Τι θα γινόμουν όταν θα... μεγάλωνα

[Juanita]

Έκανα μιά μικρή αναζήτηση και δε βρήκα κάτι σχετικό. Αν ήδη υπάρχει ας μεταφερθεί

Ποιός από εμάς δεν (ανα)ρωτήθηκε μικρός τι θα γίνει όταν μεγαλώσει;;;

Νομίζω πως όλοι μας κάναμε όνειρα για το πόσο μεγάλοι και τρανοί θα γινόμασταν μεγαλώνοντας, και είμασταν ατράνταχτα πεποισμένοι πως θα τα καταφέρουμε... :sure:

... Και όχι μόνο... Χάρη σε εμάς :

- θα άλλαζε το ρουν της ιστορίας μαζί με τον Παγκόσμιο Χάρτη,

- και σίγουρα το σύμπαν θα ερχόταν ανάποδα!!!

Δεν ξέρω κατά πόσο εσείς ικανοποιήσατε τα όνειρά σας (o Pooky δε συμμετέχει ) εγώ πάντως ήμουν σίγουρη πως μεγαλώνοντας θα γινόμουν: (παραδίπλα παραθέτω τους λόγους που δεν... )

- αστροναύτης : η NASA έπεφτε μακριά

- μπασκετμπολίστρια: κάτι για το μπόι μου μου είπαν oints:

- χημικός: πλήρη μεσάνυχτα πέρα από τη σειρά δραστικότητας των μετάλλων

- σοβαρή... : ακόμη ψάχνω το λόγο...

To μόνο σίγουρο, πως εγώ για αλλού ξεκίνησα και αλλού η ζωή με πήγε...

 

[Dragon_K.]

Σε μια έκθεση δημοτικού "Τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω" είχα γράψει οτι ήθελα να γίνω καπετάνιος.

Όλα τα λεφτά ήταν το σχόλιο της δασκάλας στο τέλος. "Όλα καλά Γιαννη αλλά για να γίνεις ναυτικός πρέπει να διαβάζεις και λίγο" χαχαχαχαχα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Παραλίγο πάντως το όνειρο να γινόταν πραγματικότητα εαν δεν κοβόμουν λόγω των ματιών.

 

[alkis21]

Από τη στιγμή που στην Πέμπτη δημοτικού είδα για πρώτη φορά το τεχνολογικό θαύμα ενός Spectrum, δήλωσα ότι θα γίνω προγραμματιστής... πιο πριν δεν θυμάμαι τι έλεγα. Τελικά το πήρα λίγο ξώφαλτσα όσον αφορά τις σπουδές (ηλεκτρολόγος μηχανικός τελείωσα) αλλά πάντα software ονειρευόμουν και με software ασχολήθηκα!

 

[misspepper77]

Εγώ πάλι παιδιά φανταζόμουν τον εαυτό μου κάτι σαν τον Ιντιάννα Τζόουνς (τρέλα και κορδέλα με τον Χάρισον Φόρντ :wub: )καθώς ήμουν σίγουρη πως τουλάχιστον ένα ιστορικό αρχαιολογικό θα το έβγαζα,ότι θα παντρευόμουν και αν... :wait2: στα 30,γιατί θα έπρεπε να κοιτάξουμε πρώτα και λίγο την καριέρα μας...και ότι θα γινόμουν παράλληλα και σκιτσογράφος για να σκοτώνω τις ελεύθερες ώρες μου βρε αδελφέ...Εκείνο που δεν θα γινόμουν με τίποτε είναι μια Μαίρη Παναγιωταρά...Τελικά... έγινα η Ζωή Παναγιωταρά ...που έχει το σχέδιο για χόμπυ...

 

[Elena]

Μπράβο, Juanita! Ωραία ιδέα για thread!!

Όταν ήμουν μικρή ήμουν πολύ αναποφάσιστη για το τι ήθελα να γίνω..και είχα και μεγάλη γκάμα με διάφορες ιδιότητες. Γύρω στα 4 ήθελα να γίνω ηθοποιός( :wait2: τώρα πώς μου είχε περάσει από το μυαλό..δεν έχω ιδέα!!). Μετά άλλαξα γνώμη και έλεγα να γίνω οδοντίατρος. Ύστερα το ξανασκέφτηκε και είχα διάφορες ιδέες ανάμεσα σε νηπιαγωγός, σχεδιάστρια μόδας, αρχαιολόγος και αρχιτέκτονας. (Τώρα τι κοινό μπορεί να έχουν όλα αυτά είναι άλλο θέμα! )

Αυτά μέχρι τα 12. Τελικά επειδή η μεγάλη μου αγάπη ήταν το σχέδιο, αποφάσισα να ακολουθήσω την τελευταία μου επιλογή.

 

[Alucard]

Πολύ ωραίο νήμα Juanita.

Πάμε λοιπόν:

Αρχικά ήθελα να γίνω έμπορος παιχνιδιών (παιχνιδάς) όπως αποκαλούσα το συγκεκριμένο επάγγελμα.

Αργότερα μου «επέβαλαν» την άποψη πως όταν μεγαλώσω θα γινόμουν παιδίατρος.

Στα χρόνια του Γυμνασίου θα έδινα τα πάντα για να γίνω χειριστής μαχητικών αεροσκαφών (πιλότος). Μέχρι που ανακάλυψα κάπου στο Λύκειο πως η μυωπία που είχε αυξηθεί δε θα μου επέτρεπε κάτι τέτοιο.

Σήμερα όπως λένε οι Slipknot “They never told me the failure I was meant to be” αλλά

αλλά όταν μεγαλώσω (κι άλλο), θα ήθελα να γίνω rock star κι ας μην το παλεύω.

 

[Hera]

αααααααα εγώ επηρεασμένη απ τους Αγγελους του Τσάρλυ μια εποχή ήθελα να γίνω ιδιωτική ντεντέκτιβ αλλά όχι να παρακολουθώ ζωηρές παντρεμένες ή παιδιά πλουσίων που πήραν τον στραβό το δρόμο, αλλά να πιάνω κακούς ανθρώπους και να κάνω κινήσεις Kung Fu με τις ψηλοτάκουνες μπότες μου

 

[simonkey]

απο 2 χρονων εχω σκαλωμα με τα αεροπλανα που να σας λεω ....να ειμαι στις παλιες κουνιες του πεδιου του αρεως σε ενα ικριωμα που ηταν σαν dacota ...και να τσακωνομαι 4 χρονων με τα παιδακια για να κατσω στο πιλοτηριο.....!!μια ζωη ονειρευομουν τα αεροπλανα και το πιλοτιλικι....τελικα κατεληξα για δουλεια να επισκευαζω αεροπλανα..............!!!αλλα κανω μαθηματα πτησεως και καποτε...........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

LIVE TO FLY FLY TO LIVE!!!!!!!!!!

 

[Kambia]

Χμμμ για να θυμηθω...

Στεκομουν στην ακρη της κουζινας οταν δειλα δειλα ανακοινωνω στην μητερα μου πως θελω να γινω Μαϊκ Λαμαρ!!!

Μετα απο λιγο καιρο της ανακοινωσα οτι αποφασισα να γινω Λαμαρινας και να βοηθαω τον πατερα μου (πραγμα που εκανα για ενα χρονικο διαστημα). Τεζα η μανα μου...

Αφου ουτε μαγος ουτε λαμαρινας θα γινομουν αποφασισα οτι ηθελα να γινω αρχαιολογος! Τελικα εγινα κατι σχετικο. Κατέληξα συντηρητρια αρχαιοτητων και εργων τεχνης

 

[Wally]

Εγω παλι μικρος,δεν ηθελα να κανω τιποτα οταν μεγαλωσω.Ειχα και μια πεποιθηση οτι θα την περναγα και βασιλικα μαλιστα.

Δυστυχως και προφανως δεν μου εκατσε...

Παντως απο το πολυ retro μπορει να χρειαστει να μου τραβηξσεις καμια συντηρηση Kambia

 

[Kambia]

Παντως απο το πολυ retro μπορει να χρειαστει να μου τραβηξσεις καμια συντηρηση Kambia

Στη διαθεση σας

 

[WILDRIVER]

Όταν ήμουν μικρός και πήγαινα δημοτικό είχα γράψει στο σχολείο μια έκθεση σχετικά με το τι θα γινόμουν όταν μεγαλώσω.Αστροναύτης είχα πει παρακολουθούσα τότε ότι σχετικό με διαστημόπλοια έδειχνε η τηλεόραση και ονειρευόμουν πως θα ταξίδευα και εγώ με ένα και θα ανακάλυπτα καινούριους γαλαξίες χαμένους μες στην αιωνιότητα του σύμπαντος και φυσικά καινούριους πολιτισμούς και μορφές ζωής και...μετά θα επέστρεφα στην τάξη μου στο σχολείο διάσημος πια και επιτυχημένος και τότε θα βλέπαμε αν συνέχιζε να με αγνοεί "εκείνη"Αχ! τι μου θυμίσατε τώρα να στε καλά!!!

("Εκείνη" ήταν ο μεγάλος μου σχολικός έρωτας)

Μεγαλώνοντας λιγάκι έλεγα ότι θα γίνω πιλότος και θα μάχομαι τους τούρκους στα πέρατα του Αιγαίου και θα μου έδινε παράσημο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλες οι γυναίκες θα έπεφταν στα πόδια μου .

Στο λύκειο δεν είχα ξεκάθαρες βλέψεις για το τι θα γινόμουν...και έγινα οικονομολόγος για να ασχολούμαι με αριθμούς excel και erp.Αν με ρωτήσετε τι θα προτιμούσα από όλα θα σας απαντούσα να....ξαναπήγαινα δημοτικό σχολείο!!!!!!

 

[phil_vr]

Παντα αυτη την απορια ειχα και εγω οταν ημουν μικρος και με ρωτουσαν "τι θελεις να γινεις οταν μεγαλωσεις?"..

Δεδομενο οτι με τα αεροπλανα εχω ιδιαιτερο ερωτα, η προφανης απαντηση ηταν πιλοτος. Αυτο βεβαια πριν διαπιστωθει η οχι και τοσο καλη οραση μου που θα απετρεπε κατι τετοιο.

Με την ηλεκτρονικη ειχα παντα ιδιαιτερη σχεση που διευρυνθηκε ακομα περισσοτερο με το σκαλισμα στα εντοσθια απο διαφορα handheld games οπως και απο μικροπομπους που μπηκαν κυριολεκτικα στην πριζα του σπιτιου σε μια αποπειρα να αυξησω κατακορυφα την πηγη ισχυως που οπως νομιζα ηταν το μονο εμποδιο στο να αυξησω την εμβελεια του πομπου απο τα 100 μετρα σε ολοκληρη την γη! Οποτε για καποιο διαστημα την ειχα δει και για ηλεκτρονικος, αν και καπου κρυωσε στην πορεια και ξεχαστηκε, και αναζοπυρωθηκε μολις προσφατα.

Απο μηχανικος μοτοσυκλετων, την περιοδο που το παπι μου χαιροταν ολες τις ιδιαιτερες περιποιησεις μου (και οτι κατεβαζε το μυαλο μου φυσικα), και ηταν κατι που χαιρομουν πολυ να ασχολουμαι.

Απο συντακτης του Pixel/User, περασαν και απο εκει οι σφετεριστικες μου βλεψεις, χωρις ιδιαιτερη καρποφορηση.

Και φυσικα προγραμματιστης σε καταξιωμενη εταιρεια software, χωρις φυσικα κατι τετοιο να υλοποιηθει, καθως γενικα οι υπολογιστες ειναι κατι που λατρευω να ασχολουμαι απο χομπυ, και οχι σαν επαγγελμα (θα το βαριομουν αμεσως και ειναι δυσκολο να αφομοιωσω τα "πρεπει" των εταιρειων γενικως).

Πολυτεχνιτης και ερημοσπιτης δηλαδη! Παντως πολλα απο αυτα "παντρευτηκαν" μιας και ασχολουμαι με επαγγελματικα συστηματα ψυξης που εχουν να κανουν και με μηχανικα μερη, και με ολοκληρωμενα, και με ελαχιστο προγραμματισμο, ολα αυτα κατω απο την σκεπη μιας αεροπορικης εταιρειας (οποτε εχω και την χαρα των αεροπλανων), και οσο για το συντακτιλικι, αυτο μας προεκυψε απο το πουθενα με το Phoenix..

Not bad at all ετσι?

 

[DINO]

Εγώ από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα να γίνω πυροσβέστης!

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, δεν έδωσα ποτέ για την Πυροσβεστική αλλά 2 φορές για Ειδικός φρουρός.

Δεν πέρασα φυσικά (δεν είχα μέσο, βλέπετε) και κατέληξα σε πολυκατάστημα να ασχολούμαι με διακόσμηση και σηματοδότηση...

 

[Λορένα]

Εγώ... τι να πρωτοθυμηθω...

Για ένα διάστημα ήθελα να διαπρέψω στο πιανο, και να γινω μια διάσημη πιανιστρια

Μετά.. ήθελα να γινω γεωπονος. Αλλά μου βρώμαγαν τα φυτοφαρμακα στο μαγαζι του θειου μου, και παρατησα την ιδεα, οταν ειπε, πως θα με προσλαβει εκει..

Μετά.. ήθελα να γινω υδροβιολόγος.. (ασχολίαστο) και..

Τέλος, ήθελα να ασχοληθω με η/υ, κόλλημα που μου έμεινε απο τον Μαγκάιβερ.

Τελικά.. ήταν και το μονο που καταφερα! Ασχολούμαι με η/υ

 

[pooky(1)]

Όταν ήμουν μικρός στο σχολείο, είχα τέτοια βαρεμάρα που από τότε είχα πιάσει το νόημα της ζωής.

Από το Δημοτικό σχολείο ήθελα να είμαι όλη μέρα σπίτι και να παίζω με τα παιχνίδια μου, να μην έχω καμία έννοια στο κεφάλι μου.

Έγινα ακριβώς αυτό που ονειρευόμουν, παίζω όλη τη μέρα, αντίθετα από όλους και όλα.

Και ναι, δεν θέλω να θυμάμαι τα "σχολικά" μου χρόνια, οι ελάχιστες καλές στιγμές δεν μπορούν να αλλάξουν το απαίσιο οικογενειακό και ψυχολογικό κλίμα που επικρατούσε.

Όσο για τον πρώτο έρωτα...........

 

[Nemo]

"Απο μικρος ",οπως σχεδον ολα τα παιδια, με συνερπαζε η ιδεα της πτησης .

Εκει πρεπει να οφειλεται οταν ,σε πρωτη φαση καπου στα 4 -5 μου ,εχοντας μαλλον τον Superman στο μυαλο μου (τοτε ακομη πιστευα οτι ηταν υπαρκτο προσωπο , οπως και ο Αη Βασιλης) ανεβηκα στο καλοριφερ ,για να δοκιμασω αν γινεται και αφησα τον εαυτο μου ελευθερα να .... .

Το αποτελεσμα ????

Μια <<τρυπα>> στο κεφαλι μου ,η μανα μου να φωναζει οχι ομως εντελως πανικοβλητη μια και την ειχα <<εκπαιδευσει>> καταλληλως απο μικρος(ακομα μικροτερος) στις αταξιες μου ......

Μετα την ανεπιτυχη μου πρωτη αποπειρα και αφου εβαλα μυαλο υποτιθεται ,αναγκαστηκα να ακολουθησω αλλη προσεγγιση, κι <<αποφασισα>> οτι θελω να γινω πιλοτος της πολεμικης αεροποριας..

Εξου και το πρωτο μου παιχνιδι το οποιο ειχα αγορασει στο C64 ηταν το A.C.E (Air Combat Emulator)



,-και το οποιο σημειωτεων λιγουρευα μηνες επι μηνων, πριν ακομα αποκτησω τον πρωτο μου υπολογιστη - το οποιο και τερματισα σε ολα τα επιπεδα δυσκολιας αρκετες φορες ,πριν μπω στην διαδικασια να αγορασω το δευτερο μου παιχνιδι .

Και φυσικα, οσο επετρεπαν τα χαρτζηλικια μου, διαβαζα και καμια Πτηση ,που δυστηχως δεν χωρουσε συνηθως στο προυπολογισμο μου μαζι με τα Pixel - Tριποντο - Μπλεκ - Σπορ του Βορρα καθε Δευτερα .

Στο λυκειο πλεον αλλαξαμε ροτα ... πολλες φορες η ζωη σε προσγειωνει χειροτερα και απο τις μεταλλικες φετες του καλοριφερ ...βεβαια δεν ειναι παντοτε για κακο.

 

[noobsaibot]

Οταν ημουν μικρος και επηρεασμενος απο τις σειρες της εποχης(βλεπε gallactica,flash gordon) ηθελα να γινω αστροναυτης!!!λιγο εξωπραγματικο ακομα και σημερα για την μικρη ελλαδιτσα!Μετα κατεβηκα λιγο υψος και ειπα να γινω πιλοτος.Τελικα ακολουθησα το επαγγελμα του λιμενικου!

 

[Olorin]

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εδώ και καμιά 20ετία δηλαδή, δυο ήταν τα "επαγγέλματα" που ήταν το όνειρό μου να ακολουθήσω...

Το πρώτο, όπως υποθέτω και πολλών άλλων παιδιών των οποίων η πρώτη τους ξεκάθαρη αθλητική ανάμνηση ήταν να βγαίνουν με τους γονείς τους στο δρόμο για να πανηγυρίζουν το Ευρωμπάσκετ του '87, ήταν να γίνω μπασκετμπολίστας... (αν και μεταξύ μας, μάλλον θα το επεδίωκα ακόμα και χωρίς το Ευρωμπάσκετ) Εντάξει, μπορεί να μην κατάφερα να γίνω ο... πρώτος Έλληνας που θα έπαιζε στο ΝΒΑ, όπως φαντάζομαι πως θα ονειρευόμουν στα 7-8 μου όταν ξεκινούσα να παίζω στα τμήματα υποδομής του Πανιωνίου, ή να μην έπαιξα στην Α'1, αλλά για μια ασχολία που ανέκαθεν ήμουν υποχρεωμένος (ή με υποχρέωναν, αν προτιμάτε) να τη βάζω( ; ) σε δεύτερη μοίρα, νομίζω πως τα κατάφερα (και θα τα καταφέρνω όσο ακόμα με κρατάνε τα γόνατά μου), σχετικά ικανοποιητικά... Απλώς όσο βλέπω στην τηλεόραση παλιούς συμπαίκτες και αντιπάλους, πάντα θα έχω την απορία τι θα συνέβαινε αν είχα ασχοληθεί λιγάκι πιο σοβαρά... recry:

Το δεύτερο μεγάλο μου απωθημένο( ; ), το οποίο μάλλον ξεκίνησε από την εποχή που έριξα το πρώτο τάλιρο σε κάποιο Space Invaders ενός πλοίου της γραμμής ή όταν πρωτοέπιασα το paddle του Pong, ήταν να γίνω δημιουργός video games... Μπορεί στην εφηβεία μου να συνειδητοποίησα πως δεν πρόκειται για τόσο... αξιοσέβαστο επάγγελμα, ειδικά στην χώρα μας, αλλά κατά βάθος δεν το έβγαζα ποτέ από το μυαλό μου. Άλλωστε, τώρα συνειδητοποιώ πως ενδόμυχα, ο βασικός λόγος που την πρώτη επιλογή μου στο μηχανογραφικό των Πανελληνίων είχε τμήμα Πληροφορικής, ήταν αυτός... (άσχετο αν το σκυλομετάνιωσα βλέποντας τα χρόνια να περνάνε πιο γρήγορα από ό,τι εγώ τα μαθήματα... anyway, τέλος καλό, όλα καλά...) Τώρα, γιατί πρόσθεσα το ( ; ) στο "απωθημένο"??? Θα δείξει...

 

[alkis21]

Τώρα που το λες, δεν θυμάμαι ποτέ μικρός να ονειρευόμουν να γίνω game developer... πάντα πίστευα πως θα ασχολούμαι με σοβαρό software (τρομάρα μου).

Olorin, ποτέ δεν είναι αργά. Όπως λέει κι ο Λάκης ο Γλυκούλης, να κυνηγάτε τα όνειρά σας και μπορεί μια μέρα να γίνετε σαν κι εμένα. Βέβαια στο χωριό μου λένε be careful what you wish for...