Παπαφλέσσας ξεΠαπαφλέσσας εμένα το (2) μου θύμισε Γκόλφω εκεί που η Σταυρούλα θέλει να γεμίσει πρώτη τη στάμνα της. Θυμάμαι σχεδόν κατά λέξη τον σχετικό διάλογο (ε, καλά, μπορει να ξεχναω κανά-δυο γραμμές), όχι από τον Περεσιάδη αλλά από το "Μια ζωή Γκόλφω " του Ελεύθερου Θεάτρου (1974), όπου η Γκόλφω-Σμαράγδα Σμυρναίου τσακωνόταν με την Σταυρούλα - Υβόννη Μαλτέζου. Ξεκινάει η Σταυρούλα και εναλλάσσονται
"Τίνος η στάμνα είναι αυτή?"
"Δικιά μου"
"Βγάλε την"
"Άμα γιομίσει"
"Τώρα δα σου λέω να τη βγάλεις"
"Γιατί Σταυρούλα μου μιλάς με τόσο δα γινάτι? Για βάλε με στο νόημα"
"Γιατί με λεν Σταυρούλα!
(Τραγούδι: )
Με λενε Σταυρούλα
κι είμαι κορίτσι τσέλιγκα
τουράραμ τουράραμ
Αχ η Σταυρούλα!"
κλπ κλπ. Μη μου πείτε δεν ταιριάζει η σκηνή. Η μικρή σταμνίτσα ήδη κάτω από τη βρύση είναι της φτωχής αλλά τίμιας Γκόλφως και η σταμνάρα που περιμένει είναι της κακιάς εγωίστριας ανυπόμονης τσελιγκοπούλας.
Θα μπορούσε βέβαια να ταιριάξει και στην παρωδία της σκηνής στο "Το κλάμα βγήκε απ' τον Παράδεισο" μεταξύ Σύρμως και Μπίλιους μόνο που κι εκεί ήταν ασπρόμαυρη