SEBASTIAN
RetroActive
- Joined
- 7 Οκτ 2022
- Μηνύματα
- 421
- Αντιδράσεις
- 1.052
Τέσσερις ταινίες τέσσερα αριστουργήματα η μία καλύτερη από την άλλη σε μια ονειρεμένη εποχή όπου τα συναισθήματα, ο αγνός ερωτισμός, η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων, η λάμψη της πατρίδας μας με τις απαράμιλλες φυσικές ομορφιές που όμοιες της δεν συναντάς πουθενά αλλού, όλα αυτά τα στοιχεία στόλισαν αυτά τα φιλμ περίτεχνα.
Δύσκολη η επιλογή της καλύτερης ταινίας γιατί και οι τέσσερις έχουν χαραχτεί στα συναισθήματα και την αποδοχή του κόσμου καταλυτικά. Θα αποτολμήσω να επιλέξω ''Ψυχή και σάρκα''. Το λαμπερό πρωταγωνιστικό ζευγάρι Πρέκας και Τσοπέη όπου η αρρενωπότητα του ενός παντρεύεται τον αισθησιασμό της συζύγου του τόσο αρμονικά, η απίστευτη σαγηνευτική μουσική του Χατζηνάσιου, τα πανέμορφα θεάρεστα τοπία της Αθήνας ,του Αργοσαρωνικού, του αεροδρομίου του Ελληνικού, η κοσμοπολίτικη αύρα εντός και εκτός Ελλάδας και τόσα άλλα όμορφα σημεία της ταινίας την απογειώνιουν τόσο πολύ που είναι ένα μικρό σκαλί πιο πάνω από τις άλλες τρεις.
Κάτι είχε τελικά αυτή η δεκαετία του '70. Στο στυλ, στην αύρα των ανθρώπων, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην φινέτσα των ανθρώπων, στο κοσμοπολίτικο αέρα που συναντούσες σε συνδοιασμό με ένα υψηλό επίπεδο συμπεριφοράς και προσωπικότητας των ανθρώπων, όλα αυτά έβγαιναν στις ταινίες της εποχής και αποτέλεσαν μια μικρογραφία της ευρύτερης πραγματικότητας.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το πηγαίο ταλέντο όλων των καλλιτεχνών. Υπάρχει σήμερα Ανδρέου, Τσοπέη, Χατζηνάσιος , Πρέκας, Αντωνόπουλος, Ναθαναήλ και Κομνηνός? Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε τι επικρατεί σήμερα καλλιτεχνικά. Θλίψη. Πως φτωχύναμε έτσι ρε παιδιά.
Δύσκολη η επιλογή της καλύτερης ταινίας γιατί και οι τέσσερις έχουν χαραχτεί στα συναισθήματα και την αποδοχή του κόσμου καταλυτικά. Θα αποτολμήσω να επιλέξω ''Ψυχή και σάρκα''. Το λαμπερό πρωταγωνιστικό ζευγάρι Πρέκας και Τσοπέη όπου η αρρενωπότητα του ενός παντρεύεται τον αισθησιασμό της συζύγου του τόσο αρμονικά, η απίστευτη σαγηνευτική μουσική του Χατζηνάσιου, τα πανέμορφα θεάρεστα τοπία της Αθήνας ,του Αργοσαρωνικού, του αεροδρομίου του Ελληνικού, η κοσμοπολίτικη αύρα εντός και εκτός Ελλάδας και τόσα άλλα όμορφα σημεία της ταινίας την απογειώνιουν τόσο πολύ που είναι ένα μικρό σκαλί πιο πάνω από τις άλλες τρεις.
Κάτι είχε τελικά αυτή η δεκαετία του '70. Στο στυλ, στην αύρα των ανθρώπων, στις ανθρώπινες σχέσεις, στην φινέτσα των ανθρώπων, στο κοσμοπολίτικο αέρα που συναντούσες σε συνδοιασμό με ένα υψηλό επίπεδο συμπεριφοράς και προσωπικότητας των ανθρώπων, όλα αυτά έβγαιναν στις ταινίες της εποχής και αποτέλεσαν μια μικρογραφία της ευρύτερης πραγματικότητας.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το πηγαίο ταλέντο όλων των καλλιτεχνών. Υπάρχει σήμερα Ανδρέου, Τσοπέη, Χατζηνάσιος , Πρέκας, Αντωνόπουλος, Ναθαναήλ και Κομνηνός? Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε τι επικρατεί σήμερα καλλιτεχνικά. Θλίψη. Πως φτωχύναμε έτσι ρε παιδιά.