Το Ρετιρέ - η δική σας πλοκή [fanfic]

[exetlaios]

Το Ρετιρέ (1990-92), MEGA


Πρεμιέρα: Τετάρτη 19/9/1990


RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Το_ρετιρέ

Σχεδόν όλα τα επεισόδια του ΡΕΤΙΡΕ, είχαν παρόμοια πλοκή.

Οπότε για τους φανατικούς της σειράς, δε θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γράψουν το δικό τους επεισόδιο.

Ο Κυρ Χρήστος ο φαρμακοτρίφτης αγοράζει καινούριο αμάξι.

Αποφασίζει να το εγκαινιάσει, κάνοντας μια Κυριακάτικη βόλτα με τη γυναίκα του την Κατερίνα.

Την ώρα που είναι στην είσοδο της πολυκατοικίας και ετοιμάζονται να ξεκινήσουν,

εμφανίζεται η κυρία Σοφία, η μαμά της Κατερίνας.

Κυρά Σοφία : Καλορίζικο παιδιά. Να, ήθελα και εγώ μια χάρη. Μιας και ξεκινάτε, δε με πετάτε μέχρι την παλτεία Κολιάτσου, να δω λίγο τη θεία σου τη Βούλα ;

Κατερίνα (αγριεμένη) : Να σε πετάξουμε μητέρα, να σε πετάξουμε.

Εμφανίζεται ξαφνικά η Αμαλία (η ξυνή) η αδελφή του Χρήστου.

Ξυνή : Καλημέρα σας (κουνώντας ειρωνικά το κεφάλι). Ποιός στη χάρη σας. Όλα σας τα παρέχει το κορόιδο ο αδελφός μου. Μέχρι και αμάξι σας πήρε.

Κυρά Σοφία : Σιγά μην περιμέναμε τον βούβαλο. Η Κατερίνα το πλήρωσε.

Κατερίνα : Μαμά, silence !

Κυρά Σοφία : Μα δεν ακούς Κατερίνα μου ; Ρεζίλι μας κάνει η ξυνή !

Κατερίνα : Μαμά ! Silence είπα.

Ξυνή : Μπα, θα πάρετε και την κυρία Σοφία μαζί ; Βέβαια ! (αρχίζει το κλάμα). Εγώ δεν έχω αδελφό. Με ξέχασε. Ούτε μια βόλτα δε με πάει.

Χρήστος : Μα τι λες Αμαλία μου. Ηρέμησε. Θα σε πάω και εσένα βόλτα, σύντομα. Απλώς σήμερα θα πάω με την Κατερίνα, οι δυό μας.

Ξυνή : Ωραία, αφού δε με πάς σήμερα βόλτα, κάνε τουλάχιστον μια στάση να με πετάξεις μέχρι Θρακομακεδόνες. Έχω να πάω μια επίσκεψη.

Χρήστος : Εντάξει Αμαλία μου, μπες και εσύ.

Ξαφνικά εμφανίζεται και η Ειρήνη, ανηφιά της Κατερίνας.

Ειρήνη : Ώπα, κουρσάρα τα μόμολα ! Καλά δικιά μου, πολύ φίνες ρόδες !

Κυρά Σοφία : Τι ρόδες Ειρήνη μου. Όλο τα αμάξι είναι όμορφο.

Ειρήνη : Καλά, γιαγιά είσαι και πολύ out !

Κατερίνα : Ειρήνη, ήρθες, μας ευχήθηκες, άντε στο καλό τώρα.

Ειρήνη : Καλά μωρέ, πως κάνεις έτσι. Πω πω ! Δε θα σε ενοχλήσω. Πέτα με μέχρι Σούρμενα που έχουν πάει κάτι φιλαράκια για πικνίκ και ξεμπερδεύετε από μένα.

Κατερίνα : Ούτε να το σκέφτεσαι.

Χρήστος : Άστην Κατερίνα μου. Έλα Ειρήνη, κάτσε πίσω θα σε πάμε, δε θα αργήσουμε πολύ.

Ειρήνη : Έτσι μπράβο. Εσένα Κατερίνα δε σου λέω ευχαριστώ γιατί δε με ήθελες.

Κατερίνα : Βρε άντε πάγαινε από δω !

Ο Χρήστος κάθεται μπροστά μαζί με την Κατερίνα.

Ξυνή, Ειρήνη και Κυρά Σοφία πίσω.

Μόλις πάει να βάλει μπρος τη μηχανή, σκάει μύτη η κυρία Ζαχαροπούλου, αφεντικό της Κατερίνας.

Ζαχαροπούλου : Βρε βρε ! Με γειά ! Ήρθα την κατάλληλη ώρα. Μπορείτε να με πετάξετε μέχρι Κουκάκι ; Έχω αργήσει σε ένα σημαντικό ραντεβού.

Κατερίνα (θυμωμένη) : Όχι δε μπορούμε κυρία Ζαχαροπούλου μου !

Ζαχαροπούλου : Καλά Κατερίνα μη θυμώνεις. Εγώ αν είχα αμάξι θα σας πήγαινα.

Χρήστος : Ελάτε κυρία Ζαχαροπούλου. Πλάκα κάνει η Κατερίνα.

Από το πουθενά, εμφανίζεται και η Χαρούλα, συνάδελφος της Κατερίνας.

Χαρούλα : Παιδιά περιμένετε ! Χωράει ένας ακόμα ; Εδώ δίπλα πάω. Παλλήνη.

Κατερίνα : Βγες έξω Χρήστο !

Χρήστος : Τι έπαθες Κατερίνα μου ;

Κατερίνα (έξαλλη) : Βγες έξω είπα Χρήστο. Θα πάμε εκδρομή με ταξί. Με ταξί !

Τι ρι ρι ρι (μουσική και τίτλοι τέλους) !

 

[DINO]

Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!

Άπαιχτος!!!

Λες και το έβλεπα μπροστά μου!

Εγώ στο δικό μου σενάριο, μάλλον θα βάλω και zombies από το Resident Evil, οπότε άστο!

 

[Stormwatch]

Χαχα, ωραίος!

Απόλυτα προβλέψιμο από τα 10 πρώτα δευτερόλεπτα, όπως θα έκανε και ο μεγάλος δάσκαλος του είδους Δαλιανίδης.

Σαν να το παρακολουθώ στην τηλεόραση μου...

btw, εμένα μου έρχεται στο μυαλό επεισόδιο, κατά το οποίο θα γινόταν η αποκάλυψη οτι ο κυρ Χρήστος είναι πορνοστάρ και έχει γυρίσει πολλές ταινίες με παρτενέρ τη μάνα της Κατερίνας, την κυρα Σοφία....

 

[misspepper77]

Ή ήσουνα φανατκός του ρετιρέ ή όντως ήταν εξωφρενικά απλό το σενάριο(ίσως και γι αυτό να μας άρεσε τότε) που όπως είπες όλοι να μπορούν να γράψουν το δικό τους επεισόδιο .Μπράβο σου πάντως ,γιατί έπιασες απολύτα τον παλμό και τις ατάκες!!!Σαν να είδα καινούργιο επεισόδιο!

 

[tsalk]

σου φάγανε την δουλειά Δαλαινίδη ή ένας καινούργιος Δαλιανίδης γεννήθηκε.

Προσωπικά προτιμώ το δεύτερο. Ωραίοι διάλογοι. Είναι σαν να το βλέπω στην tv.

 

[Omenforever]

Δεν υπάρχει, ξερά.

 

[Wally]

Κυρες και κυριοι το παρον αποτελει ΧΑΛΑΡΑ το ποστ του μηνα!

Στο επομενο meeting ο καφες και η τουλουμπα του Κωνσταντινου ειναι προσφορα του GRM

 

[thebest20]

τέλειο σενάριο!πραγματικά σαν να είδα νέο επεισόδιο!!!!!!!!

 

[manos426f]

Είναι ΤΡΟΜΕΡΗ η ομοιότητα των διαλόγων του Κων/νου με αυτούς του Ρετιρέ και ο τρόπος με τον οποίο είναι δοσμένοι !!!!

Απίστευτος....

 

[WolfBack]

Χαχα, ωραίος!ο κυρ Χρήστος είναι πορνοστάρ και έχει γυρίσει πολλές ταινίες με παρτενέρ τη μάνα της Κατερίνας, την κυρα Σοφία....

Χαχαχαχαχα!!!

Θα πεθάνω και μόνο με την εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό!



Εγραψες Stormwatch!

 

[exetlaios]

Παιδιά, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

Πάντως, είναι εύκολο ! Μπορείτε να δοκιμάσετε και εσείς.

Έχω κάψει τρελές φλάτζες με ΡΕΤΙΡΕ.

Σε σημείο που αρχίζω να κατεβάζω (ε, γκουχ γκουχ να βλέπω ήθελα να πω) και τους ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ

που αποτελεί το άτυπο sequel του.

 

[alkis21]

Σκηνικό: Μαγαζί του Ιάσονα, από την ίδια πάντα οπτική γωνία, με τις ίδιες πάντα τηλεοράσεις στα ράφια να περιμένουν μάταια να επισκευαστούν.

Μπαίνει στο μαγαζί ένας κομπάρσος κρατώντας ένα χαρτόκουτο.

Άλκης (βοηθός του Ιάσονα, αφήνει το κατσαβίδι που για κάποιο λόγο κρατάει μονίμως): Καλημέρα. Τι θα θέλατε;

Κομπάρσος (κοιτάει αριστερά, κοιτάει δεξιά, βρίσκει τελικά το σημείο του τοίχου στο οποίο έχουν αναρτηθεί οι ατάκες του και αναφωνεί με ανατριχιαστική, Οσκαρική ερμηνεία): Κα-λη-μέ-ρα!

'Αλκης: Τι έχετε μέσα στο κουτί; Μικρό το βλέπω για να'ναι τηλεόραση.

Κομπάρσος (με μάτια που λάμπουν από υπερηφάνια καθώς δεν έχασε το cue): Έναν κομπιούτορα!

Άλκης: Τι κομπιούτορα;

Κομπάρσος: Ξέρω γω, ο μάστορας μου το'δωσε γιατί λέει δεν δουλεύει!

Άλκης: Αφεντικό! Για έλα μια στιγμή.

Ιάσονας (εισέρχεται χτενίζοντας με την παλάμη το αθάνατο τσουλούφι του): Τι τρέχει;

Άλκης: Φτιάχνουμε εμείς κομπιούτορες;

Ιάσονας: Κομπιούτορες; Τι κομπιούτορες;

(σήμα κατατεθέν του Ρετιριού: Επανάληψη της τελευταίας λέξης με διπλή ερώτηση)

Άλκης: Να, εδώ ο κύριος έχει λέει έναν κομπιούτορα στην κούτα!


Ιάσονας (βάζει το χέρι στην κούτα και βγάζει... μια Amiga 500!): Τι είναι αυτό;

Κομπάρσος (με φόρα πλέον, η εμπειρία βλέπετε): Μάστορα δες αν μπορείς να το φτιάξεις και θα σε δώκω δυο χιλιαρικάκια.

Ιάσονας (ζουμ στο προβληματισμένο ύφος): Αν είναι για δυο χιλιαρικάκια, να πάω την Ελενίτσα μου στο ταβερνάκι να δω τι μπορώ να κάνω.

Σκηνικό: Σπίτι Ιάσονα και Ελένης. Ο Ιάσονας έχει στήσει την Amiga μπροστά στην οθόνη και κουνάει αριστερά-δεξιά ένα joystick σαν γουδοχέρι. Το καλώδιο του joystick κρέμεται από το τραπέζι και τροφοδοτικό δεν φαίνεται πουθενά. Η οθόνη είναι κλειστή, αλλά οφείλουμε να υποθέσουμε πως απεικονίζει κατιτίς.

Ελένη (εισέρχεται περπατώντας με τη συνήθη χάρη που θυμίζει καμηλοπάρδαλη με πλατυποδία): Ιάσονααα...


Ιάσονας (ατάραχος, εξακολουθεί να κουνάει το γουδοχ... το joystick.)

Ελένη (ενοχλημένη): Ιάσωνα, δεν ακούς;

Ιάσονας: Τι είναι ρε Ελενίτσα, δεν βλέπεις ότι παίζω Χίμπρις;

Ελένη: Χίμπρις; Τι είναι το Χίμπρις;

(το σήμα κατατεθέν που λέγαμε)


Ιάσονας: Παιχνίδι στον κομπιούτορα.

Ελένη: Πότε πήρες εσύ κομπιούτορα; Τόσα έξοδα έχουμε.

Ιάσονας: Όχι μωρέ, που λεφτά να πάρω. Το έφερε ένας πελάτης στο μαγαζί.

(χτυπάει το κουδούνι. Μέχρι να πάει η Ελένη να ανοίξει -αφού παίρνει το απαραίτητο "ποιός να'ναι τέτοια ώρα" ύφος- έχει χτυπήσει άλλες τέσσερις φορές. Ανοίγει και μπουκάρει η κυρία Θάλεια, μητέρα του Ιάσονα)


Θάλεια (αγνοεί επιδεικτικά την Ελένη, προχωράει στον Ιάσονα): Τι είναι αυτό;

Ιάσονας: Κομπιούτορας.

Θάλεια: Κομπιούτορας; Τι κομπιούτορας;

Ιάσονας: Τι να σου πω τώρα κυρία Θάλεια μας, μήπως θα καταλάβεις; Δεν πας να φτιάξεις καμιά μακαρονάδα;


Θάλεια (φεύγει)

Σκηνικό: "Κόσμος", η εταιρεία που υποτίθεται ότι δουλεύει το μισό σήριαλ. Η Ελένη εξηγεί στην κυρία Ζαχαροπούλου για τον κομπιούτορα. Η τελευταία ενθουσιάζεται και αποφασίζει να αγοράσει μια Amiga 500 για το γραφείο. Πράγματι, η μηχανογράφηση του συμπαθούς χώρου εργασίας δεν αργεί να γίνει.


Χαρούλα (η ξανθιά μπετονιέρα Lorena Bobbit-wannabe με έντονο penis envy, μπουκάρει αλαφιασμένη, με ύφος "σκοτώνω άνθρωπο"): Μη μου μιλάει κανείς! Έχω κάτι νεύρα...

(όντως δεν της μιλάει κανείς. Η Ελένη κι η Κατερίνα είναι αφοσιωμένες στην Amiga. Αυτή τη φορά ο σκηνοθέτης έχει ντύσει ηχητικά το πλάνο με κάτι ήχους από Spectrum)

Χαρούλα: Είπα μη μου μιλάει κανείς! Δεν με ακούτε; Γιατί δεν μιλάτε;

Κατερίνα: Άσε με, άσε με Χαρούλα γιατί θα χάσω το χαϊσκόρι.

Χαρούλα: Τι θα χάσεις λέει; Τι είναι πάλι τούτο το μαραφέτι;

Ελένη: Κομπιούτορας Χαρούλα μου.

Χαρούλα: Τι;; Όλα τα'χαμε εδώ μέσα, ο κομπιούτορας μας έλειπε! Και τι κάνετε;

Κατερίνα: Παίζουμε Σκουΐκ διπλό.


Χαρούλα: Για φέρε να δω κι εγώ.


Φοίβος (ο καφετζής, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο μου είναι πιο συμπαθής απ'όλους, μπαίνει κρατώντας ένα δίσκο με νερά): Καλημέρα! Να φέρω το καφεδάκια σας;

Χαρούλα: Φοίβο εξαφανίσου τώρα. Παίζω Σκουΐκ!

Φοίβος (αγελαδινό βλέμμα, μάτια γουρλωμένα, γλώσσα ελαφρώς έξω): Τι;

Χαρούλα: Σκουΐκ!

Φοίβος: Νεσκουΐκ δεν έχω Χαρούλα μου. Άμα θέλεις να σου φέρω Γιόκο-Τσόκο.

Κατερίνα: Άσε μας ρε Φοίβο κι εσύ...


Φοίβος (πλησιάζει): Μα τι κάνετε εκεί πέρα; Για να δω κι εγώ!

Χαρούλα (πετάγεται ουρλιάζοντας): ΑΜΑΝ, ΕΧΑΣΑ ρε Φοίβο γκαντέμη Φοίβο!


Φοίβος (τρομάζει, χύνει τα νερά πάνω στον κομπιούτορα ο οποίος βγάζει ένα σύννεφο καπνού καθότι high budget επεισόδιο)

(Όλοι μαζί): Αλλαλαγμοί πανικου και φρίκης

Χαρούλα: ΦΟΙΒΟ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ; ΠΑΕΙ Ο ΚΟΜΠΙΟΥΤΟΡΑΣ!

Φοίβος: Εγώ βρε Χαρούλα μου δεν...


Χαρούλα: Ρε Φοίβο κι έχασα το χαϊσκόρι πανάθεμά σε! Το χαϊσκόρι!

(Τίτλοι τέλους)

 

[Wally]

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Thread του μηνα λεμεεεεε

 

[DINO]

Καταπληκτικό!

Πρέπει οπωσδήποτε να τα γυρίσουμε σε βίντεο!!!

Κανονίστε να μοιράσουμε τους ρόλους!

 

[exetlaios]

Επικό σενάριο Άλκη ! Εύγε !

 

[Alucard]

Φανταστικοί οι exetlaios και Alkis.

Αυτό θα πει retro-εθισμένοι.

Ήταν αναμενόμενο βέβαια πως κάποια στιγμή οι συχνές επαναλήψεις του Mega θα έφερναν και τα ανάλογα αποτελέσματα

 

[Grendizer]

Νόμιζα πως το έβλεπα μπροστά μου.Να απαιτήσουμε από το MEGA έναρξη της σειράς ΡΕΤΙΡΕ:Τα χαμένα επεισόδια

 

[Hera]

να στε καλά παιδιά, νέο συκώτι έκανα

 

[spyros_s]

Ένσταση! Ένσταση! Ένσταση!

Όλα καλά αλλά η επιλογή του υπολογιστή που θα καεί θα είναι αταρι στ. Όποιος κάψει αμίγκα θα έχει 10 χρόνια τουλάχιστον γρουσουζιά ενώ μετά θα πρέπει να πεθάνει. Δεν καταστρέφουμε ΠΟΤΕ έργα τέχνης.

( Πάντως φοβερά και τα 2 σενάρια...πραγματικά πιάσατε τον παλμό και των 2 σίριαλ της εφηβείας μας)

 

[exetlaios]

ΤΟ ΓΕΥΜΑ.

Σκηνικό, το σαλόνι της οικογένειας Σοφιανού.

Η Κυρά Σοφία (μαμά της Κατερίνας) κάνει φτερό στο σαλόνι, φορώντας μια πανάθλια σκοροφαγωμένη ρόμπα.

Στο ράδιο ακούγεται μουσική υπόκρουση Ατζελα Δημητρίου "Εσύ τι λες, θε γίνουμε επιτέλους εραστές".

Ξάφνου χτυπάει το κουδούνι της πόρτας.

Μπαίνει μέσα η Ζανέτ, η εκκεντρική κουτσομπόλα γειτόνισσα.

Κυρά Σοφία : Γειά σου Ζανέτ, πέρασε να σε κεράσω ένα καφέ.

Η Ζανέτ στρογγυλοκάθεται στον καναπέ και ξεκινάει τις "φυτιλιές".

Ζανέτ : Ξέρεις Σοφία μου, προχτές ήμουνα στην κυρία Νικόλ. Ξέρεις, του βιομηχάνου τη γυναίκα. Διοργάνωνε ένα "συμμετοχικό γεύμα".

Κυρά Σοφία : Μετοχικό γεύμα ; Τι είναι αυτό ; Δε θέλω εγώ να μπλέξω με χρηματιστήρια.

Ζανέτ (γελώντας) : Όχι μετοχικό, συμμετοχικό. Είναι η νέα μόδα στα ευρωπαικά σαλόνια. Καλείς κόσμο για φαγητό, αλλά αντί να τα μαγειρέψει όλα ο οικοδεσπότης και να ταλαιπωρηθεί, ο κάθε καλεσμένος φέρνει το δικό του φαγητό.

Κυρά Σοφία : Ωραίο ακούγεται.

Ζανέτ (με στόμφο) : Είναι ωραίο. Καλό θα ήταν να κάνεις και εσύ μια φορά.

Κυρά Σοφία : Μωρέ θα τόθελα, αλλά φοβάμαι την Κατερίνα. Δεν της αρέσουν οι επισκέψεις.

Από την κουζίνα πετάγεται η Ειρήνη, η εγγονή της Κυρά Σοφίας, με ένα μαύρο κολλάν και ένα φούτερ. Στο χέρι κρατάει ένα τεράστιο walkman, σαν τα racal που είχανε οι καταδρομείς.

Ειρήνη (με απαξίωση) : Μμμμ ! Ότι θέλει σε κάνει η κόρη σου. Τσάμπα τους κάνεις την υπηρέτρια και ούτε να μιλήσεις δε μπορείς.

Ξαφνικά μπαίνει μέσα η Κατερίνα που γύρισε από το γραφείο.

Κατερίνα (ειρωνικά) : Μπα μπα ! Όλη η καλή κοινωνία μαζεύτηκε στο σπίτι μας.

Ζανέτ : Καλησπέρα Κατερίνα.

Κατερίνα : Με εσένα στο σαλόνι μας, να δούμε πόσο καλή θα είναι.

Ζανέτ : Τι είπες Κατερίνα μου ;

Κατερίνα (με τσαούσικο ύφος) : Τίποτα, καλώς σε δεχτήκαμε λέω.

Κυρά Σοφία : Ξέρεις Κατερίνα μου ... να ... έλεγα να κάνουμε ένα "συμμετοχικό γεύμα". Έκανε και η Νικόλ, η γυναίκα του εφοπλιστή προχτές.

Κατερίνα : Ωραία, περίμενε να παντρευτείς κάνα εφοπλιστή και εσύ και κάνουμε.

Κυρά Σοφία : Αμάν βρε Κατερίνα. Όλο με ειρωνεύεσαι.

Κατερίνα ; Με τέτοια που λες, και λίγα κάνω. Η Ζανέτ σου έβαλε την ιδέα ;

Ζανέτ : Εγώ Κατερίνα μου ...

Κατερίνα : Άσε κατάλαβα.

Ειρήνη : Αφήστε την καλέ, μην της λέτε τέτοια της Κατερίνας. Δε θέλει κόσμο στο σπίτι. Το νου της τον έχει όλο στο Χρήστο. Μην της πάρουν τον μεγάλο εραστή, το παιδοβούβαλο !

Κατερίνα : Σα δε ντρέπεσαι λέω εγώ, ελεεινό υποκείμενο !

Αλλάζει το πλάνο.

Προφανώς η Κατερίνα πείστηκε και βρισκόμαστε πάλι στο σαλόνι της οικογένειας Σοφιανού, τη μέρα του γεύματος.

Πρώτα μπαίνει μέσα η Ζανέτ.

Ζανέτ : Καλησπέρα σας. Πω πω ! Μια χαρά τα οργανώσατε. Είδες τι ωραία που είναι Κατερίνα μου ;

Κατερίνα (ξινισμένη) : Ακόμα είναι νωρίς. Κάτσε να περάσει λίγο η ώρα και βλέπουμε.

Ζανέτ (γελάει αφελώς) : Έλα μωρέ Κατερίνα ! Εγώ πάντως μαγείρεψα και σας έφερα κεφτεδάκια.

Χτυπάει το κουδούνι.

Κατερίνα : Μάνα άνοιξε, κατέφτασε η αφρόκρεμα της Αθήνας !

Μπαίνει μέσα ο Φοίβος ο καφετζής (με ένα λιγδιασμένο δερμάτινο) και η Χαρούλα με ένα κόκκινο αμπέχωνο.

Χαρούλα : Καλησπέρα σας. (Δείχνει ένα τάπερ). Κοίτα Κυρά Σοφία, μοσχοβολάνε !

Κυρά Σοφία : Τι είναι Χαρούλα μου ;

Χαρούλα : Κεφτεδάκια ! Με τα χεράκια μου τα έφτιαξα. Βοήθησε λίγο και ο Φοίβος βέβαια.

Φοίβος (γελώντας βλακωδώς) : Εγώ έπλασα τον κιμά.

Μόλις πάνε να μπούνε στο σαλόνι, ξαναχτυπάει η πόρτα. Μπαίνει ο Ιάσωνας και η Ελένη.

Ο Ιάσωνας φοράει σακάκι με τα μανίκια γυρισμένα μέχρι τον αγκώνα και σκαρπίνι.

Η Ελένη με φούστα από το κατηχητικό με γιακά που κουμπώνει θηλειά στο λαιμό.

Ιάσωνας : Γειά σας. Φέραμε και εμείς το κατιτί μας. Κεφτεδάκια.

Ελένη : Είναι συνταγή της γιαγιάς μου. Τα έφτιαχνε στη Σμύρνη.

Κυρά Σοφία (με απολογητικό ύφος) : Κατερίνα, ήρθαν τα παιδιά, φέρανε και αυτοί κεφτεδάκια.

Κατερίνα (κουνάει το κεφάλι και τους ώμους αριστερά-δεξιά με απαξίωση) : Καλώς τα δεχτήκαμε. Να τα κατοστήσουμε !

Τέλος σκάει μύτη και η κυρία Ζαχαροπούλου, με δερμάτινη φούστα, μεταξωτό πουκάμισο και χαμηλές γόβες.

Ζαχαροπούλου : Γειά σας ! Ήρθα και εγώ ! Και τι σας έφερα ;

Κατερίνα : Κεφτεδάκια !

Ζαχαροπούλου (έκπληκτη) : Ναι, που το ξέρεις ;

Κατερίνα (έξαλλη) : Άσε, τώρα θα δεις που το ξέρω.

Η Κατερίνα πάει στο τραπέζι του σαλονιού που είναι αραχτά όλα τα μπωλ με τους κεφτέδες.

Παίρνει έναν κεφτέ από κάθε μπωλ και προσεγγίζει απειλιτικά την Κυρά Σοφία.

Κατερίνα : Μητέρα, open your mouth που λένε και οι Άγγλοι.

Κυρά Σοφία : Τι έπαθες Κατερίνα μου, τρελάθηκες ;

Κατερίνα (προσπαθώντας να στουμπώσει 5 κεφτεδάκια στον εισοφάγο της Κυρά Σοφίας) : Καθόλου. Αντιθέτως. Λογικεύτηκα.

Κυρά Σοφία : Μη Κατερίνα, θα με πνίξεις !

Κατερίνα : Δεν πειράζει. Κεφτεδάκια δεν ήθελες ; Φάε κεφτεδάκια ! Πολλά κεφτεδάκια !

τι ρι ρι ρι ρι (μουσική και τίτλοι τέλους).