ΦΑΝΤΑΖΙΟ

tonytony · 29 Νοέ 2014

Bambinella · 29 Νοέ 2014

Παρα πολυ ομορφη η Αλικη εδω. Ωραιο προσωπο, καλλιγραμο σωμα...

Και βεβαια, αγεραστη. Για γυναικα που εχει περασει τα 40 δειχνει πολυ - πολυ νεωτερη. Κι ολα αυτα δεν προεχονται επειδη λεγεται οτι τραβηχτηκε, εκανε ετουτο η εκανε το αλλο στο προσωπο της. Αυτα τα εχουν κανει αμετρητες γυναικες, αλλα καμια δεν καταφερε να δειξει ποτε τοσο φρεσκια οσο η Αλικη.

Ηταν φαινομενο σε πολλα πραγματα αυτη η γυναικα.

tonytony · 30 Νοέ 2014

atanasio · 30 Νοέ 2014

Αληθινά υπέροχη και σούπερ-ποπ στην παραπάνω φωτογράφιση η πρόωρα χαμένη Βίκυ Βανίτα.

tonytony · 1 Δεκ 2014

elephadas · 1 Δεκ 2014

Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς επαγγελματίες ηθοποιούς οι οποίοι μετά από μία μικρή ή μεγάλη θητεία στο καλλιτεχνικό μη εμπορικό θέατρο αποφάσιζαν να κάνουν στροφή και να ασχοληθούν με το εμπορικό. Για βιοπορισμό ασκούσαν το επάγγελμα, λεφτά ήθελαν να βγάλουν, δεν ήταν όλοι αφοσιωμένοι στην Τέχνη με κεφαλαίο Τ, και αν, όπως ο Απέργης, με αρκετά καλή εμφάνιση και ταλέντο, είχαν τα φόντα να γίνουν δημοφιλείς, η επιμονή τους στο μη εμπορικό θα είχε μεγάλο κόστος (*). Εκείνο που με ενοχλούσε πάντα είναι ότι αντί να το πουν ανοιχτά ότι το κάνανε γιατί δεν τους σύμφερε οικονομικά, βρίσκανε δικαιολογίες στυλ "να πλησιάσουμε το κοινό", σαν να ντρέπονταν (αλλά η εμπορική επιτυχία συνοδευόταν και από ακριβό εισιτήριο, πράγμα που έδειχνε ότι δεν ήθελαν να πλησιάσουν το κοινό γενικά αλλά την τσέπη του ειδικά)

(*) Ας πούμε αν εγώ γινόμουνα επαγγελματίας ηθοποιός δεν θα ερχότανε κανένας να με δει, και καλά θα κάνανε, διότι είμαι παντελώς ατάλαντος. Οπότε δεν θα μου κόστιζε τίποτε να έπαιζα με επιμονή Πίντερ και Ιονέσκο και να λέω μετά ότι η εμπορική μου αποτυχία οφείλεται στην ασυμβίβαστη ποιότητα και στην αφοσίωσή μου στην Τέχνη που δεν μπορούσε να την καταλάβει ο κόσμος. Ένας Απέργης όμως θα έχανε πολλά λεφτά επιμένοντας έτσι

tonytony · 2 Δεκ 2014

elephadas · 2 Δεκ 2014

Πω πω φοβερή γραβάτα ο Βουλγαρίδης! Αλλά ξενυχτισμένος ήταν στη φωτογράφηση? Στη δεύτερη φωτογραφία μου θυμίζει εμένα μετά το διάβασμα του πέμπτου επιστημονικού άρθρο (στο πιό νέο, όμορφο κι αδύνατο αλλά εξ ίσου νυσταγμένο)