Eιχα ενα αποκουμπι, να βασιστω, διαβαζοντας τα αστρολογικα μελλουμενα, εδω μεσα, παει κι αυτο. Την πατησα λοιπον, χωρις ενημερωση τοσο καιρο.
Αγοραζω, που λες σκουπακι μεγκλα ηλεκτροκινητο, του στυλ "φυσα-ρουφα" (την σκονη, μην παει αλλου το μυαλο σας). Ξεμανταλιαζω το PC, κι αρχιζω την λατρα. Ατυχως, χανω μια βιδουλα απο την βαση της ψυκτρας. Εχω φαει, επι τρια μερονυχτα, την βεραντα να σκουπιζω, να συλλεγω να αναλυω τα σκουπιδακια και τα χωματα, τιποτα.
Παραγγελνω νεα ψυκτρα. Ερχεται καποια στιγμη, η εν ζωη συνεταιρος, κανει μια ετσι και μου λεει.
"Αυτη ειναι η βιδουλα που ψαχνεις?"
"Ναι, λεω, που την βρικες?"
"Εδω διπλα στην πορτα. Εμ χριστιανε μου τα ματια τι ταχεις, μονο για ομορφια, και πετας τσαμπα 50αρια για ψυκτρες"
Τι να της πεις τωρα, που να τολμισεις να πεις αληθειες.
Πως αυτα τα πρασινα ματια, σε συνδιασμο με το κσστανι μαλλι και χαμογελο κουφετο, καποτε ειχαν τρελλανει τον μισο γυναικειο πληθυσμο της Βραζιλιας? (και η βαθεια τσεπη βεβαια).
Που να τολμισεις να πεις κουβεντα, το κεφαλι κατω, για ενα χρονο τουλαχιστον.
Που ειναι αυτη η Αση Μπιλιου, ρε παιδι μου