Νessie μου…κοντεύω να το γράψω ήδη…!
Juanita…εάν δούμε 20 χρόνια ζωής σε 115 επεισόδια, σαφώς και θα μας φαίνονται ένα φιλί από δω, ένα χαστούκι από κει, ε…και τι έγινε? Εδώ εμείς δεν μπορούμε να τα ξεχάσουμε, ʽʽη καντυ που τα έζησεʼʼ θα τα ξεχνούσε?? Αν το πάμε έτσι, δεν μπορούσε να ξεπεράσει την φούστα του πρίγκηπα?? Άσε που στηρίζεσαι σε ένα απόγευμα…εμείς έχουμε περισσότερα (ερωτικά, χημεία)!! Άλλωστε έτσι ήτανε οι σχέσεις τότε, πιο μαζεμένες. Και οι στιγμές μετράνε! Δεν νομίζω να υπάρχει πιο δυνατή στιγμή για τερρυ-καντυ από τη εκείνη στην σκάλα…,όπου τα συναισθήματα ξεχειλίζουνε, ο,τι κρυμμένο αποκαλύπτεται και εύχεσαι ο χρόνος να σταματήσει εκεί…Τα βλέμματα τους στο χιόνι, όταν ο τερρυ πηγαίνει την Susana στο δωμάτιο της, η σκάλα…χίλια πράγματα να λέγανε, δεν θα μπορούσαν να είναι πιο περιγραφικοί γιʼαυτά που νιώθουν… με όποιον τρόπο, όποιες εμπειρίες κι αν φτάσανε εκεί, φτάσανε όμως! Συμφωνώ με domniki, ο έρωτας δεν είναι μαθηματικά!!. Η σκάλα, όπως και ο θάνατος του antony, είναι κατά την γνώμη μου οι πιο συγκλονιστικές και καθοριστικές στιγμές στην ιστορία της. Και η γκάιντα, και η αποκάλυψη του πρίγκηπα και θειου γουιλιαμ είναι δυνατές στιγμές, αλλά όχι καθοριστικές, με την έννοια, ότι όπως και ναʼχει, σου αφήνουν ανοιχτές τις επιλογές, να κάνεις ο,τι θέλεις, ενώ οι άλλες όχι… Επίσης να τονίσω, ότι με τον antony και τον τερρυ ,η ερωτική χημεία ήταν άμεση, ενώ με τον albert όχι. Και δεν μιλάμε για την γκάιντα, που νόμιζε μετά ότι ήτανε ο antony, μιλάμε για από τότε που γνώρισε τον albert σαν albert….ε δεν υπήρχε έρωτας, πώς να το κάνουμε, ντε και καλά!!(?) Τον antony τον ερωτεύτηκε γιʼαυτό που ήτανε! Ούτε και με τον antony ζούσανε μαζί την κάθε στιγμή, 6χρονα ήτανε!! Και η καντυ χωμένη στους στάβλους ήτανε και όλο εμπόδια τους βάζανε!!! Kαι τον albert τον αναζητά γιατί είναι ο φίλος της, μεγαλύτερος , και αυτός δυναμικός σαν κι εκείνη, που μπορεί να του πει τα προβλήματά της, τους έρωτες της χωρίς να προβληματίζεται. Η αννυ και πατυ όλο θέλουν βοήθεια, η πονυ και μαρία σκέφτονται σαν μαμάδες και δεν θέλει να τις στεναχωρει, οι αρτσυ-στηαρ ίσως είναι λίγο ανώριμοι νομίζω, και τέλος όλες ξέρουμε πώς χάνουμε τα λόγια μας όταν βλέπουμε την καψούρα μας (τερρυ). Ο albert είναι ο ορισμός του φίλου!
Αυτοί που δεν ξεπερνιούνται είναι οι πολύ μεγάλοι έρωτες και η mizuki με τον τρόπο της το έχει περάσει πολύ καλά αυτό, την δύναμη του έρωτα του τερρυ και της καντυ…!!. Επίσης εάν ήτανε όπως τα λες, εάν δεν ήτανε σημαντικά γι΄αυτην αυτά που έζησε, δεν νομίζω να υπέφερε τόσο!! Όσον αφορά το ότι πήρανε άλλους δρόμους, μη ξεχνάς ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι στην ζωή τους, χωρίς βοήθεια από κανέναν! Εννοείται πως έχουν δυσκολίες και υποχρεώσεις που δεν μπορούν να αγνοήσουνε, αλλά ο σκοπός και το όνειρο παραμένει…να ξαναβρεθούνε!! Ο τερρυ στέλνει στην καντυ εισιτήριο χωρίς επιστροφή και η καντυ ονειρεύεται να ζήσουνε μαζί, σαν ζευγάρι πια. Οι δυο τους έχουνε το ίδιο όνειρο, και λαχτάρα να το πραγματοποιήσουνε!! Ο αλμπερτ και η σουζι μπαίνουν στην ζωή τους, αλλά όχι ως άλλες σχέσεις…ο αλμπερτ ως φίλος και η σουζι τρέχει πίσω από τον τερρυ! Έπειτα, τόσον καιρό ζούσε η καντυ με τον αλμπερτ, τον τερρυ τρέχει όμως να βρει! Όπως και ο τερρυ… την σουζι την είχε στο πιάτο αν ήθελε, που δεν ήθελε (άλλο εάν μετά του έγινε καπέλο!). Όσο για
τον Χανιμπαλ και το ʽʽμάτια που δεν βλέπονται…ʼʼ νομίζω πως η καντυ, ο τερρυ κι εγώ απαντήσαμε με τα παραπάνω! Μιλάμε για μεγάλες αγάπες. Και κανόνα αν το θες (που δεν είναι), τον επιβεβαίωσαν ως εξαίρεση. Εκτός κι αν εννοείς ότι επειδή από δω και πέρα θα βλέπουν μπροστά τους τον albert και την σουζι, αυτούς θα θέλουν. Αν και συμβαίνει κάποιες φορές, δεν μου φαίνεται και πολύ ωραίος λόγος αυτός να σε θέλει κάποιος, πλύση εγκεφάλου είναι (και θα ήτανε πραγματικά υποτιμητικό για τον albert). Και πάλι, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Άσε που υπάρχει και το ότι ʽʽθέλεις αυτό που δεν μπορείς να έχειςʼʼ κι αν ισχύει και αυτό albert-σουζι είναι εντελώς καταδικασμένοι! Το μόνο που χώρισε τον τερρυ και την καντυ, ήτανε το ατύχημα της σουζι και τίποτε άλλο!! Δεν θέλανε albert και σουζι, δεν θέλανε άλλους! Θέλανε ο ένας τον άλλο!!! Ίσως η μοίρα της να ήτανε με τον albert, τον οποίο υπερσυμπαθώ, την έχει βοηθήσει τόσο πολύ, είναι πολύ καλός και βγάζει μια απίστευτη ηρεμία, χωρίς προβλήματα, επιτέλους για την καντυ! Ό,τι όμως αποφασίζει η μοίρα για μας, και καλό να είναι, δεν σημαίνει ότι είναι και αυτό που θα προτιμούσαμε…
Νina421 κι εγώ πιστεύω πως ο albert ίσως να έκανε κάτι διαφορετικό, γιατί είναι πιο διπλωμάτης και μεγαλύτερος. Ο τερρυ πιστεύω πως είναι το ίδιο ανεξάρτητος, αλλά στην φάση αυτή είναι θολωμένος, δεν μπορεί βρει στα γρήγορα μια λύση τέτοια που να μην πάει να ξαναφουντάρει η susana, τα πράγματα είναι νωπά και όλοι γύρω του συμφωνούν ότι αυτό πρέπει να κάνει!! Δεν βρέθηκε ένας να του πει, αν μη τι άλλο, να προσπαθήσουνε να βρούνε μια λύση, να περιμένουνε λίγο να ξεθυμάνουνε τα πράγματα κλπ. Κι εδώ ήτανε, που περίμενα τον albert!!! Φίλος και των δυο ήτανε, να τους βοηθήσει λίγο, κάτι να τους συμβουλεύσει, να κάνει μια δυναμική παρεμβολή!! Εκτός αν μείνουμε σε αυτό που είπε στην καντυ, ότι και αυτός το ίδιο θα έκανε…αν εννοούσε μόνο στην θέση της, ας μίλαγε στον τερρυ!
Juanita again Στο ροκστοουν έχει ξεχάσει τον τερρυ?? Παλεύει με τον εαυτό της να μείνει μακρυά του από τότε και μόνο που πήρανε αυτή την απόφαση. Φυσικά μετα ψάχνει να βρει τον albert, εφόσον υποτίθεται οτι θα συναντιόντουσαν εκεί. Αν προσέξεις την καντυ στο manga(!), πώς ψάχνει τον τερρυ, με τι λαχτάρα, όταν προσπαθούσανε να συναντηθούνε, θα δεις ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά, και τότε δεν χρειαζότανε κανένα στήριγμα, ήταν ο έρωτας για τον έρωτα…
Τελειώνει η νουβέλα με τη καντυ στην αγκαλιά του πρίγκηπα? Μα δεν τελειώνει, έχει κι άλλο, τα γράμματα της mizuki! Όπου η καντυ γράφει ένα τεράστιο γράμμα στον τερρυ γι΄αυτά που θέλει να του πει και δεν μπορεί, και δεν αντέχει να πάει να τον δει στην παράσταση! Επίσης, υπολογίζει να τον έχει ξεπεράσει στα βαθιά της γεράματα, όπως προκύπτει από το γράμμα προς την σουζι, τόσο καιρό μετά!! Nαι ναι, γράφει ότι είναι καλά, ο τερρυ ανήκει στο παρελθόν, δεν κοιτάζω πίσω αλλά…ουπς…γριούλα υπολογίζει να μπορεί να τους δει και να γελάει με αυτά…! Απλά προσπαθεί να αποδεχτεί τα γεγονότα. Και σαφώς στρέφεται καθαρά προς τον albert (γράμμα προς albert), αλλά είναι έρωτας ή ασφάλεια ο κύριος λόγος? Με αυτά τα τελευταία δεδομένα, κάτι μου λέει, πως τελικά, ούτε και η mizuki, παρά τις προθέσεις της, κατάφερε να ξεπεράσει τον τερρυ…!! Αλλιώς η ιστορία θα είχε τελειώσει στην τελευταία σελίδα του manga, δεν θα υπήρχαν τα γράμματα και το τι γίνεται ένα χρόνο μετά. Δεν θα υπήρχε λόγος να μας τραβολογάει μόνο με το δράμα του τερρυ…Ο τερρυ θα έκανε…το μεγάλο come back…!!
και ο Άλμπερτ είναι εκείνος που πλησιάζει περισσότερο στον Άντονυ. Κατα την γνώμη μου ένας άνθρωπος καθορίζεται πολύ απο αυτό που εισπράτει απο το οικογενειακό του περιβάλλον.Η πάστα του είναι εκείνη που θα του επιτρέψει ή όχι να παρεκλύνει απο αυτό , ώστε να μπορέσει να προσδιορίσει τον εαυτό του και όταν είναι πλέον έξω απο αυτό...Ο Άλμπερτ ξεφεύγει ολοκληρωτικά απο τα οικογενειακά δεσμά του βρίσκοντας καταφύγιο στην φύση. Αυτό του επιτρέπει να ηρεμήσει και να δει τον εαυτό του έξω απο το περιβάλλον των Άντλει και ότι αυτό του υπαγορεύει με τον καθωσπρεπισμό του. Είναι απο την φύση του ένας πράος τύπος και γι αυτό και βρίσκει γρηγορότερα τις ισορροπίες του απο τον Τέρρυ. Ο Τέρρυ απο την άλλη είναι ναι μεν ένας παρορμητικός τύπος, αλλά αναγκάζεται φεύγοντας απο το απαράδεκτο οικογενειακό του περιβάλλον ,που το μόνο που έχει εισπράξει είναι η απόρριψη και η αδιαφορία (σε αντίθεση με τον Άλμπερτ που έχει δεχτεί ερεθίσματα αγάπης και απο την θεία του και απο την αδελφή του), να ζήσει για μεγάλο διάστημα, περιορισμένος στο κολέγιο του Αγίου Παύλου χωρίς κανένα τρόπο διαφυγής. Η Κάντυ ουσιαστικά τον απελευθέρωσε έστω και κάτω απο αντίξοες συνθήκες να σταθεί στα πόδια του και να γυρίσει την πλάτη σε ότι μέχρι εκείνη την στιγμή στεκόταν τροχοπέδι στο να ανακαλύψει τον εαυτό του και τα θέλω του.Ο Άλμπερτ έχει επίσης ένα φύλακα άγγελο τον Τζωρτζ που ξέρει πως θα του σταθεί ότι και αν συμβεί.Ο Τέρρυ εν μέρει κάπου, και μετά απο πολύ καιρό έχει την "σκιά" της μητέρας του για στηρίγμα, μιας και το λιμάνι του απόλυτα ήταν η Κάντυ.... Τέλος θα ήθελα να μου πέιτε σας παρακαλώ ,πως γίνεται να ακούγομαι Τερρυκιά την στιγμή που συμπαθώ όπως προείπα τον Άλμπερτ....; 
Της αξιζει της κακουργας της Μιζουκι 
Kαταραμενη γιαπωνεζα 
