Σχολικές τιμωρίες

[Zippo]

Ελπίζω να μήν εχει γίνει παρόμοιο θέμα...

Νομίζω οτι οι περισσότεροι απο εμάς φάγαμε χαστούκι απο τον δάσκαλο ή κάποιο καθηγητή. Μερικές φορες το χαστούκι συνόδευε τιμωρία όπως αποβολή η να γράψουμε 100 φορές "δεν θα ξανακάνω φασαρία μέσα στην τάξη". Για καταθέστε τις εμπειρίες σας πάνω στο θέμα...

 

[Kambia]

Μια φορα με ειχαν σηκωσει στη γωνια της ταξης για το υπολοιπο της ωρας! Το καλο ηταν οτι βγηκα πρωτη στην αυλη οταν χτυπησε το κουδουνι

 

[Λορένα]

Στο δίκο μου σχολείο, η τιμωρία ήταν το κουτσό στην γωνία. Με έβαλαν μερικές φορές γιατί μιλούσα. Θυμαμαι μια φορά που μαζευτηκαμε 3-4 ατομα εκει και πιάσαμε την ψιλοκουβέντα, ενώ οι υπολοιποι εξεταζοντουσαν στα μαθηματικά, που ήταν δύσκολα.

Επίσης, εχω φάει και ένα χαστουκι, γιατι δεν ηξερα καλά τν ιστορία, της 4ης δημοτικου

 

[Omega]

Πρέπει να σας πώ οτι πρόλαβα το χτύπημα με τη βέργα στη παλάμη. Έτσουζε πραγματικά πάρα πολύ.

Όπως και το τράβηγμα της φαβορίτας στα αγόρια.

 

[Rygar]

Ορθιος στη γωνία με μούρη στον τοίχο. Τη βέργα την είχα προλάβει κι εγώ.

(φοβερο πόζα ο Βέγγος)

 

[domniki]

Αχ, τι τραυματικες εμπειριες μου θυμησατε τωρα

Στις 3 πρωτες ταξεις του Δημοτικου, ειχα μια κακουργα δασκαλα, που μαλλον ειχε προυπηρεσια στα Ες-Ες!




Θυμαμαι οτι οταν δεν ξεραμε να απαντησουμε σε καποια ερωτηση, μας χαστουκιζε. Αναλογα με το ποσα ορθογραφικα λαθη καναμε στην ορθογραφια, μας εδινε και τον αντιστοιχο αριθμο χαστουκιων Θυμαστε την Πατριδογνωσια? Αντιγραφαμε απο τον πινακα το μαθημα της Πατριδογνωσιας στο τετραδιο και επειδη παντα καθυστερουσε πλατιαζοντας στο μαθημα, επρεπε να καθομαστε και στο διαλειμμα για να τελειωσουμε την αντιγραφη...πραγμα που σημαινε οτι χαναμε το διαλειμμα Oταν εμπαινε μεσα την επομενη ωρα, ελεγχε ολα μας τα τετραδια και οποιος ειχε κανει λαθος ή δεν ειχε τελειωσει την αντιγραφη, ετρωγε χαστουκι Ειχε μια αγαπημενη μαθητρια, που ηταν οικογενειακη της φιλη, και οταν εκανε εκεινη λαθη, μας χαριζε τα χαστουκια σε ολους...Προσωπικα, ειχα φαει πολλα χαστουκια, αν και ημουν καλη μαθητρια, γιατι τοτε με τα πολυτονικα και το μυαλο μου στο διαλειμμα, παντα εκανα λαθακια (δασεια αντι για ψιλη και τετοια). Θα μπορουσα να καταλαβω την τιμωρια για μια αταξια, γιατι μιλουσα στην ταξη, εκανα φασαρια, κτλ. Αλλα τιμωρια επειδη δεν ηξερα το μαθημα ή εκανα λαθος δεν ειναι απλα αντιπαιδαγωγικο, ειναι απανθρωπο Για να μην αναφερω την αδικια υπερ της αγαπημενης της μαθητριας...

Αυτη την δασκαλα τη μισουσα! Ακομα και τωρα απορω με τους γονεις που δεν της εκαναν παρατηρηση και καταγγελια. Τελικα, μετα απο 5 χρονια, και αφου την ειχε και η αδερφη μου, ενας πατερας την πηγε στην Επιθεωρηση και αναγκαστηκε να παραιτηθει, αφου φυσικα ειχε βασανισει γενιες και γενιες. Αυτα συνεβαιναν μεταξυ '80-'86 στο 1ο Δημοτικο Καλαμαριας (στην Θεσσαλονικη).

Η μονη εκδικηση που μπορω να πω οτι πηρα, χρονια μετα, ηταν οταν την συναντουσα στον δρομο και γυριζα το κεφαλι μου απο την αλλη Επειδη εμενε στην γειτονια μου, την ειχα συναντησει και στο κομμωτηριο καποιες φορες και απλα την αγνοησα

 

[Juanita]

Η δική μου καριέρα ξεκίνησε νωρίς νωρίς! Στο Νηπιαγωγείο...

Είχα δύο αρνητικά για τη δασκάλα:

- Ήμουν αριστερόχειρας

- Μιλούσα διαρκώς στην τάξη...

Το πρώτο το διευθέτησε η γιαγιά μου. Μετά την πρώτη τιμωρία μετά ξύλου στην αριστερή παλάμη για να μην ξαναχρησιμοποιήσω αυτό το χέρι, κατέφθασε φουριόζα στο σχολείο, άρπαξε τη δασκάλα από το ταγιέρ (σικ) και της είπε πως αν ξανατολμούσε να με αγγίξει θα κατέληγε στο νοσοκομείο!!! Γιαγιά ρέιβερ! Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα της...

Για τα υπόλοιπα δεν μπορούσε να κάνει κάτι... Γλώσσα δεν έβαζα μέσα μου με αποτέλεσμα τις ώρες που παίζαμε ξυλοτουβλάκια, βλέπαμε κουκλοθέατρο ή ακούγαμε τραγουδάκια, εγώ βρισκόμουν με την πλάτη στον τοίχο... Μου τη φύλαγε η κυρία Δήμητρα και πάντα με σήκωνε τιμωρία όταν παίζαμε...

(Ε! να μη χάνω και το σημαντικό μάθημα όπου ένα κουλουράκι συνάντησε ένα μπαστουνάκι στο δρόμο και έφτιαξαν το "α" !!!! )

Πρέπει να ήμουν η πιό αναγνωρίσιμη πλάτη στο νηπιαγωγείο

 

[Wally]

Και ξυλο μαζευαμε στο Δημοτικο και κατι καλες τριημερες στο Γυμνασιο και το Λυκειο...(τετοια μουτρα που ημασταν,καλα μας κανανε )

 

[exetlaios]

Στο σχολείο πρόλαβα "ξυλιές με χάρακα" και "τράβηγμα τσουλουφιού".

Αργότερα "εκπολιτιστήκαμε" και είχαμε απλώς αποβολές.

Σε κάθε περίπτωση, αν κάνω παιδί θα το διδάξω ότι

αν γίνει αποδέκτης σωματικής βίας από δάσκαλο/καθηγητή,

να του ανταποδώσει άμεσα με τον ίδιο τρόπο.

Η πιο-καλτ τιμωρία που είδα, ήταν όταν συνέλαβαν σε εξετάσεις στο λύκειο

μια συμμαθήτριά μου, να έχει κάνει "σκονάκι" στο χέρι της.

Η καθηγήτρια που την έπιασε, αποπειράθηκε να της το σβήσει με ... blanco στην παλάμη !

 

[Rakeesh]

Αν θυμαμαι καλα, δεν ειχα πολλες τιμωριες. Νομιζω 1-2 φορες τραβηγμα αυτιου... ορθιος στη γωνια θυμαμαι μονο ΜΙΑ φορα (για να περναει η ωρα διαβαζα ενα καδρακι με οδηγιες πυρασφαλειας που ηταν ακριβως απο πανω μου, και για καποιο λογο αυτο εκανε τους υπολοιπους συμμαθητες να γελανε)

Επισης θυμαμαι αλλη μια φορα εκτος ταξης, αλλα κατι μου λεει οτι ηταν περισσοτερες, παροτι δε θυμαμαι συγκεκριμενες εικονες

 

[Nemo]

υπηρξε περιπτωση που καποιον πολυ καλο μαθητη αλλα και συγχρονως πολυ ατακτο θορυβωδες και μαλλον εκνευριστικο και διαλυτικο στοιχειο , αφου ειδαν και αποειδαν οτι δεν τον <<επιανε>> καμια τιμωρια, ο/η καθηγητης-τρια στον οποιο ειχαν <<χρεωσει>> την συγκεκριμμενη ταξη ,τον εβαλε να καθισει στην αλλη ακρη της ταξης- στο πρωτο θρανειο με καποια ατυχη συμμαθητρια του , μηπως και ηρεμησει (μιλαμε για 80ς -γυμνασιο)

 

[Omenforever]

[Mode “Παιδικά Τραύματα” ΟΝ]

Εσωκλείω λίστα με, ρετρό και μη, τιμωρίες:

1) Ξυλιές με χάρακα: Αν έκανες “Parry”, σε έβαζε να απλώσεις πάλι την παλάμη για να τη φας καλά και να προσμετρηθεί. :angry:

2) Τράβηγμα φαβορίτας: Ύπουλο, και άφηνε μια ενοχλητική αίσθηση…

3) Χαστούκι: Όλα τα λεφτά η κωμικοτραγική έκφραση του θύματος αμέσως μετά το ράπισμα…

4) Όρθιος στη γωνία: Γινόσουν περίγελος και το μάθημα πήγαινε περίπατο αφού όλοι κοίταζαν εσένα. :fever:

5) Ωριαία αποβολή: Γύριζες σαν φάντασμα στους άδειους διαδρόμους και ορισμένες φορές συναντούσες αγνώστους, μέχρι τότε, ομοιοπαθείς σου με τους οποίους άνοιγες κουβέντα… «Εσένα γιατί σε έβγαλε; χεχε» κλπ. Στο διάλειμμα μπορεί να πέρναγες και μία από το διευθυντή για τα περαιτέρω… :flower:

6) Ν-ήμερη αποβολή: ΤΟ στίγμα. Το γεγονός/θέαμα της ημέρας ήταν όταν ο αποβλημένος επέστρεφε. The Beast is back…

Για πιο hardcore γούστα(δεκαετία ʼ50): Ξυλοκόπημα μετά καταδιώξεως, φτύσιμο του τιμωρημένου από τους συμμαθητές του, καψώνι.

Ηθικόν Δίδαγμα: Ο «εκπαιδευτικός» που καταφεύγει στις μέρες μας σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω μεθόδους, είναι παιδαγωγικά ένα καμένο χαρτί. Όταν κάποιος τη «σήμερον ημέρα» εξασκεί αυτό το ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΩΣ άνετο επάγγελμα(δε εξηγώ περισσότερο, θα ήταν προσβολή για τους περισσοτέρους σας) και βγάζει τα οποιαδήποτε συμπλέγματά, κτηνώδη ένστικτά και ανωμαλίες του τις λίγες ώρες που βρίσκεται στην αίθουσα είναι κατάπτυστος…

Αν κάτι από τα παραπάνω συνέβαινε σε κάποιο ανιψάκι μου ας πούμε, η αντίδραση μου θα ήταν απλά εκτός ορίων.

Και όχι, δε θα κλείσω λέγοντας ότι τα παραπάνω αφορούν μια «μικρή μερίδα κακών εκπαιδευτικών». Κλάιν… Δε με ενδιαφέρει ποιους αφορούν…

 

[Nemo]

4) Όρθιος στη γωνία: Γινόσουν περίγελος και το μάθημα πήγαινε περίπατο αφού όλοι κοίταζαν εσένα. :fever:

5) Ωριαία αποβολή: Γύριζες σαν φάντασμα στους άδειους διαδρόμους και ορισμένες φορές συναντούσες αγνώστους, μέχρι τότε, ομοιοπαθείς σου με τους οποίους άνοιγες κουβέντα… «Εσένα γιατί σε έβγαλε; χεχε» κλπ. Στο διάλειμμα μπορεί να πέρναγες και μία από το διευθυντή για τα περαιτέρω… :flower:

6) Ν-ήμερη αποβολή: ΤΟ στίγμα. Το γεγονός/θέαμα της ημέρας ήταν όταν ο αποβλημένος επέστρεφε. The Beast is back…

Αν κάτι από τα παραπάνω συνέβαινε σε κάποιο ανιψάκι μου ας πούμε, η αντίδραση μου θα ήταν απλά εκτός ορίων.

Και όχι, δε θα κλείσω λέγοντας ότι τα παραπάνω αφορούν μια «μικρή μερίδα κακών εκπαιδευτικών». Κλάιν… Δε με ενδιαφέρει ποιους αφορούν…

συγνωμη θεωρεις οτι η ωριαια ,Ν-ιημερη , και το Β4 στις πολυ μικρες ταξεις του δημοτικου ειναι αντιεκπαιδευτικες οταν επιβαλλονται εκει που πρεπει ????

Βεβαια θα θεωρουσα ποιο εκπαιδευτικα αποδοτικοτερο να υποχρωθει (να παρεχει καποιου ειδους <<κοινωνικη υπηρεσια>>,π.χ. στην περιπτωση της της ωριαιας αποβολης ,

να καθαρισει καποιο χωρο για παραδειγμα στην διαρκεια της χαμενης ωρας αλλα και του διαλειματος που ακολουθει ).

 

[pitsunami]

Αν έκανες “Parry”, …

 

[Omenforever]

συγνωμη θεωρεις οτι η ωριαια ,Ν-ιημερη , και το Β4 στις πολυ μικρες ταξεις του δημοτικου ειναι αντιεκπαιδευτικες οταν επιβαλλονται εκει που πρεπει ????
Βεβαια θα θεωρουσα ποιο εκπαιδευτικα αποδοτικοτερο να υποχρωθει (να παρεχει καποιου ειδους <<κοινωνικη υπηρεσια>>,π.χ. στην περιπτωση της της ωριαιας αποβολης ,

να καθαρισει καποιο χωρο για παραδειγμα στην διαρκεια της χαμενης ωρας αλλα και του διαλειματος που ακολουθει ).

Ναι. Θεωρώ τις αποβολές και τα υπόλοιπα μειωτικά της προσωπικότητας του παιδιού(γίνε δημόσιο θέαμα στη γωνία) αντιεκπαιδευτικά.

Ο αποκλεισμός από την εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι η καταλληλότερη λύση. Θα προτιμούσα τον δάσκαλο/καθηγητή να φάει όλη τη διδακτική ώρα(δε νομίζω να πάει πίσω η ύλη lol) συζητώντας με τον μαθητή-«θύτη» και τους συμμαθητές του πάνω στο λάθος της πράξης του, στο γιατί είναι σημαντικό να είμαστε ήσυχοι και καλά παιδιά την ώρα του μαθήματος κλπ, κλπ(Και στο background να παίζει η μελωδία της ευτυχίας)

Το να αποβάλεις κάποιον από την αίθουσα είναι σίγουρα πιο εύκολο για τα ευαίσθητα νεύρα του διδάσκοντα αλλά νομίζω ότι προτιμότερη είναι η επίδειξη υπομονής και ενδιαφέροντος για το παιδί. Η δικιά μου πρόταση για την «παραβατική» συμπεριφορά του παιδιού είναι το παλιό καλό «αύριο με τον κηδεμόνα σου». Θέτεις το πρόβλημα στο γονιό, του δίνεις και κανά δυό συμβουλές(να πιάσουν τόπο και εκείνα τα παιδαγωγικά μαθήματα που πέρασες με σκονάκι στη σχολή) και περιμένεις. Θεωρώ ότι έτσι είναι καλύτερα.

Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι η ατομική αγγαρειούλα και το γόπινγκ είναι λύση. Καθαριότητες και άλλα «κοινωνικά» θυμάμαι να κάναμε στο σχολείο όλοι μαζί με γαντάκια κλπ. Το παιδί στο σχολείο είναι για την παρακολούθηση μαθημάτων, όχι για καθαρισμό του προαυλίου. Φυσικά όμως το έχεις μάθει να πετάει το περιτύλιγμα του κρουασάν του στον κάδο.

Τα παραπάνω δεν ισχύουν προφανώς σε περιπτώσεις καθαρά εγκληματικής συμπεριφοράς μαθητών, όπως κάποια περιστατικά που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια.

 

[domniki]

Γενικα τα ορια μεταξυ "παραλογα" και "λογικα" αυστηρου καθηγητη ειναι πολυ λεπτα. Για το μονο που μπορω να ειμαι σιγουρη ειναι οτι το ξυλο δεν ειναι λυση. Οποιαδηποτε μορφη σωματικης βιας που ασκειται σε μικρα παιδια ειναι απανθρωπη και καταδικαστεα.

Σιγουρα το σχολειο δεν υπαρχει για να διωχνει τα παιδια, αλλα για να τους μαθαινει πραγματα, και οχι απαραιτητα μαθηματικα και φυσικη, αλλα κοινωνικοποιηση, συμβιωση σε μια μικρογραφια της κοινωνιας, αποδοχη της διαφορετικοτητας και ισως και μερικες γνωσεις που θα τους βοηθησουν αργοτερα. Θεωρω οτι η δουλεια ενος επιτυχημενου εκπαιδευτικου δεν ειναι και το ευκολοτερο πραγμα. Και σαν "επιτυχημενο" δεν θεωρω αποκλειστικα αυτον που μαθαινει στα παιδια την διδακτεα υλη, αλλα αυτον που μπορει να κρατησει τα παιδια μεσα στην ταξη, χωρις να γινεται χαμος και χωρις να κανει τον μπαμπουλα, αυτον που οταν τα παιδια τον συναντουν στο δρομο τον χαιρετανε και τον θυμουνται, αυτον που οταν ερχεται η ωρα του μαθηματος του τα παιδια δεν ριχνουν μπινελικια. Φυσικα το επαγγελμα εχει και τρομερα πλεονεκτηματα, οπως λιγες ωρες εργασιας και πολλες διακοπες (τυχεροι καθηγητες ).

Ομολογω οτι επειδη εχω πατερα καθηγητη, και τον εχω δει πως ηταν με τους μαθητες του σε 5ημερες εκδρομες (που ειχα παει μαζι του ), καταλαβα οτι δεν ειναι μια δουλεια για ολους. Θελει τρομερη ηρεμια.

Α, και κατι αλλο: οι καλοι καθηγητες ηταν σιγουρα κακοι μαθητες! Αν καποιος ηταν καλος μαθητης ειναι πολυ δυσκολο να μπει στην ψυχολογια του κακου μαθητη, ή να καταλαβει ποια πραγματα δυσκολευουν τους "αδυνατους" μαθητες.

 

[Alucard]

Το Δημοτικό σχολείο που φοιτούσα ήταν ιδιαίτερα αυταρχικό. Το ξύλο που έβλεπα καθημερινά μου αρκούσε για να μου χαλάει την ψυχολογία κάθε μέρα έστω κι αν δεν υπήρξα ποτέ αποδέκτης αυτής της... δήθεν σωφρονιστικής τους τιμωρίας.

Κάποιος φαίνεται τους είχε πείσει πως το ξύλο είναι ο μοναδικός τρόπος σωφρονισμού των παιδιών ή πως το ξύλο θα τους ανακουφίσει από τα προβλήματα και το stress της δουλειάς και της οικογένειάς τους. Αδυνατώ να πιστέψω πως η θεωρία της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης δεν είχε γίνει αποδεκτή και δεν είχε επιβληθεί σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα.

Οι παλαιοί δάσκαλοι που τιμωρούσαν σωματικά μαθητές χτυπώντας τους, ομοιάζουν με τους σημερινούς νταλικέρηδες που πλακώνονται στο ξύλο στα φανάρια.

Και οι δυο τα νεύρα τους βγάζουν...

 

[nessie]

Και γω έχω φάει μερικές ξυλιές με το χάρακα, ή αλλιώς βέργα!

Θυμάμαι στην Α' Δημοτικού, όταν μας σήκωνε πάνω ο δάσκαλος "για να μας τις βρέξει", περνούσαμε πρώτα από τη σόμπα, ζεσταίναμε τα χέρια μας- δήθεν έτσι πονούσε λιγότερο- και μετά πηγαίναμε για τα περαιτέρω...

Επίσης στη Γ' Δημοτικού, ένας δάσκαλος από τη Θεσσαλονίκη, μας έβαζε τιμωρίες του τύπου: "Γράψτε 100 φορές: Δε θα ξαναείμαστε γαϊδορομούλαρα" !!!

Από την τετάρτη και μετά, έστρωσα!

Γενικα τα ορια μεταξυ "παραλογα" και "λογικα" αυστηρου καθηγητη ειναι πολυ λεπτα. Για το μονο που μπορω να ειμαι σιγουρη ειναι οτι το ξυλο δεν ειναι λυση. Οποιαδηποτε μορφη σωματικης βιας που ασκειται σε μικρα παιδια ειναι απανθρωπη και καταδικαστεα.

Έχεις δίκιο domniki! Πάντως θυμάμαι ότι "εκείνη την εποχή" (που λέει και η γιαγιά μου ), όταν ο δάσκαλος ενημέρωνε τους γονείς για τις αταξίες μας, βρίσκαμε τον μπελά μας και στο σπίτι.

Σήμερα, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Αν τολμήσει ο δάσκαλος να κάνει απλή παρατήρηση στο μαθητή, ο γονιός πηγαίνει και ζητάει τα ρέστα...

 

[sofiakosm]

Και σαν "επιτυχημενο" δεν θεωρω αποκλειστικα αυτον που μαθαινει στα παιδια την διδακτεα υλη, αλλα αυτον που μπορει να κρατησει τα παιδια μεσα στην ταξη, χωρις να γινεται χαμος και χωρις να κανει τον μπαμπουλα, αυτον που οταν τα παιδια τον συναντουν στο δρομο τον χαιρετανε και τον θυμουνται, αυτον που οταν ερχεται η ωρα του μαθηματος του τα παιδια δεν ριχνουν μπινελικια. Φυσικα το επαγγελμα εχει και τρομερα πλεονεκτηματα, οπως λιγες ωρες εργασιας και πολλες διακοπες (τυχεροι καθηγητες ).
Ομολογω οτι επειδη εχω πατερα καθηγητη, και τον εχω δει πως ηταν με τους μαθητες του σε 5ημερες εκδρομες (που ειχα παει μαζι του ), καταλαβα οτι δεν ειναι μια δουλεια για ολους. Θελει τρομερη ηρεμια.

Επειδή είμαι κ εγώ στον χώρο της εκπαίδευσης σαν δασκάλα ειδικής αγωγής θα ήθελα να παραθέσω τη γνώμη μου για τα παραπάνω.

"Επιτυχημένος" δάσκαλος/καθηγητής είναι για εμένα αυτός/ή που κρατά τις ισορροπίες στην τάξη, δεν έχει νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου (γιατί αυτοί που έχουν ειναι πολλοί κ δυσφημούν τον κλάδο, αν και μπορώ να κατανοήσω εν μερει τα κίνητρα τους δεδομένου ότι το ελληνικό κράτος τους απαξιώνει σε πολλά επίπεδα), μαθαίνει στα παιδιά αυτά που πρέπει να μάθουν κ όχι μόνο τη διδακτέα ύλη κ τους δίνει ερίσματα, και μπορεί να ακουστεί ξεπερασμένο αλλά τουλάχιστον στο δημοτικό ο δάσκαλος μπορεί να πλασει χαρακτηρες κ να θέσει όρια όταν αυτό δεν έχει γίνει από τους ίδιους τους γονείς.

Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλυτερο ο δάσκαλος να είναι μετρημένος, δίκαιος κ έστω λίγο αυστηρός, παρά να χαϊδεύει τα αυτιά των μαθητών του για να είναι αγαπητός σε αυτούς κ στους γονείς κ να παραμελεί το εκπαιδευτικό του έργο. Είχα κ εγώ καθηγητές με τους οποίους περνούσα τέλεια στην τάξη αλλά π.χ Φυσική δεν έμαθα κ οταν χρειαζομουν συγκεκριμένες γνώσεις χτυπουσα το κεφάλι μου.

Όποιος νομίζει ότι η δουλειά του δασκάλου είναι εύκολη πλανάται οικτρά, κ δυστυχώς την εικόνα αυτή, τη δίνουμε εμείς οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί καθώς δεν αναδεικνύουμε το έργο μας κ αφήνουμε να προωθούνται εικόνες "τεμπέληδων δασκάλων που περνάνε ζάχαρη στο σχολείο με 17 παιδάκια κ λίγες ώρες εργασίας"

Για να διδάξεις κ να φτάσεις στους στόχους που έχεις θέσει χρειάζεται πολύ δουλειά κ προετοιμασία στο σπίτι, αν είσαι "σωστός δάσκαλος" κ όχι δημόσιος υπάλληλος.

Κ σχετικά με τις "διακοπές" των εκπαιδευτικών έχω να πω το εξής: η πίεση κ οι απαιτήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας εκπαιδευτικός τις δικαιολογούν κ με το παραπάνω, δεδομένου ότι ο εκπαιδευτικός έχει να κάνει με τους ίδιους τους μαθητές που δεν είναι πάντα εύκολοι, με τους γονείς που έχουν απαιτήσεις,παραξενιές κτλ αλλά κ με τους ίδιους τους συναδελφούς τους κ το αρνητικό κλίμα που συχνά επικρατεί στο σχολείο. Είναι μια εξαιρετικά ψυχοφθόρα δουλειά από κάθε άποψη κ οι διακοπές είναι απαραίτητες.

 

[exetlaios]

...σχετικά με τις "διακοπές" των εκπαιδευτικών έχω να πω το εξής: η πίεση κ οι απαιτήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ένας εκπαιδευτικός τις δικαιολογούν κ με το παραπάνω, δεδομένου ότι ο εκπαιδευτικός έχει να κάνει με τους ίδιους τους μαθητές που δεν είναι πάντα εύκολοι, με τους γονείς που έχουν απαιτήσεις,παραξενιές κτλ αλλά κ με τους ίδιους τους συναδελφούς τους κ το αρνητικό κλίμα που συχνά επικρατεί στο σχολείο. Είναι μια εξαιρετικά ψυχοφθόρα δουλειά από κάθε άποψη κ οι διακοπές είναι απαραίτητες.

Δηλαδή εγώ που είμαι προγραμματιστής σε μεγάλη εταιρία και κάθε μέρα έχω συναντήσεις (εννίοτε και προστριβές) με άπειρους προισταμένους ή διευθυντές άλλων τμημάτων καθώς και με εκατοντάδες συνεργάτες, δουλεύω πάνω από μια οθόνη ασταμάτητα και "κάνω κεφάλι" από τη ζαλάδα και που αν κάνω ένα λάθος σε ένα πρόγραμμα, μπορεί να κοστίσει στην εταιρία κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (με ότι συνεπάγεται για την παραμονή μου στην εταιρία), πόση άδεια έπρεπε να πάρω ;

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ επαγγέλματα !

Επίσης το "ήθος" των σημερινών εκπαιδευτικών, φαίνεται και από το εξής :

Αν είναι να διεκδικήσουν κάνα ευρώ αύξηση, βγαίνουν σύσσωμοι ως κλάδος,

στο δρόμο και κινητοποιούνται μαζικά.

Όταν είχαν έρθει τα "νέα" (τότε) κατάπτυστα βιβλία Ιστορίας που αλλοίωναν την ιστορία μας, ούτε καν θέση δεν έλαβαν !

Οι εκπαιδευτικοί φέρονται αποκελιστικά ως χειρίστου είδους δημόσιοι υπάλληλοι και όχι ως κοινωνικοί λειτουργοί (όπως και θα έπρεπε να είναι).

Υ.Γ. 1 : Συγχωρέστε με που ξέφυγα από το θέμα.

Υ.Γ. 2 : Σοφία, τα παραπάνω ασφαλώς και ΔΕΝ αποτελούν "επίθεση" σε εσένα. Απλώς είναι καταγραφή ενός "παραπόνου" προς τους εκπαιδευτικούς γενικά. Ασφαλώς υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις (ουκ ολίγες μάλιστα) που δυστυχώς χάνονται στο πλήθος.