Τραγούδια που μαθαίναμε στο σχολείο

[metal kristi]

1.πλαθω κουλουρακια

2.οι καραμελιτσες

3.μια ωραια πεταλουδα

4.κουνια μπελα

5.δεν περνας κυρα-μαρια

6.ενα νερο κυρα -βαγγελιω

7.περνα -περνα η μελισσα

8.ηταν ενα μικρο καραβι

9.ο μενουσης

10.χαρωπα τα δυο μου χερια να χτυπω

11.τα ναυτακια

12.που'ντο το δαχτυλιδι

13.αξιον εστι

και αλλα πολλα(απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ειμουν στην χορωδια μεγαλη ψωναρα)

 

[MATINA79]

Νερατζούλα Φουντωτή, Μισευω και τα μάτια μου, Η πουλια που ΄χει εφτά παιδιά, Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιο. οποιος έχει παιδιά ας μας πει αν αυτά τα τραγουδια τα λένε ακόμη στο σχολείο;

 

[katerinak]

ειναι το ποιημα του Οδυσσεα Ελυτη "ντουκου ντουκου μηχανακι" που το ειχε στο βιβλιο "η γλωσσα μου" στη Β' ταξη του δημοτικου

 

[elephadas]

Τα σχολικά τραγούδια πρέπει να άλλαξαν πολύ μεταχουντικά. Στην εποχή μου μαθαίναμε "διαχρονικά" εθνικοπατριωτικοχριστιανικά, άλλα από αυτά στο σχολείο άλλα στο κατηχητικό (που ήταν υποχρεωτικό από το σχολείο και με απουσίες). Τα Χριστιανόπουλα ήταν το μεγαλύτερο χιτ. Φυσικά τραγούδια που ακούγονταν στο ραδιόφωνο ή υπόπτου εθνικού περιεχομένου ούτε να το διανοηθεί κανείς, άλλωστε οι ποιητές της προκοπής ήταν εξοβελισμένοι από τα αναγνωστικά του δημοτικού και τα νεοελληνικά αναγνώσματα του (εξαταξίου) γυμνασίου, που φτάνανε μέχρι Καβάφη (Ιθάκη και Θερμοπύλες, φυσικά, όχι τα άλλα του). Οπότε ξεπέφταμε κι εμείς στα "Εις το βουνό ψηλά εκεί".

Ευτυχώς ήμουν τόσο φριχτός στο τραγούδι (ακόμη είμαι) που δεν με βάζανε ποτέ στη χορωδία των σχολικών εορτών παρόλο που και οι χορωδοί δολοφονούσαν ανελέητα τα αθώα τραγούδια που έλεγαν - αλλά εγώ ήμουν τόσο κακοφωνίξ που ούτε για τέτοιου επιπέδου χορωδία δεν έκανα. Βέβαια τα μέλη των χορωδιών χάνανε περισσότερες ώρες μαθήματος για πρόβα από εμάς που είχαμε απλή απαγγελία ποιηματακίου, αλλά τουλάχιστον έτσι έμαθα λιγότερα χαζοτραγουδάκια από όσα έμαθαν τα μέλη, και δεν μου κόλλησαν ιδιαίτερα στη μνήμη όπως μου έχουν κολλήσει το "Μέριασε βράχε να διαβώ" και το "Καλόγερε τι καρτερείς κλεισμένος μες' στο Κούγκι" και τα άλλα Βαλαωριτικά που με στόμφο και με άπειρες χειρονομίες απαγγέλαμε κάθε 25 Μαρτίου.

Όσο για το "Ήταν ένα μικρό καράβι", παιδικότατο ήταν - βγάζαμε τα απωθημένα μας εναντίον των κοριτσιών (που ήταν σαν τις φάλαινες) κι εκείνες εναντίον των αγοριών (που ήταν σαν σαν σαν σκυλόψαρα).

 

[BETTY BOOP]

Είχαμε μάθει τα τραγούδια:

Αν όλα τα παιδιά της γης

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο

Το θαλασσινό τριφύλλι

Θαλασσάκι μου

Τζαμάικα

Το νέφος του θανάτου

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Μακεδονία ξακουστή

Πίνδος (πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορυφές...)

Παιδιά της Ελλάδος παιδιά

και άλλα πολλά.

Στα γαλλικά είχαμε μάθει το ''Alouette''

Στο νηπιαγωγείο

Ήταν ένα μικρό καράβι

Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ

Με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια

Το κοκοράκι

Ήταν ένας γάιδαρος

Τα χταπόδια (μπάλα παίζουν τα χταπόδια και με τα οχτώ τους πόδια...)

Η κουκουβάγια (κουκουβά, κουκουβά...)

και άλλα...

 

[fani_grgr]

Θυμάμαι ένα τραγουδάκι που το έμαθα στο νηπιαγωγείο ( ίσως και νωρίτερα) και όταν το τραγουδούσα στη μαμά μου εκείνη έκλαιγε...

Μαργαρίτα μου μικρή συ

του κήπου μου στολή,

άκουσε με να σου πω το μικρό μου μυστικό.

Χθες το βράδυ η μαμά

απ' τις τρέλες τις πολλές,

μου 'πε πως δε μ' αγαπά

κι η καρδούλα μου χτυπά.

Μ' αγαπά, δε μ' αγαπά,

κι η καρδούλα μου χτυπά

http://www.youtube.com/watch?v=GbIWWSwos5w

 

[panp]

Eγώ σίγουρα θυμάμαι μερικά τραγούδια εθνικών εορτών. Π.χ. τη "σημαία" : Μέσα μας βαθιά για σένα μια λαχτάρα πάντα ζει...


Αρκετά δημοτικά : Κλεφτόπουλα, Στην Αγιά Σοφιά ανάντι βλέπω τα ευζωνάκια, Ο γερο-Δήμος πέθανε, Σαράντα παλικάρια κλπ.


Αλλά έχω κάνει "αίτημα σε άλλο σημείο", αν και κάποιος άλλος θυμάται ένα τραγούδι για την 25η Μαρτίου, που λέγαμε τέλος δεκαετίας 70 αλλά δεν το ξανάκουσα από τότε : 25η Μαρτίου κάτω από τον Παρθενώνα, του μεγάλου μυστηρίου ξαναζούμε τον αιώνα....





Φυσικά ο μεγαλύτερος αδερφός μου δεν το συζητάω, είχε μάθει "οικειοθελώς" κάποια ποιηματάκια του στυλ : Ο Γιώργος Παπαδόπουλος κι ο Νίκος Μακαρέζος κι ο Στυλιανός ο Πατακός εσώσανε τη χώρα...

 

[RIO]

Διάφορα παιδικά που αναφέρθηκαν και το Μακεδονία ξακουστή ( με τις " σοσιαλιστικές-προοδευτικές " αλλαγές βεβαίως) και διάφορα "φιλειρηνικά" αφού όλοι ο δάσκαλοι ήταν της " δημοκρατικής κατάστασης"...

 

[elephadas]

δημοτικά : ... Ο γερο-Δήμος πέθανε

Δεν μου αρέσει να πετάγομαι και να διορθώνω, άλλωστε την ίδια εντύπωση με τον φίλο panp έχουν υποψιάζομαι τα 95% των Ελλήνων, αλλά ο γέρο Δήμος δεν είναι δημοτικό. Οι στίχοι είναι του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (όπως έγραψα παραπάνω στην εποχή μου ήμασταν ξεσκολισμένοι στον Βαλαωρίτη, είχαμε και τα άπαντά του στην οικιακή βιβλιοθήκη και τα είχα διαβάσει) και η μουσική του Παύλου Καρρέρ από την όπερα "Μάρκος Μπότσαρης".

Στο Youtube υπάρχουν βλέπω τουλάχιστον δύο παλιές ηχογραφήσεις και μάλιστα σε μία ο uploader έχει και το εξώφυλλο μιας σχετικής παρτιτούρας "Δι' άσμα και κλειδοκύμβαλον"

Δεν είναι και το μόνο... άλλο πασίγνωστο "δημοτικό" που δεν είναι δημοτικό είναι το υπέροχο "Μια βοσκοπούλα αγάπησα" (Γεωργίου Ζαλοκώστα "Το φίλημα") που φυσικά ΔΕΝ το κάναμε στο σχολείο.

 

[Thor]

Μέσα δεκαετίας του 80.

Ο άνεμος της αλλαγής έχει μπει για τα καλά στα σχολεία (γραφούμε και καμία….. α! βλακεία! για να περνά η ώρα)…

Σε όλα τα σχολεία έχουν επικρατήσει τραγούδια των Θεοδωράκη, Λοΐζου, Χατζιδάκι και νέο-κυμματικά, και να οι της δικαιοσύνης ήλιοι νοητοί και να οι δρόμοι και τα ακορντεόν και να τα σύννεφα που έφεραν βροχή και λοιπά χαζοχαρούμενα ψιλοπαλιομοδίτικα ήδη τραγουδάκια με (και καλά) κρυφά σοσιαλιστικά υπονοούμενα.

Σε όλα;

Όχι σε όλα!!!

Σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης η δασκάλα της δευτέρας δημοτικού αντιστεκόταν στον γεγεδισμό, τον τεντιμποϊσμό και διαφόρους μοντέρνους «ποιητές» όπως οι Σεφέρης, Ελύτης, ο Καρυωτάκης και όποιος άλλος απειλούσε την ελληνορθόδοξη παράδοση, μαθαίνοντάς μας τραγούδια της δεκαετίας του 50 και βγάλε όπως το εις το βουνό ψηλά εκεί, των εχθρών τα φουσάτα περάσαν, τη νεραντζούλα φουντωτή και άλλα σουξέ παιδικών πάρτυ συμμαθητών του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιου Κοραή

Προσπάθησε να μας μάθει και ένα τραγούδι για ένα ορφανό (μάλλον τον Καΐλα) αλλά πλαντάξαμε στο κλάμα και αναγκάστηκε να μας το στερήσει

 

[panp]

Πολύ ενδιαφέρουσες οι διορθώσεις που μας κάνουν να μαθαίνουμε ! Για τη "Βοσκοπούλα" ήξερα ότι δεν επρόκειτο για Δημοτικό. Ένα επίσης τέτοιο τραγούδι - χωρίς να παίρνω όρκο - θα πρέπει να είναι και το "Άστρα μη με μαλώνετε". Ενώ κάποιος θα το έλεγε παραδοσιακό ριζίτικο, αλλού αναφέρεται σαν συνθέτης και στιχουργός ο Λευτέρης Καμπουράκης (???).

 

[D@redevil]

Ρε συ Thor, κλαίω πάλι από τα γέλια με την πάρτη σου!

[....]Σε όλα; Όχι σε όλα!!!

Σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης η δασκάλα της δευτέρας δημοτικού αντιστεκόταν στον γεγεδισμό, τον τεντιμποϊσμό και διαφόρους μοντέρνους «ποιητές» όπως οι Σεφέρης, Ελύτης, ο Καρυωτάκης και όποιος άλλος απειλούσε την ελληνορθόδοξη παράδοση, μαθαίνοντάς μας τραγούδια της δεκαετίας του 50 και βγάλε όπως το εις το βουνό ψηλά εκεί, των εχθρών τα φουσάτα περάσαν, τη νεραντζούλα φουντωτή και άλλα σουξέ παιδικών πάρτυ συμμαθητών του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιου Κοραή

Προσπάθησε να μας μάθει και ένα τραγούδι για ένα ορφανό (μάλλον τον Καΐλα) αλλά πλαντάξαμε στο κλάμα και αναγκάστηκε να μας το στερήσει

Lol & ξανά-lol!

Εμείς ό,τι μάθαμε παραδόξως ήταν στην Πέμπτη δημοτικού, που η δασκάλα μας είχε πάει να γεννήσει κι έτσι τους 2-3 τελευταίους μήνες, είχαμε μια ηλικιωμένη δασκάλα που μας είχε μάθει ό,τι πατριωτικό & θρησκευτικό τραγουδάκι υπήρχε!.....

Ενδεικτικά και χαρακτηριστικά, θυμάμαι "τα Ευζωνάκια" και το "Μακεδονία ξακουστή", που το ξέραμε από πολύ νωρίτερα, αλλά ήταν το τραγούδι που "άνοιγε κι έκλεινε" την ώρα του τραγουδιού (συνήθως το τελευταίο δίωρο της σχολικής μέρας! ).

Τα περισσότερα τα έχετε ήδη αναφέρει, οπότε ως επί των πλείστων, με καλύψατε!

 

[perlastar]

Θυμάμαι στη Β Δημοτικού, κάποια ποιήματα που υπήρχαν στο βιβλίο της Γλώσσας είχαν βγει και μελοποιημένα και η δασκάλα μας μας τα έβαζε σε κασέτα και τα μαθαίναμε σαν τραγουδάκια. Ακόμα ξέρω πολύ καλά τη μελωδία τους. Τα θυμάται κανείς άλλος; Είναι αυτά:

ΠΟΥ'ΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ (Ποιήμα του Βασίλη Ρώτα/Μουσική: Μ.Θεοδωράκης)

Φεγγαράκι, φεγγαράκι,

που κρέμεσαι στον ουρανό,


πες μου και πού ʼναι πιο καλά, στον κάμπο ή στο βουνό;

 


Όπου είνʼ υγεία και χαρά κι όπου κανένας δεν πεινά.


Φεγγαράκι, φεγγαράκι, εκεί ʽναι πιο καλά.

 


Ποταμάκι, ποταμάκι,που τρέχεις όλο τον καιρό,


πες μου και πού'ναι πιο καλά, στην πόλη ή στο χωριό;

 


Όπου είνʼ υγεία και χαρά κι όπου κανένας δεν πεινά.


Ποταμάκι, ποταμάκι, εκεί ʽναι πιο καλά.





Χελιδόνι, χελιδόνι,που βλέπεις πόλεις και χωριά,


πες μου και πού ʽναι πιο καλά,στον νότο ή στον βορριά;

 


Όπου είνʼ υγεία και χαρά, κι όπου κανένας δεν πεινά.


Χελιδόνι, χελιδόνι, εκεί ʽναι πιο καλά.

 


Η ΓΑΙΔΟΥΡΙΤΣΑ (μουσική Χάρη Σακελλαρίου)

 


Τη γαϊδουρίτσα μου έχασα μʼ αλεύρι φορτωμένη,


τι να ʽγινε η καημένη.

 


Παίρνω του δρόμους ψάχνοντας και τα χωριά ρωτώντας,


βαριομοιρολογώντας.

 


Τη γαϊδουρίτσα μου έχασα και ποιος θα μου την εύρει.


Και χύνει και τʼ αλεύρι.

 


Είναι κοντούλα και κουτσή και σκουντουφλάει


δαγκώνει και κλωτσάει.

 


Δεν κλαίω τη γαϊδουρίτσα μου, τʼ αλεύρι δεν με νοιάζει


άλλος καημός με σφάζει.

 


Κλαίω το πουλαράκι της που η δύστυχη θα εγέννα,


χαρά κι αυτής και μένα.

 


Τη γαϊδουρίτσα μου έχασα και όποιος θα μου την εύρει,


χαλάλι του τʼ αλεύρι.

 


Η ΣΑΚΑΡΑΚΑ (στίχοι Ρένα Καρθαίου, σε μουσική Κ.Τσιλίκη)

 


Γκραν και γκρουν και τρίκι τράκα


Δες, περνάει μια σακαράκα!


Αγωνίζεται μπαμ, μπουμ,


παλιοσίδερα χτυπούν.


Τρίκι τρακ στην ανηφόρα,


προσπαθεί να πάρει φόρα.


Πουφ, πουφ, μέσα στην σκόνη,


ξεφυσάει και ξεφουσκώνει.


Τρικι τρακ και ντραγκ και ντρουγκ,


ουφ, τα λάστιχα βογκούν.


Ξάφνου, παφ! Έχουνε σκάσει


κι έχει η γειτονιά ησυχάσει.

 


(Και το αγαπημένο μου, χωρίς να ξέρω πληροφορίες γι'αυτό)

 


ΤΟ ΚΡΥΟ

 


Μέρες έχει να φανεί


ήλιου φως στον ουρανό,


κι είναι η μέρα μας αχνή,


πρωινό και βραδυνό.

 


Χου, χου, χου το κρύο βελόνι,


χώνεται και μας παγώνει.

 


Στου χειμώνα την πνοή


πάγωσαν δέντρα, νερά.


Σφίχτηκε κάθε ζωή,


γύρω απ'το σώμα της γερά.

 


Χου, χου, χου το κρύο μετράει,


τα πλευρά και μας πονάει.

 


Ήλιε που έδυσες νωρίς,


έβγα μια χρυσή αυγή.


Κάνε εκείνο που μπορείς,


ζέστανε την κρύα γη.

 


Χου, χου, χου, το κρύο θα πάψει,


κι ο ουρανός θα ξαναλάμψει.




 




​

 

[Ελευθερια1517005472]

λατρεμενααα <3

 

[DrSouza]

Το πέρα στους πέρα κάμπους το θυμάτε κανείς; http://www.youtube.com/watch?v=JtiFcjGsF24. .Άλλο "παιδικό" κι αυτό! Μας το είχε μάθει ο μουσικός στη Δ' Δημοτικού να το τραγουδάμε αλλά και να το χορεύουμε!

 

[stratos84]

Βάζω ότι θυμάμαι, χωρίς να ξεχωρίσω τι λέγαμε στις γιορτές ή στα μαθήματα της μουσικής:

Κλεφτόπουλα

Κορόιδο Μουσολίνι

Σαράντα παληκάρια

Ακορντεόν

Ο δρόμος (Λοΐζος)

Δέκα παληκάρια

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Χαρωπά τα δυο μου χερια κλπ, κλπ...

Hockey Pockey (προφανώς στο μάθημα των αγγλικών)

Έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε

Το θαλασσινό τριφύλλι

Ένα το χελιδόνι

Ο λεβέντης

Τα γνωστά χριστουγεννιάτικα (Άγια Νύχτα, Τρίγωνα-κάλαντα κλπ)

Αν θυμηθώ και άλλα θα επανέλθω

 

[ΦΖΠ1]

Θρησκευτικά : "Συ που κόσμους κυβερνάς, και το φως παντού σκορπάς..."


28ης : "Ενα το χελιδόνι" (ή "9ο χελιδόνι !"). "Πάνω εκεί στις Πίνδου μας τις κορφές" (οι στίχοι γνωστού εμβατηρίου).

25ης : "Δέκα παλληκάρια" (Λοϊζου), "Τσάμικος (στα κακοτράχαλα τα βουνά)", ένα άσχετο της Πρωτοψάλτη ("Ο κόσμος όλος είναι μια γιορτή, απ' την Τριπολιτσά στο Δερβενάκι") και γενικά οτιδήποτε περιείχε ονόματα ηρώων και τοπωνύμια της Επανάστασης !

Πολυτεχνείου : "Το τραγούδι του Αντρέα", "Μην ξεχνάς τον Ωρωπό" και λοιπά Θεοδωρακικά.

Εκδρομών και περιπάτων : "Ήταν ένα μικρό καράβι", "Τρέξε τρέξε οδηγέ" και μια χαρούμενη παιδική παραλλαγή του "Una paloma bianca",που δε θυμάμαι όμως τα λόγια. Επίσης πολλά "τζινγκλάκια" διαφημίσεων της εποχής,όπως τραγούδια της Coca-Cola κλπ.

 

[αριαδνη]

Θυμάμαι στη Β Δημοτικού, κάποια ποιήματα που υπήρχαν στο βιβλίο της Γλώσσας είχαν βγει και μελοποιημένα και η δασκάλα μας μας τα έβαζε σε κασέτα και τα μαθαίναμε σαν τραγουδάκια. Ακόμα ξέρω πολύ καλά τη μελωδία τους. Τα θυμάται κανείς άλλος; Είναι αυτά:
ΠΟΥ'ΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ (Ποιήμα του Βασίλη Ρώτα/Μουσική: Μ.Θεοδωράκης)

Φεγγαράκι, φεγγαράκι,

που κρέμεσαι στον ουρανό,


πες μου και πού ʼναι πιο καλά, στον κάμπο ή στο βουνό;

 


Όπου είνʼ υγεία και χαρά κι όπου κανένας δεν πεινά.


Φεγγαράκι, φεγγαράκι, εκεί ʽναι πιο καλά.

 


Ποταμάκι, ποταμάκι,που τρέχεις όλο τον καιρό,


πες μου και πού'ναι πιο καλά, στην πόλη ή στο χωριό;

 


Όπου είνʼ υγεία και χαρά κι όπου κανένας δεν πεινά.


Ποταμάκι, ποταμάκι, εκεί ʽναι πιο καλά.





Χελιδόνι, χελιδόνι,που βλέπεις πόλεις και χωριά,


πες μου και πού ʽναι πιο καλά,στον νότο ή στον βορριά;

 


Όπου είνʼ υγεία και χαρά, κι όπου κανένας δεν πεινά.


Χελιδόνι, χελιδόνι, εκεί ʽναι πιο καλά.

 


Η ΓΑΙΔΟΥΡΙΤΣΑ (μουσική Χάρη Σακελλαρίου)

 


Τη γαϊδουρίτσα μου έχασα μʼ αλεύρι φορτωμένη,


τι να ʽγινε η καημένη.

 


Παίρνω του δρόμους ψάχνοντας και τα χωριά ρωτώντας,


βαριομοιρολογώντας.

 


Τη γαϊδουρίτσα μου έχασα και ποιος θα μου την εύρει.


Και χύνει και τʼ αλεύρι.

 


Είναι κοντούλα και κουτσή και σκουντουφλάει


δαγκώνει και κλωτσάει.

 


Δεν κλαίω τη γαϊδουρίτσα μου, τʼ αλεύρι δεν με νοιάζει


άλλος καημός με σφάζει.

 


Κλαίω το πουλαράκι της που η δύστυχη θα εγέννα,


χαρά κι αυτής και μένα.

 


Τη γαϊδουρίτσα μου έχασα και όποιος θα μου την εύρει,


χαλάλι του τʼ αλεύρι.

 


Η ΣΑΚΑΡΑΚΑ (στίχοι Ρένα Καρθαίου, σε μουσική Κ.Τσιλίκη)

 


Γκραν και γκρουν και τρίκι τράκα


Δες, περνάει μια σακαράκα!


Αγωνίζεται μπαμ, μπουμ,


παλιοσίδερα χτυπούν.


Τρίκι τρακ στην ανηφόρα,


προσπαθεί να πάρει φόρα.


Πουφ, πουφ, μέσα στην σκόνη,


ξεφυσάει και ξεφουσκώνει.


Τρικι τρακ και ντραγκ και ντρουγκ,


ουφ, τα λάστιχα βογκούν.


Ξάφνου, παφ! Έχουνε σκάσει


κι έχει η γειτονιά ησυχάσει.

 


(Και το αγαπημένο μου, χωρίς να ξέρω πληροφορίες γι'αυτό)

 


ΤΟ ΚΡΥΟ

 


Μέρες έχει να φανεί


ήλιου φως στον ουρανό,


κι είναι η μέρα μας αχνή,


πρωινό και βραδυνό.

 


Χου, χου, χου το κρύο βελόνι,


χώνεται και μας παγώνει.

 


Στου χειμώνα την πνοή


πάγωσαν δέντρα, νερά.


Σφίχτηκε κάθε ζωή,


γύρω απ'το σώμα της γερά.

 


Χου, χου, χου το κρύο μετράει,


τα πλευρά και μας πονάει.

 


Ήλιε που έδυσες νωρίς,


έβγα μια χρυσή αυγή.


Κάνε εκείνο που μπορείς,


ζέστανε την κρύα γη.

 


Χου, χου, χου, το κρύο θα πάψει,


κι ο ουρανός θα ξαναλάμψει.




 




​

περλασταρ ενα και ένα βρηκες γεμάτα γλυκές, ζωντανές σχολικές αναμνήσεις :cheers: ευχαριστούμε, όλα ήταν σε σχολικά βιβλία, κάνω λάθος; η σακαράκα σίγουρα

 

[perlastar]

Nαι Αριάδνη, είναι όλα από τη Γλώσσα της Β Δημοτικού! Θυμάμαι ακόμα τα ωραία σχέδια που συνόδευαν το κάθε ποίημα. Αθώες, γλυκές εποχές!

Θυμήθηκα κι ένα άλλο τραγουδάκι που το έλεγε η έκτη τάξη όταν αποχαιρετούσε το Δημοτικό:

Αχ, σχολείο μου καλό, δεν θα είμαι πια κοντά σου

τον Σεπτέμβρη μας αυτόν, μέσα στην ζεστή φωλιά σου.

Θα ʽμαι σʼ άλλο εγώ σχολειό, πιο μεγάλο, πιο σπουδαίο,

που εκεί θα μορφωθώ και θα μάθω κάτι νέο.

Μα ποτέ δεν θα ξεχνώ, τη ζεστή φωλίτσα

που με πήρε κάποτε κοντά της μια φορά

και τα πρώτα γράμματα μια καλή δασκάλα

μου ʽμαθε παιδάκι που ήμουνα τότε μικρό.

 

[αριαδνη]

Περλσταρ με συγκήνησες απόψε που μας θύμισες αυτα τα παιδικά τραγουδάκια, ακομα και σημερα έμειναν μνήμες , ε γιατι μάλλον ειχαν ψυχη αυτα τα ποιήματα recry: !!! καλά δεν ηξερα πως ειχαν μελοποιηθεί..μου αρεσει'' το που ειναι πιο καλά ''