέλος αυτός ο βασανισμός των μαθητών..(γτ περί βασανισμού πρόκειται)
 
Οκ το να δίνουμε βάση στις πολλές λεπτομέρειες σαφώς και δεν εξυπηρετεί σε κάτι. Αλλά το να έχουμε μια σφαιρική γνώση δεν είναι κακό. Αυτό το "δε με ενδιαφέρουν τα μαθηματικά γιατί ήμουν 3η δέσμη" και δεν ξέρουν να λύνουν ένα απλό πρόβλημα ή το "δε με ενδιαφέρει η ιστορία γιατί είμαι 1ή ή 2η δέσμη" και δεν ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια μας δεν μπορώ να το δεχτώ!

Φύγαμε από το θεμα. Πάλι πάλι on topic :)
 
Να ξέρουμε τα βασικά..συμφωνώ..Αλλά αυτά που ζητούσαν από εμάς (π.χ. να γνώρίζουμε λογάριθμους) νομίζω ότι ξεφεύγει από τα όρια της απλής γνώσης..(συν ότι μέχρι σήμερα δεν μου έχουν χρησιμεύσει πουθενά-καλά,όχι ότι τους θυμάμαι κιόλας..)Ή και το τελευταίο τελετουργικό της κάθε θρησκείας είναι και αυτό βασική γνώση; Δε νομίζω..Όσο για την ιστορία, πολύ αμφιβάλλω αν κάποιος μαθητής της γενιάς μου την έμαθε ουσιαστικά, δεδομένου ότι οι περισσότεροι την παπαγάλιζαν και δεν την γνώριζαν σε βάθος..Μη σου πω ότι οι περισσότεροι την είχαν μισήσει..Εξάλλου όλοι οι μαθητές διδάσκονται ιστορία, άρα λογικά όλοι θα έπρεπε να τη ξέρουν..Κι όμως..Η αμάθεια θερίζει..Αυτο -κατά τη γνώμη μου- δεν οφείλεται στο ότι δεν λαμβάνουν επαρκείς γνώσεις αλλά στο λάθος τρόπο με τον οποίο αυτή διδάσκεται και εξετάζεται..Άρα, θα συμφωνήσω μαζί σου για την ευρύτητα των γνώσεων αλλά με τον κατάλληλο τρόπο και όχι ψυχαναγκαστικά..Και ΒΑΣΙΚΕΣ γνώσεις..όχι περιττά πράγματα..

Sorry για το οφ-τοπικ (ειδα παρόμοιες με τη δική μου αναρτήσεις, γι'αυτό και το επιχείρησα) Αν θέλεις πάντως να συνεχίσουμε τον διάλογο, ευχαρίστως με πμ.. :)
 
Να ξέρουμε τα βασικά..συμφωνώ..Αλλά αυτά που ζητούσαν από εμάς (π.χ. να γνώρίζουμε αλγόριθμους) νομίζω ότι ξεφεύγει από τα όρια της απλής γνώσης..(συν ότι μέχρι σήμερα δεν μου έχουν χρησιμεύσει πουθενά-καλά,όχι ότι τους θυμάμαι κιόλας..)Ή και το τελευταίο τελετουργικό της κάθε θρησκείας είναι και αυτό βασική γνώση; Δε νομίζω..Όσο για την ιστορία, πολύ αμφιβάλλω αν κάποιος μαθητής της γενιάς μου την έμαθε ουσιαστικά, δεδομένου ότι οι περισσότεροι την παπαγάλιζαν και δεν την γνώριζαν σε βάθος..Μη σου πω ότι οι περισσότεροι την είχαν μισήσει..Εξάλλου όλοι οι μαθητές διδάσκονται ιστορία, άρα λογικά όλοι θα έπρεπε να τη ξέρουν..Κι όμως..Η αμάθεια θερίζει..Αυτο -κατά τη γνώμη μου- δεν οφείλεται στο ότι δεν λαμβάνουν επαρκείς γνώσεις αλλά στο λάθος τρόπο με τον οποίο αυτή διδάσκεται και εξετάζεται..Άρα, θα συμφωνήσω μαζί σου για την ευρύτητα των γνώσεων αλλά με τον κατάλληλο τρόπο και όχι ψυχαναγκαστικά..Και ΒΑΣΙΚΕΣ γνώσεις..όχι περιττά πράγματα..

Sorry για το οφ-τοπικ (ειδα παρόμοιες με τη δική μου αναρτήσεις, γι'αυτό και το επιχείρησα) Αν θέλεις πάντως να συνεχίσουμε τον διάλογο, ευχαρίστως με πμ.. :)
 
"Εσωτερικές εξετάσεις" που αναφέρθηκαν, υπήρχαν πριν από το σύστημα των δεσμών επί πολλά χρόνια.

Για την εισαγωγή σε κάθε ομάδα σχολών (οι λεγόμενοι "κύκλοι") οι μαθητές έδιναν εξετάσεις ξεχωριστά

που - νομίζω - καθορίζονταν από τις ίδιες τις σχολές και διεξάγονταν τον Σεπτέμβριο.

Βρήκα και κάποια θέματα σε ένα παλιό περιοδικό :

themata3.jpg

tompkins2.jpg

Ίσως κάποιος γηραιότερος που πρόλαβε αυτό το σύστημα μπορεί να εκφέρει την εμπειρία του.

(η μικρή ιστορία ήταν στο ίδιο τεύχος και την δίνω ως 'bonus' σε όσους αρέσει η Φυσική...)




-

themata1.jpg

themata2.jpg

tompkins1.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
V.I.Smirnov είπε:
Ίσως κάποιος γηραιότερος που πρόλαβε αυτό το σύστημα μπορεί να εκφέρει την εμπειρία του.(η μικρή ιστορία ήταν στο ίδιο τεύχος και την δίνω ως 'bonus' σε όσους αρέσει η Φυσική...)

-
Το παλιό περιοδικό είναι ο "Φυσικός Κόσμος", έτσι? Το διάβαζα με μανία, και λάτρευα τις ιστορίες του κ. Tompkins, γραμμένες από τον διάσημο φυσικό George Gamow.

Γηραιότερος είπατε? Παρών! Αναφέρθηκα πολύ σύντομα στο σύστημα της εποχής μου πριν κάμποσες σελίδες, ας γράψω λίγο αναλυτικότερα πώς δούλευε. Το σύστημα πριν τις δέσμες και πριν τις Πανελλήνιες λεγόταν Εισαγωγικές. Τέτοιες έδωσα και εγώ (το 1975) και η αδελφή μου (το 1972, και μάλιστα φυσικομαθηματικό, οπότε εξετάστηκε στα θέματα που δημοσιεύονται πιο πάνω :) ) . Οι βασικές διαφορές, απ' όσο έχω καταλάβει, ήταν οι εξής:

Διάλεγες τον κύκλο που ήθελες στο τέλος της Έκτης Γυμνασίου, μόλις είχες πάρει το Απολυτήριο. Το Πολυτεχνείο (μαζί με τις Πολυτεχνικές σχολές των Παν/μιων) ήταν ένας κύκλος, η Φυσικομαθηματική (περιλάμβανε και Χημικό και ίσως βιολογικό, γεωλογικό κλπ) άλλος, η Ιατρική άλλος, κλπ. Δεν ξέρω τι ίσχυε για Βιομηχανική, Πάντειο, ΑΣΟΕΕ κλπ. Στον συγκεκριμένο κύκλο έβαζες τις διαθέσιμες σχολές με τη σειρά προτίμησής σου. Αυτά γίνονταν πριν τις εξετάσεις (οι οποίες γίνονταν τον Σεπτέμβριο), οπότε είχε μεγάλο ρίσκο αφού δεν ήξερες πώς θα έγραφες. Υπήρχε περίπτωση κάποιος που είχε γράψει στα ίδια θέματα για τον ίδιο κύκλο σπουδών με σένα να πάρει λιγότερες μονάδες και να μπει γιατί είχε επιλέξει λιγότερο δημοφιλείς σχολές. Εγώ ας πούμε δεν είχα βάλει τοπογράφους, δεν με ενδιέφερε, και θυμάμαι ότι ο τελευταίος που είχε μπει στη σχολή μου (Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ) είχε κάπου 165 μονάδες ενώ ο πρώτος τοπογράφος είχε 147 μονάδες. Αν είχα πάρει για παράδειγμα 160 μονάδες θα έμενα τελείως εκτός Πολυτεχνείου αλλά αν είχα δηλώσει και τους Τοπογράφους όχι απλώς θα έμπαινα αλλά και πρώτος με διαφορά.

Στο Πολυτεχνείο που ήθελα εγώ εξεταζόμασταν σε 5 ή 6 μαθήματα, Φυσική, Χημεία, Άλγεβρα, Γεωμετρία, (Τριγωνομετρία?) και Έκθεση (οι αρχιτέκτονες και σε σχέδιο). Η Φυσικομαθηματική είχε τα ίδια μαθήματα αλλά διαφορετικά θέματα κι έτσι δεν μπορούσες να δηλώσεις και Πολυτεχνείο και Φυσ/κή. Είχαμε δύο βαθμολογητές οπότε σε κάθε μάθημα έπαιρνες μέχρι 40 μονάδες, και (για πρώτη φορά το 1975) υπολογίζόταν και ο βαθμός απολυτηρίου, οπότε η μέγιστη δυνατή βαθμολογία ήταν 220 (260 αν είχαμε 6 μαθήματα, αλλά έχω έντονη την εντύπωση ότι ήταν 220 γι' αυτό λέω ότι ίσως εξεταζόμαστε σε 5 μόνο). Άλλη διαφορά μεταξύ 1972 και 1975 ήταν ότι τη χρονιά μου μπορούσαμε να δηλώσουμε και ΚΑΤΕΕ που ήταν Ανώτερες, όχι Ανώτατες σχολές, κάτι σαν τα ΤΕΙ. Τα θέματα ήταν ίδια. Μπορούσες να δώσεις όσες χρονιές ήθελες, νομίζω, αλλά δεν κατοχύρωνες τους βαθμούς σου. Κάθε φορά ξεκίναγες από το μηδέν (πράγμα σωστό, κατά τη γνώμη μου)

Αυτά για τα τεχνικά θέματα. Αλλά πολύ ουσιαστική διαφορά με τα μεταγενέστερα συστήματα ήταν ότι εξεταζόμαστε όχι στη διδαχθείσα αλλά στη διδακτέα ύλη. Και το παρανοϊκό είναι ότι η διδακτέα ύλη κάθε χρονιάς έβγαινε λίγο πριν τις εξετάσεις, όταν το σχολείο είχε ήδη τελειώσει. Η ιδεολογία πίσω από αυτό ήταν ότι το Γυμνάσιο δεν είχε σχέση με τις εξετάσεις του Πανεπιστημίου. Το Γυμνάσιο σου έδινε γενική μόρφωση. Οι εξετάσεις των Πανεπιστημίων διάλεγαν ποιους θα παίρνανε για φοιτητές... το πώς θα αποκτούσαν οι υποψήφιοι φοιτητές τις απαραίτητες γνώσεις ήταν κάτι που δεν ενδιέφερε ούτε το Γυμνάσιο ούτε το Πανεπιστήμιο. Τυπικό παράδειγμα ήταν οι Ιατρικές σχολές. Συνήθως όσοι ήθελαν να παν σ' αυτές πήγαιναν Κλασσικό, ώστε να διδαχτούν Λατινικά αφού ήταν εξεταστέο μάθημα. Αλλά τότε η Φυσική και η Χημεία που διδάσκονταν, επίσης εξεταστέα μαθήματα, ήταν πολύ χαμηλού επιπέδου, αφού Κλασσικό πήγαιναν και όσοι θα έδιναν Φιλοσοφική ή Νομική. Ο χωρισμός Πρακτικό - Κλασσικό (επίσημα "Θετική" και "Θεωρητική κατεύθυνση") γινόταν στην Τετάρτη Γυμνασίου και ήταν η μόνη επιλογή. Και όχι πάντα. Οταν έφτασε η σειρά μου λίγο έλειψε να μην υπάρχει Πρακτικό, διότι έπρεπε να συγκεντρώνεται ένας ελάχιστος αριθμός μαθητών, γύρω στους 15 πρέπει να ήταν, ακι στο τσακ τον φτάσαμε. Ενώ κλασσικό υπήρχαν 3 τμήματα με πάνω από 40 μαθητές το καθένα.

Ακόμη παλιότερα, στη δεκαετία του '60, ίσχυε το λεγόμενο "Ακαδημαϊκό" που είχε συχνά πολύ περίεργα αποτελέσματα, μπορεί να έδινες φιλοσοφική και να βρισκόσουν θεολογική και τέτοια, αλλά δεν ξέρω τις λεπτομέρειες γιατί τότε δεν με ενδιέφερε.

Και μια ρετρό λεπτομέρεια: Τα αποτελέσματα ανακοινώνονταν από το ραδιόφωνο. Τα δημοσίευαν και οι εφημερίδες, βέβαια, αλλά ποιος μπορούσε να περιμένει μέχρι να φτάσουν στην πόλη του? Οπότε κάθε χρόνο κρεμόμασταν κυριολεκτικά στο ραδιόφωνο για ώρες. Όχι μόνο όταν δώσαμε η αδελφή μου κι εγώ, αλλά και τις άλλες, διότι πάντα είχαμε γνωστούς με παιδιά υποψήφιους.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
elephadas είπε:
Και μια ρετρό λεπτομέρεια: Τα αποτελέσματα ανακοινώνονταν από το ραδιόφωνο. Τα δημοσίευαν και οι εφημερίδες, βέβαια, αλλά ποιος μπορούσε να περιμένει μέχρι να φτάσουν στην πόλη του? Οπότε κάθε χρόνο κρεμόμασταν κυριολεκτικά στο ραδιόφωνο για ώρες. Όχι μόνο όταν δώσαμε η αδελφή μου κι εγώ, αλλά και τις άλλες, διότι πάντα είχαμε γνωστούς με παιδιά υποψήφιους.
Κάτι τέτοιο γινόταν και σε εμάς αλλά με την τηλεόραση
 
Ανήκα στην 3η Δέσμη, και σπούδασα Ελληνική Φιλολογία, όχι γιατί μου άρεσε ιδιαίτερα, αλλά γιατί δεν είχα την υπομονή να διαβάσω για τη 2η Δέσμη που μου άρεσε πιο πολύ. Θα μπορούσα να είχα πάει 4η τώρα που το σκέφτομαι, αλλά τι να κάνουμε, ό,τι έγινε έγινε! Ήμουν καλή μαθήτρια, όχι γιατί διάβαζα, αλλά γιατί αυτά που ήταν για τους συμμαθητές μου βουνό, για μένα ήταν παιχνιδάκι. Θυμάμαι ότι ξεπετούσα τη θεματογραφία και προλάβαινα να βοηθάω και κάποιες συμμαθήτριες που δεν τα πήγαιναν κ τόσο καλά. Φυσικά, σιχαινόμουν την ιστορία, κ γι' αυτό δεν έγραψα 20, και είμαι πολύ περήφανη που εκείνη η αισχρή ιστορία δεν ήταν το "σιγουράκι" μου, όπως ήταν για τη συντριπτική πλειοψηφία των 3δεσμιτών. Α, ναι, είπα ιστορία και θυμήθηκα ότι ανήκα στην τελευταία φουρνιά (αποφοίτησα το '89) που διδάχτηκε και εξετάστηκε στο διαβόητο "κόκκινο βιβλίο", ένα άθλιο κακογραμμένο εγχειρίδιο με τον πομπώδη τίτλο 'Εισαγωγή στις Ιστορικές Σπουδές". Αυτοί που δώσαν το '89 ήταν οι τελευταίοι που φάγανε αυτό το "αγγούρι", γιατί την αμέσως επόμενη χρονιά στην εξεταστέα ύλη περιλαμβανόταν μόνο το "μπλε βιβλίο" (επίσημος τίτλος: Θέματα Ιστορίας από τις Πηγές, ή κάπως έτσι). Απαπα!!! Και μόνο που τα θυμάμαι, ανατριχιάζω.

Υ.Γ. Στη μετέπειτα ζωή μου εξάσκησα ελάχιστα το επάγγελμα της καθηγήτριας φιλολόγου
 
elephadas είπε:
Το παλιό περιοδικό είναι ο "Φυσικός Κόσμος", έτσι? Το διάβαζα με μανία, και λάτρευα τις ιστορίες του κ. Tompkins, γραμμένες από τον διάσημο φυσικό George Gamow.
Aκριβώς !!

Έχω πολλά τεύχη του · πρέπει να τα ψηφιοποιήσω διότι έχουν αρχίσει να καταστρέφονται

από την παλαιότητα (κάποια είναι άνω των 40 ετών) αλλά μέχρι τώρα δεν έχω εδεήσει.

Το συγκεκριμένο τεύχος με τα θέματα ήταν του Οκτωβρίου 1972.

Τις ιστορίες με τον περίφημο κ. Τompkins και τον σοφό καθηγητή τις διάβαζα κι εγώ ·

ήταν εξαιρετικές (Gamov γαρ !!!) και τις θυμάμαι ακόμα (ήδη έχω αναφερθεί σ' αυτές σε άλλο νήμα).

Να άλλη μια από ένα εξίσου παλαιό τεύχος (Δεκέμβριος 1971) που διασώθηκε όντας

ξεχασμένο στα ψηλά ράφια της βιβλιοθήκης :

physicalworld.jpg

Tompkins3.jpg

-

Tompkins1.jpg

Tompkins2.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
@ D@redevil: Η 5η Δέσμη δεν καταργήθηκε στη 10ετία του 80 γιατί μέχρι και το 1989 υπήρχε (ήταν η τελευταία χρονιά που υπήρξαν απόφοιτοι 5ης Δέσμης). Απλώς ο τότε υφυπουργός παιδείας Χάρης Καστανίδης, είχε ανακοινώσει την κατάργησή της τη σχολική χρονιά 1989-1990, δηλ. την επόμενη από τη δική μου. Βεβαίως, τον όγκο των μαθητών που θα πήγαιναν στην 5η Δέσμη (των αδιάφορων κυρίως, που απλώς τους ένοιαζε να πάρουν ένα απολυτήριο) "φορτώθηκε" η 4η με ό,τι σήμαινε αυτό.
 
Πίσω
Μπλουζα