nwntas
RetroMasteR
- Joined
- 3 Ιαν 2011
- Μηνύματα
- 1.465
- Αντιδράσεις
- 673
Ενώ γενικά ήμουν ήσυχο παιδάκι, τελικά διαβάζοντας το θρεντ θυμήθηκα ότι κι εγώ έχω, έστω και σοφτ, παρελθόν.
Στον παιδικό σταθμό είχα τσακωθεί με ένα άλλο παιδί, φίλο μου και καλά, οπότε και είχε "τιμωρία", να κάτσουμε για μια ώρα εκτός της τάξης. Ευτυχώς είχαμε εκεί ένα σπίτι playmobil και πέρναγα την ώρα μου.
Στο νηπιαγωγείο δεν είχαμε θέμα τιμωρίας. Στο δημοτικό, η δασκάλα μας παρότι ήταν αυστηρή, δεν ήταν τόσο φαν της σωματικής βίας. Κανένα στρίψιμο αυτιού ή καμιά φαβορίτα στη χειρότερη, αλλά αν είχε πρόβλημα με τις ασκήσεις (όπως εγώ με το γραφικό χαρακτήρα) είχε επανάληψη... Δηλαδή "ξαναγράφτα"... Οπότε και μερικές φορές έκανα εις διπλούν τα γραπτά.
Η πρώτη φορά που με πέταξαν εκτός τάξης ήταν στο δημοτικό. Στην πέμπτη δημοτικού είχαμε μια αγγλικού τρελό κουφέτο, όπου έκανε απίστευτα λάθη. Κι επειδή τη διόρθωνα, με είχε άχτι. Μια φορά νόμιζε ότι σφύριζα στην τάξη και με έβγαλε έξω, και επειδή ο αέρας χτύπαγε την πόρτα (ήταν μεταλλική) νόμιζε ότι τη βαράω εγώ και ήρθε έξω, μου φώναξε και μου την έκλεισε στη μούρη. Και μια άλλη φορά με κράτησε μέσα στο διάλειμμα, τελευταίο διάλειμμα πριν τα χριστούγεννα, που επειδή ήταν σκοτάδι έξω (απογευματινή βάρδια) θα παίζαμε κρυφτό...
Στην έκτη με πέταξε έξω η δασκάλα της Ολυμπιακής παιδείας (υπήρξε και τέτοιο μάθημα...) επειδή ήταν τόσο βαρετή, που ξεφύλλιζα ένα ένθετο που είχα μαζί μου.
Στο γυμνάσιο δε θυμάμαι να πήρα αποβολές. Αλλά πρώτη γυμνασίου, ο τότε γυμναστής, ένας που από το σουλούπι του και μόνο κάθε άλλο παρά γυμναστής έδειχνε, μας είχε μαζέψει μια βροχερή μέρα στην αίθουσα να μας μιλήσει. Και μας έπιασε μια συζήτηση περί επεμβάσεων καρδιάς... Εγώ σιχαινόμουν απίστευτα, τα χα δει όλα, κι άρχισα να σκιτσάρω στο πρόχειρο μπας και ηρεμήσω. Κατάλαβε ότι δεν τον παρακολουθώ, με σηκώνει όρθιο, μου τσιμπάει με όλη του τη δύναμη τα μάγουλα και μου τα περιστρέφει, σηκώνοντάς με σχεδόν στον αέρα πιάνοντάς με από τα μάγουλα. Είχαν γίνει κατακόκκινα και είχαν πρηστεί, η τάξη είχε βάλει τα γέλια, κι εγώ ενώ είχα εκνευριστεί, ήμουν τόσο αηδιασμένος από τη συζήτηση που δεν αντέδρασα περαιτέρω. Πονούσα κιόλας. Ευτυχώς την επόμενη χρονιά πήρε σούτα...
Στο λύκειο τίποτα. Το μόνο που χω να θυμάμαι είναι μια φορά στην τρίτη λυκείου, άλγεβρα στη γενική, που πάντα μιλάγαμε και το κάναμε πάρτυ, μια φορά δεν άντεξε η καθηγήτρια και με πέταξε έξω με ωριαία, κι εμένα και τη διπλανή μου, λίγο πριν τελειώσει το μάθημα, "έτσι, για την εμπειρία" όπως είπε.
Πάντως θυμάμαι ότι ότα γινόταν ιστορία, κανένας μας δεν είχε την όρεξη να καρφώσει τι παίχτηκε. Και στην πρώτη γυμνασίου, αλλά και στην δευτέρα λυκείου που γίναν σκηνικά που φτάσαν μέχρι το διευθυντή, δε θυμάμαι να υποχώρησε κανείς, οπότε και έφταναν μόνοι τους στον ένοχο ή έσπαζε ο ένοχος, κι ας μας απειλούσαν με καμπάνες.
Στον παιδικό σταθμό είχα τσακωθεί με ένα άλλο παιδί, φίλο μου και καλά, οπότε και είχε "τιμωρία", να κάτσουμε για μια ώρα εκτός της τάξης. Ευτυχώς είχαμε εκεί ένα σπίτι playmobil και πέρναγα την ώρα μου.
Στο νηπιαγωγείο δεν είχαμε θέμα τιμωρίας. Στο δημοτικό, η δασκάλα μας παρότι ήταν αυστηρή, δεν ήταν τόσο φαν της σωματικής βίας. Κανένα στρίψιμο αυτιού ή καμιά φαβορίτα στη χειρότερη, αλλά αν είχε πρόβλημα με τις ασκήσεις (όπως εγώ με το γραφικό χαρακτήρα) είχε επανάληψη... Δηλαδή "ξαναγράφτα"... Οπότε και μερικές φορές έκανα εις διπλούν τα γραπτά.
Η πρώτη φορά που με πέταξαν εκτός τάξης ήταν στο δημοτικό. Στην πέμπτη δημοτικού είχαμε μια αγγλικού τρελό κουφέτο, όπου έκανε απίστευτα λάθη. Κι επειδή τη διόρθωνα, με είχε άχτι. Μια φορά νόμιζε ότι σφύριζα στην τάξη και με έβγαλε έξω, και επειδή ο αέρας χτύπαγε την πόρτα (ήταν μεταλλική) νόμιζε ότι τη βαράω εγώ και ήρθε έξω, μου φώναξε και μου την έκλεισε στη μούρη. Και μια άλλη φορά με κράτησε μέσα στο διάλειμμα, τελευταίο διάλειμμα πριν τα χριστούγεννα, που επειδή ήταν σκοτάδι έξω (απογευματινή βάρδια) θα παίζαμε κρυφτό...
Στην έκτη με πέταξε έξω η δασκάλα της Ολυμπιακής παιδείας (υπήρξε και τέτοιο μάθημα...) επειδή ήταν τόσο βαρετή, που ξεφύλλιζα ένα ένθετο που είχα μαζί μου.
Στο γυμνάσιο δε θυμάμαι να πήρα αποβολές. Αλλά πρώτη γυμνασίου, ο τότε γυμναστής, ένας που από το σουλούπι του και μόνο κάθε άλλο παρά γυμναστής έδειχνε, μας είχε μαζέψει μια βροχερή μέρα στην αίθουσα να μας μιλήσει. Και μας έπιασε μια συζήτηση περί επεμβάσεων καρδιάς... Εγώ σιχαινόμουν απίστευτα, τα χα δει όλα, κι άρχισα να σκιτσάρω στο πρόχειρο μπας και ηρεμήσω. Κατάλαβε ότι δεν τον παρακολουθώ, με σηκώνει όρθιο, μου τσιμπάει με όλη του τη δύναμη τα μάγουλα και μου τα περιστρέφει, σηκώνοντάς με σχεδόν στον αέρα πιάνοντάς με από τα μάγουλα. Είχαν γίνει κατακόκκινα και είχαν πρηστεί, η τάξη είχε βάλει τα γέλια, κι εγώ ενώ είχα εκνευριστεί, ήμουν τόσο αηδιασμένος από τη συζήτηση που δεν αντέδρασα περαιτέρω. Πονούσα κιόλας. Ευτυχώς την επόμενη χρονιά πήρε σούτα...
Στο λύκειο τίποτα. Το μόνο που χω να θυμάμαι είναι μια φορά στην τρίτη λυκείου, άλγεβρα στη γενική, που πάντα μιλάγαμε και το κάναμε πάρτυ, μια φορά δεν άντεξε η καθηγήτρια και με πέταξε έξω με ωριαία, κι εμένα και τη διπλανή μου, λίγο πριν τελειώσει το μάθημα, "έτσι, για την εμπειρία" όπως είπε.
Πάντως θυμάμαι ότι ότα γινόταν ιστορία, κανένας μας δεν είχε την όρεξη να καρφώσει τι παίχτηκε. Και στην πρώτη γυμνασίου, αλλά και στην δευτέρα λυκείου που γίναν σκηνικά που φτάσαν μέχρι το διευθυντή, δε θυμάμαι να υποχώρησε κανείς, οπότε και έφταναν μόνοι τους στον ένοχο ή έσπαζε ο ένοχος, κι ας μας απειλούσαν με καμπάνες.