Τι θα γινόμουν όταν θα... μεγάλωνα

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Juanita
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Αστροναύτης, πιλότος, γιατρός, εφευρέτης, αστυνομικός, νίντζα…

But Iʼm with Pook on this one… :headbang:
 
Εγώ πάλι το χα βάλει σκοπό ζωής να γινω αεροσυνοδός. Και μάλιστα στο ταξίδι Αθήνα-Νέα Υόρκη! :happyjump: Εμ τί με απλά ταξίδια θα συμβιβαζόμουν?? ΛΟΛ

Εννοείται οτι είμαι σε τελείως διαφορετικό τομέα
 
Παρ' ότι φανατικός ειρηνιστής ιδεολογικά, το alter ego μου (Λακωνικό DNA βλέπετε), με έσπρωχνε σε ότι είχε σχέση με την αναμέτρηση.

Από μικρός έπαιζα επικίνδυνα παιχνίδια και με είχαν επικυρήξει όλοι οι γονείς των φίλων μου, είχα ως ήρωες τους πολεμιστές και τους "γρήγορους" (από αρχαίους αρματηλάτες, σε σύγχρονους με 2 ή 4 τροχούς).

Τα πολεμικά αεροπλάνα συνδύαζαν και τα δύο. Έσωσα λοιπόν εξετάσεις σχολή Ευελπίδων, όπου και κόπηκα από τους γιατρούς (αρχή ελαφράς μυωπίας), απογοητεύθηκα σφόδρα, έγινα τοπογράφος, το εγκατέλειψα για χάριν της γραφιστικής και της ζωγραφικής, αλλά... όλα αυτά τα χρόνια (μέχρι το 1999 παρακαλώ) "λύσσαξα" και έβγαλα το άχτι μου, κάνοντας αρχικά κόντρες με τις μηχανές τα νεανικά μου χρόνια, Moto-cross κατόπιν, και ολοκλήρωσα το "ζειν επικινδύνως" με αγώνες Rally. Έστω με "λανθάνοντες" τρόπους, έζησα όσο μπόρεσα, το παιδικό μου όνειρο, τις -μέχρις εσχάτων- αναμετρήσεις.

Τώρα κάθομαι απλώς στις δάφνες μου, αλλά παρακαλώ πολύ, παρά την φαινομενική γεροντική ηρεμία μου, αποφύγετε να με νευριάσετε, γιατί το alter ego μου καραδοκεί ακόμη, και μπορεί να σας πάω καμμιά... "βόλτα". Ουδεμίαν ευθύνη θα έχω αν βγάλετε την "χρυσή" κατόπιν... :angry: :angry: :angry:

Υ.Γ. Πλάκα κάνω βέβαια, στην τελευταία παράγραφο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
ζορο σαν να λέμε δηλαδή living on the edge ένα πράγμα!! Πολυ μου αρεσε το ποστ σου! :bow2:
 
Zoro πάμε για μια ανάβαση να σε πάω για ένα καλό drift όποτε γουστάρεις. Πω πω ρε μάγκα μου το καμμένο λάστιχο δημιουργεί μια ερωτική ατμόσφαιρα το άτιμο.

(Ερώτηση σε κάποιο γνωστό - φίλο από γκόμενα:

- Τι δουλειά κάνεις;

- Ψήστης.

- Σε Πιτσαρία;

- Όχι στην Πίστα των Μεγάρων.

- Και τί ψήνεις ρε μεγάλε στην πίστα;

- Dunlop στην άσφαλτο.......... )
 
Εγώ πάλι δεν θυμάμαι τι ήθελα να γίνω όταν ήμουν μικρός, νομίζω ότι δεν είχα σκεφτεί κάτι, ή αν το είχα σκεφτεί δεν το πίστευα ούτε ο ίδιος. Οπότε δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση αυτή, και ίσως να είναι καλύτερα έτσι.

Το πρόβλημα είναι πως ούτε και τώρα μπορώ να απαντήσω, σχετικά με το μέλλον μου. Δεν ξέρω το γιατί, αλλά δεν σχεδιάζω το μέλλον, ίσως μόνο στα πλαίσια της φαντασίας, να σκέφτομαι κάποια εξωπραγματικά και μη πραγματοποιήσιμα σενάρια.Είμαι κοντά στα 30, και δεν ξέρω που πάω. Μάλλον πάω και όπου με βγάλει. Αν βρω κανένα λιμάνι να με δεχθεί θα αράξω. Αλλιώς θα σαλπάρω και πάλι προς το άγνωστο.
 
Pooky είπε:
Zoro πάμε για μια ανάβαση να σε πάω για ένα καλό drift όποτε γουστάρεις. Πω πω ρε μάγκα μου το καμμένο λάστιχο δημιουργεί μια ερωτική ατμόσφαιρα το άτιμο.
(Ερώτηση σε κάποιο γνωστό - φίλο από γκόμενα:

- Τι δουλειά κάνεις;

- Ψήστης.

- Σε Πιτσαρία;

- Όχι στην Πίστα των Μεγάρων.

- Και τί ψήνεις ρε μεγάλε στην πίστα;

- Dunlop στην άσφαλτο.......... )

Pooky, το θέμα είναι να κάνεις παιχνίδι χωρίς να καπνίσει το λάστιχο, αλλοιώς είσαι "out of the limits". Πάμε Ριτσώνα να σου δείξω "γραμμές", αλλά με 40 χ.α.ώ. μόνο, και μην παραξενεύεσαι (ο παλιός ξέρει). Θα σου πω γιατί έτσι βρίσκεις καλύτερα τι πρέπει να κάνεις σε "πολεμικές" συνθήκες.

Georgia Fotiadi είπε:
ζορο σαν να λέμε δηλαδή living on the edge ένα πράγμα!! Πολυ μου αρεσε το ποστ σου! :bow2:
Thanks a lot!!!
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πώπω Juanita, δεν το πιστεύω το thread που άνοιξες. Χτες το πρωί, επαναλαμβάνω ΧΤΕΣ ΤΟ ΠΡΩΙ, συζητούσα με ένα φίλο να ανοίξω ακριβώς το ίδιο θέμα, ο οποίος με απέτρεψε κακήν κακώς....Σταύρε γκρρρ...

Καλά με τις περισσότερες απαντἠσεις έχω γελάσει πάρα πολύ...

Λοιπόν, εγώ θυμάμαι, στις πρώτες τάξεις του δημοτικού μου άρεσε να τυλίγω δώρα...έπαιρνα τύλιγα πιάτα, παιχνίδια, είχα τυλίξει σχεδόν όλο το σπίτι. Με σελοτέιπ εννοείται... :coolglasses: τώρα πωλήτρια να το πούμε αυτό;;

Τέλος, προς το τέλος του δημοτικού και μέχρι που έδωσα πανελλήνιες ήθελα να ασχοληθώ με κάτι πολιτιστικό, καλλιτεχνικό, θεατρικό το οποίο και μου ...έκατσε... :D
 
Θυμάμαι ότι τα... επαγγελματικά μου σχέδια άλλαζαν ανάλογα με την τηλεοπτική χρονιά που διανύαμε...

Kάποια στιγμή, επηρεαζόμενη από το 21 jump street, ήθελα να γίνω "αστυνομικίνα". (johnny depp :hurrah: )

Αργότερα που προβαλλόταν το Baywatch ήθελα να γίνω ναυαγοσώστρια... :wait2:

Στο λύκειο ήθελα να γίνω γιατρός :fever:

Αυτό το σκέφτηκα μόνη μου- δεν επηρεάστηκα από το ER!-αλλά δεν τα κατάφερα και τη γλίτωσε η ανθρωπότητα :rolleyes:

Τον τελευταίο καιρό θέλω να γίνω Μάγια Τσόκλη... :points:

Μήπως να κλείσω την τηλεόραση; :headbang:
 
Οποτε καλυτερα να μην παρακολουθησεις και το Buffy the Vampire Killer... :)
 
Δεινοσαυρος (!), αστροναυτης, εφευρετης, μουσικος (κρατησε μονο λιγους μηνες αυτη η επιθυμια), παραψυχολογος (!?!?!?!??!) και οταν μεγαλωσα λιγο, ηθοποιος ή Ιντιανα Τζοουνς

Τωρα θελω να γινω προγραμματιστης :Ρ
 
Σε αντίθεση με τα άλλα παιδάκια στο νηπιαγωγείο που ήθελαν να γίνουν αστροναύτες ή πιλότοι, εγώ ήθελα να γίνω "μαγαζάτορας".

Τι είναι αυτό; με ρώταγαν. Και έλεγα "Να έχω ένα μαγαζί με πράγματα, να έρχεται κόσμος, να παίρνει κάτι, να το δίνω και να μου το πληρώνουν".

Αργότερα στο γυμνάσιο ήθελα να γίνω ιατροδικαστής. Ναυάγησε κι αυτό.
 
To αστείο της υπόθεσης είναι ότι μία-δύο μέρες πριν ξεκινήσει το thread η Junita, συζητούσα με την dream_specialist και μου έλεγε ότι θέλει να δημιουργήσει ακριβώς αυτό το thread! Εγώ την απέτρεψα λέγοντας της ότι μου φαίνεται κάπως κοινότυπο και συμπληρώνοντας ότι θα αρχίσω να το trollάρω με απαντήσεις του στυλ "ήθελα να γίνω πορνοστάρ" και τέτοια.

'Όπως καταλαβαίνετε, τώρα η dream με βρίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί, οπότε σκέφτηκα ότι τουλάχιστον πρέπει να την αποκαταστήσω ιστορικά αλλά και ηθικά... :D
 
@ Elessar και Dream και εγώ το σκεφτόμουν :wait2: καιρό και δεν περίμενα πως θα έχει ανταπόκριση... :coolglasses:

Το σημαντικό είναι πως υπάρχουν και άτομα που δεν απέκλειναν από τα παιδικά τους όνειρα... :cheers:

@Nessie μου δεν ήσουν η μόνη που επηρρεαζόσουν από την T.V. Κάπου εκεί ανάμεσα σε αστροναύτες και χημικούς ήθελα να γίνω και:

- η θεογκόμενα συνεργάτιδα του Μαγκάρετ από το Χαβάη 5-0 (δεν υπήρξε ποτέ... εγώ θα ήμουν η πρώτη... :D )και

- κάτι σε συνδυασμό: Wonder Woman και Vionic Woman

Mετά έκλεισα την Τ.Β και άρχισα να πηγαίνω γήπεδο...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πολύ μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης, επειδή έβλεπα τις εκτοξεύσεις των πυραύλων της NASA στην TV. Μετά, λόγω της μανίας μου με τα lego, ήθελα να γίνω οικοδόμος(!!).

Όταν κατάλαβα πως δεν μου ταιριάζει να γίνω οικοδόμος, ήθελα να γίνω ψιλικατζής ή περιπτεράς, επειδή θα είχα όσα μίκυ μάους και τσίχλες θα ήθελα!

Σαν σοβάρεψα ήθελα να γίνω γεωπόνος λόγω του πατέρα μου, αλλά (προς μεγάλη του απογοήτευση!) άλλαξα γνώμη όταν γνώρισα την χημεία και την στενοκεφαλιά των αγροτών.
 
Στις αρχές του δημοτικού μου είχαν πάρει ένα σετ Χημείας με πειράματα και από τότε έλεγα ότι θέλω να γίνω χημικός.

Τελικά έγινα χημικός :D
 
Omenforever είπε:
Και ... να που τα κατάφερες ! :D

Με τόσους επίδοξους αστροναύτες, απορώ πως δεν κατακτήσαμε ακόμα το διάστημα !

Πάντως, προσθέσθε και εμένα.

Μάλιστα εγώ δήλωνα με μια αφοπλιστική άνεση :

"Όταν μεγαλώσω, θα γίνω αστροναύτης ή .. ταξιτζής" !

Τελικά έκανα κάτι κατά πολύ βλακωδέστερο.

Έγινα προγραμματιστής !
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η πρώτη επιθυμία, στο ξεκάρφωτο 4-5 χρονών, ήταν να γίνω παπάς!

Μετά αστροναύτης, καραγκιοζοπαίχτης, κουκλοθεατρατζής, τραγουδιστής, μουσικός, μουσικός, μουσικός....

Έφυγα από την επαρχία στα 19 με όσα εφόδια μπορούσα να πάρω από τα εδώ Ωδεία και με ένα πιάνο και πολλά όνειρα ανέβηκα Αθήνα. ΄

Εκεί σπούδασα δημοσιογραφία και τα τελευταία 9 χρόνια εργάζομαι ως δημοσιογράφος.
 
Εγώ ήθελα να γίνω δημοσιογράφος, απόρροια της παιδικής μου τρέλας με την τηλεόραση... Στην εφηβεία, το ξανασκέφτηκα και πέρασαν κάποια χρόνια μέχρι να καταλήξω κάπου... Τελικά, στην τρίτη λυκείου αποφάσισα να ακολουθήσω τη γραφιστική (και σκεφτόμουν σκίτσα, χάρακες κλπ). Αλλά έπρεπε να πάρω ένα "ολόκληρο" 04 (στα 20) στο διαγώνισμα Α' εξαμήνου της χρήσης υπολογιστών στη σχολή, για να καταλάβω ότι η γραφιστική θέλει κομπιούτερ... ε, στο Β' εξάμηνο το 04 έγινε 19 και όλα πήραν σιγά-σιγά το δρόμο τους...
 
Πάντως εγώ ακόμα δεν βρήκα τι θα γίινω όταν μεγαλώσω.

Σε καμία 400αριά χρόνια μπορεί και να πάρω καμιά απόφαση.

Μέχρι τότε........ video games FTW!!!!!!!!!!!!!
 
Πίσω
Μπλουζα