Τι χάθηκε και θα ήθελα να ξαναδώ.......

spirtoulis

RetroMasteR
Joined
17 Ιαν 2010
Μηνύματα
1.296
Αντιδράσεις
168
-Την πορτοκαλιά πίσω από το σπίτι μου, στην οποία ανέβαινα ως παιδί. Την κόψανε, δυστυχώς.

-Το χαμόσπιτο που προσποιούμασταν ότι είναι στοιχειωμένο και παίζαμε στα χαλασματά του. Το γκρεμίσαν εντελώς.

-Το παλιό πορτοκαλί seat του πατέρα μου , που έκανε τόσα ταξίδια και στο τέλος η ζώνη του συνοδηγού, κρατούσε την πλάτη του καθίσματος στην θέση του. Δόθηκε για παλιοσίδερα.

-Την καφετέρια που πήγα για πρώτη φορά μόνη μου, ως "μεγάλη" πια. 'Εκλεισε και αυτή.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η ελπιδα, και το χαμογελο απο τα χειλη των Ελληνων.

Πολυ θα ηθελα να τα ξαναδω, αλλα ειπαμε. Η ελπιδα χαθηκε.
 
Φοβερό topic!

-Πρώτα και καλύτερα, τα αμέτρητα παιχνιδάδικα που όλα έκλεισαν εδώ και αρκετά χρόνια. Επίσης τα Jumbo όπως ήταν μέχρι το 1996.

-Το ΜΙΝΙΟΝ για 1002 λόγους.

-Τα ουφάδικα, οπουδήποτε. Κυρίως όμως αυτό στη Φοκίονως Νέγρη και ένα στους Αμπελόκηπους.

-Τον Κωστάρα στους Αμπελόκηπους για την πιο τρυφερή μπριζόλα στον κόσμο.

-Την Αλάσκα στην Κηφισιά για παγωτό φλαμπέ.

-Το εστιατόριο του ΝΟΒ για τα καλύτερο μπιφτέκι στο σύμπαν (υπάρχει αλλά τώρα είναι μέτριο).

-Τα Wendy's και το καταπληκτικό τους παγωτοmilshake. Τα Taco Time επίσης.

-Περιοχές της Αθήνας με Έλληνες...
 
- Το κίτρινο FIAT 128 με τις 4 ταχύτητες που πήγε για παλιοσίδερα το 1992 με την απόσυρση. Η ειρωνία είναι ότι το είδε ο πατέρας μου στη τηλεόραση όταν πήγαινε "τραινάκι" με άλλα προς απόσυρση αυτοκίνητα

- Το Hillman με τη μηχανή στο πίσω μέρος. Ιδανικό για να τσακίσει τις σημερινές πλαστικούρες που κυκλοφορούν στους δρόμους. :p Και αυτό για παλιοσίδερα.

- Το FIAT Tipo που ο εξυπνάκιας ο πατέρας μου δεν το πήγε σε ασφαλές μέρος όταν αφαίρεσε τις πινακίδες. Φυσικά το έκλεψαν, και ας ήταν διαλυμένο από τη μία πλευρά.

- Το GameBoy του 1989 που έφερε θείος από Ιαπωνία όταν πέταγε με την "Ολυμπιακή".

- Την πλατεία Ομονοίας με το συντρυβάνι, άντε και με τον "Δρομέα".

- Το Virgin Megastore στη Σταδίου

- Τα Hambo και Wendy's

- Το λούνα-πάρκ Tivoli στο Φάληρο

Περισσότερο όμως θα ήθελα να ξαναδώ όλους τους συγγενείς που έφυγαν από το μάταιο τούτο κόσμο και να καθήσουμε γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι για να ξαναθυμηθούμε τι σημαίνει "οικογένεια", και γενικά την "αθωότητα" που υπήρχε τότε και ας υπήρχαν χίλια-δυο άλλα προβλήματα.
 
-Τα γωνιακά videoclubs με τις vhs.

- Κάποιες καφετέριες που πήγαινα μαθητής.

-Το πανηγύρι με τους πολλούς πάγκους, που γινόταν κάποτε στο χωριό μου.

- Την αλάνα που υπήρχε κάποτε στην γειτονιά μου.

- Το παλιό λούνα-παρκ στην Σαλαμίνα στην Θεσσαλονίκη.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
To σινεμά Plaza στους Αμπελοκήπους.

Το Κέντρο της πόλης όπου μπορούσες να "αλητέψεις" ακόμα και νύχτα χωρίς να φοβάσαι τη σκιά σου.

Τα δισκάδικα. Λάλος στο Κολονάκι, Τrust & Ρεφραίν κ.α.

Η πάντα αστραφτερή μαύρη Volvo Αμαζόνα απέναντι από το σπίτι μου.
 
-Το δέντρο έξω από το σπίτι της γιαγιάς μου που το έκοψαν

-Αρκετά Playmobil που μου πέταξαν

-Τα υπέροχα shows και οι χρυσές στιγμές της ιδιωτικής τηλεόρασης που θα ήθελα τουλάχιστον να συγκεντρωθούν στο youtube

Πιο πιθανό είναι να επιστρέψουν αυτά,παρά να υπάρξει ξανά ευημερία στη χώρα!!!!!

(Δεν αναφέρω συγγενείς και φίλους που έχουν "φύγει" γιατί είναι αυτονόητο!)
 
Θα ήθελα να ξαναδώ

-το Μινιόν με τα άπειρα παιχνίδια

-τα παλιά κινούμενα σχέδια και τις παλιές σειρές της τηλεόρασης

-μια Αθήνα αλλιώτικη, όπως ήταν πριν πολλά χρόνια...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
- Το παζάρι με τον χαλβά Φαρσάλων, το σαλέπι, τα επιτραπέζια της ΑΚ, το ποδοσφαιράκι με τα ελατήρια και τα atari clones

-Τo Λούνα Παρκ με τα παλιά συγκρουόμενα και το κιόσκι με τα arcades.

-Τις μπούλες που γυρνόυσαν στον δρόμο την τσικνοπέμπτη

-Την τηλεόραση να παίζει Τάσο Καρατάσο, Μικρό σπίτι στο λιβάδι, και Σιγά η πατρίδα κοιμάται.

-Τον Κλαουδάτο Χριστούγεννα στο Αγρίνιο. Με την μεγάλη φάτνη απ' έξω, και μέσα, την βιτρίνα της Nintendo και τα ράφια γεμάτα από επιτραπέζια όπως Hero Quest, Θρύλο του Ζαγκορ, Dragon Game System, Σταυροφορία...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Την πόλη μου όπως ήταν πριν 25 με 30 χρόνια, γιατί τα τελευταία χρόνια μόνο χαλάμε, και δεν φτιάχνουμε τίποτα σωστό η καλό (Μας έφαγε η προχειρότητα και η κακογουστιά.).

Για λεπτομέρειες, δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω.... Άρα καλύτερα να τα βάλω όλα μαζί σαν σύνολο.
 
bambinella 100 είπε:
Η ελπιδα, και το χαμογελο απο τα χειλη των Ελληνων.Πολυ θα ηθελα να τα ξαναδω, αλλα ειπαμε. Η ελπιδα χαθηκε.
Απλά κλείστε την τηλεόραση. Η ελπίδα εδώ είναι, αλλά η τρομοκράτιση και η πλύση εγγεφάλου από όλους τους αλήτες δεν μας επιτρέπει να την αναγνωρίσουμε πια. Ξέρεις, υπάρχει και ζωή εκτός των μεσοπρόθρσμων, του cipralex και του Χάρυ Πότερ. Αλλά δεν σε/μας αφήνουν να την δούμε.

Τι ήθελα και είδα ξανά από μένα:

- Το παλιό μας στρογγυλοφάναρο LADA. Το οδήγησα χτες το απόγευμα στο δρόμο, ο ίδιος ήχος μηχανής, ο ίδιος ήχος στις πόρτες που κλείνουν, η ίδια αίσθηση από το 1974. Φυσικά όχι το ίδιο, αλλά άλλο, αγορασμένο ερείπιο και ανακαινισμένο μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Δάκρυα στα μάτια, χαμόγελο στα χείλη, συγκίνηση στη καρδιά, όχι ελπίδα μου έδωσε, κατέβηκα από μέσα και είχα χάσει 10 χρόνια από την ηλικία μου.

- Το πρώτο μου STARLET. Εντός ολίγου (περιμένω γνήσια φανάρια και ταμπλώ) το βγάζω και αυτό στο δρόμο.

Τι θα ήθελα να ξαναδώ:

- Παππού, γιαγιά και τη πρώτη μου γυναίκα για μισή ώρα έστω και όλους μαζί, δεν είμαι πλεονέκτης, μου φτάνει τόσο. Μετά θα έμπαινα στο LADAκι μου και δεν θα ξαναγύριζα ποτέ.

Στα κομμάτια και πολιτικές, και κόμματα και εκλογές και μέλλον και χρεωκοπίες και ελλάδες και κόσμοι. Σικεμέ καντάρ πια.
 
Βιβη μου, στο χερι μας ειναι. Ευκαιρια εχουμε μπροστα μας. Πεδιο δοξης λαμπρο...

Ο Ελληνας εχει κατι που δεν εχουν οι Ουνοι, οι Γοτθοι κτλ κτλ. Οικογενεια. Αν κρατησουμε, σε πεισμα τους, το θεσμο αυτο ακλονητο δεν εχουμε να φοβομαστε τιποτα.

Οπως συνηθιζω να λεω, κανοντας μια κινηματογραφικη αντιπαραβολη, προτιμω την Ελλαδα στη "Συνοικια το Ονειρο" παρα σε τσοντα...

Αφου μας τα εχει πει ο Αλεξανδρακης...50 χρονια πριν

 
Pooky και Wally, συμφωνω απολυτα μαζι σας σε ολα. Μα σε ολα.

Η οικογενεια ειναι ο πυρηνας της κοινωνιας εδω και κατι χιλιαδες χρονια και ακομα καλα κρατει (στη χωρα μας τουλαχιστον) παρα τα χτυπηματα που δεχεται εκατερωθεν.

Το θεμα και το μεγα ερωτημα ειναι ενα: Ολα αυτα τα προτερηματα της φυλης μας θα μπορεσουμε να τα αξιοποιησουμε εις το επακρον η χαθηκαν κι αυτα σιγα - σιγα μαζι με τις αξιες που ξεραμε;

Γιατι μεχρι τωρα δε βλεπω ουτε προοδο, ουτε ξεριζωμα ολων των καταστασεων που μας τυραννουν, ουτε υλοποιηση των αλλαγων που απαιτειται να γινουν, αρα δε βλεπω ουτε ελπιδα. Δεν μπορω να επεκταθω περισσοτερο γιατι θα αναγκαστω να πολιτικολογησω και δεν κανει.
 
Ας υποθέσουμε ότι στον αέρα, στο σύμπαν ή κι εγώ δεν ξέρω πού συναντιούνται "αόρατες δυνάμεις" , που έχουν ως αποτέλεσμα ... ο τόπος να παραμένει σταθερός, αλλά ... ο χρόνος να γυρίζει πίσω στα 80ς [όπως έχω ξαναγράψει, όταν η αγαπημένη ταινία των παιδικών σου χρόνων είναι το "Αεροπλανοφόρο Νίμιτς" όλο κάτι τέτοια "κουφά" περνάνε απ' το μυαλό σου ... ] ...

Τότε :

Α/ Στη γειτονιά μου, περιοχή Ζωγράφου / Ιλισίων : Θα έβγαινα ξανά βόλτα και με μεγάλη μου χαρά θα έβρισκα α] το παλιό ζαχαροπλαστείο του Ζαβορίτη στη Λεωφόρο Αυξεντίου, με τα τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο και με τις πάστες στα τσίγκινα πιατάκια [και ... θα σάς προσκαλούσα για να σάς κεράσω μια σοκολατίνα :flower: :flower: :p ], β/ το

διπλανό βιντεοκλάμπ, με τις βιντεοκασέτες στα ράφια και με τις περιλήψεις των ταινιών στο πίσω μέρως των κουτιών, γ/ τις μπασκέτες στην Πανεπιστημιούπολη, δ/ τα θερινά σινεμαδάκια "Άνοιξη" στη Λεωφόρο Παπάγου [τώρα είναι εμπορικό κέντρο], "Φλερύ" στο "κάτω μέρος" της Αυξεντίου και "Νιόβη" στην οδό Αδελφών Πιερράκου [τώρα είναι πάρκινγκ], δ/ την ταβερνούλα "Ο Γιαννάκης" ακριβώς δυο βήματα απ' το σπίτι μου, ε/ τις μπασκέτες έξω απ' το γήπεδο του Ηλυσιακού, οι οποίες ήταν κάπως χαμηλές για εμάς τα παιδάκια και, συνεπώς, "χρησίμευσαν" στο να δοκιμάσουμε τα πρώτα μας "καρφώματα" όταν αρχίσαμε να ψηλώνουμε, στ/ μέσα στο Κλειστό να διεξάγεται ματς Ηλυσιακός - Άρης, με την πεντάδα του Ηλυσιακού να απαρτίζουν Βίδας, Γκούμας, Καστρινάκης και την πεντάδα του Άρη οι Γκάλης, Γιαννάκης, Φιλίππου, Ρωμανίδης κλπ κλπ ...

Β/ Στο νησάκι μου, άγονη γραμμή νοτίου Αιγαίου : α/ να έβαζα ξανά τη μάσκα και τα βατραχοπέδιλα και να έβλεπα πίσω απ' τα "μπλόκια" όοολα εκείνα τα υπέροχα και μεγάλα ψάρια που αφθονούσαν και σήμερα ... δεν έχει μείνει ούτε λέπι : κοπάδια μελανουριών, σκάροι, σαργοί, σκαθάρια ... β/ να έβλεπα ξανά τη μικρή ντισκοτέκ [ίσα ίσα ένα κυκλαδίτικο δωματιάκι με τη ντισκομπάλα], με τις μοναδικές 4-5 κασέτες στη δισκοθήκη της, τις οποίες ακούγαμε ξανά και ξανά επί ... 5-6 συναπτά καλοκαίρια [τώρα η ντισκοτέκ έχει γίνει βενζινάδικο !!! τι να κάνουμε, φτιάχτηκε το λιμάνι = άρχισαν να έρχονται στο νησι αυτοκίνητα = προέκυψε η ανάγκη για βενζινάδικο] ....
 
- Παιδιά που να συμπεριφέρονται σαν παιδιά και όχι αγόρια σαν hipster ενήλικες ή κοριτσάκια fashion-whores που είναι πιο προκλητικά και από ντίβες πορνοστάρ.

- Δρόμους και πεζοδρόμια χωρίς αυτοκίνητα παρκαρισμένα δεξιά-αριστερά. Ακόμα και στην περιοχή μου που παλιά έβλεπες να περνάει 1 αυτοκίνητο κάθε 1 ώρα, τώρα μοιάζει με κεντρικός δρόμος και έχουμε γεμίσει πολύχρωμες λαμαρίνες παντού.

- Σπίτια με μεγάλες αυλές. Αυτά όλο και λιγοστεύουν. Μόνο τίποτα βίλες βλέπεις με μεγάλες αυλές πια (τις οποίες τις έχουν για επίδειξη, μόνο τον κηπουρό και την καθαρίστρια βλέπεις να την χρησιμοποιούν). Τα φτωχικά σπιτάκια με τις μεγάλες αυλές δίνουν την θέση τους σε πολυκατοικίες ή συγκροτήματα γιατί όλοι τα δίνουν αντιπαροχή. Οπως κάναμε κι εμείς (μετανιώνω την ώρα και την στιγμή) που είχαμε μια μεγάλη και υπέροχη αυλή (με μπασκέτα-ρόδα από ποδήλατο, χώρους για κρυφτό και για ποδήλατο, κληματαριές, αποθηκούλες, πολλά δέντρα κλπ) αλλά την θυσιάσαμε για να μένουμε σε καλύτερο σπίτι (και να πληρώνουμε κοινόχρηστα).

- Τα arcades φυσικά. Με την παλιά τους αίγλη, που είχαν πολύ ανώτερα γραφικά από αυτά που παίζαμε σπίτια μας και τα ζηλεύαμε.

- Video games για gamers.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Παρέες που όταν πηγαίνουν για καφέ, να μην είναι ντυμένες λες και πάνε, σε βραδινή δεξίωση. Μαθητές στο λεωφορείο, που να μην έχει καταντήσει το κινητό, προέκταση του χεριού τους.

Περιοχές, που τώρα είναι απλησίαστες ακόμα και την μέρα, να ξαναγίνουν φυσιολογικές και ασφαλείς.

Οι άνθρωποι να προσγειωθούν και να μην είναι η μόνη τους έννοια σε πιο μοδάτο τουριστικό χωριό, θα πάνε το σαββατοκύριακο και πως θα το διαλαλήσουν την Δευτέρα στους γνωστούς τους...
 
Θα ηθελα να ξαναδω.....

Τα arcades και ειδικα ενα μαγαζι με ηλεκτρονικα στο χωριο μου με την μποχα,την τσιγαριλα,της καμμενες απο της γοπες καμπινες,της σπασμενες στην βαση τους απο τα κλωτσιδια με τα μαρτινς η τα γκετα και τα σπασμενα τζαμια απο της μπουνιες.Το γαλλικο μπιλιαρδο μεσα με αλαγη τσοχας μια φορα τα δεκα χρονια και με το βελακι που επρεπε να κουβαλας δεικες σου μυτες για τα βελακια γιατι δεν σε εδεινε αυτος που το ειχε απο την τσιγγουνια του.Επισης με τους μπαρμπαδες και καλα κρυμενους σε ενα χωρο του μαγαζιου που δεν φαινοταν να παιζουν χαρτια.

Το FIAT 127 που εχω ζησει μια ζωη χιλιαδες πραγματα εκει μεσα και καναμε την μ :banghead: α και το δωσαμε για αποσυρση λες και δεν ειχαμε χωρο να το βαλουμε.

Την παλια μου Fender stratocaster που καηκε καποτε σε μια φωτια και κοντεψα να σαλταρω και να με κλεισουν στο τρελοκομειο στην σταυρουπολη.

Την μονη γυναικα στην ζωη μου που σκεφτηκα μεχρι και τον γαμο μαζι της.Οχι για πολυ εστω δεκα λεπτα να την δω για να της εξηγησω καποια πραγματα που ποτε δεν καταφερα να το κανω.

Τα 2500 αλανια που πηγαμε στην τουρκια για το φενερ μπακσε-ΠΑΟΚ και τα ματια των τουρκων οταν τους πηραμε στο κυνηγι μεσα στην ιδια τους την πολη και οταν ο μουσλιμοβιτσ εκανε το 1-1 και προκριθηκαμε.Αιντεεεεεεεεεεεεεεεεε ρε ΠΑΟΚΑΡΑ τρελανε μας.

 
Domenica είπε:
. Για μια ακομα φορα ομως με στεναχωρουν τα ξενοφοβικα σχολια που εκφραζονται απο καποιους, οι ανθρωποι δεν χωριζονται σε Ελληνες και ξενους αλλα σε καλους και κακους (και δεν εννοω εδω οσους κανουν μικροαδικηματα γιατι πεινανε αλλα τους αληθινα κακους Ελληνες και ξενους). ι...
Αν αναφέρεσαι σε μένα, απλά θέλω να μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερα σε κάποιες περιοχές, όπως έκανα και μικρός. Που τώρα είναι αδύνατο, γιατί οι "φιλήσυχοι" λαθρομετανάστες θα σου επιτεθούν και στην καλύτερη, θα την βγάλεις με σπασμένα πλευρά. Λυπάμαι γιατί πάλι βρήκες την ευκαιρία για ακροαριστερή προπαγάνδα περί ξενοφοβίας κλπ. Αναρωτιέμαι αν ζεις στην Ελλάδα, η μιλάς εκ του ασφαλούς από το εξωτερικό...
 
Και η ξενοφοβία στο λεξιλόγιο ακραίων ομάδων, βρίσκεται. Δεν χρειάζεται πμ, δεν έχουμε να πούμε απολύτως τίποτα..
 
Όπως απάντησαν σχεδόν όλοι, θα ήθελα την πατρίδα μου πίσω. Την Ελλάδα που έχει σχεδόν χαθεί (και με την δική μας ευθύνη όχι μόνο των εκάστοτε κυβερνήσεων).

Θα ήθελα να έχω την πατρίδα μου όπως και πρίν, όχι δεν ήταν όλα καλά, δεν ήταν όλα ρόδινα ήταν όμως ΑΛΗΘΙΝΑ.

[edited]
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα