Είναι ίσως από τα θέματα που δεν έχω ξεκάθαρη άποψη για το αν ήταν σωστό που καταργήθηκε η ποδιά, ή μάλλον καταργήθηκε η υποχρεωτική ενδυμασία της ποδιάς το1982 (γιατί όποιος ήθελε φορούσε ποδιά κανονικά και μετά). Από την μια η μαθητική ποδιά είναι συνυφασμένη με τα πιο όμορφα, αγνά, αθώα και ανέμελα χρόνια της ζωής μας τα χρόνια του Δημοτικού και η κατάργηση της ουσιαστικά διαγράφει ένα μεγάλο μέρος από αυτές τις αθώες αναμνήσεις χωρίς φυσικά να τις καταργεί. Αφετέρου πως να το κάνουμε ρε παιδιά, η μαθητική ποδιά όπως το πηλίκιο πριν αρκετά χρόνια στα αγόρια, ήταν εντελώς παρωχημένο στυλ και δείγμα υπερσυντηρητισμού, χώρια ότι αυτή η ομοιομορφία στο ντύσιμο θυμίζει στρατιωτική μονάδα. Αλλά πάλι μην πάμε και στο άλλο άκρο και από την συντηρητική και παρωχημένη ποδιά, πάμε σε ένα τελείως απελευθερωμένο dress code, όπου οι κορασίδες τα πετάνε όλα χύμα προς τέρψιν του αρσενικού πληθυσμού, η στον διαγωνισμό ακριβής ενδυμασίας και μαρκών ρούχων διαφόρων φιρμών και σχεδιαστών μόδας για να καταλήξει το σχολείο πασαρέλα μόδας στην οποία δεν μπορούν να ακολουθήσουν τα φτωχότερα παιδιά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σε αυτά συμπλέγματα κατωτερότητας (κακώς για μένα), αποτέλεσμα ενός ανόητου ανταγωνισμού μεταξύ των παιδιών. Όλα με μέτρο λοιπόν.