Περί αιρετικής στάσης συνέχεια....
Σε μια κουβέντα που είχαμε απόψε με μια φίλη για μάγους, αποκρυφιστές κλπ. ανεφέρθηκε κάποια στιγμή και ο Aleister Crowley. Το άσμα μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό και για εκατομμυριοστή φορά διαπίστωσα ότι δεν αντέχω τη φωνή του Ozzy. Πυροβολήστε με, αν θέλετε, οι φαν του, αλλά μια ζωή τον θεωρούσα φάλτσο ή τουλάχιστον όχι ιδιαίτερα ικανό να πατήσει σωστά στις νότες. Ο λόγος που τον άντεχα ήταν όσο ήταν μέλος των Black Sabbath, γιατί λάτρευα τη μουσική τους και στο δικό του συγκρότημα μόνο και μόνο για να ακούω αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο πλάσμα, τον Randy Rhoads που μας άφησε υπερβολικά νωρίς.
Το τραγούδι το έβαλα απόψε να παίξει ούτως ή άλλως.
Ozzy Osbourne - Mr Crowley (1980)