Στρατιωτικές Εκφράσεις

Τώρα θυμήθηκα και το "ταψάκι", ένα "alternate version" του τζόκευ που φορούσανε μόνο οι παλιοί ή αυτοί που και καλά "δικαιούνταν". Αλλιώς του λέγανε "να πέσει", δηλαδή να το βγάλει με λίγα λόγια. Μέχρι και οι αξιωματικοί έπαιρναν μέρος σε αυτό, αφήνοντας φαντάρους που συμπαθούν να το φοράνε και να το "ρίχνουν" από αυτούς που δεν δικαιούνται.

Και γενικώς την έκφραση "να πέσει" την χρησιμοποιούσαμε και σε άλλες περιπτώσεις. Φόραγες κάτι που δεν ήταν προβλεπόμενο? "Να πέσει!" Φόραγες σκουλαρίκι στην έξοδο? "Να πέσει!" Κράταγες κανένα σουβλάκι στο χέρι? "Να πέσει!"
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ασκηση Παρμενηων που γεινοταν μια στον εβρο και μια σε νησι.
Η μιση Ελλαδα επαιρνε μερος στους Παρμενιωνες - δεν ηταν τοπικη ασκηση.

Μπερες τοτε τον ειχαμε μονο οι μαυροι και τα λοκ τωρα το εχουν ολοι και απαξηωθηε το θεμα.
Και η Αεροπορια Στρατου (Ελικοπτεραδες) επισης.
 
Γιατι ποιος εγραψε οτι ηταν τοπικη ασκηση;Μεχρι και για της ΤΑΜΣ που ηταν μικροτερης εμβελειας ασκησης ερχοταν και απο αλλα μερη.Αυτο που εγραψα αυτο εννοω οτι γεινοταν μια φορα στον εβρο και μια σε νησι δεν μπηκα σε λεπτομερειες για το απο που ερχοταν αυτοι που συμετηχαν στην ασκηση.
 
Αυτο σου λεω και εγω - δεν ηταν ασκηση που γινοταν στον Εβρο η σε νησι - εξελισοταν σε ολοκληρο το Αιγαιο με συμμετοχη ολων των νησιων και μοναδες απο ολοκληρη τη θρακη και τη μιση μακεδονια. Δεν πηγαιναν καπου - συμμετειχαν ολοι μαζι.
 
Οκ τοτε λαθος καταλαβα.Δεν ηξερα οτι οταν γεινοταν η ασκηση στον εβρο ταυτοχρωνα γεινοταν και στα νησια.

Και για τον μπερε ετσι ειναι ξεχασα αυτους με τα κοκκινα μπερε.
 
Στιγμιότυπο από ΚΕΔΒ (διαβιβάσεις)

- Άλτ τις εί;

- Τουαλέτα πάω ρε παιδιά...

- Προχώρει ο αφοδεύων!
 
Ένας Λγός μας είχε πει το περίφημο:

 


"Η καμπάνα είναι σαν τη τσίχλα!



'Αμα κολλήσει, δεν ξεκολλά εύκολα!"


Όπου "καμπάνα" = ποινή.

Προβλέπεται για την ΕΣΣΟ σου, ή δεν προβλέπεται!

Στο κέντρο, εκτός από Θαλαμοφυλίκια (υπηρεσία θαλαμοφύλακα) υπήρχε και ΚΤΦ (Κτηριοφυλίκι!) δηλαδή κτηριοφύλακας (= απλώς καθόσουν από έξω από ένα κτήριο και απέναντι περίμενες το Δίκα (το Διοικητή) να βγει έξω από το απέναντι κτήριο και έπρεπε εσύ να βαρέσεις προσοχή. Ενίοτε, το κτηριοφυλίκι ήταν και τιμωρία.


Πρόκα ονομαζόταν η προκάλυψη (στα τάγματα προκαλύψεως) και άλλα....κομμένα ήταν:

Δίκας= Διοικητής


Υπόδικας: Ο Υποδιοικητής



Λόχας: Λοχαγός ή και ο Λοχίας



Η Μάνα του Λόχου: Επιλοχίας



Ανθύπας: Ανθυπασπιστής



Τάξμαν: Ταξίαρχος


 


Σκοπέτο: κάπως ιταλιστί, η σκοπιά.

 

 




Νέο... ή νεούδι ονομαζόταν ο νεοσύλλεκτος στρατιώτης, αλλιώς στραβάδι, ψάρι, ψάρακλας, ψαρούκλα, ποντίκι, θα πήξεις! και άλλα.... στρατιωτικά.
 
Nα μην θυμήσω πως έλεγαν το κρέας με ρύζι... :D
 
Χε χε βλέπω συρροή στο θέμα. Ξύνει πληγές.

Αλλά όλοι πεζικάριοι είστε ρε παιδιά? Κανείς δεν υπηρέτησε στο ένδοξο ναυτικό? Για να δω τι θυμάμαι από τότε (οι εκφράσεις που θυμάμαι σε bold). Επειδή αυτά τα πράματα δεν αλλάζουν με το χρόνο υποθέτω και τώρα οι περισσότερες εκφράσεις παραμένουν. Και μου είναι αδύνατο να περιοριστώ στις εκφράσεις, φέρνουν τόσες αναμνήσεις...

Εγώ που λέτε υπηρέτησα τη μαμά-Ελλάς το 1989, στον Ναύσταθμο. Δεν έιχα τσάτσο (γνωστό και ως βύσμα) για να πάω εκεί, αλλά είχα ήδη διδακτορικό, ήμουν δηλαδή ...γερος, και τι να με κάνουν κοτζάμου ελέφαντα σε πλοίο? Να το βουλιάξω? Όντας αφελής, τίμιος και βλαξ δήλωσα από την αρχή την ηλικία του ελεφαντοπατρός (άνω των 70) οπότε έκανα μεν 1 χρόνο θητεία αντί 2 που ήταν κανονικά τότε αλλά στο χαμηλό βαθμό του ναύτη (1 μέρα έξω δύο μέσα και αγγαρείες) αντί κελευστάκι που θα γινόμουνα κανονικά λόγω σπουδών (1 μέσα μία έξω και πιο κυριλέ συνθήκες). Μου είπαν μετά ότι έπρεπε να μην το πω, να γίνω κελευστής με τα σχετικά προνόμια, και στον ένα χρόνο πάνω να τους πω "Ξέρετε, είμαι προστάτης, αμολήστε με". Πάλι λόγω έλλειψης τσάτσου όταν έφτασα στο ναύσταθμο η πατρίς εθεώρησεν ότι τα πτυχία μου και οι γνωσεις μου με έκαναν κατάλληλο να διοριστώ παιδί για θελήματα στη Διεύθυνση Τεχνική (γιατί έτσι κι όχι "Τεχνική Διεύθυνση"?), με κύρια καθήκοντα φασίνα στο γραφείο των εποπτών, στήσιμο στην ουρά έξω από την καντίνα για αγορά τυροπιτών και ψήσιμο καφέδων για τα πιλάφια (χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί που δεν είχαν σπουδές οπότε δεν έφταναν ποτέ πολύ ψηλά).

Περιέργως οι τουαλέτες δεν ήταν Καλλιόπες αλλά τουαλέτες. Και δεν καθαρίσαμε ποτέ. Ούτε ξεφλούδισα πατάτες (εκτός μια φορά στον Παλάσκα στη βασική). Τα καθαρίσματα και τα μαγειρέματα ήταν δουλειά της ΔΔ (Διεύθυνσις Διοικήσεως, αν θυμάμαι σωστά), μόνο που εκεί κάνανε τη θητεία τους και κάποιοι του σκοινιού και του παλουκιού, με φυλακές (προ θητείας) και ξυραφιές στη μούρη, άντε να γκρινιάξεις αν δεν έκαναν τη δουλειά τους...

Όταν βγαίναμε έξω δεν είχαμε έξοδο αλλάήμασταν εξόδου (έμαθα ότι αυτό ήταν απλοποίηση του "είμαστε στο άγημα εξόδου")

Η περίπολος που γύρναγε να δει αν οι σκοπιές και περίπολοι γίνονταν κανονικά λεγόταν "εφοδεία" όχι έφοδος, και ήταν ο εφιάλτης μου. Περίπολο κάναμε πάντα δύο, ένας μόνιμος κελευστής (ο υπόλογος) και ένας σκέτος ναύτης όπως εγώ, που κουβάλαγε ένα πανάρχαιο τουφέκι και ξιφολόγχη που δεν έκοβε ούτε αέρα, αλλά όχι πυρομαχικά. Αυτά κάποτε τα είχε ο υπόλογος αλλά στην εποχή μου ούτε αυτός είχε (το ναυτικό ήταν γεμάτο από τέτοια σουρρεαλιστικά, αλλά δεν είναι του παρόντος). Ειδικά στη βάρδια 12-3 ο υπόλογος με το που ξεκινάγαμε πήγαινε κάπου σε ένα γραφείο ή μηχανουργείο (εκεί που δούλευε τη μέρα) και το έριχνε στον ύπνο, ελπίζοντας ότι δεν θα τον ψάξει η εφοδεία. Και αναγκαστικά πήγαινα κι εγώ μαζί του, δεν είχα δικαίωμα να κάνω περίπλο μόνος μου φυσικά, αλλά αν μας έπιανε η εφοδεία θα έβρισκα κι εγώ τον μπελά μου. Ευτυχώς ποτέ δεν μας πιάσανε, αν και είχαμε κάποιες ανατριχιαστικές στιγμές. Υποθέτω ότι και τα μέλη της εφοδείας το έριχναν στον ύπνο εκτός αν ο αξιωματικός εφοδείας ήταν κάποιος σαδιστής.

Ένα πράγμα που ποτέ δεν έμαθα την πηγή του ήταν η έκφραση "Στον καιρό" όταν ένα παράγγελμα ακυρωνόταν. Παραφθορά του "Άκυρον"? ή κάτι που είχε σχέση με ναυτικό? Διότι αν και στεριανοί είχαμε τη θαλασσινή ορολογία (ήμασταν "πλήρωμα" ας πούμε).

Το στρογγυλο καπελλάκι που φορούσαμε λεγόταν "ασπιρίνη". Τα άλλα εξαρτήματα της στολής δεν είχαν περίεργο όνομα. Πάντως παρά τη γελοιότητα της επίσημης στολής εξόδου (παντελόνια φαρδιά με 5 οριζόντιες τσακίσεις και εξαιρετικά μη πρακτικό τρόπο κουμπώματος, σκοινί και μαντήλι στο λαιμό, μπελαμάνες και δε συμμαζεύεται) ή ίσως ακριβώς εξ αιτίας της γελοιότητας, τη φροντίζαμε τη στολή και ψιλοκαμαρώναμε, ενώ αν ήταν πιο κανονικά ρούχα δεν θα μας ένοιαζε. Τρέχα γύρευε.

Το τσίγκινο φλυτζάνι γενικής χρήσης που είχαμε πάρει από την πρώτη μέρα το λέγανε τσάσκα αλλά η επίσημη ονομασία του (στη λίστα με τα περιεχόμενα του σάκκου) ήταν κώθων (αναρωτιέμαι αν και με ποια περίεργη διαδοχή εννοιών η λέξη κωθώνι προέρχεται από τον κώθωνα).

Όσοι πέρασαν από εκεί αυτή την εποχή που λέω σίγουρα θα θυμούνται τις βάρδιες στον Καπαμά (Κ.Π.Μ., Κέντρο Πληροφοριών Μάχης), μια αίθουσα με διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές στο δεύτερο όροφο ενός κτηρίου. Μια φορά μόνο μου είχε τύχει να έχει έναν αξιωματικό μέσα, οπότε το έπαιξα σκοπός κανονικά (και μετά που έφευγε ο άνθρωπος με ρώτησε γιατί στεκόμουνα όρθιος και δεν είχα καθήσει κάπου). Έτσι κι αλλιώς ποτέ μου δεν κατάλαβα τι και από τι φρουρούσαμε εκεί, ούτε τι έπρεπε να κάνουμε αν βλέπαμε τούρκους κατασκόπους να έχουν φτάσει ως εκεί :) . Ηταν μακρυά από το οπλονομείο (όπου πηγαίναμε να πάρουμε όπλο, ξιφολόγχη και γκέτες) και από εκεί πήγαινα με το όπλο επ' ώμου στον έναν ώμο και ένα μπλε μικρό σακ-βουαγιάζ (κι αυτό του ναυτικού) στον άλλο. (Η ξιφολόγχη σε ζωνάρι στη μεση. Υπόλογος δεν υπήρχε). Η τσάντα περιείχε τρανζιστοράκι, βιβλία, μπισκοτάκια ή σοκολάτες ή άλλο φαγώσιμο και άλλα τέτοια απαραίτητα για έναν σωστό φρουρό. Καθόμουνα σε μια καρέκλα σε μια αίθουσα δίπλα στον Καπαμά, άκουγα τη μουσικούλα μου, διάβαζα το βιβλιαράκι μου και μασουλούσα. Στη βάρδια 12-3 ξάπλωνα κι όλας πάνω σε ένα μακρύ έπιπλο με συρτάρια και χαλάρωνα. Οι συνναύτες μου όταν είχαν Καπαμά έριχναν ύπνους ξεγυρισμένους εκεί πάνω, αλλά εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Για να μπει η εφοδεία έπρεπε να ανοίξει την κάτω πόρτα, μια τεράστια μεταλλική που κόλλαγε και ήθελε κλωτσιά να ξεκολλήσει. Και στους άδειους διαδρόμους του κτηρίου το άνοιγμα της πόρτας αντηχούσε λες και βάραγαν όλες οι καμπάνες της Αγια-Σοφιάς δίπλα στο αυτί σου. Οπότε είχες όλο τον καιρό να σηκωθείς και να το παίξεις άγρυπνος φρουρός. Ποτέ δεν χρειάστηκε. Σιγά μην ανέβαινε η εφοδεία δύο ορόφους.

Καψιμί δεν είχαμε (άλλος όρος που ήξερα μεν αλλά δεν συνάντησα). Υπήρχε μια αίθουσα δίπλα στο οπλονομείο με ένα βίντεο και μια τηλεόραση. Κυρίως εντρυφούσαμε σε εκλεκτές ταινίες τέχνης με Γκουζγκούνη και Τίνα Σπάθη, αλλά δεν είχε κανένα ιδιαίτερο όνομα.

Είπα καψιμί και θυμήθηκα τα καψόνια. Στρατός χωρίς καψόνια νοείται? Αλλά ένα χρόνο θητεία και ούτε ένα δεν μου έκαναν εμένα όπως άλλωστε και στους περισσότερους. Δυο φορές μόνο είδα. Μια φορά στη βασική στον Παλάσκα που σε έναν δύστυχο μικρό ο δόκιμός της διμοιρίας του τον έβαλε να κάνει το ηλεκτρόνιο (τρέξιμο γύρω-γύρω από τη διμοιρία), αλλά λίγη ώρα μόνο. Εμείς αλλάξαμε δύο δόκιμους, ο πρώτος ήταν εντάξει παιδί, κανένα καψόνι, και ότι μας έβαζε να κάνουμε το έκανε κι ο ίδιος... ο δεύτερος ήταν ένας παιδοβούβαλος που βαριόταν που ζούσε και εμείς του γκρινιάζαμε να μας βάζει να εκτελούμε διάφορα παραγγέλματα αντί απλώς να περπατάμε πάνω-κάτω ώστε να παρελάσουμε σωστά στην ορκομωσία μπροστά στον υπουργό (η κύρια ασχολία μας κατά τη βασική εκπαίδευση). Το δεύτερο καψόνι που είδα το έκαναν κάποιοι παλιοί της σειράς μου που έβαλαν ένα κομμάτι χαρτί ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού ενός της επόμενης σειράς (ήδη μισοπαλιού) την ώρα που κοιμόταν και του άναψαν φωτιά. Ο τύπος ήταν μεγάλος άντε να μην πω τι αλλά αρχίζει από μα και ομοιοκαταληκτεί με βλάκας, και του άξιζε όχι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα καψόνια, γι' αυτό αν και θα μπορούσα να τους σταματήσω (παλιός και μεγάλος σε ηλικία, με άκουγαν) δεν το έκανα. Του χρειαζόταν, και μόνο για τον τρόπο που φερόταν στο δύστυχο τον Ν., πέρα από τα άλλα που είχε κάνει. Καλά να πάθει :)

Τέλος δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην Ευκαιρία, το πλοιάριο που έκανε τη διαδρομή Πειραιάς - Ναύσταθμο. Έφευγε νωρίς το πρωί από Πειραιά όπου διανυκτέρευε και το απόγευμα από το Ναύσταθμο. Υπήρχαν 2 Ευκαιρίες που εναλλάσσονταν, και είχαν το δικό τους όνομα η κάθε μια, αλλά κανείς δεν το χρησιμοποιούσε. Κι ο πατέρας μου που υπηρέτησε στο Ναύσταθμο το 1935 κάποια Ευκαιρία έπαιρνε για την ίδια διαδρομή. Και τώρα σίγουρα έτσι θα τις λένε. Άλλο παρατσούκλι πλοίου δεν θυμάμαι, εκτός από τις παντόφλες, τα μικρά αποβατικά που ήταν κανονικά φέρυ μπόουτ μεγέθους Ρίο - Αντίρριο, βαμμένα γκρι. Αλλά αυτός ο όρος δεν πρέπει να ήταν μόνο για τα πολεμικά, όλα και τα επιβατικά φέρρυ αυτού του σχήματος πρέπει να λέγονται έτσι.

Δεν άκουσα ποτέ τον έπαινο "Μπράβο Ζούλου" που τον πρωτοάκουσα λίγα χρόνια μετά, νομίζω την εποχή των Ιμίων.

Πω πω, λίγο έλειψε να ξεχάσω τον Αγαμί (αριθμό γενικού μητρώου), που έπρεπε να ήταν γραμμένος στο κάτω μέρος της κολλαρίνας (ο μεγάλος μπλε γιακάς που κρέμεται στην πλάτη), έτσι ένας αξιωματικός μπορούσε να σηκώσει το γιακά, να δει το νούμερο και να σου πει να αναφερθείς και έπρεπε να πεις εκτός από όνομα και τον αριθμό.

Ένα ένα μου έρχονται, έχει περάσει και ένα τέταρτο αιώνα από τότε. Στο ναυτικό έμαθα την καβάτζα που όμως δεν νομίζω να είναι στρατιωτικός όρος, αλλά και τη σκάτζα (και το ρήμα σκατζάρω) που το χρησιμοποιούσαν με κάμποσες έννοιες, κυρίως για τον αντικαταστάτη σου στην περίπολο ή φρουρά στον οποίο έδινες όπλα και γκέτες. Αν δεν ερχόταν η σκάτζα σου δεν μπορούσες να φύγεις.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ποταμος! Οντως ναυτικο και αεροπορια δεν πηγε κανεις αραγε...
 
Κολιόμενος =δικαιολογημένος

Α/Α = Αδικαιολόγητος απών

ΗΚΑΛ = έντυπο που συμπλήρωνε κάθε πρωί ο επιλοχίας και παρέδιδε στο 1ο γραφείο με τις ημερήσιες δραστηριότητες του λόχου καθώς και την δύναμη του λόχου

Ημερησία διαταγή

Πλωτά μέσα= εβδομαδιαία καλοκαιρινή άσκηση σε συνεργασία πεζικού με μηχανικό.

Το πλοίο της αγάπης = Απορριμματοφόρο

Γοπινγκ = καθαρισμός χώρων δικαιοδοσίας από σκουπίδια και αποτσίγαρα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Κολιομενος μπραβο και το πλοιο της Αγαπης καραλολ και βρηκαμε και τον οπλοβαστο πιο πισω ,καλα παμε.


Ιματιοθηκη τι λεγαμε,μπας και ηταν το πρασινο κουτι που αναφερθηκε πιο πισω και μας διναν μαζι με το λουκανικο,προφανως ρουχα βαζαμε μεσα.
 
stakovios είπε:
Ένας Λγός μας είχε πει το περίφημο:  


"Η καμπάνα είναι σαν τη τσίχλα!



'Αμα κολλήσει, δεν ξεκολλά εύκολα!"


Όπου "καμπάνα" = ποινή.

Προβλέπεται για την ΕΣΣΟ σου, ή δεν προβλέπεται!

Στο κέντρο, εκτός από Θαλαμοφυλίκια (υπηρεσία θαλαμοφύλακα) υπήρχε και ΚΤΦ (Κτηριοφυλίκι!) δηλαδή κτηριοφύλακας (= απλώς καθόσουν από έξω από ένα κτήριο και απέναντι περίμενες το Δίκα (το Διοικητή) να βγει έξω από το απέναντι κτήριο και έπρεπε εσύ να βαρέσεις προσοχή. Ενίοτε, το κτηριοφυλίκι ήταν και τιμωρία.


Πρόκα ονομαζόταν η προκάλυψη (στα τάγματα προκαλύψεως) και άλλα....κομμένα ήταν:

Δίκας= Διοικητής


Υπόδικας: Ο Υποδιοικητής



Λόχας: Λοχαγός ή και ο Λοχίας



Η Μάνα του Λόχου: Επιλοχίας



Ανθύπας: Ανθυπασπιστής



Τάξμαν: Ταξίαρχος


 


Σκοπέτο: κάπως ιταλιστί, η σκοπιά.

 

 




Νέο... ή νεούδι ονομαζόταν ο νεοσύλλεκτος στρατιώτης, αλλιώς στραβάδι, ψάρι, ψάρακλας, ψαρούκλα, ποντίκι, θα πήξεις! και άλλα.... στρατιωτικά.

Στο ΚΕΒΟΠ είχαμε και υπηρεσία Τουαλετοφυλακα.

Ο οποίος δεν επέτρεπε την είσοδο στις τουαλέτες φαντάρους άλλου λόχου.
 
Πενηντάρι-το πολυβόλο browning .50. Όλμος των τεσσάρων και δυο-4.2". ΠΑΟ_Πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως. Λεωνίδας-το G127 άρμα κατασκευασμένο από την ΕΛΒΟ. Ήτα κάπα-το οπλοπολυβόλο ΗΚ11. 45 άρι-το πιστόλι Μ1911 browning .45
 
Στο ΚΕΒΟΠ είχαμε και υπηρεσία Τουαλετοφυλακα.Ο οποίος δεν επέτρεπε την είσοδο στις τουαλέτες φαντάρους άλλου λόχου.
Και στο ΚΕΔΒ δίπλα είχαμε. Τους λέγαμε και κάπως αλλιώς...
 
Φοβερό thread, θυμίζει πολλά, καλά και κακα! Νομίζω πως όλα τα αρσενικά πάντα ψάχνουμε μια ευκαιρία να μιλήσουμε ξανά για τον στρατό. Να συμπληρώσω με ότι θυμάμαι και εγώ και δεν είδα να έχει ήδη γραφτεί:

-Τα διάφορα παραγγέλματα προς την παράταξη, συνήθως στην αναφορά ως μίνι-καψόνι, "κλινατε επί δεξιά/αριστερά" και "τους ζυγούς αραιώσατε/πυκνώσατε". Απαραίτητη κρίνεται η παύση πριν την τελευταία συλλαβή και η βαρια προφορά :D πχ "κλίνατε επί δεεεεε-ξα"

-Την "φρουρά" το μεσημέρι, όταν σχολούσαν οι υπόλοιποι και έπιανε υπηρεσία ο αξιωματικός που θα έμενε μέσα εκείνη την ημέρα. Πάντα στο ίδιο μοτίβο, έπρεπε να μας πείσει για τον ζήλο που έπρεπε να επιδείξουμε κατά την εκτέλεση την υπηρεσίας. Από τα πιο βαρετά/σπαστικά πράγματα στον στρατό, ειδικά όταν είχες παλιώσει αρκετά και η φρουρά σου χάλαγε τον μεσημεριανό ύπνο χωρίς να προσφέρει τίποτα.

-Τα παραγγέλματα για το όπλο (αναρτήσατε, παρά πόδα, επ' ώμου, παρουσιάστε συνοδευόμενα από το απαραίτητο μπρουτάλ "αρμ")

-Τη "λύση" / "αρμολόγηση" του όπλου (υπό την απειλή "καμπάνας" πολλές φορές και με την απαραίτητη χρονομέτρηση)

-Το "εγερτήριο" και το "σιωπητήριο". Σε ανώτερους σχηματισμούς (ταξιαρχίες/μεραρχίες) υπήρχε και ο φαντάρος από το μουσικό σώμα που το εκτελούσε (κυριολεκτικά τις περισσότερες φορές) με την τρομπέτα.

Και τέλος κάτι από την αργκό του στρατού που με έκπληξή μου δεν είδα να έχει ήδη αναφερθεί. Ίσως να με πονάει ιδιαίτερα και γι' αυτό να το θυμάμαι :D "Έφαγα μπιφτέκι/μπιφτεκώθηκα".

Δεν έμαθα ποτέ από που προκύπτει και αντιλαμβάνομαι πόσο αστείο μπορεί να ακούγεται σε όποιον δεν το έχει ξανακούσει, αλλά υπήρχε στα στρατόπεδα όλης της Ελλάδος και δεν ήταν κάτι τοπικό/περιορισμένο. Σημαίνει ότι 1) Άργησαν να με αλλάξουν στην υπηρεσία" ή 2)Δεν είχα υπηρεσία και σε μία ανάγκη με βρήκαν διαθέσιμο και με έβαλαν ξαφνικά και με το ζόρι.
 
Λυση-Αρμολογηση G3-A3 σε 30" χρονο ΥΕΑ παπ παπ πηγαιναν τα χερια σφαιρα και αν δεν εκανε κλικ το οπλο στο τελος πατωντας την σκανδαλη την ειχες πατησει και επισης να αναφερουμε και δυο ορους που χρησιμοποιουμε και στην καθημερινη μας,το ΣΚ και το Ακυρο!
 
Φλασια που μου ηρθε... :brick:

Στο κεντρο οταν ειμασταν νεοσυλλεκτοι,οταν πηγαιναμε για φαγητο και γινοταν κανενας τσαμπουκας

η ομαδικη "τιμωρια - καψονι" ηταν το...Ελικοδρομιο!!!:precry2:

Ε ρε...αυτο το ελικοδρομιο στο ΚΕΥΠ δεν ξερω κι εγω ποσες φορες το ειχαμε φερει βολτα! :precry:

Εκανε ενας την "πατατα" την πληρωνε ολος ο λοχος... :cry:
 
Απορώ πως δεν έχει αναφερθεί το "προβλέπεται/δεν προβλέπεται". Εκφραση κατά κόρον χρησιμοποιούμενη σε μονάδες υψηλής ετοιμότητας αλλά και γενικότερα όπου μετατάχθηκα και υπηρέτησα στον Ε.Σ

Επίσης, ο Σ.Κ 20-1 (Στρατιωτικός Κανονισμός) τον οποίο και είχα μάθει ποοολύ καλά.. και τα Ε.Ε (Εγχειρίδια Εκστρατείας) με αποστολές και πρότυπα σύνταξης διαταγών κινήσεως οποιοδήποτε σχηματισμού.

Aardvark είπε:
Λυση-Αρμολογηση G3-A3 σε 30" χρονο ΥΕΑ παπ παπ πηγαιναν τα χερια σφαιρα και αν δεν εκανε κλικ το οπλο στο τελος πατωντας την σκανδαλη την ειχες πατησει και επισης να αναφερουμε και δυο ορους που χρησιμοποιουμε και στην καθημερινη μας,το ΣΚ και το Ακυρο!
Ηξερες αν είχες κάνει σωστά την αρμολόγηση όταν έβλεπες τα "αυτάκια" του κλείστρου (κορμός-κεφαλή-τεμάχιο σφηνώσεως-ελατήριο) να είναι χαλαρά. Αν δεν ήταν χαλαρά δεν χρειαζόταν καν να συνεχίσεις την αρμολόγηση. Είχες βγει εκτός χρόνου και σε περίμενε το νυχτερινό προσκλητήριο τιμωρημένων καθότι τιμωρημένος με "τριήμερον κράτηση..." με τους "β" να γκαρίζουν στα αυτιά σου..

Το ίδιο εάν δεν ήξερες πως δουλεύει ο ρυθμιστής αερίων της "φανής" (FN)

stayros είπε:
ΑΑΣΕ = Ανεση,Αναπνοη,Σκοπευση,Εκτελεση (αν το θυμαμαι καλα)
ΑΑΣΣΕ= Ανεση-Αναπνοή-Σκάλα-Σκόπευση-Εκπρυσοκρότηση

Επίσης, εάν υπάρχει α/τ βαρυοπλίτης μεταξύ μας σίγουρα θα θυμάται το FAGOT (φάγκοτ... :) :D )

Τόοοοσα πολλά που βαριέμαι να γράψω.
 
Πίσω
Μπλουζα