Τα μαθητικά τα χρόνια, δεν τα αλλάζω με τίποτα!!

[Λορένα]

Θυμαστε, τετοιες εποχες, χρονια πριν, πως περιμεναμε τον ερχομο του σχολειου;

Κλασσικά, η εποχη άρχιζε, με τις διαφημισεις απο τα σχολικά ειδη. Με τσαντες, τετράδια κτλ και ότι άλλο ήταν της μόδας.

Μετά απο ένα καλοκαίρι, που ειχα χαθει με τους περισσότερους φίλους μου, τους έβρισκα ξανα.

Τις πιο έντονες αναμνήσεις τις είχα, όταν έκανα την μετάβαση, από τα νήπια, στο δημοτικό. Και από το δημοτικό, στο γυμνάσιο.

Λιγο πριν το δημοτικο, θυμαμαι, κάποιος μεγαλυτερος, μου ειχε πει, πως θα έπρεπε να ξερω απο πριν να μετραω μεχρι το 100, αλλιώς δεν θα ειχα ελπιδες να τα καταφέρω. Αγχωθηκα πολυ, γιατί και μετα βιας ηξερα μέχρι το 10, και φοβόμουνα να πάω, αν δεν το μάθαινα πρώτα.

Στο γυμνασιο πάλι, ήταν και η μεγαλύτερη αλλάγη. Θα φευγαμε απο το χωριο, όπου ήταν το δημοτικο, και θα πηγαιναμε στην διπλανη πολη με το σχολικό, που ήταν το γυμνασιο-Λυκειο. Όλες στην παρέα, περιμεναμε με ανυπομονησία την μέρα, που για μας, σήμαινε ότι έχουμε πια μεγαλωσει.

Χώρια, οι βόλτες, και τα ψώνια στην πόλη . Και οι νέες γνωριμίες.

Από μια εβδομάδα πριν, είχα ετοιμασει τα ρουχα, που θα φορούσα, όπως και οι υπόλοιπες φίλες.

Ειχα ήδη διαλεξει με μεγαλη προσοχή, την σχολική σάκα, που πηρα, και με την συμφωνη γνώμη απο τις φιλες μου. Το ίδιο φυσικά έκαναν και αυτές.

Και το προηγουμενο βράδυ, πριν την μεγάλη μέρα, κοιμηθηκα, απο τις 9 το βραδυ (πράγμα πρωτοφανες για μενα, αφου παντα αργω), από την ανυπομονησία μου, να έρθει γρήγορα η άλλη μέρα.

Το πρωι της επομενης, ξυπνησα απο τα αγρια χαραματα, για να ετοιμαστω, και να μαζευτουμε όλες μαζι παρέα, οι καινουργιοι, μαζί με τους παλιούς.

Θυμαμαι.. τα πάντα, ήταν πρωτόγνωρα.

Τα τεράστια κτιρια, σε συγκριση, με το μικρο δημοτικο, τα πάρα πολλά παιδια. Το δέος, όταν αντικρυζαμε μαθητές του Λυκείου κτλ

Τα πάρα πολλά βιβλία, που μας δωσανε, και που δεν είχα προνοησει να πάρω και καμια τσάντα να τα κουβαλήσω.. και μου πεφτανε!

Καποιος στο δρομο, λιγο πριν το γυρισμό στο σπιτι που με ειδε, να τα εχω φτυσει, μου ευχηθηκε, να μπουν όλα αυτά τα ¨γράμματα¨, στο κεφάλι μου. Θυμαμαι, τον ρώτησα : συγνώμη.... :angry: δεν κατάλαβα..!

Τωρα, που αναπόλησα εκεινες τις μέρες, πιστεύω, πως τα χρόνια του δημοτικου, ήταν και τα καλυτερα. Ημασταν όλοι σαν αδερφια, και παιζαμε όλα μαζι, τα παιχνίδια εκεινης της εποχης.

Στο γυμνασιο απομακρυνθήκαμε, και τα παιχνιδια μετατραπηκαν σε μια απλή βολτα πανω-κατω. Μικρότερα και τα διαλλείματα βλέπεις.

Όπως και να έχει..

:acoustic: τα μαθητικά, τα χρόνια, δεν τα αλλάζω με τίποτα.. :acoustic:

 

[Rakeesh]

Πωωωω... αυτη η εποχη ηταν παντα η χειροτερη μου..

Παντα, μα παντα ημασταν στο νησι τετοια εποχη και με ενοχλουσε αφανταστα το πως χαλουσε ο καιρος σιγα-σιγα και συννεφιαζε. Γινοταν πολυ καταθλιπτικο

Κυριως μου την εσπαγαν οι απειρες διαφημισεις με τα σχολικα και τα παιχνιδια

 

[Alucard]

Πολύ καλό το θέμα Λορένα και πολύ όμορφες οι αναμνήσεις σου. Ήταν η σωστή εποχή για τη δημιουργία αυτού του thread.

Ελπίζω να μη βγω εκτός θέματος (του τίτλου του κυρίως), αλλά πραγματικά ζηλεύω αυτούς οι οποίοι θυμούνται με τόση νοσταλγία τις μέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Όσο για μένα, οι αναμνήσεις μου μοιάζουν περισσότερο με αυτές του Rakeesh. Θυμάμαι να βρίσκομαι συνήθως σε κάποιο εξοχικό μέρος και ο καιρός να αλλάζει γοργά και η μέρα να μικραίνει.

Ξεκινούσαν οι (αγχωτικές για μένα συνήθως) συζητήσεις για το σχολείο και τα μαθήματα, ενώ η διάθεσή μου έπεφτε κατακόρυφα.

Έντονες όμως παρέμεναν οι αναμνήσεις από τις ημέρες που μόλις είχαν περάσει. Νοσταλγούσα κάθε φορά, τόσο τις όμορφες όσο και τις όχι και τόσο όμορφες στιγμές των ημερών αυτών.

Συνήθως οι αναμνήσεις αυτές συνδέονταν στο μυαλό μου με κάποια τραγούδια τα οποία «μελοποιούσαν» τις αναμνήσεις κάθε καλοκαιριού που έφευγε.

Κάτι τέτοιο ισχύει ακόμη και σήμερα και συγκεκριμένα αυτές τις μέρες...

 

[domniki]

Ας καταθεσω κ'εγω τις εμπειριες μου.

Τα χρονια που νοσταλγω και αναπολω ειναι αυτα του Δημοτικου. Ολη μερα παιχνιδι και λιγο μαθημα. Παρολο που ειχαμε μια κακουργα δασκαλα στις 3 πρωτες ταξεις, ειχαμε αρκετο χρονο για παιχνιδια, λαστιχο απο το πρωι ως το βραδυ

Απο τη στιγμη που αρχισε το Γυμνασιο, αρχισαν και τα αγχη, οι εξετασεις, τα διαγωνισματα, και τερμα η ξεγνοιασια και τα παιχνιδια. Για να μην αναφερω τα "τραγικα" χρονια του Λυκειου (πανελληνιες και τετοια) και αρχισω να παθαινω νταρακουλο.

Γενικα δεν θα ηθελα να ξαναγινω μαθητρια, παντα το σχολειο ειναι ενας κλασικος εφιαλτης μου. Kαθε που πλησιαζει Σεπτεμβης, χαιρομαι τοσο πολυ που δεν θα ξαναπαω σχολειο! Μονο εγω αραγε βλεπω ακομα στον υπνο μου το "βγαλτε μια κολλα χαρτι" -χθες βραδυ ειδα αυτο το ονειρο - ή οτι αργω στο σχολειο, ή οτι ξεχναω τα βιβλια μου στο σπιτι. Τα εφηβικα χρονια τα θεωρω τα πιο αχαρα: δεν οριζεις την ζωη σου, δινεις σημασια σε βλακειες (πχ. μηπως τα μαλλια μου δεν ειναι ωραια, ταιριαζει αυτο το παντελονι με αυτη την μπλουζα, τι θα πουν οι συμμαθητες/τριες για αυτο ή το αλλο), αλλοι παιρνουν αποφασεις για σενα κ'εσυ πρεπει απλα να ακολουθεις. Με τιποτα, μα με τιποτα, δεν θα ηθελα να ξαναγινω 16 χρονων και παλι! Ειμαι πολυ χαρουμενη με την τωρινη μου ηλικια...φυσικα αν μπορουσα να ξαναγινομουν 25 χρονων δεν θα ελεγα "οχι" Αλλα μαθητρια....ΠΟΤΕ!

ΥΓ. Ελπιζω να μην σαν ψυχοπλακωσα παρα πολυ

 

[Omega]

"βγαλτε μια κολλα χαρτι"

Παναγία μου το είδα πρωί πρωί και με έπιασε κρύος ιδρώτας :sweat:

 

[domniki]

Παναγία μου το είδα πρωί πρωί και με έπιασε κρύος ιδρώτας :sweat:

Μη στεναχωριεσαι Omega μου...δεν προκειται να το ξανακουσουμε ποτέ :cheers:

Τωρα θυμηθηκα οτι περσυ τον Σεπτεμβριο ειχα αποφασισει να παω σε μαθηματα παραδοσιακων χορων που εκανε ο Δημος Αμαρουσιου. Τα μαθηματα γινονταν σε διαφορα σχολεια και επρεπε να βρω ποιο σχολειο ηταν κοντα στο σπιτι μου και με βολευε περισσοτερο. Πηγα τελωσπαντων να το βρω, αλλα τελικα δεν ηταν εκει ο καθηγητης (ο γυμναστης του σχολειου προφανως). Παρολα αυτα, η αισθηση του να μπαινω στο σχολειο μου θυμησε τα χρονια εκεινα και με ελουσε κρυος ιδρωτας. Ξαφνικα ενιωσα την αναγκη να τρεξω μακρια Τελικα δεν πηγα ποτε στα μαθηματα χορου...δεν αντεχα να ξαναζησω την εισοδο μου στο Γυμνασιο-Λυκειο. Για τετοιο τραυμα μιλαμε recry:

 

[gtsamour]

+100 domniki. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.

Σε καταλαβαίνω domniki για το τραύμα που λές. Εγώ δε γούσταρα με τίποτα έναν παιδικό σταθμό που με είχαν στείλει τότε (TOM TOM λεγόταν) και είδα και έπαθα τότε με κλάματα και μεγάλο χαμό να με πάνε αλλού. Όταν ερχόταν το σχολικό να με πάρει κρυβόμουν κάτω απ'τα κρεβάτια.

Τις προάλλες είδα στο δρόμο ένα σχολικό από αυτόν τον παιδικό σταθμό (ναι υπάρχει ακόμα), σαν αυτό που ερχόταν και με έπαιρνε τότε από το Παγκράτι που μέναμε. Μιλάμε μου ήρθε πανικός με το που το είδα....

 

[Rakeesh]

Μονο εγω αραγε βλεπω ακομα στον υπνο μου το "βγαλτε μια κολλα χαρτι" -χθες βραδυ ειδα αυτο το ονειρο - ή οτι αργω στο σχολειο, ή οτι ξεχναω τα βιβλια μου στο σπιτι.

καθε σεπτεμβρη, αλλα και γενικως οποτε πλησιαζουν στο τελος οι διακοπες Χτιστουγεννων και Πασχα, εβλεπα οντως οτι ημουν στο σχολειο μου αλλα δεν εβλεπα κατι σχετικο με τα μαθηματα και το σχολικο αγχος. Εβλεπα (ακουσον ακουσον!) οτι το σχολειο ητνα πολυ διαφορετικο, πολυ πιο μεγαλο πιο παλιο, με πολλα παραξενα, μυστικα και σκοτεινα μερη, τα οποια ενιοτε ανακαλυπτα. Η ατμοσφαιρα ηταν επιβλητικη

Το σχολειο μου βλεπετε ειναι ενα μεγαλο συγκροτημα, το οποιο χτιστηκε στο μεσοπολεμο :sure:

Τα ονειρα αυτα που εβλεπα με το σχολειο ειχαν την ιδια επιβλητικη αναγνωρισιμη ατμοσφαιρα και καθε φορα ηταν σα να βλεπω τη συνεχεια του προηγουμενου. Και αυτο μου εκανε εντυπωση γιατι δεν ειμαι ο τυπος ανθρωπου που βλεπει ονειρα που επαναλαμβανονται η σε συνεχειες...

Φυσικα συνεχισα να τα βλεπω ακομα και χρονια αφου τελειωσα

Παρολα αυτα, η αισθηση του να μπαινω στο σχολειο μου θυμησε τα χρονια εκεινα και με ελουσε κρυος ιδρωτας. Ξαφνικα ενιωσα την αναγκη να τρεξω μακρια Τελικα δεν πηγα ποτε στα μαθηματα χορου...δεν αντεχα να ξαναζησω την εισοδο μου στο Γυμνασιο-Λυκειο. Για τετοιο τραυμα μιλαμε recry:

Καλα μιλαμε για τραυμα, ετσι;;; 8) μηπως οταν αποφοιτησες μπηκες σε κανενα ιδρυμα επανενταξης; :Ρ

 

[Λορένα]

Ελέος βρε παιδιά. Τι τραύματα είναι αυτά που έχετε; Ούτε βασανιστήρια να περάσατε!

Καλά εσεις δεν είχατε όμορφες αναμνήσεις από το σχολείο;

Πως και, γνώρισε μεγαλη επιτυχία, το γυμνάσιο Ντεγκράσι, και το Μπεβερλι Χιλς, τότες;

 

[Wally]

Πρεπει να αναπροσαρμοστουν οι Κανονες Λειτουργιας και να απαγορευτει οποιαδηποτε νυξη περι ΣΧΟΛΕΙΟΥ!!

 

[gtsamour]

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Αυτό που έχω καταλάβει εγώ πάντως είναι ότι καλές επιδόσεις στο σχολείο, ανεμελιά και καλοπέραση δεν πάνε μαζί.

Τα παιδιά που θυμάμαι να είναι ανέμελα στο σχολείο, ήταν μαθητές της βάσης και της επανεξέτασης το Σεπτέμβριο.

 

[domniki]

Πρεπει να αναπροσαρμοστουν οι Κανονες Λειτουργιας και να απαγορευτει οποιαδηποτε νυξη περι ΣΧΟΛΕΙΟΥ!!

Συμφωνω Wally !!!!

@gtsamour, πρεπει να εχεις δικιο, γιατι ημουν η απουσιολογος και δεν θα ηθελα να ξαναζησω ουτε μια στιγμη απο εκεινα τα χρονια

Τωρα σχετικα με ωραιες αναμνησεις...χμ...η τελευταια μερα των εξετασεων στην 3η Λυκειου....επιτελους ΤΕΛΟΣ σκεφτηκα με ανακουφιση...αμ, δε :nono: ...μετα ηρθαν οι ανωτατες σχολες :rant: ...και παει λεγοντας

Αν μπορουσα να επιστρεψω στον χρονο, θα ηταν πριν τα 12 μου, και μετα τα 25 μου...τα ενδιαμεσα χρονια θελω να τα ξεχασω/διαγραψω/εξαφανισω... :shake:

 

[Λορένα]

Εγώ παλι στις αναμνήσεις που θυμαμαι με νοσταλγία και, δεν θα ξεχασω, ήταν με τον κούκλο (κατά τις υπολοιπες συμμαθητριες) καθηγητή της Φυσικής στο σχολειο, και τα ζήτω που φωναξανε, οταν μας είπαν, πως θα μας αναλαβει.

Πηγαινε η φούστα, σύννεφο τότε.

Ήμουν η μόνη που τον έβρισκε ξενερωτο (μου άρεσε άλλο καθηγητης), και το καταλαβε, και.... σηκωνε εμενα συνεχεια στον πινακα, γιατι οι άλλες κοπελες τον έφερναν σχεδόν σε δύσκολη θεση.

Μια φορά μάλιστα, την ώρα, που με σηκωνε για πολλοστη φορά, να λυσω μια άσκηση, ενω δεν ειχα σηκωσει χέρι, ακουω απο μια μια κοπέλα, μια φράση γεμάτη ζήλεια :

Τι του έκανες μωρέ, και σε σηκωνει συνέχεια;

 

[gtsamour]

Dom συμφωνάω και επαυξανάω....

 

[Omenforever]

Δεν είμαι ψυχολογικά έτοιμος να συμμετάσχω στο παρόν thread. :sealed:

Pook, χώσου εσύ πρώτος… :cheers:

 

[domniki]

Εγώ παλι στις αναμνήσεις που θυμαμαι με νοσταλγία και, δεν θα ξεχασω, ήταν με τον κούκλο (κατά τις υπολοιπες συμμαθητριες) καθηγητή της Φυσικής στο σχολειο, και τα ζήτω που φωναξανε, οταν μας είπαν, πως θα μας αναλαβει.

Ποτέ μου δεν ερωτευτηκα καθηγητη, ισως γιατι ποτε δεν ειχα το κολλημα με τους μεγαλυτερους αντρες, ισως γιατι και ο πατερας μου ειναι καθηγητης, οποτε τους εβλεπα ολους σαν τον μπαμπα μου (δλδ γέροι ).

 

[manos426f]

Εγώ πάντως την καθηγήτρια θρησκευτικών την "καλόβλεπα" στο γυμνάσιο

(όπως κι όλα τα αγοράκια της τάξης βεβαίως... )

Όσο για τα μαθητικά χρόνια,μπορώ να πω ότι μου λείπουν τα εσωτερικά πρωταθλήματα μπάσκετ,οι εκδρομές,οι κοπάνες,όλα αυτά τα καλά !!!

 

[Giama]

ημουν η απουσιολογος και δεν θα ηθελα να ξαναζησω ουτε μια στιγμη απο εκεινα τα χρονια

Χα χα, τι μου θύμισες με το που το διάβασα "απουσιολόγος"...

Είχα ένα στυλό που ήταν σχήμα σωληνάριο οδοντόκρεμας, κανονικά τυπωμένη μάρκα γνωστής οδοντόκρεμας, καπάκι του στυλό ίδιο με το καπάκι οδοντόκρεμας κλπ.

Οπότε πήγαινα και άφηνα κλειστό το απουσιολόγιο στην έδρα με αυτό το στυλό μέσα και περίμενα να δω αντίδραση από τον κάθε καθηγητή όταν θα το ανοίξει.

Άλλος γούρλωνε κάτι ματάρες όταν το έβλεπε, άλλος έκανε και καλά ότι βάζει και βουρτσίζει τα δόντια του κλπ.

(Άντε να γράψουμε και τίποτα ευχάριστο γιατί πολύ ψυχοπλάκωμα το thread αυτό)

 

[Omenforever]

Εγώ πάντως την καθηγήτρια θρησκευτικών την "καλόβλεπα" στο γυμνάσιο (όπως κι όλα τα αγοράκια της τάξης βεβαίως... )

Θου Κύριε, φυλακήν τω στόµατί µου...

:cheers:

 

[Giama]

Εγώ πάντως την καθηγήτρια θρησκευτικών την "καλόβλεπα" στο γυμνάσιο (όπως κι όλα τα αγοράκια της τάξης βεβαίως... )

Θρησκευτικών βρε αθεόφοβοι;;;

Στο Γυμνάσιο σ'εμένα είχαν τύχει καλές αυτές που έκαναν Ιστορία (με την εξαίρεση της Β΄ Γυμνασίου που είχα μια... γριά).

Στην 3η Γυμνασίου καθόμουν στο θρανίο που ήταν ακριβώς στην πόρτα της αίθουσας (ήταν περίπου στη μέση της αίθουσας η πόρτα). Και μπαίνει ρε παιδιά μια μέρα με μια κόκκινη-μαύρη φούστα... ΘΕΑ!!! Μου έπεσε το σαγόνι πραγματικά (και πρέπει να το κατάλαβε αλλά δεν είπε τίποτα, όμως με εξέτασε στο μάθημα... Ως τί να το εκλάβω αυτό;;; )