Χαρακτηρίστε τους χαρακτήρες

[Bambinella]

Κι όσο για τον αρραβωνιαρη ... Έδωσε τις εξετάσεις του και κόπηκε. Συνεπώς καλύτερα και για την αρραβωνιαρα. 

Σωστοτατο! Απο μια αποψη η Ζωη εκανε καλο στην αδελφη της γιατι ετσι η αδελφη ειδε με τι σοϊ μπουμπουκι ετοιμαζοταν να δεσει το μελλον της. Αν και οπως ειδαμε τελικα, μυαλο η Τζενη δεν εβαλε μια που συγχωρει τον μνηστηρα απο την πρωτη στιγμη και μια που και στο τελος του εργου παλι κοντα του βρισκεται.

Ηταν μεγαλοψυχη, το παραδεχομαι. Αλλα και χαζη (δηλαδη πολυ ερωτευμενη, που ειναι το ιδιο) οσον αφορα τον αρραβωνιαστικο.

 

[Θεία Λένα]

Αααααα το είχα ξεχάσει ότι τα ξαναφτιάχνουν!!!! Σωστά!!!

Οπότε εγώ θα συγχωρούσα την αδερφή και θα έστελνα τον αρραβωνιαρη να κόψει ρόδα μυρωμενα..  το αίμα νερό δε γίνεται , ο αρραβων διαλύεται. 

 

[elephadas]

Προσωπικά έρωτας ξεέρωτας αν ήμουν η Ρουσέα θα είχα απολύσει τον αρραβωνιαστικό μόλις έδωσε το χαστούκι στην αδελφή μου. Δεν δικαιολογώ τη σωματική βία, ειδικά από δυνατότερο σωματικά (εκτός αν είναι για πραγματική αυτοάμυνα, φυσικά). Δεν υπάρχει για μένα "πήγαινε γυρεύοντας" ή "καλά της έκανε". Στο κάτω-κάτω αν έδειρε τη αδεφή-Λάσκαρη θα μπορούσε αύριο-μεθαύριο να δείρει την αδελφή-Ρουσέα (δηλαδή εμένα ). Θα καταδίκαζα μεν την αχαρακτήριστη συμπεριφορά της Λάσκαρη προς τον αρραβωνιαστικό μου αλλά δεν θα αποδεχόμουνα με τίποτε την αντίδραση αυτού. Βέβαια αν το έκανα αυτό δεν θα υπήρχε ταινία διότι η ιστορία θα τελείωνε πριν καλά-καλά αρχίσει.

 

[Bambinella]

Αυτο που ξερω ειναι πως οταν ενας ανθρωπος δεν μπορει να ελεγξει τα νευρα του και κατ' επεκτασιν το χερι του, εχει ψυχολογικο προβλημα, πολυ κοινο δυστυχως, και ειναι επικινδυνος για οσους τον συναναστρεφονται.

 

[ntsmrtz]

Στις ελληνικες ταινιες εχουμε συναντησει χαρακτηρες διαμαντια και χαρακτηρες αντιπαθητικους.

Πιστευετε πως πραττει καλως η οχι και τι θα κανατε εσεις εαν σας συνεβαινε κατι παρομοιο;





 

Ωραίο θέμα, διαβάζω την κουβέντα, δεν μπορώ να πω πολλά γιατί... τα πιο πολλά έργα δεν τα έχω δει ή δεν τα θυμάμαι.

Επειδή όμως το δεσποινίς ετών 39 με τη Λιβυκού το έχω δει και θυμάμαι την συμπεριφορά της έχω να πω ότι ανεξαρτήτως εποχής το κύριο μέλημα που έχει μία  γυναίκα στο μυαλό της (έστω η πλειοψηφία) είναι η δημιουργία οικογένειας. Ωραίοι οι έρωτες και τα λουλούδια, είναι το απαραίτητο περίβλημα στην όλη διαδικασία, αλλά όταν ο στόχος της οικογένειας αργοπορεί και δεν έρχεται και υπάρχει μόνο μία σχέση με αβέβαιο μέλλον (που αν θυμάμαι είναι εντελώς αβέβαιο στην ταινία), τότε πάει περίπατο ο έρωτας και πλέον  η γυναίκα (και λόγω βιολογίας) τα βλέπει και κρίνει τα πράγματα πολύ "πραγματικά"  με αντίστοιχες πράξεις για την επίτευξη του στόχου της. 

 

[retrofan]

Λιβυκού και "Δεσποινίς ετών 39" ε; Χμμ....

Το σενάριο είναι σαφώς προσανατολισμένο στο να λυπηθούμε τα δύο αδέλφια, τα "μικρούλια, που 'χουν μείνει μοναχούλια" όπως νανουρίζει σπαρακτικά στο τέλος ο Λογοθετίδης την αδελφή του. Η Φωφώ είναι η φτωχή κοπελίτσα που έχει βάλει στο μάτι τον πλούσιο μεσήλικα. 

Όλα αυτά βέβαια σε μία μικροαστική κλίμακα. Ο Τηλέμαχος δεν είναι κανένας ζάμπλουτος. Ένα μαγαζάκι έχει, μια τρύπα στην αγορά που μετά βίας χωράει τον ίδιο πίσω από τον πάγκο. Έχει βέβαια και το διώροφο που μένει με την αδελφή του και το ισόγειο το νοικιάζει η Φωφώ με τη μάνα της κι ένα ακόμα διώροφο που θα δώσει προίκα στην Χρυσάνθη και κάποιες λίρες από τον πατέρα τους. Είναι ενδεικτικό της φτώχειας που έδερνε τη μεταπολεμική Αθήνα το ότι η Φωφώ αποβλέπει στην αποκατάσταση που θα της προσφέρει ο γάμος με τον Τηλέμαχο και που στην ουσία είναι ένα σπίτι να μένει, το μαγαζί - τρύπα κι ό,τι ακόμα βγει από τη δουλειά του (λίρες κι άλλο σπίτι θα πάνε για τη Χρυσάνθη). 

Δεν είναι κακιά η Φωφώ. Στην ταινία πιο "πονηρή" εμφανίζεται η μάνα της. Αυτή την προτρέπει να πιέσει τον Τηλέμαχο στην αρχή της ταινίας κι αυτή ασυζητητεί την σπρώχνει προς τον Αργεντινό υποψήφιο. Η Φωφώ έχει κάποιες τύψεις απέναντι στον "μνηστήρα" της. Όχι από αγάπη. Μάλλον από μείγμα οίκτου και αναγνώρισης της δικής του λατρείας.

Στην τελική μάλλον την καταλαβαίνω. Η κατάσταση του να περιμένει τον γάμο της Χρυσάνθης για να γίνει ο δικός της ήταν αδιέξοδη. Και η κοινωνία τότε (όχι πως έχει αλλάξει πολύ τώρα) αδυσώπητη για τις ανύπαντρες γυναίκες.

ΥΓ. Όταν ήμουν παιδί, συχνά πηγαίναμε επίσκεψη σε μία φίλη της μητέρας μου στη γειτονιά. Τη δεσποινίδα Ρούλα που ηλικιακά ήταν πιο κοντά στη γιαγιά μου παρά στη μητέρα μου. Η δεσποινίς Ρούλα συγκατοικούσε (τέλη δεκαετίας 70΄, αρχές δεκαετίας 80΄) με τον γιατρό κι όλοι στη γειτονιά το ήξεραν, το είχαν αποδεχτεί και τους σέβονταν. Ο γιατρός που κανείς δεν θυμάμαι ν' αποκαλεί με το όνομά του ("γεια σας γιατρέ", "τι κάνετε γιατρέ;" κλπ) ήταν όντως γιατρός, στρατιωτικός παρακαλώ. Στα 70 κάτι του πια (η δεσποινίς Ρούλα στα 60 κάτι της) ήταν στα κρυφά αρραβωνιασμένος μαζί της από τα 30 κάτι του (δικά της 20 κάτι). Στα φανερά δεν έγινε ποτέ γιατί στην ιδιαίτερη πατρίδα του (νομίζω Μυτιλήνη) περίμεναν ανύπαντρες δυο μεγαλύτερες αδελφές. Γαμπρός δεν βρέθηκε ποτέ γι' αυτές, ο γιατρός δεν μπόρεσε να γίνει γαμπρός με τη σειρά του, η δεσποινίς Ρούλα παρέμεινε δεσποινίς, κάποια στιγμή σκυλοβαρέθηκαν την κατάσταση κι αποφάσισαν να μείνουν μαζί έστω και χωρίς επισημοποίηση της σχέσης. Κόντευαν βέβαια να γεράσουν όταν πια το αποφάσισαν. Πρώτος "έφυγε" ο γιατρός και μόνο τότε κάμφθησαν οι υπέργηρες αδελφές στη Μυτιλήνη, δέχτηκαν τη δεσποινίδα Ρούλα και την καλούσαν κάθε καλοκαίρι στο σπίτι τους για παραθερισμό. Μέχρι που πέθανε η μια αδελφή, μετά η άλλη, στο τέλος κι η Ρούλα. Τέσσερις ζωές χαμένες...

 

[Bambinella]

Kαι αφου στο ποστ Ν°10 το εταξα στην karapiperim, σημερα θα ασχοληθουμε με την

Τζενη Καρεζη στο Ενας μεγαλος ερωτας.

Η Τζενη ειναι παντρεμενη, μητερα ενος μικρου κοριτσιου και ευτυχισμενη με τη ζωη της, φαινομενικα τουλαχιστον. Ο αντρας της πολιτικος μηχανικος, επιτυχημενος και ευκαταστατος, τη λατρευει και της φερεται αψογα. Ειναι θειος της καλυτερης της φιλης και πρωην συμμαθητριας, Ξενιας Καλογεροπουλου, και δε διανυει πλεον την πρωτη του νεοτητα. Οταν η Ξενια γνωριζει στη Τζενη το Νικο Κουρκουλο, που ονειρευεται να τον κανει αντρα της, ενας μεγαλος ερωτας γεννιεται. Ειναι το απαγορευμενο αισθημα αναμεσα στην παντρεμενη γυναικα και στον αγαπημενο της ανηψιας της. Και τοτε η Τζενη σκεφτεται να εγκαταλειψει συζυγο και παιδι και να φυγει μαζι του.

Πως κρινετε την απιστια της; Δικαιολογειται η οχι;

 

[Θεία Λένα]

Όπως είπα κ προηγουμένως τη θεωρώ απαράδεκτη.. 

Όχι από ηθικής απόψεως... Το ότι δηλαδή απάτησε τον άντρα της σκέτο κι από μόνο του δε μου λέει τίποτα... 

Πρόδωσε όμως την εμπιστοσύνη της φίλης/ ανιψιάς που το θεωρώ πολύ άσχημο, και το ακόμη χειρότερο είναι πως σκέφτηκε να εγκαταλείψει το παιδί της για να ζήσει τον μεγάλο έρωτα... 

Γενικά, μου τη βαράει λίγο, να χρησιμοποιούμε αισθήματα για να καλύψουμε την ανευθυνότητα μας. Αν και κάποιοι ψυχολόγοι σήμερα υποστηρίζουν πως οι γονείς πρέπει πρώτα και κύρια να είναι ευτυχισμένοι για να κάνουν κ τα παιδιά τους ευτυχισμένα, εγώ διαφωνώ ριζικά, χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου οπισθοδρομικό, - που μπορεί κ να είμαι... 

Συνήθως δε σε αυτές τις περιπτώσεις, ζούνε τον έρωτα, ο οποίος λήγει κάποτε, και γυρνούν μετανοουντες στα έρμα τα παιδιά που πρέπει να συγχωρέσουν την απουσία και την εγκατάλειψη... 

Την ωριμότητα δηλαδή που δεν έδειξαν οι ίδιοι τη γυρεύουν απ τα παιδιά τους κι εκμεταλλεύονται τα φυσιολογικά αισθήματα που έχουν για τους γονείς τους- τα οποία ωστόσο τρέφονται με ψέματα... 

ΤΡΑΓΙΚΟ ( ΤΑ ΕΊΠΑ ΚΑΙ ΞΑΛΑΦΡΩΣΑ!!!)

 

[TZELASO]

Καλά, συμφωνώ απολύτως με την προλαλήσασα…. Έχω κάνει καβγά όχι για ίδιο ακριβώς, αλλά για παρόμοιο θέμα (στην πραγματική ζωή μιλάμε τώρα, δυο άτομα που τα γνωρίζω και το γελοίο της υπόθεσης ήταν ότι τελικά δεν έμειναν μαζί) με ένα φίλο μου, δε σας λέω τίποτα.... γιατί προσπαθούσε να μου πει ότι "καλά, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, αλλά δεν είχαν συναντηθεί πριν".... Όχι κύριε... Δεν είναι έτσι τα πράγματα γιατί δεν ζούμε μόνοι μας σε αυτή τη ζωή, είτε μας αρέσει, είτε όχι... Ζούμε ενταγμένοι σε ένα κοινωνικό σύνολο.... Αν θέλουμε να κάνουμε μόνο ότι αρέσει σ' εμάς, χωρίς να υπολογίζουμε αν πληγώνουμε τους άλλους και πόσο, μπορούμε να πάμε να ζήσουμε πάνω σ' ένα βουνό.... Εντάξει κυρία μου... Βλέπεις έναν άντρα και πέφτεις τ' ανάσκελα... Να το δεχτώ... Σε πολιορκεί και σε βάζει σε πειρασμό συνέχεια (καλό κάθαρμα κι αυτός, γιατί ξέρει τι πάει να δημιουργήσει... αλλά άδικα του μιλάει ο φίλος του)… Να το δεχτώ... Σε ακολουθεί στη Ρόδο που πας για να ξεφύγεις.... Κι αυτό να το δεχτώ.... ότι υπέπεσες..... Αλλά να ξεχνάς τα πάντα, άντρα, παιδί, φίλη, να γίνεται όλη η οικογένεια κουλουβάχατα για το χατήρι σου, όχι... Εγώ προσωπικά, αυτό δεν το δέχομαι... Ερωτεύτηκες τον άντρα της φίλης σου που είναι ταυτόχρονα και ανιψιά του άντρα σου? Κατάπιε το... Ξέχασέ το... Τράβηξε μόνη σου το κουπί σου.... Δεν ξέρω...  Βρες τον τρόπο να βγεις από το τούνελ... Πάντα υπάρχει τρόπος, αρκεί να υπάρχει και θέληση... Πειρασμοί υπάρχουν παντού και πάντα... Και ο καθένας μας δίνει στην ηθική την δική του εξήγηση... όπως τον βολεύει... Κατά την ταπεινή μου άποψη όμως, η ηθική είναι μία...

 

[Bambinella]

Οχι, δεν δικαιολογω την απιστια της και δεν δικαιολογω την απιστια γενικως.

Πειρασμοι υπαρχουν παντου και ο κοσμος ειναι γεματος ωραιους αντρες και ωραιες γυναικες. Καποιοι απο αυτους μπορει λογω συνθηκων να ερθουν πολυ κοντα μας  και καποιοι μπορει επισης να ειναι πολυ γοητευτικοι. Αυτο τι σημαινει ομως; Οτι εμεις θα ενδιδουμε οποτε συναναστρεφομαστε εναν ανθρωπο του τυπου μας; Αν θελαμε κατι τετοιο, τοτε θα επρεπε να μεναμε ελευθεροι. Πανω απο ολα οφειλουμε να σεβαστουμε τον ορκο που δωσαμε στο Θεο και στον συντροφο μας που δε φταιει σε τιποτα να τον κοροϊδεψουμε και να παιζουμε παιχνιδια πισω απο την πλατη του. Αυτος εχει πονταρει σε εμας οτι θα γερασει μαζι μας και ειναι αθλιο να του φερθουμε με τοση προστυχια. Θεωρω λοιπον την απιστια απορροια εγωκεντρισμου και ανωριμοτητας.

Η απιστια ειναι ο,τι πιο φρικτο σε εναν γαμο γιατι απαξ και χαθει η δυαδικοτητα, η σχεση αλλαζει μορφη. Καταρρεει.

Η Τζενη φερεται ακρως εγωιστικα. Δε σκεφτεται αντρα, παιδι, ανηψια. Σκεφτεται μονο τον εαυτο της. Δεν υπαρχει δικαιολογια. Θελει να αφεθει και αφηνεται.

Τελικα, οπως συμβαινει στις αρχαιες τραγωδιες, η Τζενη πεθαινει και επερχεται η καθαρσις. Οχι πως της αξιζε να χασει τη ζωη της επειδη σταθηκε απιστη, αλλα σεναριακα δεν θα μπορουσε να δοθει λυση σε κατι που δεν μπορουσε να παει πουθενα.

 

[ntsmrtz]

Κοπελιές είστε σκληρές.

οκ , δίκιο έχετε, έτσι είναι τα πράγματα... έστω.. πάνω/κάτω συμφωνώ.

Για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου όμως...  η κυρά καρέζη έχει παντρευτεί και διάγει βίο ¨προβλεπόμενο¨με έναν ξενέρωτο ¨θείο¨... έναν άχρωμο/άοσμο/άγευστο ¨θείο¨ (αν ήμουν γυναίκα)

Από μία τέτοια κοπέλα που έκανε τέτοια επιλογή (τον θείο ντε) φυσικά και περιμένω να πέσει στα πατώματα και να δαγκώσει τη λαμαρίνα με τον κούρκουλο.  Που το περίεργο? Πόσο να την εξιτάρει ο θείος? Φουλ στη βαρεμάρα. 

Πολλά τα πραγματικά παραδείγματα με αντίστοιχες περιπτώσεις...

Και πόσο να αντέξει το κορίτσι?? εμφανίζεται ο κούρκουλος, τον βλέπει, της πέφτει το σαγόνι και άντε να το μαζέψει μετά...  Εσείς κατευθείαν στην πυρά!

Για μένα το πραγματικό πρόβλημα είναι η ανόητος ιδεασμός της που αφορά και επηρεάζειτο παιδί .  Αλλιώς...

 

[Bambinella]

Γνωμη μου ειναι οτι αυτα τα πραγματα πρεπει να ξεριζωνονται απο την πρωτη στιγμη.

Οταν καποιος παντρεμενος νιωσει οτι παει να γινει το κακο, το σωστο και το εξυπνο ειναι να το προλαβει στην αρχη του προτου αυτο παρει διαστασεις και δημιουργηθουν καταστασεις ανεξελεγκτες. Οσο νωριτερα, τοσο πιο ευκολο ειναι.

Δικαιολογιες του στυλ "Δεν ηξερα τι εκανα, ηταν η κακια η ωρα, ειχε σκοταδι και δεν εβλεπα" τις ακουω σαν αυτο που λεει η ιδια η λεξη: Δικαιολογιες.

Τιποτα δε γινεται αν πραγματικα δεν το θελουμε μεσα στην ψυχη μας και αν εμεις δεν ειμαστε ετοιμοι να το καλοδεχτουμε. Ενηλικοι ανθρωποι ειμαστε, οχι παιδακια του νηπιαγωγειου. Αφηνομαστε να παρασυρθουμε γιατι θελουμε να αφεθουμε και οταν συμβαινει αυτο, γινεται απο εγωκεντρισμο και ελλειψη σεβασμου στο συνοδοιπορο της ζωης μας. Εμεις να γνωρισουμε το καινουργιο, εμεις να ζησουμε την περιπετεια, εμεις να καλοπερασουμε. Και δε λογαριαζουμε ουτε συζυγο, ουτε το ιερο Μυστηριο, ουτε το Θεο τον ιδιο.

 

[ntsmrtz]

Παντρεμένος/νη μέ ή χωρίς παιδί/ά?? Εχει μεγάλη διαφορά..! 

Αν υπάρχει παιδί, θετεις επ'αμφιβόλω τον ψυχισμό του στην παιδική και την ετσι κι'αλλιώς δύσκολη εφηβική περίοδο.

Εδω συμφωνώ μαζί σου bambi! Και ότι γράφεις τα προσυπογράφω.

Αν δεν υπαρχουν όμως παιδιά, οκ χάλασε μία σχέση. Θα το καταπιούμε και πάμε παρακάτω. Αφου κάποιος από τους 2 δεν θέλει, ε... δεν προκειται να μακροημερεύσει το πράγμα. Γιατί να επιμένουμε σε κάτι που δεν προχώράει και προκαλεί εντάσεις και προστριβές? Γιατι "πρέπει" να μείνω σε μία σχέση που δεν με ικανοποιεί? Το καπελάκι του ο καθένας και σε δική του παραλία. Θα είναι καλύτερο και για τους 2.

 

[Uskoke]

εγώ αν και ανύπαντρος συμφωνώ με την Μπάμπι.ουν ο ο Θεός συνέζευξε άνθρωπος μη χωριζέτω. δηλ. δεν πρέπει να μπαίνει "σφήνα" στο παντρεμένο ζευγάρι ο τρίτος και ότι πιάσει. στο κάτω-κάτω υπάρχουν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες άλλοι για όσες περιπέτειες θέλει ο καθένας.και το είπε ο ίδιος ο Χριστός νομίζω.

 

[ntsmrtz]

"Ανθρωπος χωριζέτω" κανονικότατα... και ξαναπαντρεύεται και ξαναχωρίζει και ξαναπαντρεύεται. 

Το προβλέπει και το ορθόδοξο δόγμα  για όποιον πιστεύει και το ακολουθεί. Δεν χρειαζεται όμως να φτάσουμε εκεί.

Ειμαστε εκτός θέματος, ο καθένας όπως το βλέπει.

 

[TZELASO]

Ξέρεις όμως κάτι? Πιθανόν να το βλέπεις έτσι, γιατί είναι η Καρέζη και ο Κούρκουλος... και βλέπουμε ένα ερωτικόν δράμα στην τηλεόραση.... Αν ο απατημένος σύζυγος ήταν ο αδελφός σου, ή ένας γκαρδιακός σου φίλος, τι θα έλεγες? Μη μου πεις, ότι θα έλεγες "η καϋμένη η κοπέλα" ειδικά αν έβλεπες τον δικό σου άνθρωπο να παιδεύεται και να στενοχωριέται... Αν ήσουν εσύ η φίλη της Καρέζη και σου έπαιρνε τον έρωτα της ζωής σου, τι θα έλεγες? "Τι να κάνουμε, ερωτεύτηκαν? " Σύμφωνα με το σενάριο, η Λένα δεν δείχνει πουθενά ότι παντρεύτηκε με το ζόρι τον άντρα της... Αν τον πήρε για τα λεφτά του και για την εξασφάλισή της, το έκανε με τη θέλησή της και ούτε καν αυτό δε σέβεται... 

Το γεγονός ότι γίνονται κατά κόρον αυτά τα πράγματα, δεν είναι δικαιολογία ούτε σημαίνει ότι είναι σωστά. Και τέλος πάντων, αν γνωρίσει κάποιος έναν άγνωστο και τα μπλέξει, ο μόνος που θα πληγωθεί είναι ο σύντροφος... Έχει μεγάλες πιθανότητες να το ξεπεράσει και να συνεχίσει τη ζωή του παρακάτω.... Όταν όμως ανακατεύονται φιλίες και οικογένειες, τα πράγματα γίνονται πολύ σκούρα... Θα σου πω ένα πράγμα που έγινε πριν χρόνια: ένας γνωστός μου παντρεμένος και η αδελφή του παντρεμένη. Η γυναίκα του γνωστού μου τα έφτιαξε με τον άντρα της αδελφής του και τους το ανακοίνωσαν κάποια στιγμή, έτσι απλά!  Εννοείται ότι η δικαιολογία ήταν "ερωτευτήκαμε και δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς" …. γιατί πάντα αυτή είναι η δικαιολογία "ήταν υπεράνω των δυνάμεών μου"!!! Μπορείς να φανταστείς τι έγινε? Έκλεισαν δύο σπίτια με παιδιά, (που ακόμα απορώ τι τους είπαν οι γονείς) για να μη μιλήσω για το σοκ που έπαθαν οι γονείς των δύο απατημένων αδελφών... Ο γνωστός μου έκανε πολλά χρόνια να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του... Την τελευταία φορά που τον είδα, τον Δεκέμβριο του 2018 φαινόταν καλά και χάρηκα γι' αυτόν... Είχα να τον δω χρόνια γιατί δεν είμαστε φίλοι, αλλά όταν έπαθε τον ντουβρουτζά, τον είχε πιάσει το τρελό του και έλεγε σε όλο τον κόσμο τι έπαθε... 

Συμφωνώ απόλυτα με την Bambi. Το θέμα είναι να μην ξεκινήσεις κάτι που βλέπεις ότι θα είναι ολέθριο. Γιατί πάντα υπάρχει ο φόβος να σε εξιτάρει το καινούριο και το παράνομο ειδικά μετά από πολλά χρόνια γάμου. Ακόμα κι αν παντρευτείς από τρελό έρωτα, μη μου πεις ότι μετά από χρόνια, θα είναι το ίδιο. Γιατί ως γνωστόν, ο πανδαμάτωρ χρόνος τα κάνει όλα να ξεθωριάζουν και οι γάμοι θέλουν προσπάθεια για να σταθούν. Θέλει να τη δουλεύεις τη σχέση για να ανανεώνεται.

 

[ntsmrtz]

Μα το έγραψα παραπάνω ότι στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά, δεν διαφωνώ με την bambina.

Στην περίπτωση όμως που δεν υπάρχουν παιδιά, ε... επιτρέψτε μου να διαφωνώ και να μην είμαι τόσο απόλυτος όσο εσείς.

Γιατί προσωπικά δεν βλέπω κανένα λόγο να υπομένει κάποιος συμπεριφορές και πράξεις που τον πληγώνουν ή που δεν του αξίζουν ή όταν οι επιθυμίες του και τα θέλω του δεν συμβαδίζουν με του συντρόφου και τον βάζουν σε στενάχωρη κατάσταση. Και σαφώς εναπόκειται στον βαθμό ωριμότητας του κάθε ένα μας να φιλτράρει όλα τα ερεθίσματα που δέχεται από τον περίγυρό του και να σταθμίσει τι είναι αυτό που θα τον κάνει να μείνει ή να φύγει από μία σχέση. Φυσικά και ξεθωριάζουν οι γάμοι και να προήλθαν από μεγάλο έρωτα, φυσικά και χρειάζεται να δουλεύεις την σχέση, αλλά άμα το πράγμα δεν προχωράει δεν βλέπω κανένα λόγο να συνεχίζεται μία ¨φαρσοκωμωδία¨ μόνο και μόνο επειδή έχει συνταχθεί κατά την πολιτεία μία υπογεγραμμένη κοινωνική σύμβαση. 

Αμα δεν περνάς καλά και ποιοτικά με τον άλλον, αν δεν υπάρχει κοινός προσανατολισμός εκτίμηση και επικοινωνία, καμία κοινωνική σύμβαση, ανώτερη δύναμη ή αδυναμία ή οτιδήποτε άλλο δεν μπορεί να σε κάνει να μείνεις επί μακρόν σε μία σχέση.  

 

[Uskoke]

η μάνα μου είναι οικογενειακή σύμβουλος και η συμβουλή που δίνει σε όλα τα ζευγάρια είναι:μη χωρίσετε, σώστε τον γάμο σας!γιατί νομίζουν ότι με το διαζύγιο θα λυθούν όλα τα προβλήματα τους, ενώ τα παιδιά τους ποτέ δεν το ξεπερνάνε. ακόμη και το φρέσκο και παράνομο φλερτ κάποια στιγμή, όπως είναι φυσικό....μπαγιατεύει. 

 

[Bambinella]

Οσον αφορα τη θρησκευτικη μας πιστη, το "χωριζετω" ισχυει μονο σε δυο περιπτωσεις: Αν κινδυνευει η ζωη του ενος συζυγου απο τον αλλον και σε περιπτωση απιστιας. Ο δευτερος και τριτος γαμος επιτρεπονται μονο υστερα απο χηρεια. Τωρα αν παντρευονται χριστιανοι ορθοδοξοι και μετα απο διαζυγιο, αυτο γινεται λογω ανοχης απο την πλευρα της Εκκλησιας. Σαν μια παραχωρηση προς εμας τους λαϊκους δηλαδη.

Οι περισσοτεροι εχουμε παρεξηγησει λιγο τα πραγματα. Νομιζουμε πως το ζητουμενο στην πιστη μας ειναι η καλοπεραση. Σημασια ομως εχουν αλλα πραγματα. Καποιες ιδεες και καποιες αξιες που δεν μπορω και δε θελω τωρα να κατσω να τις αναλυσω εδω γιατι θα φανει σαν κηρυγμα, αλλα νομιζω πως ολοι καταλαβαινετε τι θελω να πω.

Ο γαμος ειναι για παντα γιατι μονο τοτε εχει νοημα και αξια. Αμα ειναι να δοκιμαζουμε τον αλλον σαν καρπουζι με τη βουλα, που λεει και ο Μακρης στη Θεια απ' το Σικαγο, τοτε δεν ειναι γαμος, ειναι εξευτελισμος του Μυστηριου. Και βεβαια, οταν μιλαω για γαμο εννοω τον θρησκευτικο και μονο αυτον αναγνωριζω. Οχι το χαρτι που θα μου δωσει ο Καμινης και οι υπαλληλοι του δημαρχειου.

 

[ntsmrtz]

@uskoke

Ξαναλέω, ότι στην περίπτωση ύπαρξης παιδιών δεν διαφωνώ με αυτά που υποστηρίζετε. Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω..

@bambi

Οσον αφορά την θρησκευτική μας πίστη, υποθέτω αναφέρεσαι στο ορθόδοξο δόγμα, κάποιοι την ακολουθούν κατά γράμμα, κάποιοι λιγότερο πιστά και κάποιοι καθόλου.

Εκεί είναι η διαφωνία μου -και άσε με να την έχω- μου είναι αδιάφορο αν υπαγορεύεται και επιβάλλεται από κάποια θρησκεία.

Είμαι μαζί με την γυναίκα μου όχι λόγω γάμου και σύμβασης αλλά επειδή θέλω να είμαι μαζί της και να  περνάμε καλά. Εχουμε όλα τα χαρ/κά που ανέφερα πιο πάνω και πορευόμαστε μαζί έχοντας κάνει οικογένεια. Αυτό είναι ο συνδετικός κρίκος και όχι η άνωθεν επιβολή κάποιας θρησκείας. Γιατί αν δεν υπήρχε αυτό τίποτα δεν θα κρατούσε ένα ετερόκλητο ζευγάρι χωρίς παιδιά σε κατάσταση γάμου.