Τι ακούω απόψε ...

Απόψε ακούω ένα από τα λιγότερο διάσημα κομμάτια των Uriah Heep, ωστόσο στα 7και κάτι λεπτά που διαρκεί, κάποιος που γνωρίζει την μπάντα, μπορεί να επιβεβαιώσει ότι περιέχονται όλα αυτά τα στοιχεία που την έκαναν τόσο αγαπητή.
Εκπληκτικά φωνητικά από τον David Byron, το μπάσο του Gary Thain ασύγκριτο και τα πλήκτρα του Ken Hensley να σε στέλνουν σε άλλη διάσταση. Πρόκειται για το τελευταίο track του 6oυ κατά σειρά δίσκου τους "Sweet Freedom".

Those of us who don't know war
We shouldn't try to make it
So many did and even more died
Do you think you could take it?


Uriah Heep - Pilgrim (1973)

 
Bajar είπε:
Περί αιρετικής στάσης συνέχεια....
Σε μια κουβέντα που είχαμε απόψε με μια φίλη για μάγους, αποκρυφιστές κλπ. ανεφέρθηκε κάποια στιγμή και ο Aleister Crowley. Το άσμα μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό και για εκατομμυριοστή φορά διαπίστωσα ότι δεν αντέχω τη φωνή του Ozzy. Πυροβολήστε με, αν θέλετε, οι φαν του, αλλά μια ζωή τον θεωρούσα φάλτσο ή τουλάχιστον όχι ιδιαίτερα ικανό να πατήσει σωστά στις νότες. Ο λόγος που τον άντεχα ήταν όσο ήταν μέλος των Black Sabbath, γιατί λάτρευα τη μουσική τους και στο δικό του συγκρότημα μόνο και μόνο για να ακούω αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο πλάσμα, τον Randy Rhoads που μας άφησε υπερβολικά νωρίς.
Το τραγούδι το έβαλα απόψε να παίξει ούτως ή άλλως.

Ozzy Osbourne - Mr Crowley (1980)

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Θύμωσα. Δεν σου μιλάω για 30 δευτερόλεπτα. :gun:


Pink Floyd - Hey You (1979)

 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα