Θα συμφωνήσω στο κομμάτι με τη διατήρηση του υλικού, κυρίως με το πώς γίνεται η αποθήκευση. Κάποτε χρειαζόταν δωμάτια ολόκληρα για να φυλαχθεί το υλικό, επειδή ήταν ογκώδη τα φιλμ, οι κασέτες, οι μπομπίνες. Με τη σύγχρονη τεχνολογία όμως, ολόκληρα δωμάτια δεδομένων, μπορούν να αποθηκευτούν σε έναν σκληρό δίσκο αν και πλέον, πρόκειται για ψηφιακά δεδομένα τα οποία αποθηκεύονται σε σέρβερ. Σίγουρα κι εκείνοι χρειάζονται χώρο, όχι όμως τόσο χώρο όσο ολόκληρες ταινίες, μπομπίνες, προβολικά μηχανήματα κτλ.
Διαχρονική όμως η νοοτροπία μας στη διάσωση του υλικού, σε αυτό θα συμφωνήσω. Εδώ τυχαίνει να έχουμε υλικό από προσωπικές βιντεοκάμερες, είναι απίστευτα χρονοβόρα η διαδικασία και αργά η γρήγορα, με την πάροδο του χρόνου, το υλικό και τα μηχανήματα που μπορούν να το αναπαράγουν, θα χαλάσουν οπότε, μπορεί κάποτε να μην έβλεπαν την προοπτική της αποθήκευσης, δεν την έχουμε κάνει κτήμα μας όμως, ούτε και τώρα.
Επίσης, νομίζω ότι την τότε εποχή, δεν ήταν τόσο παγιωμένη η έννοια της επανάληψης, όπως σήμερα, το πιθανότερο είναι ότι εφόσον προβλήθηκε μια φορά, δεν υπάρχει δεύτερη συνεπώς, δεν υπήρχε και η ανάλογη μέριμνα. Πιθανόν να δημιουργουταν περισσότερο υλικό απ' όσο μπορούσε να διαχειριστεί τότε το κοινό, με τα γνωστά αποτελέσματα της διαγραφής....
Απόπειρα διατήρησης του υλικού, ίσως ήταν η προσπάθεια να αποτυπωθεί σε βιντεοκασέτες, ίσως βέβαια με το σκάνδαλο που είχε προκύψει τότε με τη διακίνηση του υλικού, να μην ήθελαν περαιτέρω ανάμειξη οι συντελεστές οπότε, ήθελαν να ξεφορτωθούν τις όποιες "έγνοιες". Και μεταξύ μας, ακόμα και να υπήρχε όλο αυτό το υλικό, δεν ξέρω κατά πόσο θα ήμασταν προσκολλημένοι σε αυτό, στο να βλέπουμε ολημερίς και ολονυκτις Αναδυομένη, Γιούγκερμαν, Λιονταράκια κτλ. Ως χρονοκάψουλα ναι, θα ήταν πολύ ωραία, δεν ξέρω κατά πόσο όμως θα έχαιραν εκτίμησης από το κοινό....
Διαχρονική όμως η νοοτροπία μας στη διάσωση του υλικού, σε αυτό θα συμφωνήσω. Εδώ τυχαίνει να έχουμε υλικό από προσωπικές βιντεοκάμερες, είναι απίστευτα χρονοβόρα η διαδικασία και αργά η γρήγορα, με την πάροδο του χρόνου, το υλικό και τα μηχανήματα που μπορούν να το αναπαράγουν, θα χαλάσουν οπότε, μπορεί κάποτε να μην έβλεπαν την προοπτική της αποθήκευσης, δεν την έχουμε κάνει κτήμα μας όμως, ούτε και τώρα.
Επίσης, νομίζω ότι την τότε εποχή, δεν ήταν τόσο παγιωμένη η έννοια της επανάληψης, όπως σήμερα, το πιθανότερο είναι ότι εφόσον προβλήθηκε μια φορά, δεν υπάρχει δεύτερη συνεπώς, δεν υπήρχε και η ανάλογη μέριμνα. Πιθανόν να δημιουργουταν περισσότερο υλικό απ' όσο μπορούσε να διαχειριστεί τότε το κοινό, με τα γνωστά αποτελέσματα της διαγραφής....
Απόπειρα διατήρησης του υλικού, ίσως ήταν η προσπάθεια να αποτυπωθεί σε βιντεοκασέτες, ίσως βέβαια με το σκάνδαλο που είχε προκύψει τότε με τη διακίνηση του υλικού, να μην ήθελαν περαιτέρω ανάμειξη οι συντελεστές οπότε, ήθελαν να ξεφορτωθούν τις όποιες "έγνοιες". Και μεταξύ μας, ακόμα και να υπήρχε όλο αυτό το υλικό, δεν ξέρω κατά πόσο θα ήμασταν προσκολλημένοι σε αυτό, στο να βλέπουμε ολημερίς και ολονυκτις Αναδυομένη, Γιούγκερμαν, Λιονταράκια κτλ. Ως χρονοκάψουλα ναι, θα ήταν πολύ ωραία, δεν ξέρω κατά πόσο όμως θα έχαιραν εκτίμησης από το κοινό....